woensdag 26 augustus 2015

Nog meer kleine dingen...........

Weer gekraak.......

Ja, en weer aan de voorzijde........ Na de bladbouten vastgezet te hebben de vorige keer was het gekraak weg, maar kwam na een paar dagen weer terug.
De fiets maar op de zijkant gelegd en de ingewanden even bekeken, en dan werd de "kraakbron" al snel duidelijk, en was weer een trapas klem gebroken.
Dat is vlug opgelost, tegenwoordig heb ik een reserve in de tas. M'n tweede trapas klem die breekt, na de eerste heb ik er 4 stuks gevraagd en opgestuurd gekregen van Velomobiel.nl, dus heb er nu nog 2 stuks op reserve.
Net als Erwin begin ik me ook af te vragen of het geen idee zou zijn om een aantrekmoment voor te schrijven in de gebruiksaanwijzing van de fietsen. Bij carbon racefietsen is dat gebruikelijk, en dat vind ik makkelijk, dan weet je precies hoever je kunt gaan.

Nummer 2 is ook gebroken........

Gedonder achteronder........

Denk je van onnodig geluid af te zijn komt er plots een duidelijk gebonk achter m'n rug vandaan, dat was anders nooit, dus maar eens gaan zoeken wat dat kan veroorzaken.
Bij indrukken van de fiets gaf het nogal een duidelijk hoorbare klap als de demper terug omhoog kwam, of beter gezegd als de veer omhoog kwam. Want demonteren van de Risse om die op druk te controleren en wat bij te pompen, maakte me als snel duidelijk dat er waarschijnlijk niet veel olie meer in zat. De hele demper was nat van de olie aan de onderzijde.
Een mailtje naar Wim Schermer gestuurd, die gelijk antwoordde dat de Risse onderhoud nodig had en opgestuurd moest worden.
Wim stuurde een ruildemper, ik wissel de olieloze  demper voor de ruildemper en stuur deze terug naar Wim. Dat alles voor de prijs van een onderhoudsbeurt + verzendkosten.
Vond ik een prima aanbod, verdere alternatieven heb ik ook niet, BOB is afgeleverd met de Risse Genesis, een originele demper van Velomobiel.nl heeft er nooit ingezeten.
Een beetje hetzelfde verhaal waar  Paul laatst mee kwam, punt 8 van zijn natte acht punten tocht.

De olieloze Risse Genesis ligt gereed naast de "reiskoffer".

En nog meer geluiden........ 

Inderdaad, nog meer...........Je zou denken dat je er eens vanaf zou zijn, maar nee, naast het gebonk kwam er de laatste dagen nog een geluidje bij, ook duidelijk vanuit de achterzijde van de fiets.
De tikkende en knerpende geluiden werden steeds frequenter, dus dat behoefde ook een iets nauwkeuriger onderzoek.
Eerst de spaakspanning van het achterwiel maar eens bekeken, die mochten wel een slagje hebben, maar dat loste de geluidsoverlast niet op.....
Daarna met een goede lamp en een spiegeltje uitgebreid de kleerhanger bekeken. Dat is al een verstevigde, maar ook die schijnen een enkele keer nog te breken.
Daar viel niets te ontdekken, dus dan de achtervork op dezelfde manier bekeken. Ook daar geen breukjes of scheurtjes te zien, verder zoeken dan.
Ik had al een vermoeden, het geluid had ik vroeger al eens eerder gehoord, bij een van de goedkoper uitgevoerde racefietsen die ik ooit had.
Het klonk verdacht veel als een uitgelopen lager.............

De kont van de Strada omhoog, kapje eraf, demper los zodat het wiel zakt en vrij kan draaien.
Dan met een schroevendraaier tegen het oor luisteren naar de lagers als het wiel draait. Ja, dat kon niet missen, waarschijnlijk is het lager tegen de cassette kapot.
Een telefoontje naar de velomobieldokter, en met Allert gesproken.
Dat kon inderdaad voorkomen bij deze kilometerstand, en alle verschijnselen wezen er wel op dacht Allert ook. Na nog een paar tips gelijk maar een nieuwe achteras en de benodigde 3 lagers besteld.
Nu even wachten tot de nieuwe onderdelen binnenvallen, en dan het spul weer zo geruisloos mogelijk zien te krijgen..........

Tot zover,

Groeten, Adri.

zaterdag 15 augustus 2015

Kleine dingen.

Zomaar wat kleine dingen...

Zomaar een paar kleinigheden, veel spannende zaken gebeuren er niet de laatste tijd. Los dan van de verkeerssituatie af en toe, soms lijkt het echt wel "Wild West" op de wegen hier......
Je zou denken die mensen hebben vakantie, dus alle tijd van de wereld, maar niets is minder waar, ze lijken nog meer haast te hebben dan anders.
Sommige (beroeps)chauffeurs verdienen een pluim op de hoed, die houden rekening met fietsers, en wachten netjes tot er gelegenheid is om veilig te passeren. Anderen zijn het niet waard om een rijbewijs te hebben, vorige week nog een chauffeur van een Duitse vakantiebus, komt gewoon voorbij in een onoverzichtelijke bocht, de plotseling opduikende tegenligger moest vol in de remmen en helemaal stoppen om een ongeval te voorkomen! Zo iemand heeft 40 tot 50 mensen achter z'n rug zitten, dat is toch wel een verantwoording zou ik denken, maar hij niet blijkbaar............
En zo kan ik nog wel een tiental voorvallen van dergelijke strekking opschrijven, droevig eigenlijk.....

Kraakjes vooronder.

Al een paar weken geleden vielen me ineens wat kraakgeluiden op uit het vooronder, vooral goed hoorbaar tijdens klimmen.
Ik had een vermoeden, dus even de fiets op de kant en de bladbouten controleren. Inderdaad, er zaten er 2 wat los. Om ze goed aan te kunnen draaien haalde ik even het crankstel eruit, en zette ze goed vast. Bij terug monteren van het crankstel liep de ketting er natuurlijk van achter ook weer af, zodat het kapje eraf moest om de ketting achter weer op de cassette te krijgen.
Mooie gelegenheid om de versnellingskabel te bekijken, en die zag er nog prima uit!
De kraakjes waren weg, dus dat was opgelost.

Kabelbreuk.

Maandag na het werk naar huis fietsend was ik lekker op gang, en reed met zo'n 40 km/u langs Skutenes, en wilde terugschakelen omdat er wat vals plat aankwam. Helaas, ik kon draaien wat ik wilde, maar er gebeurde niets met de versnellingen. Duidelijk, dan is de kabel gebroken.......diezelfde kabel die er een week daarvoor nog prima uitzag!
Nou heb ik materiaal bij me, en ook een extra versnellingskabel, maar ik besloot toch om te proberen om thuis te komen, dat werkt gewoon wat fijner, en dan sta je ook niet bezweet aan de kant van de weg te sukkelen.
Met de 12 achter had ik voor de keuze uit een 53, een 40, of een 30 tandwiel. Al op de eerste helling kwam ik erachter dat de 30 niet ging, dan is de ketting te slap en gaat overslaan op de cassette. Dan maar op 40x12 naar boven, het viel niet mee maar lukte toch.
Zelfs de 2 km lange klim bij Lutro kwam ik op, al was het beentempo daar wel heel laag.........., op het steilste stukje zag ik nog 12 omwentelingen op de candansmeter........
De laatste 400 meter naar huis werden te gek, 13% ging niet op 40x12........Dan maar even een stukje duwen.........
Na douchen en eten wist ik wat te doen in elk geval...........

Zere benen.........

Op dinsdag weer in de ochtenddienst, met de fiets natuurlijk, die stond weer bedrijfsklaar! Wel voelde ik de bovenbeenspieren, de "krachttraining" van maandag zat er nog in........
Gewoon rustig naar het werk fietsen, dan gaat het best. Na het werk weer huiswaarts, en ondanks m'n voornemen om het rustig aan te doen ging het gelijk zo lekker dat het tempo ongemerkt toch flink omhoog ging.
Tot m'n verbazing had ik bij thuiskomst een gemiddelde van 30,5 km/u, en dat was al een hele tijd geleden dat ik dat gezien had!
Misschien toch goed zo'n ongeplande krachttraining tussendoor?

Batterijen repareren.

Van de 5 batterijen die in gebruik zijn voor mijn bijzetlampen naast de spiegels, waren er maar 2 meer in werkende  staat. Tijd voor een check dus, want ik heb graag wat op reserve..........
Open maken en kijken leverde bij de eerste al gelijk een oorzaak van het probleem op, er was een contact doorgeroest.
Draadje er tussen solderen, testen, en vaststellen dat het weer werkt!
Ben ik altijd een beetje blij achteraf...........

Contact doorgeroest........

Kabeltje ertussen solderen en het spul werkt weer......

 Dat was de eerste, morgen of zo maar eens kijken naar de andere, misschien zijn die ook weer op gang te krijgen.........

Update zondag: De andere batterijen werken ook weer naar behoren, een had een slecht contact plus een slecht werkende stekker, de laatste had ook een slechte stekker. Het contactje opnieuw gesoldeerd, en bij beiden de stekkers vervangen door molex contacten. Aanpassen van de laders met een molex contact en alles werkt weer naar tevredenheid! Uiteraard moet ik nu ook nog de aansluitingen op de lampen veranderen in molex, dan past alles weer naadloos op elkaar.

Contactje opnieuw solderen.

Nummer 2 gemaakt en aan de lader.

Beiden weer ingepakt en van nieuwe stekkers voorzien.


Tot zover,

Groeten, Adri.

zondag 9 augustus 2015

Weekendritje.

We zoeken de zon op......

Omdat we beiden een vrij weekend hebben kijken we even op de computer waar het beter weer is dan bij ons, dan rijden we daar maar heen met de camper, bij ons worden we er niet vrolijk van de laatste tijd........
Arme toeristen die slechts een paar weken hebben om het mooie Noorwegen te bekijken! Je zal het maar slecht treffen met het weer, dan moet je het er wel mee doen!
Wij wachten dan gewoon tot we samen vrij zijn en rijden dan naar het mooie weer toe, en als het overal regent blijven we gewoon thuis, dan komt er weer wel een gelegenheid, we wonen ten slotte nog steeds in ons vakantieland........
Thuis vervelen we ons ook niet, we hebben beiden genoeg om handen, en er is altijd wel iets te zien, zoals ik bij de winkel onlangs een hond met een rugzak trof. Een leuk gezicht, en op mijn vraag wat het beest nou eigenlijk meedroeg op z'n rug, kreeg ik gelijk antwoord van de eigenaar: "Zijn eten!"
Handig verzonnen, de rugzak van de eigenaar was al groot genoeg!
En zo'n Malamute zal vast wel wat lusten na een dagtrip in de bergen..........

Malamute met rugzak.

En na een toch nog redelijk mooie dag soms een mooie zonsondergang, dat verveeld ook nooit......
en we hoeven er niet eens de deur voor uit!




Vertrek.


Op vrijdagmorgen pakken we de camper in, en vertrekken voor een klein rondje, even de zon zien en een leuke route rijden is het plan.
Via de Hardangervidda naar Gol, en daar na het eten de weg naar Fagernes en Beitostølen op, waar we tegen de avond ons kamp opslaan aan de voet van de Bitihorn.
We wandelen daar wat, en genieten van het mooie weer en het uitzicht, en ook daar gaat de zon onder......





De volgende morgen rijden we over de Valdresflye, altijd mooi om te zien.







Daarna naar Lom, en omdat het weer toch niet zo mooi is als eerst was voorspeld, besluiten we om het rondje maar wat in te korten, en via de Sognefjellweg terug naar huis te rijden.
Als aardig intermezzo komt er nog iemand voorbij zeilen hangend aan de kabel over de rivier, voor ons  de eerste keer dat we dat zien.



De Sognefjellweg verveeld  nooit, we komen er elk jaar wel minstens één keer voorbij.
Door het koude voorjaar ligt er zelfs nu in augustus nog veel sneeuw en ijs op deze hoogte.

Onderweg naar boven.

Een groepje ijswandelaars op de gletscher.


Hier zijn twee groepen op de gletscher te zien.

De rode sneeuw die op veel plaatsen te zien is langs de Sognefjellweg.

Deze rode sneeuw zien we wel op meer plaatsen , dat is volgens de Noorse Wikipedia te wijten aan eencellige groene algen, genaamd: Chlamydomonas nivalis, die in perioden met fel licht en stikstoftekorten als bescherming een soort pigment produceren. Een carotonoïde pigment (astaxanthine) die de rode kleur achterlaat op de sneeuw. Een vreemd gezicht als je het de eerste keer ziet!

Op 1434 meter hoogte, de camper en Ina links.


De weg is gelukkig prima te berijden!
Ina valt nog net in het panoramabeeld links.......





Nog niet alle ijs is gesmolten.....
Na de Sognefjellweg is het afdalen, en via Sogndal en Flåm richting huis. Een kort ritje maar weer wel leuk, zomaar even weg.......


Na de afdaling in de zon zitten langs het fjord.

Nog even wandelen in Flåm.



Tot zover,

Groeten, Adri.