woensdag 26 juli 2017

Paar dingetjes.......

Kleine dingetjes.....

Het is rustig hier, nou ja, druk op de wegen als ik 's middags huiswaarts fiets natuurlijk, er rijden nogal wat toeristen rond in de zomer in Noorwegen.
En dat wil zeggen dat ik (nou ja, BOB eigenlijk....) zowat dagelijks minimaal een vijftal keren "geschoten" word...........Met een telefoon of camera, gelukkig niets ergers!
Als iedereen die een foto neemt nou eens € 5,-- zou geven, dan zou BOB zichzelf terugbetalen.....

Een kort bericht, een paar kleine dingetjes, verder niet veel te melden. Ik fiets dagelijks woon-werkverkeer, verder nauwelijks in het weekend, en ook geen tussendoor tochtjes, dat is er wel af als je dagdienst werkt. Bevalt me prima overigens, vrij zijn door de week is prettig, maar nachtdiensten zijn dat helemaal niet, dus laat mij maar overdag werken...........

BOB bevalt nog steeds uitstekend, het rijden met de lichtmast levert enkel positieve respons op, dus dat is net als op de Strada ook een blijvertje.
Reinier (Intellifiets) vroeg me in een reactie hoeveel snelheid dat nou kost, zo'n lichtmast met molentje. Nou, eigenlijk zo goed als niets, de gemiddelden blijven hetzelfde, natuurlijk is er wat variatie naar gelang de verkeerssituatie, het weer en/of de vorm van de dag.
Wat me de laatste paar dagen wel opviel was dat de absolute topsnelheden meer moeite kosten om te halen, op een paar plaatsen gaat de snelheid naar 70 km/u, en op enkele plaatsen naar 60 km/u. Dat ging net niet, of met meer inspanning dan voorheen.

 Aanlopende remschijf.

Op de Facebookpagina was aanlopen van de remschijven al eens ter sprake gekomen, dus even controleren bracht aan het licht dat de linker schijf inderdaad heel licht aanliep.
Ook leek de schijf zelf wat radiale speling te hebben.
Aanlopen kan ook komen door laterale speling, als de slangklemmen die de achteras op de plaats houden niet stevig genoeg vast zitten kan dat beweging van de assen ten gevolg hebben, en zodoende ook aanlopende schijven.
Was bij mij geen sprake van, dat contoleerde ik al vanaf het begin.

Goed, losmaken die rem, en eens kijken wat er aan gedaan kan worden. Lekker veel werkruimte achterin zo'n QV............zeker als je ook nog schijfremmen erbij hebt!

Achterbrug met alles erop en aan.............

Remklauw los gemaakt en opzij gelegd, en dan de bouten die door de as zitten losgemaakt, zodoende kon de schijf op zijn drager verschoven worden om de boutjes na te  trekken. Maar die zaten goed vast, hoe kon er dan radiale speling voelbaar zijn?  Bij demonteren viel me wel op dat het linkse boutje er veel makkelijker uit kwam dan het rechtse, dus bij montage er op gelet dat beiden er wat "moeilijk" in gingen. Dat loste de radiale speling gelijk op! De remklauw terug gemonteerd, en na wat fine-tuning was er geen aanlopen meer, hopelijk blijft het zo!
Er zijn al een paar QV rijders die de Avid BB7 remmen hebben vervangen door TRP Spyre, omdat  de Avid BB 7 remmen volgens hun moeilijk af te stellen waren. Ondertussen ook een paar die "zwaardere" slangklemmen hebben gemonteerd, na loskomen van de originele.....Aanloopprobleempjes, komt wel goed!
Voor mij is het voorlopig weer in orde, even in de gaten houden, veranderen kan altijd nog als het echt nodig blijkt te zijn.


Werktuigen.

In de handleiding voor het (de)monteren van de achterbrug van de QV geeft Allert aan dat het handig is om een paar aangepaste werktuigjes te hebben. Wel, die kan je natuurlijk in Dronten bestellen, maar zelf maken kan ook. Allert geeft precies aan hoe dat te doen, dus dan is dat een koud kunstje........

Aangepaste 6 mm inbussleutel, en een lasdraadje.........

De verlengde inbussleutel is een 6 mm, die in een 10 mm uitwendig pijpje gelijmd is, makkelijk om de achterwielen te (de)monteren. De kromme lasdraad kan gebruikt worden als  "handje" onder de tussenliggende ringen.

Bergplaats schuimdeksel.

Ook een handige tip via Facebook, een mooie bergplaats voor het schuimdeksel! Bij de Strada lag het deksel als het niet in gebruik was in de neus, onder de "motorkap". Handig, je kon er zo bij, en zelfs onder het rijden pakken en vastmaken.
Heb ik natuurlijk geprobeerd met de QV, maar ik kwam met het deksel in aanraking met m'n voeten, en schoof het van z'n plaats. Daarna lag het weer achterin, maar de plaats die ik nu heb vind ik mooier! Een tip van Denez B. de Fransman die met de blauw/oranje QV 009 rijdt.

Juist, onder de lange kap achter m'n hoofd!

Past prima, en valt er ook niet uit, zelfs niet op mijn schokkerige wegen!
Ook op het "off-road" stuk bij Deildo blijft het op de plaats. BOB rijdt prima op dat stuk ook, maar natuurlijk zou ik daar ook graag asfalt terug willen zien, net als een paar andere stukken die hard aan nieuw wegdek toe zijn...........Volgend jaar misschien?

Tot zover,

Groeten, Adri.

zondag 16 juli 2017

Eerste aanpassingen.

Personaliseren.

Het kon niet lang uitblijven natuurlijk, ook deze nieuwe fiets moest een persoonlijk tintje krijgen. Nu niet met grote letters BOB, maar een sticker van bescheiden formaat: "De Bobslee" aan weerszijden van de lange kap.

Personalisatie........






Ik vind dat leuk, ieder kan daar natuurlijk een eigen mening om hebben.........

Zichtbaarheid.


Een onderwerp waar we als velonaut wel nooit over uitgepraat raken, en waar velen al op aangesproken zijn. Ook ik, daarom stond er op de Strada een mastje met knipperlicht.
Niet iedereen wist dat er een nieuwe velomobiel zou komen, maar dat veranderde al vlug toen de QV in het straatbeeld verscheen hier. Ook Ina kreeg al vlug de vraag: "Heeft hij een nieuwe? Hij blinkt zo mooi!" Waarna er door 3 personen gevraagd werd of de lichtmast er terug op zou komen, want dan is "dat ding" zoveel beter zichtbaar..........
Onafhankelijk daarvan hadden ook bij mij al 3 personen dezelfde vraag gesteld.
De mast was toch al gepland om terug te komen, maar de plaatsing moest nog even overdacht worden.
Bij de Strada was de mast op de trekhaakbevestiging geplaatst, de QV had ik ook zo besteld, maar uiteindelijkis de fiets zonder trekhaakbevestiging geleverd , na overleg met Allert en Theo. De achterplaat leek me de beste optie voor plaatsing, maar voor de zekerheid heb ik die wel verstevigd, er zijn 2 lappen extra carbon in geplakt.


Achterplaat, binnenzijde uiteraard ☺

Plak en lap..........

En erin geplakt........
 Na droging en harding konden er dan een paar gaatjes geboord worden en het steuntje vastgebout worden.

Maststeun zit vast. 

 De 180 cm hoge mast die op de Strada stond wilde ik niet meer, 150 cm is hoog zat, ongeveer ooghoogte van bestuurders van personenauto's. Afzagen, dat is niet moeilijk, maar daar lag het probleem niet, de mast moest snel afneembaar worden, anders kon de QV niet in z'n garage, want die deuropening is niet zo hoog.........
De oplossing viel binnen toen ik een artikel las over schijfremmen, de nieuwe H1 variant van Campagnolo. Nou zal je zeggen wat hebben schijfremmen daarmee van doen? Helemaal niets, maar Campagnolo des te meer. Want dan denk ik automatisch aan de grondlegger van dat bedrijf, Tullio Campagnolo, die in 1927 in koud weer op de Croce d'Aune bergpas de vleugelmoeren van zijn wiel niet los kreeg met zijn koude handen. Die ervaring deed hem later de snelsluiting ontwikkelen, en dat was mijn oplossing ook natuurlijk! Gaat razendsnel, zit muurvast, wat wil je nog meer?
Een snelsluiting van een MTB zadelpen werd nog wat aangepast door de schroefdraad wat verder op te snijden, en klaar was ik weer! Dezelfde steun die op de Strada gestaan heeft voldoet nog prima dus kan er zo op.
Mast korter, dan enkel nog de bedrading aanleggen en testen.

Kabeldoorvoering.

Maststeun met snelsluiting.

Het complete spul binnenin.
 Ook het molentje werd wat aangepast, nog wat kleiner zodat het lichter is, en het steuntje van het molentje werd ook verstevigd. De Strada versie was snel in elkaar geflansd, en werkte prima, maar sleet wat snel naar mijn mening. De basis werd hetzelfde, een stripje conservenblik, maar dat werd nu met carbon bekleed, en gelamineerd. Gaat het wellicht iets langer uithouden?
Nou ja, de eerste rit volgt op maandag, dan zie ik wel hoe het werkt..........De LED's op de mast knipperen weer in elk geval...........


Blikstripje.........

Verstevigd met carbon.........

Plaatje veranderd in............

Molentje........


En zo ziet het hele spul er van buiten uit.







Controles.

Pas nieuw, maar de normale controles gaan uiteraard gewoon door. Zo ontdekte ik dat er nog iets aangepast diende te worden, om de sporing te controleren.
Dat de spoormeter van de Strada niet zou passen had ik al verwacht, dus die was in Nederland al omgewisseld voor een QV-spoormeter. Toekomstige QV-bezitters moeten er rekening mee houden dat ook een Quest spoormeter niet past op een QV, de QV is namelijk lager. Allert kan wel een Quest spoormeter voor jullie aanpassen..........
Het ding dat aanpassing nodig had was de oude deur, die diende als vlakke plaat om de Strada op te plaatsen en de sporing te controleren. De QV is smaller gespoord, en stond zodoende niet vlak op de deur. Daar moest dus een vlakke plaat op geschroefd worden, dan was dat ook weer in orde. En de sporing? Die was nog perfect!

Voor en na aanpassing.........


Bij toeval ontdekte ik ook nog een deel in de fiets dat niet vastgelijmd was, de aanslag van de achterbrug aan de rechterzijde. Gelijk maar aanpakken natuurlijk, zo goed mogelijk schuren, en 2-componenten epoxylijm ertussen stoppen. Wat lastig tussen te komen, maar het zit ondertussen weer muurvast. Hoort natuurlijk af fabriek vast te zitten, maar volgens Allert kan het geen kwaad zolang je niet met lege balgen rondrijdt. Als de veerbalgen tussen de 2 en 6 bar druk hebben  slaat de achterbrug nooit tegen de aanslag aan.
Toch blij dat het vast zit nu....................


2-componenten epoxylijm.


Lichte moddersporen, ook in het matje.......

 Wat me verder nog opviel waren wat moddersporen aan de rechterzijde binnen in, zou de wielkast doorslaan op de lijmnaad? Voor de zekerheid na goed reinigen de binnenzijde afgekit, dan kan ik tijdens de volgende regenritten controleren of het waterdicht is, zo niet zullen de voorwielen er uit moeten en de wielkast daar ook van een extra kitstrip voorzien moeten worden. Even afwachten wat het worden gaat...........

Tot zover,

Groeten, Adri.

zaterdag 1 juli 2017

Eerste Noorse QuattroVelo kilometers.

Eerste ritjes.

Na onze thuiskomst moest er in het weekend natuurlijk gefietst worden, even de eerste echte hellingen "proeven". Op zaterdagmiddag was het wat wisselvallig, ik vertrok met droog weer, en reed het eerste stukje van m'n woon-werkroute naar Lofthus, waar ik keerde bij de Deildo slagboom. Over dat stuk ellende kan ik nog genoeg hobbelen als ik echt naar het werk moet.........Terug in Kinsarvik rijdt ik verder naar Bu, en draai daar voor de afdaling naar Brimnes begint. Niet ver, 57 km vandaag, maar genoeg voor een eerste indruk. Op zondag nog korter, 32 km door de regen, een goede aanleiding om het schuimdeksel te gebruiken.
Een puntje van irritatie gelijk al tijdens de eerste beklimming, de computer gaf er de brui aan! Lekker dan, had goed gewerkt in Nederland, rijd je de eerste Noorse kilometers valt het ding uit..........

De door Velomobiel.nl gemonteerde computer is een Sigma BC 7.16 ATS, een draadloos model met 7 functies.

De gemonteerde computer.
In tegenstelling tot de voorgaande gebruikte modellen kan bij deze wel de totaalafstand ingevoerd/aangepast worden.  Dat deed ik dan ook na thuiskomst. Ook op zondag deed het ding het weer zoals het moest.  Gek, interferentie of gewoon slechte signaal ontvangst door de carbon kooi? Geen idee, ik zie het nog even aan voor ik ga veranderen.

De korte buien tijdens de zaterdagrit en de mobiele sauna tijdens de zondagrit gaven duidelijk aan dat er een kleine aanpassing aan BOB gedaam moest worden.............Allert vroeg me al tijdens het afstellen: "Zweet je veel?" "Ja" antwoorde ik daarop volmondig. Waarop Allert me zei dat het dan verstandig zou zijn om vochtafvoergaten te boren in de fiets. Op het laagste punt van de stoel had Allert er al ééntje geboord, zelf heb ik er ook nog eentje geboord. In de Strada zaten die er ook al na een paar weken in, zitbaden kunnen fijn zijn, maar niet als het koud zweet is waar je in gaat zitten......
Tijdens het weekend kwam er echt veel vocht te staan op de bodem van de fiets, dus nam ik de boormachine ter hand en boorde 4 gaten door de bodem heen, 2 onder de stoel aan weerszijden van de "trompet" en 1 in elk zijvak naast de stoel. Voorlopig voldoende denk ik.
Een Qv is volledig dicht en vlak aan de onderkant, dus anders dan bij Quest of Strada, waar de kettinggoot voorzien is van afvoergaten, dus voor mensen die veel transpireren is zelf gaten maken de enige manier om overtollig vocht af te voeren, als je niet met een klotsende fiets wilt rondrijden....☺.


 Woon-werkritten.

Op maandag blijft de fiets staan, ik ben vrij, maar moet nog de Noorse BTW gaan betalen in Bergen. Ik vertrek om 06.10u en ben om 13.10u weer thuis, dat alles om 5 minuten op een douanekantoor door de staat gelegaliseerde diefstal te voldoen............Tja, het is niet anders.........

Op dinsdag volgt dan de eerste woon-werkrit, waarop ook de computer weer een paar keer uitvalt en weer aangaat, irritant zoiets! 's Avonds thuis weer de "verloren" kilometers bijschrijven, en daarna gaat het 2 dagen goed, de computer doet het prima op woensdag en donderdag. Op vrijdag heeft het ding weer kuren, enkel op de heenweg, op de terugweg blijft de snelheid de hele tijd in beeld. Ik weet niet of het door trillingen kan komen, maar op de terugweg trilt het net zo veel op de slechte wegen, en daar doet het ding het wel gewoon. Toch verander ik de manier van ophangen iets, i.p.v. de tie-raps maak ik het ding vast met een stukje hout en klittenband, eens kijken hoe dat gaat uitpakken.

Eens zien of dat wat oplost.........
Wat ik ook mis is een bidonhouder, niet aan gedacht, en in Nederland lag de bidon met water naast me in het vak aan de rechterkant. Ging goed zolang je de dop goed dichtdrukte. Maar tijdens het klimmen en afdalen hier schoof de bidon constant heen en weer, dus daar moest ook wat op gevonden worden. Ik had nog een bidonhouder liggen, maar het viel niet mee om die op de gebogen wielkast te schroeven.  Misschien een soort passtukjes maken, zodat de houder erop geschroefd kan worden? Nee, dat kan eenvoudiger, een stuk lexan en wat klittenband, en ik heb een bidonhouder die prima voldoet.

Bidonhouder gemaakt, onder met fles.



Om het heen en weer schuiven van losse spullen te beperken leg ik een strook  anti-slipmat in de zijvakken.

Anti-slip in de zijvakken.
Het gerammel van de riemgespen waar  de stoel aan op hangt verdwijnt door de uiteinden van de riempjes door de ophangbeugels heen te stoppen, scheelt weer wat in geluid! Want geluid binnen is er wel iets meer dan in de Strada, het scheelt uiteraard dat ik nu constant met kap rijdt.......de klankkastfunctie is dan wat meer aanwezig.
Dat met die vaste kap rijden bevalt overigens prima, claustrofobie heb ik geen last van, ook niet met schuimdeksel. De spleet is dan wel klein, maar je ziet alles prima.
Verder is het met zonnig weer heerlijk om geen zon op je hoofd te hebben, of in je ogen. En de doorluchting is perfect, het voelt aan als open rijden. Een voordeel vind ik het vizier aan de kap, dat werkt voor mij net zo perfect als het XL-scherm op de Strada! Bij hogere snelheden trek je het omlaag en zijn je ogen volledig beschermd tegen wind, zodat ze niet gaan tranen. In de beklimmingen/langzamere gedeeltes schuif je het omhoog en heb je lekker frisse lucht.

Nog iets wat ik vooral de eerste dagen in de klimmen mis zijn de ovale kettingbladen, je merkt vooral in de klimmen dat je toch op een andere manier trapt met Q-rings. Goed dat went ook weer snel, en het gemak van de Mountain Drive zou ik nu al niet meer willen missen! Ideaal dat je in stilstand kan schakelen! Toegegeven, de stap van 75 naar 30 tanden is groot, maar je komt altijd van je plaats, en zo gauw de fiets rolt kan je schakelen met de achterderailleur ook. De triggerschakeling achter is ook zo iets waar je heel snel aan gewoon bent, en de combinatie MD en 11 speed 11-36 cassette biedt een groot bereik.

Klimmen op de steilste stukken gaat ongeveer even snel als met de Strada, het verschil maak ik op de stukken vals plat en de minder steile gedeeltes onderweg. Waar bij de Strada het middenblad gebruikt werd, kan de MD nu in de "hoge" blijven staan, en kan alles met de achterderailleur geschakeld worden. En rijdt ik op dat soort gedeeltes al vlug 5 km/u sneller omhoog!
En natuurlijk het snelheidsverschil op vlakke stukken, dat is ook zeer duidelijk aanwezig.
Bij Velomobiel.nl stellen ze dat de QV en de Quest even snel zijn, nou dat klopt volgens mij helemaal! De fiets is in elk geval duidelijk sneller dan de Strada, zowel op de vlakkere gedeeltes als in de afdalingen. Dat zal de verdienste van de betere stroomlijn zijn neem ik aan.

De afgelopen week al verschillende keren boven de 30 gemiddeld gereden, en dat terwijl de omstandigheden verre van ideaal zijn! Want: de 3 km weg aan Deildo ligt er zodanig slecht bij dat de snelheid daar tussen de 15 en 25 km/u is, veel harder is niet verantwoord. En regelmatig stoppen als er smalle stukken zijn of tegemoet komend verkeer. Het 1 km stuk gefreesd asfalt bij Fresvik is ook zo'n natuurlijke rem, je voelt de fiets gewoon afremmen als je erop komt.....
En uiteraard is de vakantiedrukte begonnen, wat vooral op de thuisreis regelmatig voor stoppen en/of afremmen zorgt. Dat ben ik niet gewend, normaal kan ik in één ruk naar huis rijden.

Eerste wasbeurtje.

Nieuwe spullen ben je wat preciezer op in het begin, dus word BOB al gelijk na de eerste woon-werkweek gewassen, was nodig ook, want een regenbuitje en het neervallende stof op de fabriek lieten een vies laagje achter op de nieuwe lak.......

Vuil, wassen dus!

Ook de onderkant even bekijken.........en afwassen.

 Wie?

Als de fiets op de kant ligt om de onderkant te wassen valt m'n oog op een klein blauw stickertje in de linker voorwielkast, wat staat daar? Een meisjesnaam? Ja, er staat "Laura"! Zou dat misschien de naam zijn van de Roemeense dame die de carbonmatten in de mal geprakt heeft? Zou zomaar kunnen......

Het bewuste stickertje........

 Na de wasbeurt ziet het beest er weer een stuk beter uit, en kan na drogen in z'n slaaphok. Past prima, heb er gelijk een half ligstoelkussen ingehangen, zodat de fiets er in gaat en z'n neus niet stoot tegen de ruwe planken. Ook aan de staartkant hangt zo'n half kussen.


Na het wassen blinkt ie weer..........


Stootkussens..............


Wat ik ook nog deed halverwege de week was het verschuiven van de trapas, die ging een halve centimeter naar voren. Omdat ik bij het klimmen m'n knietjes toch iets te veel voelde.
Tijdens het afstellen had Allert gelijk na de eerste proefrit de trapas op mijn verzoek 1 cm naar achter gezet, en dat leek in eerste instantie prima, maar al in Nederland kreeg ik het gevoel dat ik net iets te kort zat. Niet veel, maar genoeg om  te voelen tijdens klimmen. Nu is het in orde.

Het streepje was de oude stand.

Strada 119 verkocht!

Op vrijdag 30 juni kwam er een bericht op Facebook dat Strada 119, mijn oude fiets aangekocht was door EM Velomobiel in Belgisch Limburg. De fiets word in orde gemaakt en uitgeleend aan Chris Trines, die er mee gaat rijden in afwachting van zijn QV. Later zal S 119 helemaal opnieuw gespoten worden en opgeknapt.
Leuk dat de fiets een nieuwe baas krijgt, en grappig dat ook nu de fiets weer al naar het buitenland verdwijnt...........kan niet aarden in Nederland? ;-))

Tot zover,

Groeten, Adri.