zaterdag 29 december 2018

QV luik.

Groter derailleurluik QV.

Op 23 oktober publiceerde Velomobiel.nl een nieuwtje op hun website, een groter derailleurluik voor de QV.
Dat was welkom nieuws, want aan de derailleur werken door het aanwezige luikje was niet echt handig, je zat eigenlijk enkel tegen je eigen hand aan te kijken.
Er ging al snel een mail richting Dronten waarin een dergelijk groter luik besteld werd, en een paar weken later was het luik aangekomen, met een beschrijving hoe het te monteren.
Dat monteren liet even op zich wachten, maar vandaag kwam het ervan, ik begon er net na de middag aan.
Geen hels karwei, je bent er als je rustig te werk gaat wel in een uurtje mee klaar.

Oud luikje verwijderen, de mal uitknippen en binnenin plaatsen, aftekenen, en dan de mal aan de buitenkant plaatsen en aftekenen.
Vervolgens de "Dremel" erin en het gat uitzagen, luikje passen en eventueel nog wat schuren aan de randen om het zo passend mogelijk te krijgen.
Randen van het gat ontvetten, lusjesband op stukken knippen en met de verfstripper even opwarmen. Erin plakken, luik op z'n plaats en klaar ben je weer.

De foto's:

Het afgetekende stuk moet eruit.

Het nieuwe luikje op z'n plaats.

En van binnen gezien.
Tot zover,

Groeten, Adri.


zaterdag 24 november 2018

Slippertje.

Glad.

Gemeld was het niet, gladheid. Het was ook boven nul, en de weg lag droog, afgelopen maandagmorgen.
Ik vertrok dan ook gewoon met BOB naar het werk, nog steeds op de zomerbanden. En begin zoals gewoonlijk gelijk met 500 meter afdalen, met een haarspeldbocht, een 90 graden bocht, een "lopende" bocht en nog een haakse bocht, voor ik haaks naar links RV 13 oprijdt.
Niets te merken van gladheid, ook niet op de rest van de rit naar Lutro.
Op 7 kilometer van huis begint m'n tweede afdaling, de 2 kilometer lange "Lutrobakken", waarin 2 bochten liggen. In de eerste bocht gaat het plotseling mis, BOB draait 180 graden, en ik rijd/ glijd met circa 50 km/u achterwaarts naar beneden.
Controle is ver te zoeken, en het gaat vlug met die snelheid, de fiets gaat achterwaarts naar de andere zijde van de weg, en komt achterwaarts schuivend langs een natuurstenen muur tot stilstand.

Ik eruit, mankeer  zelf niets, en controleer de fiets even. Een scheur in het achterscherm, en een boel krassen over de zijkant. Technisch ziet alles er  nog goed uit,  en ik stap weer in en daal voorzichtig verder af. De fiets en ikzelf zijn in orde verder, dus  geen enkele reden om niet gewoon verder te fietsen, naar huis gaan en de auto nemen lost verder ook niets op aan de schade........

's Middags weer naar huis, niets meer aan de hand op de wegen, nog steeds boven nul en gestrooid ondertussen. Na thuiskomst toch maar gelijk de banden gewisseld, de spijkerbanden liggen er nu weer op, het "winterzwoegen" begint weer............

Ik realiseer me wel dat ik weer eens goed weggekomen ben, als er een voertuig van de andere kant gekomen was, is het maar de vraag of ik deze post geschreven zou hebben......

Maar goed, niet zeuren, ik schrijf nog dus kan ook een paar foto's van de schade plaatsen:

Zijaanzicht rechterzijde.

Onderzijde neus.

Wielkast voor, voorzijde.

en wielkast voor, achterzijde.

Achterste wielkast, voorzijde.


Achterste wielkast, achterzijde.


Staart.
Scheur achterscherm.

 Afwikkeling.

De fiets is verzekerd via de NTFU, dus vraag ik bij Velomobiel.nl een taxatie en een offerte voor eventuele reparatie. Eens kijken of er iets van vergoeding te krijgen is op die manier.
Repareren zal ik natuurlijk zelf doen, ik heb er geen enkel belang bij om m'n fiets een week of langer te missen, in tegendeel!
De fiets rijdt als vanouds, dus ik gebruik een deel van de vrije zaterdag om met de carbonreparatie te beginnen, die scheur moet wel geplakt worden natuurlijk, en de blootliggende carbon stukken worden besmeerd met wat epoxy, zodat ze waterdicht zijn.

Binnenzijde achterste wielkast, daar waren 2 scheuren zichtbaar onder de carbonlappen.

Rechterwielkast van binnen, 2 lappen carbon ruim over de scheur.
Na de laminering gaat het achterwiel er terug  in, en gaat BOB weer in z'n hok, met een kacheltje, zodat de epoxy goed kan harden.
Plamuren en volgende behandelingen begin ik volgend weekend wel mee, dat kan wachten.

Tot zover,

Groeten, Adri.


maandag 12 november 2018

15830.

Lek........

Een lekke band had ik vanmorgen, onderweg naar het werk, midden in de Fresviktunnel. Goede plaats eigenlijk, verlichting bij de hand, en ik stond nog droog ook.

De linker voorband had het opgegeven. Dat was te verwachten, ik wist dat ze dunner begonnen te worden, maar dacht er nog mee door te rijden tot de spijkerbanden er weer op moeten.
Toch maar beide voorbanden vervangen vandaag na thuiskomst, zeker is zeker........

Vanmorgen natuurlijk gewoon de Tryker met zacht opgepompte binnenband uit de bagageruimte van BOB getrokken, en met de Shredda van plaats gewisseld. Oppompen en verder naar het werk.

Mijn reserve zomer voorband, de 40-406 Tryker.
Na thuiskomst douchen, eten en dan de beide voorbanden vervangen bij BOB. Even terugkijken leert me dat de Shredda's die er nu afgaan hun dienst wel hebben gedaan, dit zijn nog de originele 40-406 Shredda's die er bij aankoop van de QV oplagen. Die set heeft er om gelegen tot eind oktober 2017 en had toen 6732 km gemaakt.

Zien er nog prima uit na 6732 km..................
  Daarna zijn de spijkerbanden er om gegaan voor het winterseizoen, en die zijn na 5 maanden gebruik bij 11506 km aan de voorzijde vervangen door de eerder gebruikte Shredda's van 2017. Achter zijn er toen een paar nog bij de Strada gebruikte Shredda 50-406 omgelegd, die onlangs vervangen zijn door Gocycle 50-406 banden.
De 40-406 Shredda's die nu afgedankt worden hebben er 6732+(20604-11506)= 15830 km over gedaan om "opgereden" te worden, en daar ben ik best tevreden mee.

Zo ziet een Shredda loopvlak eruit na 15830 km..........

Het andere paar 40-406 Shredda's die ik nog had van 2017, die ook al 6732 km ervaring hebben, mochten nu weer plaats nemen om de voorvelgen van BOB, eens kijken of ik daar ook nog een zelfde afstand bij kan rijden als hun voorgangers........


Tot zover,

Groeten, Adri.

vrijdag 26 oktober 2018

**

2 **.

Inderdaad, vandaag ging Quattrovelo 042, aka "De Bobslee" voorbij de 20.000 km, en heeft nu 2 virtuele sterren op de "Schaal van Wilco".
De fiets is opgehaald op 12 juni 2017, dus die 20.001 km die er nu op de teller staan zijn afgelegd in de afgelopen 501 dagen.
Het gaat nog steeds vooruit........

De "verplichte" foto's:



En terug thuis, met nog 1 km extra erbij.........
Tot zover,

Groeten, Adri.

zaterdag 20 oktober 2018

Klein onderhoud.

Wiel wisselen.

Vandaag de tijd genomen om het 20" reservewiel dat nog steeds rechtsvoor in BOB plaats had, om te wisselen voor het originele wiel, dat al een hele tijd klaar stond. Vanaf zondag 6 mei als ik het goed heb, en tussendoor geen tijd gevonden om even een wiel te wisselen????
Ik begin lui te worden geloof ik..................Schande!

Maar goed, vandaag was het dan zover, en ik maakte de kogelkopjes los, de veerpoot en knipte de tie-rap los. Wiel en veerpoot eruit, en dan het wiel wisselen.
Toen ik de buitenkabel zag wist ik meteen dat er nog een karweitje bij kwam, daar zat een behoorlijke slijtplek op. Het stukje lusjesklittenband op de poot was ook weggesleten, daar moest ook een nieuw stukje op.


Nog niet helemaal doorgesleten, toch maar een nieuwe gemonteerd.
In de voorraad velomobiel spullen lag nog een ooit voor de Strada gekochte set remkabels, die ik nog niet nodig had gehad. Nu wel, dus de remkabel naar het rechter voorwiel werdt in z'n geheel vervangen.
Had ik nog nooit eerder gedaan bij een velomobiel, maar viel me niet tegen, je staat natuurlijk altijd wat te prutsen om die buitenkabel op de plaats te krijgen, maar het ging verder prima.
Nieuwe binnenkabel erin, de zaak weer aansluiten en afstellen, dat was het hele karwei.

Tot zover,

Groeten, Adri.


zaterdag 13 oktober 2018

Voeten, het vervolg.

Nieuwe schoenen.

Dat was wel de uitkomst van mijn post Voeten.,  dat er nieuwe schoenen besteld waren, en wel van het merk Lake, model CX 237 Wide.
Die bestelde ik in Engeland, en liet ze in Nederland bezorgen, bij vrienden, omdat we toch een paar weken later daar langs kwamen op onze vakantie.
Die schoenen zijn nu al een tijdje in gebruik, en ik kan alleen maar zeggen dat ze erg goed bevallen! De eerste dagen nog  de "oude" schoenen meegenomen in de bagageruimte van BOB, maar dat bleek helemaal niet nodig. De schoenen zaten gelijk als gegoten, en ik heb geen centje pijn meer aan m'n voeten, ideaal dus!
Foto van de schoenen hieronder:

De Lake CX 237 Wide.

Met carbon zolen.........
 Niet mijn kleur eigenlijk, wit......maar ja, dat waren op dat moment de enige die ik te pakken kon krijgen in maat 45 Wide......dus dan dat maar........
Ze worden zo te zien vanzelf zwart, dus dat komt mettertijd helemaal in orde! ;-))
Het aansnoersysteem met de Boa's bevalt me ook uitstekend, je kan ze precies vast genoeg zetten zonder dat ze gaan knellen.
Wel zag ik dat er slijtplekken aan de buitenzijden van beide hielen komen, dus zullen de voetengaten  wat geruimd moeten worden blijkbaar..........

Nog een paar erbij......

Dezelfde? Nee, maar naast de zomerschoenen gebruik ik ook nog winterschoenen, en de schoenen die ik heb (North Wave Artic) bevallen goed, maar zijn MTB schoenen, dus passen niet op de nu in gebruik zijnde SPD-SL pedalen. Daar moest ook een alternatief voor komen, dat was duidelijk. De keuze was na het in gebruik nemen van de Lake schoenen niet moeilijk meer, er werden een paar Lake CX 145 Wide winterschoenen besteld, ook in maat 45. 
Zie hieronder:

De Lake CX 145 Wide winterschoenen.

Plaatjes al gemonteerd, schoenen nog niet in gebruik....(gelukkig!!)

Zo, nu kom ik de winter wel door denk ik.............

Tot zover,

Groeten, Adri.

donderdag 4 oktober 2018

Pang!

Een ongehoorde klap.......

Dat was het, want toen ik na het douchen en eten terug bij de nog buiten staande Quattrovelo kwam en de dagelijkse controles uit ging voeren alvorens de fiets in z'n hok te parkeren, bleek de linkerachterband leeg te zijn.
Kan gebeuren natuurlijk, een afloper onderweg, en er gewoon mee naar huis rijden, dat heb ik al vaker meegemaakt.
Maar bij afhalen van de band bleek er toch een ongehoorde klap te zijn geweest, want ik heb niets gehoord toen ik binnen was, en de beelden laten zien dat de binnenband toch wel met een klap de geest heeft gegeven.
De scheur in de buitenband geeft ook aan dat voor deze band er niet meer kilometers in zitten.....
Het waren nog een paar 50-406 Shredda's die nog enkele duizenden kilometers onder Strada 119 dienst hebben gedaan. Voor laat ik de 40 Shredda's nog even liggen, die kunnen dit seizoen met een beetje geluk nog uitdoen.
Achter heb ik nu Gocycle banden gelegd, eens kijken hoe dat gaat voelen onder de Quattrovelo.

Maar goed, de foto's:

Rijp voor het "archief"..........

Deze ook...................

De nieuwe............






Nieuw huisdier.

Ons hondje Ward lag vrij onverwachts zielloos in z'n bench, ergens eind maart was dat al. Nou ja, we zagen het wel aankomen, maar toch is het dan ineens zover. Het beestje was ondertussen 13½ jaar geworden, net als Bruce, onze eerste Cairn Terriër. En bracht de dagen grotendeels door met slapen, en af en toe wat eten. Uitlaten was ook al zeer ingekort, hij wilde geen stap verder dan strikt noodzakelijk. Kortom, hij liet duidelijk merken: Het is op.........En sliep vervolgens gewoon in, om niet meer wakker te worden.
We hadden al afgesproken dat er na Wards overlijden geen huisdier meer zou komen voorlopig, dat was wat makkelijker met reizen en dergelijke.
Maar ja, Ina bleek toch een"aaibare" aanwezigheid in huis te missen.........Dus toen we na de vakantie thuiskwamen en die ene collega nog één van de kittens van een nestje van vier over had kreeg ze het moeilijk.
En jullie begrijpen het al, er loopt nu een 4 maanden jonge kat in huis.............We hebben het beestje de naam "Loki" gegeven, naar de Noorse god van de chaos.......Moet ik meer vertellen?

 Slapen doet hij gelukkig ook af en toe...........


Tot zover,

Groeten, Adri.

zaterdag 22 september 2018

Iets inleveren en meer terug meekrijgen.......

Stilte.

Ja, het is een hele tijd stil geweest op dit blog, de reden daarvoor was dat we een poosje op vakantie zijn geweest, en dan ook nog grotendeels off-line waren.
We zijn tussen 17 augustus en 16 september van huis geweest, en hebben al die tijd in ons camperbusje geleefd. Wat prima verlopen is overigens........

Vakantie.

De heenreis ging zoals gewoonlijk naar Kristiansand, alwaar de boot naar Hirtshals ons in Denemarken bracht. Vandaar ging het via Duitsland naar Nederland, waar we een korte stop in Dronten hadden.
Altijd leuk om even binnen te wippen bij Velomobiel.nl, al was het alleen maar om al die mooie nieuwe fietsen te bewonderen..........Maar deze keer had het ook een doel, want Allert had me gevraagd om een paar dingen die onder garantie vervangen waren terug mee te nemen als we in de buurt kwamen. Dat betrof de oude (korte) derailleurhanger en het derailleurwieltje, die kon hij nog gebruiken.
Het gesprek kwam al gauw over fietsen natuurlijk, hoe kan het ook anders? Allert vroeg of ik misschien interesse had om een paar nieuwe achterassen mee te nemen, omdat er al een paar gebroken waren bij mensen die net als ik met schijfremmen rondrijden.
Daar zei ik natuurlijk volmondig "Ja!" op, dat snapt iedereen wel! Verder praten we nog over e-assist, en de eventuele extra kracht die dat op het achterframe kon uitoefenen.
Er zijn ondertussen een aantal breuken geweest in achterframes, die niet eens allemaal e-assist hadden. Allert vroeg me of ik eventueel ook een reserve achterframe wou hebben, met de tegenwoordig opgelaste verstevigingen? Uiteraard wilde ik dat ook graag meenemen, maar het frame dat op voorraad lag was nog niet voorzien van de verstevigingen.
Vond ik geen probleem, want zo vertelde ik Allert: "Over een maand komen we weer voorbij, op weg terug naar huis. Als het voor jullie past kan ik dan het frame ophalen."
Dat was afgesproken en tevreden verliet ik het pand.
Ongelofelijk, wat een service die mannen bieden!

De reis ging verder naar IJmuiden, waar we de oversteek naar Newcastle geboekt hadden.
Vandaar staken we dwars over en bleven een dag in het Lake District, om dan verder noordwaarts te reizen. Isle of Skye, en zo met de klok mee de Schotse kust volgen tot we rond waren.
Het weekend van 1 en 2 september brachten we door in Scarborough, om op maandag 3 september naar Hull te reizen, waar we 's avonds de boot naar Zeebrugge namen.
Op dinsdag 4 september waren we dan terug in ons oude landje, Zeeuws-Vlaanderen, waar we familie en vrienden bezochten, en zoals gewoonlijk weer door iedereen schandalig verwend zijn, heerlijk!
Veels te vlug moesten we weer van allen afscheid nemen om de reis naar huis aan te vangen.
Volgens afspraak ging ik op vrijdag 14 september even langs bij Velomobiel.nl en nam het versterkte achterframe mee.
Zondag 16 september kwamen we thuis, na weer een prima vakantie genoten te hebben. Als je 30 dagen vakantie hebt, en slechts 4 dagen wat minder goed weer, valt er immers niet veel te klagen?

Superservice!

 Ik ben natuurlijk heel blij met deze SUPERSERVICE  van Velomobiel.nl!
Want stel dat het frame of de assen inderdaad breken, dan kan ik gelijk beginnen met reparatie, en hoef niet te wachten tot de spullen thuis komen.
Dat ligt nooit aan Dronten, die sturen altijd de onderdelen per direct op, maar de Noorse douane is de schuldige, die houden zowat elk pakje 14 dagen in quarantaine lijkt het............Ambtenaren, ik zal er nooit aan wennen.........
Nieuw versterkt subframe en de nieuwe achterassen.
Tot zover,

Groeten, Adri.

zondag 12 augustus 2018

Voeten.

Voeten......

Dat zijn de uiteinden van m'n onderdanen, m'n benen. En die benen zijn belangrijk, maar die voeten net zo veel. En als die voeten pijn gaan doen is dat meestal niet prettig.
Nou deden ze wel regelmatig even pijn, maar dat was meestal na een dag weer over. Dat komt zo, ik heb last van Hallux Valgus, het is al zeker 20 jaar geleden dat ik dat af en toe begon te voelen, stekende pijn in het gewricht van de grote teen. Die meestal snel weer over was. Maar na het lopen van m'n 2 de marathon (Rotterdam 2004) had ik bloed in m'n sokken, en pijn aan het gewricht.
Consultatie van een  orthopeed leverde al snel een diagnose op, en steunzolen werden aangemeten. Een operatie werd afgeraden, volgens de orthopeed zou dat het verder draaien van het gewricht niet stoppen, en had dus ook weinig nut. Er werd me ook aangeraden brede schoenen te dragen, een beetje overbodig, want dat deed ik toch al.
De enige smalle schoenen die ik droeg waren fietsschoenen..............
Nou kon ik best leven met die kwaal, af en toe nieuwe steunzolen laten maken en  even wennen aan nieuwe schoenen na aanschaf, en dan ging het weer een tijd goed.

Tot ergens vorig jaar najaar, toen werd het allemaal wat minder, mijn voeten werden pijnlijk tijdens fietsen.........en dat is minder prettig!
Niet gelijk de bekende pijn aan de zijkant van het gewricht, maar beide voeten, ook de linkse, waar ik nooit last van had!
Wisselen naar de winterschoenen hielp heel even maar al vlug waren dezelfde klachten terug, plus dat de  rechter winterschoen wel gekrompen leek, in de breedte dan toch............

Onder de linkervoet was een eeltkussen ontstaan tussen de bal van de voet en de tenen, en daaronder zat de pijn. Afraspen van het eelt bracht iets verlichting, maar tijdens kracht zetten bleef het pijnlijk, en kracht leveren is niet aan te ontkomen op de hellingen. Ook de rechtervoet gaf pijnklachten, maar daar zat het meer in de buurt van het gewricht dat toch al problemen gaf.
Maar in beide gevallen was het duidelijk, voor mij althans, dit was drukpijn, ontstaan door zenuwen die klem zaten. In de vrije weekenden fiets ik niet of nauwelijks, en dan namen de klachten gelijk af. Voelde nog wel wat bij het lopen, vooral zonder schoenen, maar veel minder.
Na zo de winter te zijn doorgesukkeld werd het niet beter na overgang naar de zomerschoenen, dus er moest iets op gevonden worden..........

De oplossing leek voor de hand te liggen, oppervlakte vergroting, in de vorm van andere schoenplaatjes. En andere schoenen natuurlijk, SPD-SL platen passen helaas niet onder MTB schoenen...........
Er werden nieuwe  Shimano RP 300 schoenen besteld, en een stel Shimano R 540 pedalen. Niet van het beste, maar goed genoeg om te testen of de klachten daarmee zouden verminderen.
En jawel, de klachten namen af en de drukpijn onder de voeten is helemaal weg na enkele maanden!

Opgelost? Nee, nog niet helemaal, want die schoenen zijn in principe goed, maar de rechterschoen knelt erg op de ontstane beenknobbel door de draai die het grote teen gewricht heeft gemaakt.

Op zoek dus naar andere bredere schoenen...........Dan denk ik bijna gelijk aan de zoektocht van Wim (de roetsende), die ook problemen had met pijn tijdens fietsen, en hele blogberichten over schoenen neerschreef. Via deze blogpost van Wim kwam ik ook aan de hopelijk goede schoenen voor mijn probleem.........Ze zijn besteld, afwachten wat het gaat worden...........

Hieronder de foto van de meetmethode op de Lake pagina.



Duidelijk te zien is dat de rechtervoet breder is door de uitstekende knobbel, om precies te zijn 15 mm breder dan de linker.
Na wat rond gekeken te hebben bij diverse internet leveranciers kwam ik uiteindelijk terecht bij dezelfde leverancier van Wim, Salt Dog Cycling, en vroeg via e-mail om advies aangaande de juiste maat, waarbij ik natuurlijk mijn opgenomen maten doorgaf. Richard van Salt Dog Cycling gaf dezelfde dag nog antwoord, en adviseerde de CX 237 wide. De maattabel zie je: hier. 

Omdat m'n metingen uitkwamen op 285 mm rechts en 286 mm links kwam dat uit op maat 45. De breedte links is 104 mm, wat gelijk is aan een "regular" fit schoen, de breedte rechts is 119 mm, precies 15 mm breder, wat ongeveer de breedte is van een "wide" fit maat 45 schoen.
Hoe het gaat bevallen? Dat zal uitproberen worden, het zijn in elk geval kwalitatief goede schoenen, met volledige carbon zolen, en bovenleer dat zich volgens de recencies prima vormt naar je voeten. De schoenen schijnen beter te gaan zitten als je ze langer hebt.
Zou kunnen, ik heb al een hele tijd geen nieuw schoenen verhaal gelezen van Wim............;-)

Tot zover,

Groeten, Adri.



vrijdag 27 juli 2018

Deildo, nog maar eens........

Het einde komt nabij......

Luguber begin...........of valt het mee? Ja, het valt mee, want hier gaat het over het naderende einde van de wegwerkzaamheden op het Deildo traject.
Voor mij is het eigenlijk al klaar, want er ligt nu al ongeveer een maand asfalt op het hele traject. En dat rijdt me toch een partij lekker nu!

Al in maart tijdens de jaarvergadering van de  wielerclub werd er gesproken over gedeeltelijke asfaltering, waarbij ik, sceptisch als gewoonlijk, opmerkte: "Eerst zien, dan geloven!"
Maar het was waar, een tweetal weken later begonnen ze inderdaad te asfalteren, van de 2650 meter die het traject lang is werd er 1300 meter voorzien van asfalt, en dat scheelde gelijk een slok op een borrel voor mij. Het stuk "wasbordpiste" dat overbleef was nog erg genoeg, maar goed, er werd toen een artikel in het plaatselijk sufferdje gepubliceerd dat het de bedoeling was om voor de vakantie de asfaltering rond te hebben.

Dat is gelukt, en sinds eind juni ligt er een mooie asfaltstrook, die eigenlijk nog niet klaar is volgens de aannemer, de oplevering zal half september zijn. Er moet nog wat opruimwerk gebeuren, de bermen nog wat "oppoetsen", en na de vakantie zal er in augustus nog een toplaag op het asfalt gelegd worden en de markering aangebrengen.

En omdat ik er wel eens over geklaagd heb gedurende die 2½ jaar dat ze ermee bezig waren, nu dan een filmpje hoe het er nu bij ligt. Opgenomen uit de hand met de compactcamera, dus geen topkwaliteit, maar het geeft een indruk. Na het nieuwe asfalt rijdt ik aan het eind de oude weg op, die ligt er minder goed bij, het zware verkeer (betonwagens) dat er over gekomen is was er wat teveel aan. Dat gaat nog wel een tijdje zo blijven liggen vrees ik, de ervaring van de jaren in Noorwegen is helaas dat er eerst een paar jaar "gelapt" wordt voor er nieuw asfalt komt......En dit stukje zat niet in het "lawine veilig project".........




Vanmorgen net na half zes opgenomen, op weg naar het werk. De zon belicht de bergen aan de overkant van het fjord, ik rijdt heerlijk aan de koele kant in de schaduw.
Net als in Nederland is het hier ook al heel lang mooi droog weer, ik vindt het prima! Collega's op het werk denken dat ik gebraden uit die torpedo kom, maar dat gaat prima, ik heb geen centje pijn! Zweten doe ik toch wel, zelfs in de winter..........Maar dit is zo heerlijk, korte broek, blote armen, en gaan met die banaan!

Verder heb ik weinig te melden, vandaar al een tijdje stilte op de blog. Fiets loopt als een zonnetje, ik voel me prima, en mooi weer op de koop toe, wat wil je nog meer?

Tot zover,

Groeten, Adri.

zondag 17 juni 2018

Quattrovelo, het eerste jaar.

Het eerste jaar zit erop.

Op 12 juni 2017 mocht ik Quattrovelo 42 ophalen in Dronten, nu zijn we weer al een jaar verder, daarom even een indruk hoe dat eerste jaar door mij ervaren is.
Zoals de meeste volgers wel weten is de QV mijn tweede velomobiel, mijn vorige velomobiel was Strada 119.

Oud en nieuw, baasje in het midden........

Kilometers.

Het aantal afgelegde kilometers in het afgelopen jaar: 14761.

Wegligging.

Zeer goed, kleeft zo ongeveer als een kart op de weg, de bochtsnelheden zijn hoog. Grenzen zijn er ook, bij nat wegdek heb ik tweemaal te maken gehad met uitbreken van de achterzijde, wat wel goed te corrigeren was.
Andere rijders hebben een totale 180 graden draai ervaren, en ook zijn er twee gevallen waarbij de fiets op de kant gegaan is, met schade als gevolg. Vreemd genoeg is dat met lage snelheid gebeurd, wel was het in bochten waar een wisseling van het wegdek voorkwam, van asfalt naar klinkers o.i.d. als ik het goed begreep.
Deze twee gevallen van kantelen brachten een hele discussie op Facebook aan de gang, die voornamelijk handelde over de gebruikte druk in de luchtvering. Daar heb ik me niet echt veel mee bemoeid, mijn vering staat nu op 4 bar en dat werkt voor mij prima.
Het lijkt er voor mij wel op dat het punt van uitbreken verder komt te liggen door het monteren van bredere achterbanden, na de winter heb ik achter 50-406 banden omgelegd i.p.v. de originele 40-406.

Klimmen.

Gaat prima, ook op gladde en beijsde hellingen heb ik geen enkele keer moeten uitstappen en duwen omdat de wielen zo gingen doorspinnen dat ik tot stilstand kwam. Dat heb ik met de Strada wel elke winter een aantal keren gehad.
Er is wel wat wielspin geweest op enkele momenten, maar ik kon altijd fietsend boven komen.
Snelheid in de steilste klimmen maakt geen verschil met de Strada, op de "vals plat" stukken van rond de 2 % gaat het net iets sneller.
Afdalen is een feest, de fiets gaat strak naar beneden en komt op een net wat hogere topsnelheid dan de Strada op hetzelfde traject.

Klim Brimnes-Bu.

Rijden in de sneeuw.





 Geen succes! Heb een paar ritten gehad dat het redelijk ging, met een paar centimeter droge poedersneeuw. Maar zo vlug de sneeuw plakkerig begint te worden lopen de wielkasten vlug vol met sneeuw, en dan is fietsen al snel heel zwaar. Geen problemen met tractie in de sneeuw, maar dan loop je weer ergens anders tegen problemen aan, want enkele malen uit de fiets moeten om de wielkasten uit te "kloppen" is geen pretje in Noorse wintertemperaturen...........
Zodoende zijn er door sneeuwval ook wat dagen geweest dat de fiets in z'n hok bleef..... 

BOB in z'n hok.........

Schakelen.

Kan ik kort over zijn, werkt perfect! De SRAM trigger bevalt prima, schakelt licht en direct, heeft tot nu toe nauwelijks extra afstelling nodig gehad.
De GX derailleur leek in het begin ook de tendens te hebben om de versnellingskabel "op te vreten", zoals ook de XO derailleur in de Strada elk jaar zijn kabeltje "luste",maar dat blijkt achteraf vooral gelegen te hebben aan het "Ghost Shift" verschijnsel, waardoor de derailleur erg veel in trilling was.
De Schlumpf Mountain Drive bevalt ook prima, het kunnen schakelen in stilstand is ideaal als je plotseling moet stoppen op een helling.

Remmen.

De bekende 90 mm Sturmy Archer trommels in de voorwielen, en de Avid BB 7 mechanische schijfremmen op de achteras.
De trommels zijn vrijwel onderhoudsvrij, maar zijn in deze fiets wat lastiger bereikbaar door de dichte wielkasten. Bij de Strada ging het onderhoud daardoor heel wat sneller!

De achterremmen zijn een aanwinst in mijn ogen, die dragen enorm veel bij wat remvermogen betreft. In het begin hebben enkele bezitters hun remklauwen gewisseld naar TRP Spyre, en ook iemand is overgegaan op Juintech R1 klauwen, hoofdzakelijk omdat de Avid's nogal lastig af te stellen zijn.
Dat was bij mij ook in het begin, controleren op aanlopen doe ik nog regelmatig, maar ik heb eigenlijk totaal geen problemen meer met aanlopende schijven na de eerste maanden. Enkel na demonteren van het achterframe, waarbij de klauwen ook losgemaakt moeten worden, waren er een paar dagen dat ze wat aanliepen, maar dat was vlug weer over na wat extra goed afstellen.

Bagage.

Gooi maar vol! Alles kan prima mee, zeker voor dagelijks woon-werkverkeer zal niemand problemen hebben.
Er zijn plaatsen zoals de bagagebakken bij de voorwielen die ik nog nooit gebruikt heb, waarom zou ik ook, als je alles gewoon achterin kan gooien er er zo weer bij kan als je de kap opent?

Kap en vizier.

De lange kap (Alien Hood, zoals de Engelsen die noemen) bevalt ook erg goed. Is het zonnig zit ik met m'n bolletje in de schaduw, is het regenachtig blijft m'n bolletje droog.......
De combinatie met het schuimdeksel blijft warm, zeker in voorjaar en zomer, mijn idee om zelf een liggend carbon deksel te maken is nog steeds een idee..........Ik kom er niet aan toe om eraan te beginnen tot nu toe. Handig is wel dat het schuimdeksel in de kap in de ruimte achter het hoofd opgeborgen kan worden, en daar goed blijft hangen.
De ventilatie is voor mij goed genoeg in normale omstandigheden, als het regent of er is hoge luchtvochtigheid beslaat het vizier wel aan de binnenkant. Enkelen hebben een Raleri Anti Fog inlegscherm gemonteerd, wat goed schijnt te werken. Heb ik niet, omdat dat bij mij geen nut heeft als brildrager. Dan is je vizier niet beslagen, maar je bril weer wel, dan ben je nog net zo ver. Daarom zet ik dan het vizier maar op een kier, dan blijft m'n bril ook helder.

Verlichting.

De verlichting is me gedurende de winter zeer goed bevallen, prima licht op de weg en geen behoefte aan extra verlichting naast de standaard lampen.
Het kunnen schakelen tussen "halve" en "volle" kracht is een prima iets, dat functioneert in mijn geval bijna zoals dimlicht en grootlicht in de auto.
Tegenliggers reageren er goed op, en het verlichtte deel van de weg is prima overzichtelijk. Ook de hoogte instelling is een prima hulpmiddel onderweg.

Waar ik wel rekening mee houdt is de "vulgraad" van de batterijen, als ze te ver leeg raken schakelen ze in één af en rijdt je plots in het donker. Daarom contoleer ik dagelijks hoever ze ontladen zijn, en laad ze liever iets te vlug dan dat ik in het donker kom te staan.
Wat dat aangaat mis ik de mogelijkheid om 2 batterijen te kunnen aankoppelen en gelijk te kunnen omschakelen met één druk op de knop, zoals die in de Strada wel aanwezig was. De extra batterij gaat wel altijd mee in de fiets, maar het duurt natuurlijk iets langer om de lege batterij te wisselen voor de volle, en door fietsen is dan ook niet echt een optie.
Iets om mee te nemen voor een volgende fiets........

Pech, schade's en garantiegevallen.

Pech.

Pech onderweg heb ik nog niet gehad, niet dat ik staande bleef in elk geval.
Het meeste waren lekke banden, 1 met de zomerbanden, en wel 6 met de winterbanden. En dan nog niet eens allemaal onderweg, dus dat viel dan eigenlijk ook wel mee.
Met de winterbanden zijn op 5 maanden tijd 4774 km afgelegd, de zomerbanden hebben ondertussen 9987 km achter de rug, de voorbanden dan. De achterbanden zijn nu een paar 50-406 Shredda's die nog een paar duizend Strada kilometers hebben meegemaakt, hoeveel precies weet ik niet.

Schade's.

Schade is er al vlug ontstaan, het eerste gaatje viel in de body door het gerammel van de bidon op de vloer.
Daarnaast kwamen er door het zeer slechte wegdek op Deildo al snel krassen in de bodemplaat en voor de rechterwielkast.
Een spaaknippel in het rechtse voorwiel  brak af toen er een steen geraakt werdt op het Deildo traject.
Later in het jaar werden door  het meenemen van een steen door het rechtse voorwiel, ook op Deildo, 8 spaken gebroken of onherstelbaar verbogen, waarbij de steen ook vastsloeg boven in de wielkast en 2 beschadigingen in de body veroorzaakte.
Lichte krassen op de kap waar het vizier over schuift, en lichte krassen bij de tilbeugel, veroorzaakt door het dagelijks door steken van een beugelslot als de fiets geparkeerd staat.

Het wiel is gerepareerd ondertussen, de schade's in de lak ga ik aanpakken zodra Deildo voorzien is van asfalt, nu heeft dat nog geen nut, wie weet komt er nog iets bij?

Gaatje door rammelende bidon.

Eerste spaakbreuk.

Nippel kapot.

Acht spaken beschadigd door een meegenomen steen in de wielkast.

En de beschadiging door de steen die het carbon van binnen naar buiten drukte.......

Garantiegevallen.

Bij een nieuw model is er meestal een aanloopperiode waarin door het dagelijks gebruik wat dingen aan het licht komen die minder geslaagd zijn of zodanig van constructie dat ze herzien en/of vervangen moeten worden.
Zo ook bij de Quattrovelo, die dan wel gebaseerd is op de Quest, maar toch een geheel andere fiets geworden is.
Velomobiel.nl volgt goed mee met de "kinderziektes" en lost die ook vlot en probleemloos op voor de gebruikers in mijn ervaring.

De eerste aanpassing die ik kreeg was een nieuwe kettingspanner, de originele aluminium versie sleet te snel en werdt onder garantie vervangen. Of toegestuurd, zoals bij mij uiteraard het geval was.
De tweede aanpassing was een andere derailleurhanger, iets langer dan de originele, noodzakelijk voor een goede schakeling volgens Allert, hoewel ik geen problemen had. Tevens ontving ik daarbij een nieuw derailleurwieltje.
Het "Ghost Shifting" probleem, het ongewenste zelf schakelen van de derailleur op slecht wegdek was voor mij een veel grotere irritatie, en dat is opgelost door het monteren van een contragewicht aan de derailleur. Dat loste het probleem geheel op! Ook onder garantie opgestuurd, met montagehandleiding.
De gasveer die de lange kap omhoog houden moet tijdens in- en uitstappen is al 2 keer stuk gegaan, en is ook 2 keer onder garantie vervangen.
De beide oliegevulde dempers in de achtervering zijn ook lek gegaan en ondertussen vervangen onder garantie.
Ook vervangen is één van de remstelboutjes van de voorremmen, de schroefbuis was gebroken, iets wat Theo van Velomobiel.nl nog nooit meegemaakt had........

Oude en nieuwe kettingspanner.

Monteren van nieuwe derailleurhanger, wieltje en contragewicht.

Anti "Ghost Shift" gewicht op de plaats.



Gebroken remstelboutje.


Nieuwe cassette monteren.

De Trykit dubbele freewheelbody.

Gasveer kapot, hulpstokje gebruiken.........

Nieuwe LED driver.

En na het insolderen werkt het spul weer........

De oude en nieuwe oliedempers.




Onderhoud.

 Tja, een noodzakelijk iets, je kan er niet zonder. En omdat Dronten niet om de hoek ligt doe ik het zoals bij de volgers bekend zal zijn allemaal zelf.
Wat heb ik ondertussen gedaan aan onderhoud?

Natuurlijk de normale dingen, zoals banden op spanning houden, ketting smeren en af en toe schoonmaken, veerpoten wat olie geven, spaakspanning contorleren, remmenkabelspanning stellen en de fiets af en toe eens een wasbeurt geven.
Andere dingen:
De voorwielen zijn er beiden al eens uit geweest, rechts voor 2 x, links voor 1x;
Het complete achterframe is er ook al 2x uit geweest;
Ketting en cassete zijn vervangen na 12000 km;
Achterlichten vervangen + de LED driver die ze aanstuurde;
Remkabels voor beiden al vervangen;
Versnellingskabel al 2x vervangen;
Totaal 9 stuks spaken in het rechtse voorwiel vervangen na breuk en het wiel terug gericht;
Remstelboutje links vervangen;
Derailleurhanger + wieltje vervangen;
Contragewicht aan de derailleur bevestigd om "Ghost Shifting" te voorkomen;
Beide oliedempers aan het achterframe vervangen;
De gasveer aan de kap 2x vervangen;
De Schlumpf Mountain Drive 2x gesmeerd.

Valt allemaal goed te doen, maar het is niet het werk waar ik tegenop zie, het is de hoeveelheid tijd die het opslokt. Want wat kan je er slecht bij af en toe! Iets simpels als een voorwiel uit de fiets halen? Bij een racefiets doe je dat ruim binnen de halve minuut, bij een Strada of andere velomobiel met open wielkasten binnen 1  minuut, bij een Quattrovelo heb je daar veel meer tijd voor nodig.......de veerpoot losmaken, de kogelkoppen losmaken, de tie-rap waar de remkabel mee vast zit losknippen, en gaan vlug 20 minuten voorbij voor je met het wiel in handen staat! Want kogelkoppen losmaken alleen al vergt behoorlijk wat tijd met een half slagje van de ratelsleutel elke keer............
Ook bij het uitnemen en terug inbouwen van het achterframe gaat de dag nog vlug voorbij, dat kan met ervaring te maken hebben, maar haastwerk komt helemaal niet te pas als je aan de fiets sleutelt, dan gaat het zeker ergens fout.........
Gelukkig voorziet het team in Dronten alle doe-het-zelvers van een goede handleiding, dat helpt veel als je zelf sleutelt.

En eigenlijk is de fiets gewoon erg betrouwbaar gebleken, de hele winter door heb ik geen problemen gehad onderweg, dat is een groot pluspunt!

 De ideale velomobiel?

Nee!

De fiets bevalt me erg goed, en komt wel een heel eind in de buurt van de ideale velomobiel.

Maar.............er is altijd wel een "maar" nietwaar?

Het gewicht is te hoog om een beetje snel omhoog te kunnen gaan. Zoals ik al schreef in mijn eerste terugblik na 5000 km, de fiets weegt rijklaar zowat 45 kg, en daar komt in de winter nog 2 kg bij door de zware spijkerbanden, en dan hebben we het nog niet over de toegenomen rolweerstand van die spijkerbanden...........
Daar kan je wat aan doen door bijvoorbeeld e-assist in te bouwen, maar dan moet je dat zelf ook willen............en ik wil het (nog) niet. Verschillende andere bezitters hebben dat wel gedaan en het bevalt in alle gevallen erg goed als ik de commentaren lees.
Ook de moeilijke bereikbaarheid tijdens onderhoud is zeker geen voordeel. Het grote uitneembare luik met de voetengaten is een mooi alternatief, maar ik heb het nog nooit nodig gehad, net zoals bij de Strada doe ik alles via de voetengaten.
Veel liever had ik een dergelijk luik gehad aan de achterzijde, zodat de derailleur wat makkelijker bereikbaar zou zijn, en je niet constant tegen je eigen hand zit aan te kijken als je door het piepkleine luikje dat er nu zit moet sleutelen.
Tijdens het repareren van de achterlichten leek me een soort uitneembare unit waar het hele spul inzit ook wel makkelijk, zoiets heeft de DF ook geloof ik. Nu moest ik zowat op m'n kop in de bagagebak hangen om de draden bij elkaar te krijgen............

Wat zou ik dan willen?


Iets wat nog niet op de markt is........een Strada met 4 wielen!
En graag 10 kg (meer mag ook!) lichter in gewicht, met handige luiken en openingen voor onderhoud. Ook de achterwielen mogen voor mij best zichtbaar zijn, geen probleem!
Een 4 wielige DF zou ook wel eens hoge ogen kunnen gooien in dat geval....Maar die is voorlopig in de ijskast gezet door Daniel F.
Dat de man een getalenteerd velomobielbouwer is staat buiten kijf, hij maakt lichte en snelle fietsen die ook een prima wegligging hebben.
Dat er voor zijn laatste creatie Alfa 7 een markt is, daar twijfel ik niet aan, maar door de 4 wieler niet verder te ontwikkelen laten ze bij ICB wel een stukje markt liggen.
Want met 83 rijdende fietsen en nog 61 fietsen op de orderlijst kunnen we de Quattrovelo wel een succes noemen denk ik? En als er een DF 4 geweest was ondertussen hadden ook die een stukje van die taart kunnen snoepen, maar goed, het ding is er niet, dus valt er weinig over te filosoferen.

Zolang er in mijn ogen niets beters op de markt is zal ik met veel plezier in mijn QV blijven rijden, dat is wel zeker. Want op dit moment is er voor mij geen beter alternatief op de markt!

Al met al ben ik zeer tevreden met m'n fiets!

Tot zover,

Groeten, Adri.