donderdag 30 mei 2013

Eerste rit.


Eerste rit? Ja, de eerste toerrit waar ik dit jaar aan meedoe, deze keer was ook Haugesund-Sauda de eerste rit waar ik me voor aangemeld had. Dit jaar slechts met 4 clubleden aangemeld, maar dat maakt voor het fietsen op zich niet uit, dat gaat toch individueel. In plaats van samenrijden met de andere jongens werd de keuze dit jaar iets anders, Ina wilde ook wel mee, Sauda is een leuk plaatsje en er was daar dorpsfeest, dus genoeg te doen en te bekijken. Zodoende werd de camper ingezet, en maakten we er gewoon een minivakantie van. De Scott achterop het fietsenrek geplaatst, vers water laden, kleding en koelkast inladen en we konden vertrekken op de vrijdagmorgen. Eerst naar Odda, waar we nog wat inkopen deden, en dan verder richting E-134, waar we richting Røldal reden. Vooraf hadden we al bekeken of de Fv-520, de bergweg tussen Røldal en Sauda al open was, deze is normaal in de winter dicht voor verkeer. Na Haugesund-Sauda 2012 konden we nog geen gebruik maken van deze route, toen lag er nog te veel sneeuw. Nu was de weg open, dus konden we onderweg genieten van de mooie uitzichten, en de toch nog ruim aanwezige sneeuw.

Water laden.

Naar boven op de Fv-520.

Uitzicht op Røldal en het meer.



Het smelten is ook hier begonnen.



Op het hoogste punt van de weg, kijkend richting Sauda.
 In Sauda aangekomen zoeken we een mooi plaatsje om de camper neer te zetten, en dat vinden we vrij snel op een parkeerplaats met uitzicht op het fjord. Het weer was mooi en zou dat het hele weekend zijn volgens de meldingen, met temperaturen rond de 20 graden op de middag, prima fietsweer dus! De camper neergezet, de steunpoten uitgedraaid en een wandeling door het dorp gaan maken. De rest van de dag ontspannen we wat met wandelen, puzzeltjes maken, lezen en Ina houd zich nog wat bezig met een handwerkje. Natuurlijk is onze viervoeter ook mee, en word af en toe eens uitgelaten.
De rit start in Haugesund, dus ik had gelijk met de aanmelding ook bustransport voor mezelf en de fiets besteld. Op zaterdagmorgen sta ik om 06.30h op en haal de fiets van het rek, kleed me om en fiets richting tankstation, waar de bus om 07.30h vertrekt richting Haugesund. Daar komen we aan om 09.30h en omdat ik pas start om 11.15h heb ik tijd genoeg om m'n startnummer te gaan halen en wat rond te kijken. Natuurlijk ook even warmrijden, en de aanwezige fietsen even "keuren", dat is een ingesleten gewoonte.
Om 11.00h gaat de eerste groep van 100 van start, de "snelle" jongens, en snel zijn ze want de eerste groep van 29 renners komt in Sauda aan na 2 uur en 45 minuten, en dat op een afstand van 108 km!
Zelf ga ik mee met groep 3, die ingeschat worden op een rijtijd van 3.20 tot 3.30h. Het vertrek is relatief rustig, op de hoofdweg gaat de snelheid dan langzaam omhoog. Al vlug scheid een groep van 30 zich af van de rest en gaat "ronddraaien" met een man of 12. Na de afslag richting Sauda word het wat heuvelachtiger, en dunt de groep steeds verder uit, van 30 naar 24, dan naar 18, naar 12, naar 8 en tenslotte na weer een wat langere beklimming blijf ik met nog 4 man over, ook clubgenoot Rune Lofthus is er nog bij. Onderweg naar Sauda passeren we nog heel wat renners, en een paar haken aan zodat we met 8 man aankomen in Sauda, in een tijd van 3 uur en 21 minuten. Rune en ik zijn in elk geval tevreden met onze tijd, een gemiddelde van 32,2 over 108 km vinden wij prima!
Hier de link naar het kaartje van de rit: http://turritt.com/img/kart/haugesund-sauda.png
En het hoogteprofiel van de rit: http://www.turritt.com/index.php?page=vis_profil&current=4&su=4&id=7
Geen overdreven stijgingen, niet echt hoog, maar toch wat "taaie" hellingen onderweg, met het zwaartepunt tegen het eind van de rit.

Na de rit de fiets weer op het rek, hoes erover en dan zelf douchen. Na de douche zoeken we de rest van de jongens op, we hebben afgesproken wat te gaan eten bij "Mamma Rosa" een plaatselijk restaurantje dat allerhande "buitenlands" eten serveert. Na de smakelijke maaltijd gaat de rest terug richting huis, wij naar de camper waar we ons hondje ophalen en nog een stukje langs het fjord wandelen. Tegen de avond vertrekken we, weer via de Fv-520 in omgekeerde richting. Op een mooi parkeerplaatsje stoppen we en blijven daar staan voor de nacht, we hebben nog geen zin om door te rijden naar huis. Teun red zich prima alleen thuis, en gedraagt zich nog steeds behoorlijk, dus we blijven nu voor het eerst 2 nachten weg.


De hoes er weer over.
Na een goede nachtrust vertrekken we op het gemak de zondagmorgen, we stoppen even voorbij de tunnels om een wandeling te maken op de oude weg over de berg naar Røldal, maar stranden na 1 km al in de sneeuw, wat Ward wel leuk vind, maar voor ons wat minder lekker loopt. Daarom rijden we dan maar door naar Låtefoss, en lopen daar nog een stukje op het slingerpad naar boven zodat we boven uitkijken op 3 watervallen.

De waterval schuin tegenover de dubbele Låtefoss.

Låtefoss, nu gesmolten.
Hier was ik een tijd geleden nog met de Strada, maar toen waren de watervallen nog bevroren, nu met de hogere temperaturen is er volop smeltwater.
Dan gaan we rustig huiswaarts, terwijl ik onderweg even stop om de drain van de drinkwatertank te openen.
Om legionella te voorkomen laat ik de overschot aan verswater weglopen, zodat de volgende keer ook de hele watervoorraad echt vers is. Er loopt dan onderweg een straaltje water van pinkdikte op de weg, waar een medeweggebruiker zich zodanig over opwind dat hij me gevaarlijk snijdt en tot stoppen dwingt. De man springt uit z'n auto en al wijzend naar de straal water roept hij: " Je mag niet zomaar je plee laten leeglopen!!"
Ik antwoord: " Man, dat is geen toiletafvalwater, dat is het overschot van de drinkwatertank dat wegloopt"
De man heeft ondertussen al gezien dat het inderdaad schoon water is, draait zich om en loopt terug naar z'n auto. Ondertussen zegt hij: " Ja, maar ik zag het spuiten!" Aanspreken op zijn gedrag gaat niet meer, hij is gelijk weer weg. Ik haal m'n schouders op en vergeet het voorval, eikels hangen nu eenmaal niet altijd in bomen, nietwaar? Ina blijft er de rest van de dag wat ontdaan over.

Hierna komen we thuis en word de wc daadwerkelijk geleegd en schoongemaakt, gewoon volgens de regels, zoals het hoort. En verder ook opruimen en even schoonmaken, dan staat ons reisverblijf weer klaar voor de volgende trip.

Op maandag en dinsdag ochtenddienst, dus weer liggend in Bob naar en van het werk, en op maandagavond ook nog training met de fietsclub, komt neer op ruim 70 Strada km's en 60 buk km's op maandag, op dinsdag alleen Strada km's en nog 2 uur karatetraining 's avonds. Lekker bezig dus!
Tussen de bedrijven door klief ik wat hout in hapklare kachelblokken en stapel ze op.


Hoopje blokjes.



De vlag op de Strada heb ik iets aangepast ondertussen, er is een reflecterend lint bijgehangen, en de wat "debiele" constructie met de buisisolatie kon ik met droge ogen niet meer aanzien, dus net als Pieter Moonen staat mijn stokje nu ook gewoon enkel op het L-ijzer vast. Oogt iets eleganter, maar hoort nog steeds niet thuis op mijn fiets, vind ik zelf. Ik wacht nog even af........








De houtstapel in wording...





Tot zover deze keer, later meer!

Groeten, Adri.









8 opmerkingen:

  1. Hoi Adri,
    Weer heerlijk om je verhaal te lezen, ook vanuit de onder de zeespiegel liggende Wieringermeer (-2 tot -7 m.) geniet ik helemaal van jullie bergen met zulke foto's.
    Gr.Pé

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Pé,

      Lekker van blijven genieten, doe ik ook van jouw verhalen en foto's, ondanks dat ik niet altijd reageer, lees ik altijd graag je frequente berichtenstroom. De foto's van de vogels die je plaatst zijn ook altijd zeer geslaagd, en geven aan dat je oog voor de natuur om je heen hebt.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  2. Dag Adri,

    Door al dat houtkloven, race en Bob fietsen mag je wel uitkijken dat je geen afgetraind "ArnoldZwartsenekker" lichaam krijgt :) Ik zie dat de watervallen op volle sterkte naar beneden komen. We gaan dus zeker nog een keer terug ;) Waarschijnlijk heeft dat ook met het weer te maken, want hier wil de zomer niet doorbreken. Misschien kan je dat mooie weer straks meenemen :)

    Groet cees

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Cees,

      Dat uitkijken ben ik al te laat mee, afgetrainder dan nu word ik niet meer. En op Arnold ga ik echt niet lijken, dan zouden er nog wat "vitaminen" en dergelijke naar binnen gewerkt/gespoten moeten worden, dat gaat niet gebeuren. De 7 zusters zullen nu inderdaad wel allemaal thuis zijn, net na jullie vertrek ging de temperatuur stevig omhoog en begon de sneeuw "hogerop" ook te smelten, dat levert dit soort watervallen op. Mooi om te zien, maar soms beangstigend om te zien hoe ongelooflijk veel energie er in die waterstroom zit!
      Dat mooie weer gaan we zeker proberen meenemen, dan heb jij ook mooi weer als je straks in je nieuwe bolide rondscheurd!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  3. Hi Adri,
    I agree with Pe. Great photos. My wife only reads one blog. YOURS only. She really enjoys seeing the photos. Thanks again for your hard work.
    Greetings fro Canada
    Kevin

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Kevin,

      Thanks! I have to give the compliments to my wife this time, she took the Pictures this time, I only was cycling my tour this time.
      It's nice to hear that Your wife enjoys my blog. Is she really reading it, or does she just looks for the photos? By the way, I enjoy writing my blog, so I don't look at as hard work! Specially the reactions makes it worth doing it.

      Greetings, Adri.

      Verwijderen
  4. mooi verhaal, mooie foto's en wat een prachtig land. Gek van de dwaas die je sneed. Dat kan toch ook heel anders. Mensen attenderen mij er vaak heel vriendelijk op dat mijn auto lekkage heeft...nee hoor, is condens vd airco.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Magic,

      Bedankt voor je reactie, de man had me inderdaad op een heel andere manier kunnen laten stoppen, was dan ook heel anders overgekomen op ons. Zoals je zelf aangeeft met de airco, is het dikwijls onwetendheid die mensen dit soort opmerkingen doet maken. Zelf probeer ik het altijd iets anders in te kleden als ik iets niet weet, dat levert vaak begrip op en dikwijls een leuk gesprek.
      De man had nu gelijk in de gaten dat hij eigenlijk dom bezig was, en daarom verdween hij waarschijnlijk razendsnel.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen