Tour des Fjords.

Tour des Fjords.

We hadden het een tijd geleden al gelezen in een krant, in mei stond de  Tour des Fjords weer op het programma, en dat niet alleen, ze kwamen nog dicht in de buurt ook!
De Tour des Fjords is een UCI 2.1 rit voor profs, een etappewedstrijd over 5 etappe's.
Etappe 1 start in Bergen, en had aankomst in Ulvik, slechts 30 km bij ons vandaan. De route volgde grotendeels het parcours van Bergen-Voss, de toerrit die ik ook meereed vorig jaar. Het laatste gedeelte was een stukje Voss-Geilo, tot aan de finish in Ulvik.
We waren vrij dus dat moest gezien worden. Omdat Ina ook meewilde gingen we met de auto, en parkeerden op 300 meter van de aankomst. De eerste grote rennersbus stond al recht tegenover geparkeerd, en er kwamen er nog aan. Dat het een echte profrace was zagen we gelijk bij aankomst aan de finish, alles was er, tv-camera's, commentaarhokken voor de pers, een erepodium, en een echte aankomst zoals je ook altijd op tv ziet, tot en met een gigantisch  scherm om de koers mee te volgen.

Mede door het schitterende weer was het mee volgen van de koers op het scherm een belevenis op zich, de helikopter maakte de prachtigste natuuropnamen, en de koers was vaak in beeld. Kortom een stukje fietsen in Noorwegen promotie!
Ook een paar Nederlanders in koers lieten zich goed zien, de 19-jarige Piotr Havik van Rabobank Development Team draaide prima mee in de kopgroep van 6, en toen die op de laatste klim teruggepakt werden ging even later Marc de Maar van United Health Care  in de aanval en pakte de punten in de bergsprint.

Tinkoff-SAXO rennersbus.

Rabobank Development Team deed het iets bescheidener.

Zo ook Topsport Vlaanderen-Baloise.

Finish.

Het scherm aan de aankomst.

De afdaling vanaf het Ulvikfjellet op het scherm, de helikopter hangt boven de renners.

 Een korte indruk van de finish, geen beste kwaliteit, uit de losse pols geschoten....
Wel erg leuk dat een renner van de "kleine" Belgische ploeg Wanty-Groupe Gobert wist te winnen, door de jagende groep tot op de finish net voor te blijven. Op dezelfde manier won ik zelf ook mijn eerste koers, weer al héél lang geleden.........

De winnaar in Ulvik, en eerste drager van de leiderstrui, Jérôme Baugnies van Wanty-Groupe Gobert.

De heli werd ook geparkeerd na de werkdag.

Tweede etappe.

 De tweede etappe was op Hemelvaartsdag, en ging van Eidfjord naar Haugesund, over 202 km. En die kwam voorbij in Kinsarvik! Nou had ik de keuze, gaan kijken in Eidfjord, thuisblijven en ze hier zien langsflitsen, of als ander alternatief een stukje te fietsen en te gaan kijken bij Skare, waar een K.O.M. in de route lag, een bergsprint. Ik wilde toch een stuk fietsen zelf, Ina ging werken, dus werd BOB volgeladen met drinken en eten voor onderweg, en fietste ik naar Skare. Prachtig fietsweer, net als bij de eerste etappe, 20 tot 21 graden en onbewolkt, gewoon genieten!
BOB was op "zomerschoenen" gezet, gewoon om eens te proberen hoe dat rijd. Voor de F-Lite's, achter een Big Apple. Zal je altijd zien, rijd je al ruim 17000 km zonder één lekke band onderweg, nu voel ik iets eigenaardigs net na Låtefoss, het zal toch niet? Jawel, de achterband verliest lucht, dan maar een stukje lopen tot er een plaatsje langs de smalle weg komt om de fiets even op de kant te leggen en de band te wisselen. Weer een ervaring rijker, en de vloerpomp die ik eerst te zwaar vond om mee te nemen die komt er gewoon terug in, als iemand al eens een 26" achterband van 50 breed heeft opgepompt met een minipompje weet die persoon gelijk wat ik bedoel...... Slecht bevallen, voor mij dan toch......... Na de bandenwissel weer maar verder omhoog naar de bestemming voor vandaag.

Voor de gelegenheid gewassen en op zomerschoeisel.

Na 58,5 km ben ik op de plek waar de sprint zal zijn en wacht samen met het andere publiek op de renners. Die gaan toch nog erg snel voorbij, ondanks de 5% helling, het zijn profs uiteraard......
Na de kopgroep van 4 renners is het circa 6 minuten wachten op het peloton, als die ook gepasseerd zijn gaat het voor mij weer op huis aan. Een mooi tochtje van 117 km, met 28 gemiddeld ben ik tevreden, de profs gaan uiteraard veel harder, maar daar kan ik me niet aan meten!

Boven de video van de kopgroep in de aanloop naar de bergsprint, onder het peloton, die het veel rustiger aan doen.

Tot zover, later meer!

Groeten, Adri.

Nog een kort tripje......

Nog een campertripje.

Na ons vorige camperritje waren we een dagje thuis en omdat er nog mooi weer gemeld werd en we nog wat vrije dagen hadden besloten we nog een kort ritje te maken.
Niet dat we ons thuis vervelen, verre van dat, ik fiets uiteraard en Ina heeft altijd wel een paar handwerkjes op gang, naast de gewone huishoudelijke beslommeringen. En mooi is het bij ons ook, natuurlijk zijn we gewoon aan ons niet onaardige uitzicht, maar regelmatig worden we in het zomerseizoen verrast met een mooie zonsondergang, die vervelen ook nooit.
Ook op de maandagavond krijgen we er weer een:

Geen onaardig gezicht vanuit je huiskamer.....

Eerder die middag deden we een korte wandeling door de boomgaarden in Lofthus, ook mooi om door de bloesems te wandelen.

Appel in wording.......

Na op zondagavond even een korte training met de Scott gedaan te hebben, reed ik ook op maandagavond een training met de Scott, gedeeltelijk alleen en gedeeltelijk met de fietsgroep.

In zuidwestelijke richting.

Op dinsdagmorgen vertrokken we gelijk na het ontbijt, en reden in zuidwestelijke richting. Het plan was de kust onder Stavanger eens te verkennen. Dat werd een aardige kennismaking, we waren verrast door het feit dat veel van wat we hier zagen ons deed denken aan onze ritten door Ierland en Schotland, veel schapen, stenen muurtjes en kleine kerkjes met een kerkhofje rond. Soms met graven die stamden uit 1350!
Onderstaand enkele indrukken:

Kijkje in het Lysefjord.

Kerkhofje bij Varhaug.

Je zou je bijna in Ierland wanen.....

Bij Varhaug ging de zon onder boven open zee.

Het "strand" bij Varhaug.

Na een overnachting naast het afgelegen kerkhofje van Varhaug, het was er heerlijk rustig en je kon er prima wandelen over de "Kongsvegen", reden we op woensdagmorgen verder richting Egersund en Flekkefjord. Onderweg mooie rustige bergwegen, veel op en neer, en veel bochtenwerk, zeker een eldorado voor motorrijders! Wel smal af en toe, maar dat hebben we in onze eigen streek ook.

Zomaar ergens onderweg.

Dit wandje stortte ooit gedeeltelijk in.

Bovenstaande foto's zijn van een van de grootste steenlawines van Europa, aan de Gloppedalsura, vlak bij Byrkjedal in Rogaland. Sommige steenblokken zijn zo groot als een huis, gelukkig zijn die net na de laatste ijstijd gevallen, toen reden er nog geen campers rond hier........
Na nog een avondwandeling aan de Preikestolen, overnachten we nog eens en besluiten op donderdag weer op huis aan te gaan, er word wat slechter weer gemeld.

Nog wat cultuur snuiven.......

Als we op donderdagmorgen verder rijden passeren we een bord dat aangeeft dat er "helleristningar" te bekijken zijn langs de route. Dat zijn ingekerfde figuren in de stenen langs het water, deze stammen uit de bronstijd. Het grootste veld dat we ooit zagen was in het hoge noorden, in Alta, de meeste andere zijn veel kleiner. Deze was niet onaardig, en zoals gewoonlijk langs de kust werden er voornamelijk schepen afgebeeld. Je kan je afvragen waar de mensen die toen leefden de tijd vandaan haalden, je zou verwachten dat ze alle beschikbare tijd gebruikten om voedsel, hout, en andere noodzakelijke levensbehoeften te verzamelen.

Het verklarende bord, en onder een gedeelte van de inkervingen.

Na dit stukje Noorse cultuur opgesnoven te hebben gaan we weer verder.
Tussen de middag stoppen we nog even bij de kloof  bij Brattlandsdalen, gelegen aan RV 13, een mooie plaats om even de benen te strekken en van de natuur te genieten, de kloof is mooi om te zien, en de oude weg buitenom de tunnel een mooi en rustig wandelpad.

Een stukje van de kloof, onder in panorama.

Daarna is het rustig op huis aan, en na thuiskomst de camper weer schoonmaken, wassen en in de garage rijden. Op vrijdag is het inderdaad slechter weer, geeft niets, we hadden een paar mooie dagen, en nu staat de Strada weer gereed om een ritje te maken.

Groeten en tot de volgende keer!

Adri.

Weekendtripje en Q-rings aanpassing.

Weekendtripje.

Afgelopen weekend was het mooi weer en we waren vrij, dus werd de camper gereedgezet en reden we een rondje richting noorden. Het plan was om de Vestkapp nog eens te bezoeken. Een en ander hangt natuurlijk altijd af van de plaatselijke weersomstandigheden, dat is het gemak van een camper, als het weer veranderd, verander je net zo makkelijk je planning, er is toch niets vastgelegd.

We overnachten op een parking aan het Sognefjord, mooi plekje met uitzicht, 's morgens zitten we nog even te genieten van het uitzicht en worden nog verrast door een voorbij zwemmende bruinvis, altijd leuk om te zien, zo'n rugvin die even een paar keer bovenkomt.

Uitzicht over het Sognefjord.

En iets hogerop...

Daarna rijden we verder richting Førde, en komen weer voorbij Nordalsfjord, waar we op de  brug een paar plaatjes maken van de spiegeling in het stille water.

Nordalsfjord.

 Dan richting Isane aan het  Nordfjord om daar over te steken om richting Vestkapp te gaan. Op circa 30 km afstand  zien we de kaap al liggen, en omdat er een wolk zich helemaal over en om de kaap gedrapeerd heeft, veranderen we de planning en slaan linksaf i.p.v. rechtsaf naar de kaap. We rijden naar Måløy, en gaan naar de Kannestein, die we ook al eens eerder bezochten.

Kannestein, gevormd door watererosie.

Groentesoepje???????

Na een etenspauze in Måløy gaan we met de boot over naar Bremanger, en rijden weer in zuidelijke richting, om langzaam weer op huis aan te gaan. We overnachten op dezelfde parking, en rijden de zondag naar huis.

Vanaf de boot.

We rijden de ringweg noord rond Bergen, en gaan via Indre Arna de E-16 op, om bij Trengereid Rv-7 op te rijden, de toeristische route. We stoppen nog even bij de Steindalsfossen, de waterval bij Norheimsund, waar je achter het water langs kan lopen. Normaal dan, nu niet, want het hele wandelpad word aangepakt en verbeterd. Volgende keer dan maar, we komen nog wel eens langs.....

Steindalsfossen.

Detail van het opspattende water.

Onderstaand een filmfragmentje van de Steindalsfossen.

Verder op weg naar huis langs het Hardangerfjord krijgen we nog een verrassing te zien, een groot zeilschip met 3 masten, geen alledaags gezicht op het fjord. Het blijkt na uitvergroten van de foto de
"Statsraad Lehmkuhl" een opleringsschip uit Bergen.

"Statsraad Lehmkuhl"

De "brede" wegen langs het Hardangerfjord....

Na thuiskomst opruimen en dan nog even de Scott de sporen geven.

Aanpassen Q-rings positie.

Zoals ik in mijn vorige post al melde, heb ik de positie van de Q-rings aangepast. De aanbevolen stand 2 voor liggers heb ik een paar duizend kilometers mee gereden, en de ovalen tandwielen bevallen nog steeds goed.
Waarom dan toch aanpassen?  Omdat ik het gevoel had af en toe in het luchtledige te trappen, totaal weerstandsloos. De toename van de cadans is prima, en bevalt ook, maar het gevoel er geen snelheid in te krijgen is dat niet! Nou gaf ik het niet gelijk op, en hield het gewoon vol, het was ook nog niet erg warm geweest, en de Strada bleek ook nogal een redelijke loze last mee te hebben. Na ruim 6 kilo verwijderd te hebben, was de snelheidstoename nog niet echt spectaculair, dus las ik de instructies van Rotor nog eens na.
Voor optimalisering werden er ook wat regels gegeven, al naar gelang je het zelf prefereerde: een hoger nummer gaf een betere acceleratie, en een lager nummer een iets hogere topsnelheid. Wil je de kracht eerder in de trapbeweging overbrengen of een gevoel van meer weerstand hebben, draai de ring dan naar een lager nummer. ( en omgekeerd voor een hoger nummer )
Dat was precies wat ik in gedachten had, iets hogere topsnelheid, en een gevoel van iets meer weerstand!
Dus het spul gedemonteerd, en de kettingwielen op stand 1 voor ligfietsen gezet. Na nu enkele honderden kilometers hiermee gedraaid te hebben, kan ik rustig stellen dat dit een goede verandering geweest is. De klimsnelheid is even hoog gebleven, de topsnelheid is weer als vanouds, de acceleratie nog steeds prima en op kruissnelheid is de cadans ook nog steeds hoog genoeg, circa 97 tot 98 omw./min.  De enige verandering is een iets lagere cadans tijdens klimmen, maar die is vaak ook nog tussen de 85 en 90 omw./min., dus ook prima voor mij.
Gelijk op de eerste dag na de verandering kwam ik thuis met een goed gevoel, de testrit ging met een gemiddelde van 30 km/u gemiddeld, en dat had ik al een hele tijd niet meer gehaald.
Dat de setting goed was merkte ik later  in de vorige week, toen ik op mijn woon-werk route op de heenweg slechts 66 minuten (32,8 km/u gem.) nodig had, mijn absolute record staat op 65 minuten, en dat bij een hogere temperatuur 's zomers. Het gemiddelde die dag kwam op 32,1 km/u, en daar was ik best tevreden mee, zeker omdat de terugweg 's avonds tussen 23.15 en 00.30 was, dus door het donker. En dat was de vierde dag dat ik met BOB fietste, dus geen betere prestatie doordat ik enkele dagen gerust had.........

Kleinigheden.

Verder nog een kleine reparatie aan het carbondeksel, na de crash ondekte ik indertijd later een scheurtje in het deksel, waarschijnlijk doordat de ene klittenband met kracht van het deksel losgescheurd was. De reparatie die ik al eerder deed  leek wat los, dus maar even een nieuwe lap carbon erop gelegd.
Op het deksel nog een klein viziertje gemaakt, zodat ik ook uit de wind zit als ik met het deksel rijdt, en het XL-vizier thuis ligt.

Reparatielapje bij de voorste klittenbandbevestiging.

Miniviziertje voor op het carbondeksel, hier in wording, onderstaand klaar en op het deksel geplaatst.

Tot zover deze post,

Groeten, Adri.

Verkeersgedrag en zo.

Verkeersgedrag. 

Een onderwerp waar mensen wel nooit over uitgepraat raken lijkt het. Want wat zijn we allemaal netjes en voorbeeldig als we op de weg zitten! Toch? Of niet altijd?
Ik ga mezelf niet mooipraten, er valt ook bij mij genoeg te verbeteren, zowel in de auto als fietsend.
Racefietsers en velonauten zijn nu eenmaal snelle fietsers en die hebben er meestal een hekel aan om af te remmen of in hun tempo te worden verstoord. Ik ook, ik houd er niet van om af te remmen en weer de zaak op gang te moeten brengen, zeker niet als dat door een manoeuvre van een andere verkeersdeelnemer komt die in mijn ogen onnodig was. Hoewel ik het natuurlijk best verkeerd kan hebben, laten we daar eerlijk in zijn.
Maar om nu tegemoet komend verkeer in gevaar te brengen gaat wel iets te ver!
Vorige week twee keer meegemaakt dat tegemoet komend verkeer zwaar in de remmen moest, omdat een voertuig mij zo nodig moest passeren. Ik fietste woon-werk in BOB, en werd op twee achtereen volgende dagen gepasseerd voor een onoverzichtelijke bocht. Even rustig achter me blijven hangen duurde vast te lang, er werd gewoon vol gas gegeven en voorbij gereden. De tegemoet komende auto's moesten stevig in de remmen om ongelukken te voorkomen.
Niet de eerste keer dat ik dit meemaak, maar wel de eerste keer twee dagen na elkaar. Typisch is het soort auto's dat dit gedrag vertoond, in mijn buurt dan toch. Het valt mij op dat altijd het zelfde soort auto's dit soort actie's uitvoert, grote pick-uptrucks.
Toen ik het Ina vertelde had die gelijk de reactie: "Oh ja, compensatie auto's...........!" En maakte daarbij een gebaar met haar pinkje. Zou het waar zijn? Worden dit soort auto's bestuurd door mannen die ZIJN wat ze hadden WILLEN hebben??? (Grote Lullen???)
Geen idee, maar het lijkt erop. Dit is trouwens geen kinnesinne tegen 4WD, ook wij denken voor de volgende auto aan een 4WD, maar dat hoeft niet zo groot te zijn. De Fiat Panda 4x4 zal in elk geval proefgereden worden, en qua compensatie is die volgens Ina voor mij groot zat...........

Gevaarlijk!!

"Jij bent gevaarlijk!"  Kreeg Ina te horen van haar chef op het werk. Ze snapte er niets van en wilde gelijk uitleg. Het kwam erop neer dat ze gezien was op haar fiets, en haar chef begon een hele uitweiding over dat de wegen niet geschikt waren om te fietsen hier, enz.. enz..
De chef had beter niets gezegd, want dat leverde uiteraard een spetterende reactie op. Gevaarlijk??? Of mevrouw de chef al eens al die idioten in hun auto's gezien had die constant met een telefoon tegen het hoofd rijden? En nooit richting aan geven? En midden op de weg rijden? En geen enkele verkeersregel opvolgen? En altijd ongelooflijke haast hebben? En halfblind zijn en daarom soms overdag nog met grootlicht oprijden?
En dan was de eenzame fietser die zich met mooi weer een ontspannen fietstochtje langs het fjord gunde gevaarlijk?
De chef werd er even stil van, maar moest nog even sputteren ( het blijft een chef natuurlijk!): "Maar dat is toch jouw man die in dat rare rode ding rijdt? Dat is nog gevaarlijker! Die zie je niet eens!"
 Hetgeen een zelfde reactie gaf, Ina was nu al goed warmgelopen en gaf haar nogmaals haar vet, met nog een paar toevoegingen over mijn gezondheid.

Geparkeerd naast de MX-5 van collega Stian, de Mazda is 30 cm hoger.

Welke zie je nou beter? Mijn vlaggetje is dan weer hoger.........

Waarschijnlijk helpt het niks tegen de vooroordelen die sommigen hebben, maar je hart luchten is wel eens lekker af en toe. Trouwens, de ander begon, als je geen reactie wil, moet je geen uitspraken doen.
Om even een voorbeeld te geven: Ina heeft een 20 jaar jongere collega, die de 11 km van huis naar werk met de auto aflegt. Die rit heeft ze 3x samen met haar man gereden, en is ook de enige route die ze zelfstandig achter het stuur aflegt. Toen ze bij Ina om de koffie kwam parkeerde ze haar auto bij het werk, want die 400 meter verderop had ze nog nooit gereden, en dat durfde ze niet!
Ook dat soort mensen hebben gewoon een rijbewijs............

Toch denken veel mensen dat ze kunnen rijden omdat ze dat rijbewijs hebben, op de heftruckcursus kwam die denkwijze ook naar voren. Een van de deelnemers vroeg aan  de instructeur: "Als we dan morgen geslaagd zijn voor het examen, dan kunnen we truckrijden?"  "Ja", antwoordde de man, gelijktijdig met mijn "Nee!" De instructeur vroeg wat daarmee bedoelde, en ik: " Als we geslaagd zijn mogen we zelfstandig een truck besturen, maar dat wil niet zeggen dat we dat kunnen. Veel mensen hebben een rijbewijs, maar kunnen evengoed niet rijden!" Daar moest hij me gelijk in geven, maar kwam wel met de vraag of ik dan wel kon rijden? "Nee, ik heb gewoon een rijbewijs, net als de rest", antwoordde ik. ( Wel een zogenaamde "Full House" met alles afgestempeld, maar dat doet er weinig toe)

Grammenjagen.

Verder nog wat bezig geweest met grammenjagen, het mee te nemen gewicht verlagen. Na een paar leuke reacties op de vorige post werden er nog een paar dingen aangepast.
Mooi Geel kwam met een reactie op pomp en pechhanddoek, en gaf me de aanzet tot weer wat grammenwinst. Paul neemt een minipompje mee op woonwerkverkeer, en dat is inderdaad geen gek idee, op ruim 16000 km heb ik nog maar 1 x een lekke band gehad, en dat nog niet eens onderweg.
Als bescherming gebruikt Paul een gesloten celmatje, zo'n kampeerding. Goed idee! Ina heeft zo'n geval om haar oefeningen op te doen, en ik hang het even aan het unster. Mooi, 40 gram slechts! Maar we hebben er maar 1, en die is in gebruik. Maar heb ik nog  niet ergens van dat bobbeltjes plastic? Ja, snel gevonden, en een lap die groter is dan de nu gebruikte handdoek aan het unster hangen. Dat gaat het worden, die lap plastic weegt slechts 30 gram! De handdoek eruit, plastic erin, weer 470 gram eraf. De pomp eruit, en het minipompje erin, -350 gram. Nu ben ik toch op gang met dat plastic, er zijn nog verschillende vellen over. De hoes voor de deelbare kap? De nieuwe weegt 350 gram, kan dat nog lichter met plastic? Ja, ik maak een zelfde soort hoes met bobbeltjesplastic en ductape, weeg die en kom uit op 50 gram! Weer -300, nu gaan we de goede kant op!
Quezzzt zat wat te dollen in zijn reactie over fietsbellen, spiegels, reservebanden, extra lampjes en te lang haar. Leuke reactie, maar ik haalde wel de trekbel eraf  en verving die door een minibelletje op het stuur, en bespaarde nog 10 gram. Peanuts? Ach, dat touwtje van die trekbel zat ook wel eens in de weg als ik in het donker instapte, dus weg ermee!
Zijn opmerking over de reservebanden? Ja, ik rijd rond met zowel een 26" als een 20" bubiba combinatie, die wegen samen 975 gram. Als die eruit gaan en vervangen worden door Stan's NoTubes van 3x60 cc weegt dat maar 180 gram. Maar ik speel liever op zeker, dus rijd ik nog wel met die reservebanden voorlopig.........

De vellen bobbeltjesplastic.

BOB met "nieuwe" pechlap en de nieuwe kaphoes.

Q-rings.

Na een hele tijd in de basisopstelling gereden te hebben met de Q-rings, heb ik nu de setting veranderd, en de tandwielen in positie 1 gezet. Het accelereren gaat vlot genoeg, en met deze setting zou een iets hogere topsnelheid mogelijk zijn volgens de theorie. Ik ga het proberen, conclusies volgen later.

Tot zover!

Groeten, Adri.

Gewichtsverliezen...........

Afvallen.........nog niet zo makkelijk!

Het wegen en bekijken van de al dan niet overtollige spullen maar eens serieus genomen nu. Er moet gewicht uit BOB, maar dat "afvallen" is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Of ik kan niets missen, dat kan het ook zijn natuurlijk!
Maar al met al zijn er toch al wat kilo's minder mee te nemen.
Als je stuk voor stuk je spullen gaat wegen met een veerunster schrik je af en toe van het gewicht van enkele spullen.
De deelbare kap weegt geheel gemonteerd circa 1,5 kg, en die gaat gewoon mee in BOB, zodat ik op alle weersomstandigheden voorbereid ben. Het liggende carbondeksel zit in de neus als ik het niet gebruik, de "hoed" ligt achterin, beschermd in z'n hoes. Die hoes was gemaakt van 2 aan elkaar genaaide badlakens, en woog 1 kg! ( Zie mijn post:  Zomaar. )
Hmm, daar moest iets te halen zijn dacht  ik. Klopte, ik maakte een nieuwe van een afgedankte dekbedhoes en die kwam uit op 350 gram, dus 650 gram gewonnen.
Ook hangt er altijd een 2 liter "infuuszak" in BOB, je kan wel eens dorst hebben onderweg nietwaar?
Nou is 2 liter op mijn woon-werk afstand van 72 km natuurlijk alleen nodig  in geval van een hittegolf, en daar hebben we er niet heel veel van in Noorwegen. Dus die zak eruit en vervangen door een normaal 500cc bidon levert gelijk  1,5 kg op.
En die velomobiel 3-hoektas? Is die niet een tikje aan de zware kant? Ja, dat is ie! De unster stopt op 2,6 kg! Tijd voor een evaluatie, na verwijdering van spullen die ik slechts 1 of 2 keer per jaar gebruik heb ik weer al 1,4 kg "afgeroomd"! Dat gaat lekker zo! Dan liggen er aan de ander zijde boven de kettingafscherming ook nog wat spullen, o.a. de pomp, gewikkeld in een badlaken om gerammel tegen de body te voorkomen, en een los badlaken om BOB op te leggen in geval van pech onderweg.
Door de pomp in te wikkelen in het pechbadlaken kan ik 1 badlaken à 0,5 kg elimineren, weer wat gewonnen. De door velomobiel bij geleverde pomp laat ik er maar in liggen, die weegt 0,5 kg, terwijl een minipompje 150 gram weegt. Maar om in geval van een lekke band mezelf een tenniselleboog te staan pompen in die dikke ballonbanden lijkt me ook niet alles, dus laat maar gaan.
Dan mijn rugzak nog eens gewogen en te zwaar  bevonden! Die weegt met een heel brood erin 2,5 kg, en dat is ruim veel denk ik. Een ander tasje kan net zo goed dienen als verpakking van brood en beleg, dus dat weegt dan samen 1,2 kg, dus weer 1,3 kg gewonnen. Totaal is er nu al 5,3 kg minder aan boord, valt er nog iets te halen?
Ja, mijn zelfgemaakte deksel om de fiets dicht te leggen als het carbondeksel erop ligt. Dat weegt tot mijn schrik 1,4 kg! Destijds kreeg ik gelijk een reactie van Wim S. dat deze deksels in de maak waren en leverbaar zouden worden in carbon. (Zie mijn post: Bezig zijn. )             
 Daar moet zeker nog een kilo winst te behalen zijn, misschien nog meer? Dat deksel is meer dan een jaar na de bestelling nog steeds niet aangekomen, navraag onlangs bij Wim leerde me dat alles in principe klaar is, maar alleen nog in elkaar gezet moet worden.
Als Jan Reus een gaatje vind..........
Als iemand denkt dat een heel brood meerekenen in de bagage te veel is, reken dan maar even mee.
De fietsende mens heeft brandstof nodig: ontbijten met 6 goedbelegde sneetjes, om circa 9.30 u gaan er nog 6 in het vooronder, en dan nog een lunch van 8 stevige boterhammen rond 13.00 u. Na het werk  huiswaarts fietsen, na douchen een kop soep, met 4 boterhammen voor de "stevigheid", en daarna een groot bord pasta. 's Avonds rond 21.00 nog 2 stuks fruit, en een halve liter vruchtenyoghurt met 2 ons muesli, ook weer om de yoghurt wat "voller" te maken.
Veel?
Geen idee, de laatste tijd geeft de weegschaal eerder iets minder aan dan iets meer, dus ik zal het wel nodig hebben. Dus dat brood moet gewoon mee!
Tot zover de gewichtsverliezen..............

XL-schermsoap.......

Na de laatste aanpassing zag het er niet meer uit, en stond veel te rechtop. Het is niet de bedoeling achter me rijdende auto's uit de wind te zetten, dus dat moest veranderen. Na nog een aanpassing was ik het echt helemaal zat, en besloot gewoon een geheel nieuw vizier te knippen. Zo klaar, en stoppen met het gepiel met luchtstromen, soms leek het even te werken, maar ik werd het zat!

De laatste "update" van de luchtstroomversie.....

Nieuw scherm afgetekend.

En erop........

 
 Dit beviel vandaag goed, ik had nog een ochtenddienst, dus de eerste kilometers van mei zijn al gemaakt. In april net iets minder kilometers dan in maart: BOB was 1051 km op de weg in april, de Scott kwam er wat bekaaid af: slechts 246 km in april. Totaal gefietst: 1298 km, dus ruim 300 km minder dan in maart......Maar met evenveel plezier!

Tot zover, later de week meer.......

Groeten, Adri.