Kerstwens.

Prettige kerstdagen!

Vanuit Noorwegen wensen wij iedereen fijne feestdagen toe!

Zoals jullie op de foto zien, een "bruine" sneeuwman, dat klopt met de situatie buiten, met +5 ºC is het bij ons lang geen "witte" kerst..........en dat vindt ik helemaal niet erg!

Groeten, Adri.

Frisjes.......

Lichte vorst.

Niet zo koud als daar boven, waar Alve aan zijn terugreis bezig is, maar iets frisser wordt het ook hier, in het zuidelijke Noorwegen. 

Vanmorgen lichte vorst, ik vertrok om 05:15u met -5ºC, fris, maar goed weer, want het is al een paar weken droog en zonnig. Ook vandaag weer een dag met prima fietsweer!

Op de terugweg voor de aardigheid de beginnende ijsvorming langs een kort stukje van mijn route met de telefoon in de hand gefilmd, geen beste kwaliteit, maar het geeft een indruk.

Bijna op het eind van het clipje rijdt ik langs de afslag Brattespe, waar aan de rechterkant de "ijsmuur" zijn eerst ijs is gaan vormen onder de 2 jaar geleden aangebrachte "netten".

En de pick-up die op het laatst passeert is een collega van het werk.........

Om het geheugen even op te frissen, dat is deze "ijsmuur", een foto uit de "oude doos" met de Strada.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Rijden met ondersteuning.

Hoe bevalt het?

Wel, daar kan ik heel kort in zijn: Prima! 

Het is nog steeds fietsen, maar het is anders.

Ten eerste heb ik nu slechts 11 versnellingen, de Schlumpf moest plaats maken voor de Bafang motorunit, en het 75 tanden kettingwiel is gekrompen naar 70 tanden. 

Wat ook veranderde is het gewicht, de circa 1,8 kg wegende Mountain Drive unit ging eraf, en de Bafang met batterij, display en bekabeling kwam erbij. En dat hele spul weegt circa 7,8 kg. 

Dus een fiets die rijklaar al ongeveer 45 kg weegt krijgt er nog 6 kg bij, en komt dan op 51 kg....Met in de winter nog iets zwaardere banden als de spikes er weer onder gaan..............

Hoe anders rijdt het?

Waar ik zeker de eerste paar weken erg aan moest wennen was de afwezigheid van de Mountain Drive, zeker na een ongeplande stop was het erg makkelijk om het ding in de lage gearing te tikken en probleemloos weer te vertrekken. Nou moet ik weer anticiperen en snel terug schakelen, anders kom ik, ondanks de motor, toch weer wat moeilijker op gang. 

En wat meer gesjouw natuurlijk, je moet de batterij eruit halen voor lading, en weer terug plaatsen voor je vertrekt. Zo doe ik het tenminste, want de fiets staat onverwarmd in zijn hok, en daar heb ik ook geen aansluiting om te laden.
Door het kleinere kettingwiel is de topsnelheid natuurlijk lager, je bereikt je maximum toerental vlugger, dat scheelt toch wel een 5 km/u. 
Ook schakelen in de klimmen moet je goed anticiperen, want om de aandrijflijn wat te ontzien heb ik een schakelsensor gemonteerd en die stopt de motor als je schakelt. Je krijgt dan wel een "klap" in je benen natuurlijk als de ondersteuning wegvalt......Dat is dan niet langer dan 1 of 2 seconden, dan komt de motor weer bij, maar je kan beter een versnelling kiezen die geschikt is om de hele weg omhoog te kunnen blijven trappen zonder schakelen tussendoor.

Dat zijn dan wel de enige "nadelen" zowat, want verder is het enkel een voordeel om met de ondersteuning te rijden.

Het rijden met een ondersteuning heb ik altijd als een voordeel gezien voor mensen die dat nodig hebben, maar zelf wilde ik het zo lang mogelijk uitstellen, ik voelde me er nog te jong voor. 

Dat veranderde door de hartritmestoornissen, ik zag dat als een waarschuwing, misschien vergde ik toch te veel van mezelf? 

Daarom ook voor mij ondersteuning, want ondanks dat ik in juli weer helemaal gezond verklaard ben, voelt het toch nog niet hetzelfde als voorheen. 

En als ik dan de keuze voor ondersteuning  maak, dan zal ik die ook gebruiken, dus niet stoer doen en op 50% gaan rijden, nee, bij mij staat die gewoon op maximale ondersteuning, 100%.

Als iemand dat "slap" vindt, prima, daar kan ik goed mee leven!

Optrekken gaat natuurlijk prima, de motor trekt flink mee tot 25 km/u, daarboven moet ik het verder zelf doen. 

En de hellingen zijn een peulenschil nu, natuurlijk zakt de snelheid op de steilere stukken, maar hellingen tot circa 5% ga ik nu op met circa 19 km/u, dat was zonder motor ongeveer 8 km/u. 

De aller steilste klimmen die ik heb, die tussen de 11 en 14% rijdt ik op met circa 9 tot 10 km/u, waar dat zonder hulp niet sneller dan 4 tot 5 km/u ging.

De langere stukken "vals plat", zeg maar tot 2% stijging gaan nu met circa 24 km/u.
Pure tijdwinst boek ik op die stukken!
De lagere topsnelheid is niet zo erg, want de stukken dat ik die top kon vast houden waren nu ook weer niet zo lang, de tijdwinst in de klimmen levert wat dat betreft meer voordeel op.
En afdalen zonder mee te trappen gaat net zo snel als voorheen, dat maakt geen verschil.

Het bleek dan ook al de eerste week dat ik "met" rondreed dat ik de wekker wel wat later kon zetten..............

Een behoorlijk verschil met de tijd in de Strada, toen hadden we nog een hond die uitgelaten moest worden, en stond om 04.00h op, om zodoende rond 05.00h te kunnen vertrekken. 

Na dat ons beestje overleden was ging die wekker om 04.15h, en had kon op dezelfde tijd vertrekken. 

Nu staat de wekker om 04.30h, en rijdt ik circa 5.15 weg, en ben dan nog ruim op tijd op de fabriek om te verkleden en me naar de werkplek te begeven, die circa 500 meter van de garderobe verwijderd is.

Ook de gemiddelde snelheden zijn zonder meer goed te noemen, ik rijdt al met "winterbanden", en kan nog met een gemiddelde van 30 km/u thuiskomen, dat was voor de ondersteuning ondenkbaar, ging voor mij gewoon niet.

En

Dus het zal duidelijk zijn, die Bafang is een blijvertje!

Een paar andere aanpassingen.

Ik rijd al vanaf begin oktober met "winterbanden", maar dat zijn niet de ondertussen bekende spijkerbanden. 

Want ik was het al een tijdje beu om elke winter 2 sets winterbanden te moeten aanschaffen omdat door het vele rijden op asfalt de spijkers door de koordlagen naar binnen werden gedrukt en voor vele lekke banden zorgden. En in de winter onderweg stil staan om een band te wisselen  is geen hobby van me.................

Ik besloot al vorige winter om eens andere banden te gaan proberen, geen echte winterband, maar misschien een goed alternatief om de tijd met "spikes" wat in te korten. 

De Schwalbe Marathon GT 365, een 4-seizoenen band. Ziet er qua profiel wel wat uit als een spijkerloze winterband voor auto's, met heel veel lamellen in het profiel.

Even afwachten hoe dat gaat met lekrijden, maar ze rijden een stuk prettiger dan de "spikes" en maken een stuk minder lawaai. Ze zijn ook een stuk lichter in gewicht, het scheelt 95 gram per band, dus voor een QV is dat een voordeel van 380 gram. En slijtvastheid zou ook beter moeten zijn.

Licht lopen doen ze niet, volgens de site van Schwalbe hebben ze zelfs nog iets meer rolweerstand hebben dan de Marathon Winter banden! Dat voel ik in de praktijk ook goed. Het lijkt of je door los zand fietst als je die banden er de eerste keer om hebt liggen.....net als bij de spikes, dat is dan weer het zelfde. 

Hoe die banden zich gaan gedragen als het wat gladder gaat worden is ook nog even afwachten, met de auto gaat dat zonder spijkers ook prima, maar dat zijn natuurlijk wel specifieke winterbanden.

Een 4-seizoenen band is natuurlijk een compromis, en kan nooit zo goed zijn als een band die specifiek voor één seizoen gemaakt is.

De Schwalbe Marathon GT 365.

En het profiel.

Nog een aanpassing is het plaatsen van een mini-scherm, dat heb ik al in het vroege voorjaar geknipt en geplaatst, en heeft ondertussen een paar tussentijdse aanpassingen meegemaakt. In die zin dat het lager geworden is.
Ik rijdt nog steeds graag "open", hoewel dat wat vreemd klinkt misschien voor iemand die constant met de kap over z'n hoofd rijdt. Zonder schuimdeksel is misschien een betere uitdrukking?
Maar dat geeft toch wat winddruk op de borst, en dat kan bij koude minder prettig aanvoelen.
Dat mini-scherm doet prima werk wat dat betreft, het houdt de wind uit de kuip, en leidt die via het kap vizier over de kap heen.  Ook een blijvertje, want ik kan er prima overheen kijken, ook bij regen, en als het kap vizier beslaat gaat dat naar boven, en kijk ik door de spleet over het mini-scherm heen en heb nog nauwelijks wind in het gezicht.

Mini-scherm tussen de spiegels.

Verder gaat het allemaal z'n gang, met de fiets zijn eigenlijk geen problemen, die loopt prima.
En zeker mede dankzij de ondersteuning, een klein mijlpaaltje voor mezelf, in oktober kom ik voor het eerst weer eens boven de 1000 km/maand met de velomobiel! Dat was geleden van november 2018..........

Tot zover,

Groeten, Adri.

e-BOB.

Elektrisch?!

Ja, ook ik ben voor de bijl.........

Hoe komt dat zo? Wel dat is vlug gezegd, volgers weten dat ik begin dit jaar hartritmestoornissen kreeg, en daar in maart een drietal cardio-versies voor kreeg en in april een ablatie voor onderging. 

En in juli tijdens de laatste controle werd ik weer volledig gezond gemeld. Eind goed, al goed?
Ja, maar dit soort gebeurtenissen zet je wel aan het denken, en zoals ik al eerder vermelde in vorige blogs over mijn gezondheid, dachten Ina en ik beide aan minder werken, en aan een eventuele plaatsing van een e-ondersteuning in BOB, om het fietsen vooral bergop wat makkelijker te maken.
Want hoe ik aan hartritmestoornissen kwam weet ik niet, geen enkele dokter kon daar een sluitend antwoord op geven. Ina dacht aan overbelasting, maar vaker de auto nemen naar het werk wilde ik liever niet, dus minder werken betekent ook een dag minder fietsen, en ondersteuning doet de inspanning ook afnemen.

Korter werken.

Na op het werk met wat mensen gesproken te hebben bleek een 80% aanstelling in dezelfde functie mogelijk, en werd dat proces in gang gezet.
Long story short, in juni tekende ik de 80% arbeidsovereenkomst, die vanaf 1 september zou gelden.
En dat bevalt ons prima!

e-Ondersteuning.

Tevens begon ik op het net wat te verdiepen in het monteren van een e-ondersteuning in de Quattrovelo, en om dat zo makkelijk en eenvoudig mogelijk te maken kom je dan al gauw uit op een middenmotor, die in plaats van het normale crankstel geplaatst word.
Er waren er ondertussen meer die weg gegaan, onder andere VeloTejo, die alles zelf deed, Lighans, die via Ligfietsshop Tempelman een "plug&play" versie thuis liet komen en inbouwde en Auntie Helen, die het spul liet inbouwen door een specialist.

Genoeg leesstof dus!

De volgende stap was het aanschrijven van enkele bedrijven die zich eventueel bezighouden met inbouw van e-ondersteuning, dus gingen er mails naar Tempelman, Drymer/Sinner, Fietser.be en ook naarVelomobiel.nl, hoewel die zich niet met e-assist bezig houden, maar wel goede adviezen geven.
Wie ook goede adviezen gaf was VeloTejo, die een mail van mij met wat vragen zeer uitgebreid beantwoordde, en met een aantal van goede adviezen kwam.

Tempelman en Fietser.be reageren en komen met een offerte, ook Velomobiel.nl reageert, maar die geven enkel wat prima adviezen, met inbouw of samenstellen van een plug&play pakket houden ze zich niet bezig. Snap ik, ze hebben het zo wel al druk genoeg........
Drymer/Sinner reageert totaal niet, inkomsten genoeg daar waarschijnlijk?

Na flink wat inlezen ging mijn voorkeur uit naar een plug&play versie, waarbij de keuze valt op een Bafang middenmotor, de "legale" versie, BBS 01, 250W, 15A, 36V, 80 Nm en 25km/u. Als batterij kies ik een 17 Ah (612Wh) framebatterij en bestel het geheel bij Ligfietsshop Tempelman, die ook de plug&play versie van Lighans verzorgde.

Het geheel zou worden opgestuurd, maar het bleef wat lang wachten op wat onderdelen, dus tenslotte besliste ik dat het pakket in Dronten kon blijven, alwaar ik het zou ophalen tijdens onze terugreis na ons verblijf in Nederland in juni dit jaar.
Zo ging het ook, op 27 juni haal ik het pakket af, en reizen we naar huis. Gerrit Tempelman had wel via de mail gevraagd of het een geen probleem was om zelf wat kabels te verlengen, omdat het wat moeilijk af te meten was zonder fiets ter plekke. Dat leek me geen probleem, ik heb al vaker wat met de bekabeling en dergelijke in velomobielen gewerkt.

Inbouwen.

De eerste weekdagen na thuiskomst fiets ik nog op de normale wijze naar het werk, inbouwen zal in het eerste weekend van juli gebeuren, omdat ik verwacht toch wel wat werk te hebben, ondanks het "plug&play" pakket. 

Dat blijkt ook volledig te kloppen, want een Bafang is ontworpen voor een klassieke recht-op fiets, en niet voor een velomobiel. 

Het pakket bestaat uit de Bafang motor gemonteerd op het off-center bracket van Velomobiel.nl, de batterij met lader, een Bafang C965 display, twee Bafang kettingwielen(65 en 70 tands) van Alligt, een paar cranks 170 mm van Bafang en een paar cranks 155 mm van Schlumpf, een remgreep van Bafang, een tweetal losse inbouw remsensors, een gearsensor en wat kabels, waaronder de hoofdaansluitkabel. 

Ik begin met het inbouwen van een remsensor in de achterremkabel, daarna het inbouwen van de gearsensor in de versnellingskabel en dan een plaatsje zoeken voor de speedsensor. Die zit origineel op de liggende achtervork, maar dat zal bij mij niet gaan, dus word het een plaatsje zoeken aan een voorwiel. Omdat ik totaal geen zin heb om weer maar eens een hele vorkpoot los te halen los ik het anders op, de sensor vind een plekje aan het onderste hoekprofiel waar de kogelkoppen aan vastzitten.  Ik maak een plaatje waar de sensor op past, en bout dat vast aan het profiel. Gat boren om de kabel door te steken en klaar.

Gearsensor boven, remsensor onder.

De snelheidssensor aan het rechtervoorwiel.

En de kabeldoorvoering.

Om makkelijk te werken heb ik natuurlijk de bodemplaat met de voetengaten eruit geschroefd, dat spreekt vanzelf............Die voetengaten zijn nu ook maximaal uitgezaagd in de breedte, dat was noodzakelijk met die grotere Q-factor, anders schaaf ik m'n schoenen kapot.......

Voetengaten op maximale breedte.......

Dan de Schlumpf Mountain Drive eruit halen, en de andere bracket met Bafang plaatsen. Dat is nog het minste werk................

Mountain Drive eruit.......

Bafang erin........

Een plaatsje voor de batterij vind ik onder de stoel, en dan begint het gedoe om de bekabeling een beetje fatsoenlijk in de fiets te leggen. Tussen de bedrijven door zijn er ook al diverse stekkers gesoldeerd en het 70-tands kettingwiel en de 170 cranks op de motor geschroefd.

Dan moet de kettingspanner  eraf om de gaatjes op te sleuven, want anders loopt de ketting eraf, de Bafang heeft namelijk een grotere Q-factor en is dus breder dan een Schlumpf. 

Batterij op een plaatje multiplex en een schuimlaag, vastgebout door de bodem heen.

Gaatjes van de kettingspanner opsleuven........

En terug op de plaats.

Veel extra kabels langs het stuur..........

Onder de "motorkap".......

Ook het display heeft wat aanpassing nodig, ik monteer het op de GPS-steun, maar daarvoor moet ik de steunen van het display veranderen, want de originele zijn te breed, en op het Tiller-stuur gaat het in elk geval niet, dan zit alles in de weg bij in- en uitstappen........

Het display op de aangepaste steunen.

Dat lukt allemaal, en nadat alles zo'n beetje op z'n plaats ligt kan ik proberen of het werkt. En het werkt inderdaad, enkel de kabel naar het display is nog te kort, en moet iets langer worden. 

Fout!!!!

En daar maak ik stomste beginnersfout die er te maken valt..............Een kabel verlengen heb ik al meerdere keren gedaan, en dat gaat altijd goed...........Maar nou niet, want als ik de kabel doorknip komt er een vonk.......Inderdaad, deze sukkel heeft vergeten de hoofdkabel los te koppelen, en er staat nog spanning op.

Toch maar verlengen, en dan zien wat er gebeurd......

Dat is vlug gezien, er gebeurd helemaal niets meer..........Wat nu? Heb ik de controller opgeblazen? 

Een mailtje naar Gerrit Tempelman helpt niet, het nog steeds niet beantwoord, en na twee dagen wachten snap ik dat ik het zelf moet uitzoeken........

Ondertussen alles weer terug in originele staat gebracht, dan kan ik tenminste nog fietsen, want met een Bafang zonder stroom kan ik ook fietsen, maar om de hellingen op te gaan rijden met een 70 kettingwiel zonder schakelmogelijkheid lijkt me iets te veel van het goede.......

Op de dozen waar het spul gekomen is zitten nog plakkers van Fietsunie.nl, een bedrijf in Emmen. Even op hun site kijken geeft de indruk dat ze weten waar ze mee bezig zijn, dus die maar eens een mail sturen. Die antwoorden wel, en denken ook eerst aan de controller. 

Er wordt een nieuwe mijn kant op gestuurd, en die komt ook wel, maar daar gaan zoals gewoonlijk weer een paar weken mee heen. 

Als de nieuwe controller thuis is gekomen monteer ik het ding op de motor, en sluit alles weer aan. 

Naast de fiets, want ik wil wel eerst zeker weten dat het werkt voor ik weer allemaal nutteloos werk ga doen.........

En nog steeds werkt het niet...........Dan maar eens telefonisch overleggen met Fietsunie, en die geven goede adviezen, maar even goed krijg ik niets aan de gang. En natuurlijk heb ik geen extra batterij of display op de plank liggen om te proberen of het daaraan ligt........

Dus hun advies is om dan het spul maar op te sturen, zodat zij kunnen onderzoeken wat er aan de hand is.

Zucht, dan doe ik dat maar..........

Ik stuur het pakket met motor, controller, display en batterij op, en na 2 dagen is het in Oslo en blijft daar natuurlijk nog 4 dagen liggen voor de heren van de douane een moment vrij kunnen maken om er hun zegen over te geven.........Als het dan weer 4 dagen later in Amsterdam is aangekomen blijken de Nederlandse douanebeambten dat kunstje nog iets beter te beheersen, want die hebben het zo druk dat het pakket daar maar liefst 6 dagen blijft liggen...........

En ook bij Fietsunie hebben ze het druk, maar dat hadden ze me van tevoren gezegd, als het binnenkomt zal het in elk geval 1 week duren voor we er naar kunnen kijken. Dat wordt dan nog iets langer, dus ondertussen is het al half augustus voor het pakket terug in Kinsarvik is, en dan zijn we net een weekje weg..............

Na thuiskomst pakket ophalen, en weer alles aansluiten, de motor werkt in elk geval, maar na alles aangesloten te hebben blijkt de snelheidssensor niet te werken, storing 21H komt op het display. 

Goed, ik bestel in Noorwegen een nieuwe en plaats die in de fiets. En dan werkt het eindelijk...............Na lang wachten lijkt het nu allemaal goed te gaan komen...........

Dus sinds half september rijdt ik met e-BOB......

En hoe dat rijdt? Wel, ik ga er eerst eens een maand mee rijden, en dan verslag doen, dan is het volgens mij wat objectiever dan gelijk een eerste indruk op te schrijven.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Podbike, pre-launch testserie.

 Eindelijk.......

In maart 2017 bestelden we een Podbike, de Noorse elektrische velomobiel in wording,  in september van dat zelfde jaar konden we proefrijden in de "mule", het naakte prototype, en nu in september 2019 werd de pre-launch van de testserie aangekondigd. Wie het verslag van die eerste proefrit nog eens wil lezen kan dat door te klikken: hier

Waarvoor alle mensen die een "pre-order" hadden geplaatst een uitnodiging ontvingen, dus ook wij kregen een invitatie om het evenement bij te wonen, op 21 september 2019, tussen 19.00 en 22.00 u.

Proefrijden in het prototype........

Ondertussen was in januari 2018 al een prototype onthuld, de T-0, die doorontwikkeld is tot wat nu de testserie gaat worden, T-1 enzovoort. 

De bedoeling is dat er in oktober 2019 een twaalftal fietsen worden getest gedurende enkele maanden, door mensen in de buurt van Sandnes en Stavanger, zodat bij eventuele problemen gelijk deskundige hulp aanwezig is om dat op te lossen.

Na deze testen zal beslist worden hoe de productie modellen eruit komen te zien.
En even "for the record", er zijn ondertussen al 1800 (!) pre-orders binnen, dus ik ben niet alleen zo'n "gek" die wel wat ziet in een dergelijke velomobiel...........

Naar Sandnes.......

Tja, hoe gek moet je zijn? Om op één dag 460 km heen en weer te rijden, en onderweg te zijn van 13.30 u 's middags tot 00.45 u 's nachts?
Om 2 uur naar een nieuw soort velomobiel te kijken en er een paar honderd meter in proef te rijden?
Hoe dan ook, ik had het er voor over en deed het gewoon.

Om 17.50 was ik ter plekke, en stond voor het gebouw even in gesprek met nog zo'n "gek", Kai uit Duitsland, die had er het hele weekend voor uitgetrokken........
Om 18.15 mochten we binnen, kregen een "goody bag" en konden wat te drinken en wat snacks halen als we dat wilden, en wachten op het officiële gedeelte, dat om 19.00 u begon.

Ondertussen werden er door diverse aanwezigen al foto's gemaakt van de opgestelde fietsen, ook ik schoot een paar plaatjes.

Prototype en T-0 naast elkaar, onder het doek de nieuwe T-1.

Ook zo zou je de Podbike kunnen parkeren indien plaatsgebrek.

 Onthulling en proefritje.

Om 19.00 u eerst een korte toespraak van Anne-Lise, economisch verantwoordelijke bij Podbike, en tevens echtgenote van ontwikkelaar Per, die even later het woord krijgt, en de vele vragen uitgebreid beantwoord. 

Daarna gaan er 3 Podbikes naar buiten, en mogen allen die dat willen een proefronde rijden van enkele honderden meters.......

Ik kan niet veel zeggen over de proefrit, want wat moet je nou zeggen over een paar honderd meter? 

Ik ben in elk geval positief verrast over het weggedrag en het gevoel van rijden, ook de ondersteuning voel je duidelijk meehelpen, nadat deze er eerst bijna onmerkbaar bijkomt, om dan bij doortrappen een flinke "boost" te geven.

Anders dan enige andere velomobiel die ik gereden heb, maar erg prettig!

Ook het uiterlijk vind ik geslaagd, het is ook allemaal erg netjes afgewerkt, hoewel het nog niet helemaal productierijp is.

Het T-1 model met dichte en open kap.

Wie meer wil weten kan hun site bezoeken:  Podbike.com

Of wie nog meer filmmateriaal wil bekijken, dan kan dat via hun Facebook pagina:

https://www.facebook.com/thepodbike/videos/2185232368442284/


Tot zover,

Groeten, Adri.

Beter gemeld!

Weer gezond!

Na thuiskomst had ik een afspraak met de cardioloog in Bergen, en moest de dag ervoor eerst naar Bergen reizen om een 24 uurs ECG apparaatje aan me te laten hangen, zodat m'n hartslag 24 uur geregistreerd kon worden.
Ondertussen mocht ik in de maanden na de ablatie de medicatie afbouwen, en was begin juli weer helemaal vrij van hartmedicijnen.

Een dag later weer terug, apparaatje eraf, bloeddruk meten, hartfilmpje maken en daarna bij de cardioloog binnen.
Die deed nog eens een onderzoek met ultrageluid en verklaarde me in het gesprek daarna weer volledig gezond!
Goed nieuws dus!

Ik mag weer rustig gaan opbouwen, en hoef me niets te ontzeggen, wel naar het lichaam luisteren uiteraard.........en naar mijn persoonlijke "dokter", die heeft  ook een redelijke stem in deze......;-))

Tot zover,

Groeten, Adri.

Terug van weggeweest.

Weer thuis.

Zondagavond 19.00 uur kwamen we thuis, na 2 weken Nederland. Vertrokken op 14 juni, en op het gemak naar Nederland gereisd, zoals gewoonlijk met de camper. 

Daar aangekomen op zondagavond 16 juni, en eigenlijk maar 1 dag slecht weer gehad op die anderhalve week. Bij de terugreis hadden we ook nog een wat mindere dag in Denemarken, maar grotendeels was het prachtig weer met warme temperaturen.

Zoals altijd in Nederland bezochten we familie en vrienden, en werden weer schandalig verwend, lekker is dat!

Gefietst heb ik ook, de Scott werd meegenomen, en is redelijk wat gebruikt. Voor het andere fietsvervoer had ik het vouwfietsje mee genomen, ook daar is goed gebruik van gemaakt.

Tijdens de terugreis hadden we nog een tweetal korte stops in Dronten, even langs bij Ligfietsshop Tempelman om iets op te halen, en even binnenwippen bij Velomobiel.nl.

De stop bij Velomobiel.nl was om naar het freewheel te laten kijken, dat tijdens demonteren uit elkaar viel. Bij terug monteren kreeg ik het niet meer in orde. Theo zag het vrij snel, de freewheels waren heel simpel verkeerd om in gezet, en dan werken ze niet.
Had ik waarschijnlijk zelf ook wel kunnen vinden, maar ja, de avond voor vertrek, moe zijn, en geen geduld meer hebben om het spul nog eens uit elkaar te halen.........

Vandaag was ik nog vrij, dus begon maar met het terug monteren van de nieuwe cassette, en alles weer terug te bouwen zoals het hoorde.

Achteras er weer terug in, alles vastmaken, wielen er terug op, balgen oppompen en derailleurkabel weer monteren. Daarna de nieuwe ketting erop leggen, op lengte afstellen en daarna de achterremmen terug monteren en afstellen.
Fiets diverse keren op de kant en weer overeind, want niets schijnt de eerste keer te lukken bij de QV...........Derailleurkabel weer wat strakker, eindschroefje wat uitdraaien, en dan is het eindelijk weer allemaal achter de rug.

Fiets onderhoud kan best leuk zijn, maar de QV zal wel nooit mijn favoriet qua onderhoud worden..........Je leert elke keer wat bij, en het is allemaal te doen, maar wat gaat er een zee van tijd in zitten.................

Goed, er kan weer gereden worden, en hopelijk gaat de KMC e-11 ketting wat langer mee.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Quattrovelo, 2 jaar.

Weer een jaar verder......

Ondertussen weer een jaar verder, Quattrovelo 42 werd op 12 juni 2017 in Dronten aan mij overgedragen, en is nu 2 jaar bij mij in gebruik, voornamelijk voor woon-werk verkeer. 

Hoe dat bevalt? 

Wel, dat kan eigenlijk kort samengevat worden, er zijn goede punten en er zijn mindere punten aangaande de QV. 

Eigenlijk heb ik alles al gezegd in mijn uitgebreide post na 1 jaar QV, daar sta ik nog steeds achter.

Voor wie dat verslag nog eens wil lezen: klik hier

De eerste helft van het 2 de jaar verliep normaal, zoveel mogelijk woon-werk verkeer met de fiets.

De tweede helft was anders, mijn gezondheid liet het even afweten, door de hartritmestoornissen werd er plots veel minder gefietst en bleven er vele kilometers liggen. 

De teller staat na die 2 jaar op  24081 km, wat neer komt op circa 1000 km/maand. Toch nog redelijk wat, ondanks de wat onvrijwillige stop de laatste tijd.

Kilometerstand na 2 jaar.

 Helaas weer pech op woensdag 12 juni, de ketting brak voor de 3 de keer dit jaar. Net op weg naar huis, dus weer omgedraaid, terug naar het werk, omkleden en met zoon Teun mee naar huis rijden.
Vandaag de fiets met auto en aanhanger opgehaald, en besloten om een nieuwe ketting te leggen.
Ik ga nu over op e-11 ketting van KMC, ketting voor elektrische fietsen, misschien zijn die wat sterker.
Maar uiteraard moet dan ook de cassette gewisseld worden, dus moest de achterbrug eruit.
Heb ik meer gedaan, dus na 1½ uur staat de achterbrug in de bankschroef en kan ik de cassette wisselen.

Achterbrug in de bankschroef.

De linker as wil niet echt lekker schuiven, maar komt tenslotte toch los. De cassette valt eruit, en het lager en de freewheels vallen uit de body. Terug in elkaar zetten, nieuwe tandwielen erop en dan de assen weer voorzichtig op de plaats schuiven.
En dan wil het freewheel plots niet meer........... Soms pakt het, soms ratelt het ding naar beide zijden, en dat doen ze dan ook nog allebei.........Het ziet er naar uit dat er een nieuwe freewheelbody moet komen.................

Even horen wat de velo-dokters er van vinden, wordt vervolgd...............


Tot zover,

Groeten, Adri.

Deeltijdfietsen.

Deeltijd?

Ik fiets weer naar het werk, tenminste, dat doe ik zo als de titel al vermeld in deeltijd. Hoe gaat dat dan in z'n werk?
Nou vrij simpel eigenlijk, ik fiets bijvoorbeeld de maandag naar het werk, ga voor de terugweg bij zoon Teun in de auto zitten, en zit de volgende morgen weer bij Teun in de auto naar het werk toe.
Dan fiets ik die middag weer naar huis toe, zodoende fiets ik dan wel regelmatig, maar maak natuurlijk veel minder kilometers dan bij normaal heen en weer fietsen.

Zo probeer ik de vorm weer wat terug op te bouwen zonder me al te veel te vermoeien, en voorlopig gaat dat de goede kant op.

En het is gewoon heel lekker om weer te kunnen fietsen naar het werk, ook al is het dan een stuk minder dan het voorheen was!

Opnieuw kettingbreuk.

Na dat mijn ketting al eens brak in januari, was het vanmiddag op weg naar huis weer prijs, de ketting brak opnieuw.
Nadat ik gisteren naar het werk gefietst was had ik niets gemerkt aan de schakeling, maar dat was vanmiddag totaal anders. Wat ratelen en overslaan leek het, stellen aan de schroef aan het stuur hielp helemaal niks, en ik had geen zin om in de frisse wind uit de fiets te komen om de zaak te gaan controleren. Gewoon doorfietsen, en zien thuis te komen, en dan na douchen en eten eens verder kijken.
Helaas, thuis kwam ik niet met de fiets.............Op 5 km van huis knapte er een schakel en was het gedaan met de vooruitgang..............
Dan weet je gelijk waarom het schakelen zo slecht ging, waarschijnlijk was er al een schalm van de schakel open gaan staan.......

Teun gebeld, die was natuurlijk met de auto al voor mij thuis en kwam me even oppikken. De fiets zolang op een plek naast de weg laten staan waar een verkoopstalletje voor fruit staat.
Na douchen, eten en Giro kijken de aanhanger achter de auto, de velomobielslede erop, en BOB gaan halen.
De kettingrollen eruit, en het restant ketting uit de tunnel getrokken.
Meten laat zien dat de ketting nog lang niet versleten is, maar jullie begrijpen dat het vertrouwen in deze ketting een tikje aan het dalen is............Anders nog nooit problemen gehad met KMC kettingen, zouden deze maandagmorgen exemplaren zijn?

Goed, de foto's laten het zien:

De breuken.........

Het slijtagebeeld..........

 Tot zover,

Groeten, Adri.

Afvalverwerking.

Weer eens in het hout.......

Van fietsen kwam niet veel de afgelopen week, want op maandag vroeg collega Torleif aan me of ik belangstelling had om wat "afval" op te ruimen? Het ging om brandhout, te dunne takken, te dikke stukken en te kromme stukken om in zijn houtblokkenmachine te verwerken.
Ik zei gelijk dat ik het wel wilde hebben, ik heb al eens eerder "afval" opgeruimd voor een Noor, dus weet ongeveer wel wat ze hier als afval zien.
Hij had het op zijn houtverwerkingsplaats liggen, dus bij het naar huis rijden 's middags ging ik even langs om te kijken wat het precies was. En daar zag ik dat het goed was............

Het bewuste stapeltje "afval".........

De rest van de week reed ik met auto en aanhanger richting werk, zette de aanhanger neer op Fresvik, en hield me na het werk bezig met afkorten van de stokken die er lagen zodat ze op de aanhanger pasten, en reed daarna met een volle aanhanger naar huis.
Na 5 ritjes had ik alles thuis:

Het werk thuis kan beginnen...........

Op zaterdag begonnen met de stokken en stammetjes op stukken te zagen, en daarna klieven en stapelen.

De 7 lege pallets die weer vol moeten........

Na het zagen...........

Kunnen er hapklare kachelbrokjes gemaakt worden.......

Op bovenstaande foto ligt er een stuk onderstam van een berk die te dik was voor de houtblokkenmachine van Torleif, en die mocht ook met Adri mee. Zitten redelijk wat blokken in die stam!

Klaar met klieven en beginnen opruimen van het zaagsel.

Beginnen stapelen op zaterdag.....

En de rest op zondag.

Zo, het begin is er, nu de rest op het gemak verwerken. En als het niet voldoende is, geen probleem, volgens Torleif ligt er nog genoeg. Dan is het gewoon weer een paar ritjes maken om het op te halen.
Vanmiddag eerst maar weer eens een stukje fietsen!

Tot zover,

Groeten, Adri.

BOB weer rijklaar gezet.

Veerarm steun binnen.

De gekraakte steun van de linker veerarm achter, die BOB enigszins door zijn hoeven deed zakken kwam deze week binnen.
Opgestuurd door Velomobiel.nl op 11 april, en binnen bij  mij op 25 april. Dat het zo lang lang duurde was vooral de schuld van het Paasweekend dat in deze periode viel. Met "track and trace" viel te volgen waar het pakje zich bevond,  en het was wonderlijk snel door de douane gepasseerd. En op 17 april lag het in het sorteercentrum in Voss, en was het de woensdag voor Pasen.
En Pasen in Noorwegen is toch net iets anders dan in Nederland, op die bewuste woensdag stopt een groot deel van de Noorse beroepsbevolking al om 12.00 u 's middags en begint de vakantie. Witte donderdag en Goede vrijdag zijn "feestdagen" en alles is gesloten. Op zaterdag zijn dan de supermarkten een aantal uren open, om dan voor de beide paasdagen weer dicht te zijn.
Dus ook de posterijen liggen gewoon vanaf woensdag 5 dagen stil.
En daar kwam nog bij dat het pakje al op 23 april in de plaatselijke winkel arriveerde, maar op een of andere manier werd het niet ingescand, en kreeg ik geen SMS dat het afgehaald kon worden. Ik wachtte nog 2 dagen, en ging het dan maar vragen, want het moest volgens mij aangekomen zijn. Wat ook zo was, en ik kon aan eindelijk aan de gang om de steun terug te monteren.

Oud en nieuw naast elkaar.

 

 

 

 

 

 

 

 Dezelfde procedure als vorige keer, BOB op de kant, achterwiel verwijderen en de steun er in monteren. Ging prima tot ik de bouten en moeren moest aantrekken, toen waren mijn armen te kort...........Bouten tegenhouden in de fiets en moeren aantrekken in de achterste wielkast is toch wat lastig. Ik had misschien wel een systeem kunnen verzinnen om één sleutel vast te plakken met tape of iets dergelijks, maar gelukkig was Teun thuis, dus die even er bij gehaald, toen was het vlug gefikst.

Nieuwe steun gemonteerd, en veerarm weer vast.

Daarna BOB weer op zijn zomerbanden gezet, Gocycle 50-406 achter, Shredda 40-406 voor, de iets aanlopende rechter voorrem opnieuw afgesteld en de fiets helemaal gewassen.
Nu kan er weer gefietst worden!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Weer maar eens.....

Schade wegwerken.

De ontstane schade bij m'n glijpartij in november ( Slippertje ) was slechts gedeeltelijk gerepareerd, de carbonschade was geplakt met wat lappen carbon, en was in orde. Blootliggend carbon was afgedekt met wat epoxy, zodat het tegen inwatering gezekerd was.
Nou de temperaturen weer wat hoger worden kon er begonnen worden met een poging tot het wegwerken van de lakschade.

Dat begon met het wegschuren van de overtollige epoxy, en daarna plamuren van de oneffenheden.

Na het schuren.

Plamuur erop.

Plamuur glad schuren, en daarna de nog mooie delen van de fiets afplakken en spuitplamuur erop.

Afplakken onder.

En boven.

Spuitplamuur erop.

Na uitharden de spuitplamuur geschuurd met korrel 800 en dan schoonmaken en ontvetten voor het spuiten.

Na het spuiten.

En tevreden?

Ach, het ziet er van een eind weer redelijk uit, en de krassen en beschadigingen zijn niet meer zichtbaar, dat is al heel wat.
Perfect is het niet, het is niet door een prof gedaan natuurlijk. Maar daar zijn de kosten dan ook naar.............
Nu nog de fiets goed schoonmaken, en in de wax zetten, dan blinkt het misschien ook weer wat......

Tot zover,

Groeten, Adri.

BOB zakt door zijn hoeven............

Mijn beurt..........

Zoals een deel Quattrovelo vaarders voor me, heb ik nu ook een breuk in een aluminium deel van de fiets ontdekt.
Ga ik niet over klagen, heeft nog lang geduurd, zeker als je ziet wat die fiets het eerste jaar voor de kiezen kreeg, Deildo was niet verkeersvriendelijk te noemen.........

Omdat ik me beter begin te voelen, en ik weer wat meer fysiek mag gaan doen, dacht ik maar eens te beginnen met het opknappen van de in november 2018 ontstane lakschade, zie mijn post: Slippertje. 
De carbon schades had ik al gelijk dezelfde week gerepareerd,  maar door de lage temperaturen zag ik de rest nog even niet zitten in november..........

BOB uit zijn hok, en al gelijk viel me op dat de fiets iets naar één kant trok, dat is wel eerder gebeurd, toen ik eens een aflopende band had gedurende de nacht.
Banden check levert niets op, alles staat hard. Maar  eens naar de vering kijken dan, de linker balg lijkt iets minder hard te staan, dus de demperpomp erbij gepakt en de balgen op gelijke druk zetten.

Helpt niks, als ik op de linkerzijde van de fiets druk gaat de hele body veel te snel omlaag. De oliedempers dan? Die zijn ook al eens vervangen omdat ze lek waren, zou weer kunnen.
Nee, die zien er ook prima uit, en dempen zoals ze moeten doen.

Dan valt mijn oog plots op de linkerveerarm, of beter gezegd, op de bevestiging daarvan. Aha, daar zit het probleem!

Het ziet ernaar uit dat de steun op de wielkast volledig gebroken is, dus heeft de linker vering maar aan één kant ondersteuning. Vandaar het vreemde gedrag bij inveren........

Gebroken steun.

Zo, dan weet ik gelijk waar te beginnen...........BOB op z'n kant, en het linker achterwiel verwijderen, want anders komen mijn "poezelige" handjes niet bij de moertjes in de wielkast, daar is de ruimte te beperkt voor.

"Achterpoot" verwijderd..........

Van de 3 moertjes is er al één verwijderd......

De 3 boutjes en moertjes losmaken en daarna de moer aan de veerarm losmaken. De bout in dat gedeelte heeft nogal een nauwe passing, ik moet het plaatje met bout in de bankschroef klemmen, en de bout er voorzichtig met een hamer uittikken.

Mailen.

Wat foto's maken, en een mail naar Velomobiel.nl sturen met een foto van het gebroken onderdeel.
Met het verzoek natuurlijk om een nieuwe steun te sturen, want in de huidige situatie valt er niet met BOB te fietsen.
Geeft niet zoveel, want ik zit nog in m'n herstelperiode, en mag pas vanaf volgende week weer rustig de training gaan oppakken.
Ondertussen al een mail gekregen uit Dronten, dat er een nieuwe steun onderweg is.

Falend aluminium.

Nog steeds is de QV in ontwikkeling, alle opgetreden breuken bij anderen waren ook aan het achterframe, dat nog niet uitontwikkeld is.
Dat heb je nu eenmaal bij een nieuw ontwerp, zoals zeker het achterframe van de vierwieler is. De meeste velovaarders die al langer rondrijden weten nog wel hoeveel "kleerhangers" er gebroken zijn op de diverse Quest/Strada versies.
Welke aangepaste versie er nu in gemonteerd word weet ik niet, maar breken doen ze nauwelijks meer.

De breukvlakken, wat verkleuring is zichtbaar.

De verkleuring van de breukvlakken geeft aan dat het geen verse breuk is, dit is langzaam gescheurd tot het overblijvende deel te zwak was om de uitgeoefende krachten te weerstaan.
Breuken, het hoort er allemaal bij......


Tot zover,

Groeten, Adri.