vrijdag 29 mei 2015

Ziek.

Rustig.......

Dat is het nogal op de blog de laatste tijd. Dat niet alleen, fietsen word er ook nauwelijks gedaan. De reden daarvoor? Er kwam een ziekte voorbij, ik weet niet goed hoe en wat, na de vrije week begonnen in de ochtenddienst, en gewoon met de Strada gereden die twee dagen. Geen probleem, enkel op de donderdagavond werd ik zo moe dat ik al om 21.15h in bed belande, de hele nacht doorsliep en op vrijdagmorgen na het opstaan, hond uitlaten en ontbijt na een uur weer al m'n bed opzocht, nog net zo moe alsof ik niet geslapen had.
De hele vrijdag en het grootste  deel van de zaterdag ging dat zo, maar op zaterdagavond begon ik me ineens beter te voelen. Op zondagmorgen was ik weer gewoon de oude, dus hield me wat bezig met karweitjes die er nog lagen, maar ging nog niet fietsen, het was slecht weer en bovendien had ik nog één nachtdienst die gelopen moest worden. (De twee eerste nachtdiensten had ik me ziek gemeld)
Die nachtdienst op zich ging goed, maar op maandagavond laat begon het wat te draaien in m'n maag.
's Nachts kwam het tot een uitbarsting, blijkbaar was er iets binnengeslopen wat m'n lichaam niet kon verdragen, want het moest werkelijk helemaal leeggemaakt worden. 
Wat kan een mens ziek zijn! De volgende dag lig ik als een vod in bed, en het enigste wat erin gaat en er na een tijdje ook inblijft is water. Op woensdagmorgen kan ik het opbrengen om te douchen, en sta even op de weegschaal. Blijk ik op die twee dagen drie kilo afgevallen te zijn! Natuurlijk voornamelijk vochtverlies, dat komt weer wel goed als de spijsvertering weer normaal werkt. En alles wat ik doe kost moeite, ik lijk wel een stokoude versleten honderdjarige..............Na nog een dag grotendeels in bed, gaat het op donderdag langzaam aan wat beter, ik rust nog wel tussendoor in m'n luie stoel, maar kan me redelijk staande houden. Net zo slap nog, honderd meter met de hond lopen betekend een uur rusten, en heel voorzichtig gaat er weer wat slappe kost naar binnen.
Vandaag (vrijdag) begin ik me weer wat "normaler" te voelen, de weegschaal geeft weer al één kilo meer aan, maar ik ben nog even slap, fietsen kan ik de rest van de maand gewoon vergeten, de hond uitlaten is voorlopig al een hele expeditie!
Eigenlijk ben ik weinig ziek,  na aanschaf van de Strada ben ik zelfs geen enkele keer meer verkouden geweest in de winter. Wel kan ik me ziek voelen door slaapgebrek in de nachtdiensten, maar daar is weinig aan te doen, zolang ik geen andere functie krijg.

Overpeinzingen.

Hoe komt dat nou zo ineens? Ik ben geen dokter, dus weet het ook niet. Ina zei dat ik gewoon oververmoeid was, en daardoor extra vatbaar. Volgens m'n vader, ook niet gehinderd door enige kennis van zaken, had ik zeker weer te veel gewerkt.

Tja, dat zijn meningen, die ik dan wel respecteer, maar ook in twijfel trek.
Teveel gewerkt is sowieso onzin, ik doe tegenwoordig nauwelijks nog overwerk, en als er overgewerkt word is dat nooit meer in de nachtdienst, en nooit meer 16 uur achtereen. Afgelopen jaar zal er niet meer dan één dag per maand overgewerkt zijn, dus dat is niets meer vergeleken met 2012 en 2013 waar er tussen de 300 en 400 uur overwerk/jaar gedaan werd. Dat merk je trouwens goed, dat minder werken, je voelt je uitgeruster en meer ontspannen.
Het grootste deel van wat er overgewerkt word schrijf ik weg als vrije tijd, dus geld is ook geen drijfveer meer.
Oververmoeid? Kan altijd natuurlijk, zoiets komt sluipend. Mei was in dit geval een vrij normale maand, totaal werden er tot nu toe 1011 km gereden, verdeeld tussen Scott en BOB.

Geen extreme dingen dus, zowel niet op het werk als fietsend.

Nu schreef onlangs Ronny een post over voeding waar hij ook zijn aantal kilometers tegen het licht hield. Dat kan ik ook doen, en dan eens kijken of het echt allemaal zoveel is.

Als ik de twee afgelopen jaren bekijk heb ik totaal afgelegd op/in de fiets in 2013 en 2014 samen
28962 km. Dat wil zeggen gemiddeld 1206 km/maand of 278 km/week, dus net onder de 40 km/dag.

Dat betekent op een racefiets ongeveer anderhalf uur aan een een "normaal" tempo van circa 27 km/h, wat voor een geoefend fietser geen extreme inspanning is.
Een half uur bewegen per dag is het advies, dan doe ik net wat meer...........

Dat dit voor andere mensen als veel ervaren word zie ik meer als een uitwas van deze tijd, de mens is van jager/verzamelaar en later boeren die het grootste deel van de dag in beweging waren, verworden tot een overwegend zittend wezen, die liefst zo weinig mogelijk bewegen, zo lijkt het soms.
Het bevreemd me nog altijd als ik iemand in een auto zie stappen om zich 500 meter te verplaatsen, maar er zijn helaas voorbeelden genoeg van. Om nog maar te zwijgen van al die "sportieven" die met de auto naar de sportschool rijden, om daar in een zaaltje aan wat ijzer te gaan hangen, of op en neer te springen op de maat van veel te luide muziek..........
Ieder zijn meug, laat mij dan maar een stukje fietsen...........
Dat ik hier in de omgeving bezien word als extreem is begrijpelijk, Noren doen werkelijk alles per auto, dus woon-werk verkeer per fiets is al vrij extreem, laat staan over een afstand van 73 km per woon-werkrit, dan ben je echt extreem volgens de mensen hier.
Feit is wel dat ik me enkel maar beter gaan voelen ben sinds ik zoveel fiets, en gevoel is ook wat waard denk ik?

Toegegeven, ook m'n werk kan soms fysiek redelijk veeleisend zijn, de soms extreme warmteblootstelling vergt wel wat van een lichaam, en soms zijn we ook fysiek redelijk veel bezig.
Daarnaast ben ik ook thuis geen "stilzitter", maar dat gaat op eigen tempo, dus ervaar ik niet als zwaar belastend.

Kortom, ik geloof niet dat ik oververmoeid ben!

Maar natuurlijk, iedereen mag daar weer het zijne van denken, en reacties zijn uiteraard welkom, ik heb de wijsheid ook niet in pacht!

Tot zover,

Groeten, Adri.

woensdag 20 mei 2015

Eerste camper uitstapje.

Weekendje weg.

Het is wat later dit jaar, de eerste camper uitstap. Dat is voornamelijk te danken aan het koude weer, de hoger gelegen wegen zijn lang slecht berijdbaar geweest, en ook de temperaturen 's nachts waren zodanig laag dat Ina liever thuis in haar warme bedje wilde liggen.
Ook waren er natuurlijk weekends dat het wel had gekund, maar ploegenwerkers zijn niet elk weekend vrij, en soms was het ook gewoon heel slecht weer.

Nu was ik vanaf woensdag een hele week vrij, en Ina vanaf donderdag, en er werden 2 mooie dagen voorspeld, dus het was nu of nooit............

We besluiten in verband met de weersverwachting slechts één overnachting te doen, en op vrijdag weer thuis te komen.
Op donderdag ga ik eerst nog een eindje fietsen, en daarna rijden we richting Eidfjord.
Daar hebben we gelijk al een stop, want er ligt een Hurtigruten boot aan de cruisekade. We maken een wandeling door het dorp en bekijken de boot vanaf alle niveau's.






Na deze stop rijden we verder, via Øvre Eidfjord naar Mabødalen, door de tunnels en langs Vøringfossen de Hardangervidda op.
Mooi is dat eigenlijk, je zit in Eidfjord in de zon en loopt tussen de bloeiende fruitbomen, en 20 km verder (en 900 meter hoger....) sta je naar een laag sneeuw van meer dan een meter te kijken.......
die dan op de toppen toch weer al begint te smelten.


Na even gestopt te zijn aan het begin van de Hardangervidda rijden we in één ruk door naar bijna het einde, waar we weer even stoppen bij een parking.
Onderweg filmt Ina een stukje onder het rijden, ze houd de camera zo stabiel mogelijk maar het is goed te zien dat het nogal "hobbelig" is onderweg. De blik op het asfalt laat ook zien dat er hier werk aan de winkel is voor de asfalteerders!
Het hobbelen komt door de "telehiv", het opvriezen van de ondergrond, en verdwijnt weer als de dooi goed ingevallen is. Nu vriest het op deze hoogte soms nog tot -8 's nachts!





 Vanaf daar is er uitzicht over het meer dat bij Haugastøl ligt, op circa 1000 meter hoogte. Nog steeds bevroren natuurlijk, en onder een pak sneeuw, toch lopen er al waterstroompjes over het ijs.



Na deze stop rijden we verder naar Geilo, waar de skihellingen er verlaten bijliggen, en het meer al weer half ontdooid is.





Na Geilo rijden we verder naar Gol, waar we ons neerzetten voor de nacht.
De volgende morgen winkelen we wat in Gol, en rijden dan weer op het gemak terug richting Geilo.
Na een lunchpauze in Geilo rijden we terug de Hardangervidda op, en stoppen op circa 1100 meter hoogte bij een parking langs de weg. Omdat het zulk mooi weer is, en daarbij ook nog windstil besluiten we de meegenomen langlaufski's maar eens onder te doen, en zodoende een sportief tintje aan de middag te geven.
Het is heerlijk langlaufen op het bevroren meer, het helt enkel wat op de aan- en afloop naar het meer toe.

Ook andere vormen van wintersport worden beoefend......

Het skispoor, uitgezet met "kvister". (twijgen)


Ina doet het alleen.......

                                                       
En ik heb mijn eigen "trekhond".........vaker meer een soort "remparachute".........
                                                                                                                                                          
Na dit sportieve intermezzo rijden we weer verder richting huis, en stoppen nog even bovenop bij de Sysendam, daar is uitzicht over het dal en op de gletscher.

Onderweg........

Onderweg........





Na deze stop gaat het richting huis, en zit ons eerste camper uitstapje voor 2015 er weer op!
Op zaterdag komt inderdaad de gemelde regen en wind, en zijn we weer blij gewoon thuis te zijn.


Tot zover,

Groeten, Adri.



donderdag 7 mei 2015

Wintercamping, bloesems en huiswerk.

Even een stukje schrijven.......

Want na m'n laatste bericht is er weer al meer dan een week verstreken. Niet dat er nou zoveel belangwekkends gebeurd is, het leven gaat gewoon z'n gang.
Vorige week hadden Ina en ik een winkeluitstapje naar Voss, en kwamen met een kleine omweg terug. Het leek Ina leuk om eens over de Fv 572 te rijden, de weg over de Ulvikbergen, om zo via Ulvik weer richting brug en dan naar huis te rijden. Er lag nog verrassend veel sneeuw daar boven, en ook het meer was nog grotendeels bevroren en met een laag sneeuw bedekt.
Het leverde een paar leuke plaatjes op van de plaatselijke camping bij Espeland, daar zaten de campinggasten nog niet op het terras!


Pad over de camping.

De caravans vanaf de weg gezien.

Nog sneeuw genoeg langs de kant.

Wat lager maakt de natuur leuke vormen tijdens het smelten.

Vanaf Bu.

Woon-werk en pleziertochtjes.

Dat is het grotendeels, woon-werk met BOB, en plezierritjes met BOB of met de Scott, afhankelijk van het weer.
Op woensdag een ritje naar Odda, waar ik een afspraak had met de firma die m'n steunzolen maakt, natuurlijk ging ik met BOB, na een paar dagen niet gefietst te hebben in verband met de nachtdiensten. Wisselvallig bij vertrek, maar het werd steeds beter gedurende de middag! De temperatuur was ook een prettige 17 graden, dus nu ook voor de eerste keer in BOB met blote armen en benen!  Onderweg kwam  ik de eerste buitenlandse campers weer al tegen, een Belg, een Duitser en een Nederlander, allemaal aangetrokken door de in bloei staande boomgaarden.
Op de Nederlandse blogs staan vaak prachtige foto's van de bollenvelden, die hebben we hier niet, maar de boomgaarden in bloei zijn ook mooi om te zien.
Na thuiskomst verkleden, eten, Ward uitlaten en gelijk op de Scott springen, want het is gezamelijke training met de mannen van de fietsgroep. Kom ik weer een beetje aan m'n kilometers......

Typisch voor de streek, een boomgaard op de helling, bijenkorven op de voorgrond en de Noorse wimpel naast het woonhuis.

Kersenbloesem.

Vanaf de weg tot bijna in het fjord.

Fleurig met tussen de fruitbomen de gele en paarse veldbloemen.



"Huiswerk"

Van Ina had ik een tijdje geleden "huiswerk" opgekregen. Ze had op Facebook iets gezien, en dat wilde ze ook maken, maar daarvoor had ze assistentie nodig van de aanwezige "klusjesman".
Wat ze gezien had was een gebreid vogelhuisje, beter gezegd een vogelhuisje dat met breiwerk omkleed was.
Jullie begrijpen het al, er moest een vogelhuisje gemaakt worden, of nog beter, twee vogelhuisjes, want ééntje was al bestemd om cadeau te geven in Nederland. En voor zichzelf wilde ze er ook eentje maken.
Niet zo lastig, even het schuurtje induiken, wat afval bij elkaar sprokkelen en een paar vogelvinexen gemaakt. Ik was in elk geval sneller klaar dan Ina met de rest..........


Het huisje krijgt z'n gebreide truitje aan, huisje nr. 2 staat al klaar.


Het resultaat.

Tot slot nog een foto van een "zonsondergang" bij wat bewolkt en donker weer, zag er wel apart uit die avond........




Groeten en tot de volgende post!

Adri.