Fijne kerstdag.

Lekker weer!

 Na de  frustratie van me afgeschreven te hebben in de vorige post nu weer een meer normaal schrijfsel, met weer zoals vandaag klaagt er niemand!
Heerlijk gefietst vandaag, open helder weer, met droog vriesweer. De temperaturen zijn gezakt naar circa -5, de wegen liggen er mooi bij, droog en sneeuwvrij. De kap gaat eraf, en ik fiets met het XL-scherm en het schuimdeksel, dan zit ik uit de koude luchtstroom en het deksel houd de warmte goed in de fiets.
Vandaag gewoon lekker ontspannen fietsen, de camera mee, en vooral genieten van de mooie dag.
Voor de afwisseling maar eens richting Eidfjord, ik zie wel hoever ik kom.
Al vrij snel buiten het dorp stop ik voor wat foto's, door de vorst ontstaan er weer leuke ijssculpturen aan de rotsen en daaronder op de grond waar de planten ook een "ijsjasje" aan trekken.

 Het is mooi om te zien hoe het water nog onder het al gevormde ijs door stroomt, kijk maar even mee:

Na deze korte stop gaat het verder in richting Ringøy, maar ik stop nog even op de bocht bij Dirravikje, daar is een mooi panorama te zien.

Na deze stop weer verder, en rijd ik in één keer door naar de top van Ytre Bu, waar ook wat sneeuw gevallen was, als ik de parkeerplaats zo zie.

Dan besluit ik nog een klein stukje verder te fietsen om het uitzicht richting Eidfjord en Ulvik even te "schieten", dat is een van Ina's favorieten.
Als ik die foto wil maken valt m'n oog op een vogeltje hoog in de lucht. Die zie je wel vaker hier, maar deze zweeft mooi rond en ik waag er een paar plaatjes  aan, en een nogal beweeglijk stukje film.

 Als ik me niet vergis een adelaar, er zitten wat paren in de regio, naast de gewone arenden zitten er ook wat visarenden, die zijn dan weer te kennen aan de witte streep op de staart. Moeilijk te vangen in een mooi beeld, ze vliegen meestal vrij hoog en dan moet er zover ingezoomd worden dat het beeld vlug wat wiebelig word. Nou ja, ik heb m'n best gedaan, het geeft in elk geval een indruk.

Een van Ina's favoriete uitzichten in de buurt.

Tot slot wil ik alle Oliebollentocht deelnemers een fijne dag toewensen, en prima weer, ook in de aanloop en terugreisdagen!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Kerstberichtje.

Geen witte kerst.

En daar geef ik helemaal niets om! De vorige week gevallen sneeuw is zo goed als weg nu, het heeft bijna enkel geregend de afgelopen week.

Veel gefietst is er ook niet, ik dacht op vrijdag gewoon fietsend naar het werk te gaan, maar daar werd van "hogerhand" een stokje voor gestoken. Ina was op donderdagmiddag nog even naar een vriendin toe gereden, en kwam geheel verwilderd thuis. Er was nauwelijks door te komen, ze had het maar ternauwernood overleefd! Geen sprake van dat ik me daar met de fiets in begeven zou, de sneeuw was door de sneeuwploegen tegen de kantmuurtjes opgeschoven, en de regen en smeltwater zorgden voor ENORME plassen, die niet wegkonden omdat de sneeuw de afvoergaten blokkeerde.

Mijn opmerking dat het vanaf Lutro, na circa 7 km van huis, helemaal "schoon" lag op de weg maakte ook al geen indruk, "Nee, daar is het net zo erg!!! En kijk eens wat er  gemeld word!! Natte sneeuw! Dan zie je niets meer en ben je uuuuuuren onderweg!" Daar was geen discussie mogelijk, dus gaf ik het op, watje dat ik ben.......

Op vrijdagmorgen vertrok ik dus met frisse tegenzin in de vierwielige pedaalemmer richting werk. 

En inderdaad, na Lutro was er zowat geen sneeuw meer te bekennen, dus dat gaf een prettig gevoel............maar niet heus!

Ook op de terugweg 's avonds kwam er niets uit van de gemelde zware natte sneeuwbuien, wat m'n toch al niet bijster jofele stemming niet echt verbeterde.

Gelijk na thuiskomst had het "orakel" weer al het weerbericht gecontroleerd, en waar ik geen bezwaar zag, kon er weer niet gefietst worden volgens de hogere legerleiding. Nou ging het weer sneeuwen, en daarbij kwam nog harde wind, met flinke stoten. 

Dus ook op zaterdag ging Adri weer met bezwaard gemoed in de koektrommel op weg. En wederom was er totaal niets aan de hand, zowel op heen- als terugweg. Daar werd een zekere Strada-rijder niet vrolijker van!

Op zondag werd dan de zegen gegeven, er kon gefietst worden! Een mens voelt zich gelijk een stuk beter, alleen al bij de gedachte! Het enige leuke aan werken is dat je er met de fiets naar toe kunt, verder is het gewoon een noodzakelijk iets om geld binnen te krijgen. 

Op maandag kon er weer niet gefietst worden, weer zou ik van de weg waaien/glibberen, ondersneeuwen of weggespoeld worden. Om maar niet te spreken van de tijdens sneeuwstormen rondlopende ijsberen die het speciaal voorzien hebben op velomobielen, de waterbuffels die klaar staan om me te bespringen vanuit de waterplassen en eventuele road-blocks door extremistische moslims, of wat er nog meer verzonnen kan worden om me uit die fiets te houden.............

Onzin natuurlijk, maar je gaat je na een paar dagen afvragen wat er nou weer ter tafel komt als reden om niet te fietsen................

Op dinsdag mocht ik weer...............

Ik hoor het sommigen denken, dat is gewoon bezorgdheid, omdat ze om je geeft. Ja, weet ik ook wel, maar ondertussen zijn er drie goed fietsbare dagen afgesnoept, en daar word mijn humeur niet veel beter van.

Was dat niet de weg naar de hel die geplaveid is met goede voornemens? Volgens mij ligt het fietspad van de goede bedoelingen daar parallel aan............

Hopen op beter weer, dat is het enige wat er te doen staat, slechter dan nu kan het niet worden, beter wel!

Voetenbakjes.

De bakjes hebben hun vuurdoop ondertussen gehad, en bevallen wel goed. Ze liggen rammelvrij in de gaten, en ik raak ze niet met de voeten. Enkel op twee van de vijf drempels raken ze heel lichtjes de grond, dus dat ga ik proberen oplossen met tochtstrip, zodat ze net een centimeter hoger komen te liggen. De frisse trek is geheel uit de fiets verdwenen, het heerlijk warm nu, en word ook bij regen niet meer klam in de fiets dan met open gaten. 

Kerstgroet.

Bij deze wens ik alle lezers, volgers en mede fietsers prettige kerstdagen, de beste wensen voor het nieuwe jaar en vooral veel veilige fietskilometers toe!

En ondanks het geen witte kerst is toch een paar foto's om de sfeer een beetje te proeven:

Tot zover!

Groeten, Adri.

Het is weer zover..............

Witte ellende..........

Na gisteren op m'n vrije maandag al niet gefietst te hebben wegens afwisselde regen en natte sneeuw buien gecombineerd met harde wind, komt er nu ook niets van.
Nachtdienst, dus sowieso niet fietsen en een iets gedaalde temperatuur zorgden voor de eerste laag witte ellende. De lichaamsbeweging voor vanmiddag stond gelijk vast, hondje uitlaten, wachten  tot de ergste sneeuwval over was en de al gereed gezette sneeuwschuif in gebruik nemen.

Rust vandaag........

Net te laag.....

Martelwerktuig....

Geen hobby van me dat sneeuwruimen, maar je moet je oprit toch een beetje berijdbaar houden. Zoals elk jaar kom ik er weer al vlug achter dat onze oprit veel te groot is..........

Na het sneeuwruimen valt er weer al een nieuwe voorraad....

Begrijp me niet verkeerd, het is prachtig om te zien, maar zoals Pé Koomen terecht eens opmerkte:
"Je hebt er 3 keer last van, als het valt, als het er ligt en als het weggaat! " Dat klopt precies, het zou gewoon op de bergen moeten blijven, dan kan iemand die er prijs op stelt er zelf naar toe gaan. Als de sneeuwgrens zich een hele winter op 100 meter hoogte zou houden hoor je mij in elk geval niet klagen............en een heleboel Noren ook niet!

Mooi zoals het op de takken ligt.......

Er komt nog meer zo te zien.......

Als ik om kwart voor vier klaar ben met de oprit meet ik de laag sneeuw, dat is 11 cm vandaag. En ondertussen is de lichaamsbeweging voor morgen al bezig om uit de lucht te vallen...........zucht........

Tja, dat is ook wonen in Noorwegen...........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Bakjes klaar!

Voetenbakjes klaar!

De bakjes zijn klaar, grofweg dan, de afwerking moet nog. Na het uitharden het eerste bakje donderdag voorzichtig uit de mal gehaald, en dat lukte wonderwel redelijk snel. De alternatieve lossingswas bleek dus een goede gok te zijn geweest.
Echter de vreugde was van korte duur, want ik was iets te optimistisch geweest door te denken dat 1-laag glasvezel wel sterk genoeg zou zijn. Niet dus, het geheel was wat slapjes, dus maar gelijk terug in de mal geduwd en er nog een laag op gelamineerd. Dat bakje kwam vrijdag avond dan na uitharding uit de mal, en was nu wel sterk genoeg.

Te "licht" bevonden.

Nog een laag erop dan maar......

En nu wel goed na uitharden.

 In één keer door met de volgende.

 Na de eerste maar gelijk alles klaar gelegd voor de volgende, de mal in de was gezet op vrijdagavond, en de glasvezelmatjes al klaar geknipt. Op vrijdag had ik er verder geen zin meer in, te kort geslapen na de nachtdienst......
Op zaterdagmorgen eerst het overtollig materiaal van rond het eerste bakje verwijderd, en de randen wat gladgeschuurd. (Ja Quezzzt, met een stofmasker op! ☺☺ )
Daarna de glasvezelmatjes in de mal geprakt en epoxy klaargemaakt. Nu wel gelijk 2 matjes in de mal uiteraard, het heeft geen nut dezelfde fout twee keer te maken............
Na het lamineren weer in het "stookhok" ten einde uitharding te verkrijgen.

Bakje 1 ligt op zijn opvolger in wording.......

Bakje 2 in de mal, vers in de epoxy, bakje 1 kijkt toe....

Op zondagmiddag na het fietsen is de uithardingstijd bereikt, dus maar eens kijken of dit bakje ook gewillig uit de mal wil komen.
Ook nu gaat het prima, na een tweetal minuten "prutsen" heb ik bakje 2 heelhuids in handen.
Dezelfde werkwijze als met z'n voorganger, overtollig materiaal verwijderen, randen schuren en dan passen in de voetengaten van BOB.

Bakje 2 uit de mal.

En overtollig materiaal verwijderd.

En het past!

Voorlopig zo even proberen, de bakjes liggen nu vast met een klein stukje klittenband en kunnen zodoende nog "scharnieren" zodat ik kan zien wat er gebeuren zal als ik over een drempel moet.
Afwerken met verf komt later wel, dan kunnen ze nog wat "uitwasemen".

Tot zover,

Groeten, Adri.

Stilletjes.

Rustig.

Dat is het al even op m'n blog, ik ben weinig actief de laatste tijd. Aan de voetenbakjes ga ik verder, maar er staat niet veel druk op de ketel. Er staat nergens veel druk op, dat is wel lekker ontspannen eigenlijk. Ook op het werk doe ik zo weinig mogelijk, dat valt helemaal niet op want alleen een overledene kan nog minder uitvoeren en initiatief tonen dan m'n Noorse collega's!
Ik fiets wat naar het werk op en neer, en als het redelijk weer is ook nog wel een plezierritje, maar enkele dagen zijn er weer al van tussen gevallen wegens de zware regenval, als het zo hard regent de hele dag is het onnodig risico nemen om daar door te gaan rijden op een vrije dag. Foto's onderweg worden ook nog nauwelijks gemaakt, geen zin om steeds te stoppen, en het is toch maar meer van het zelfde......

Verdere bezigheden zijn de in de winter "normale" dagelijkse routine van brandhout binnenhalen, de manden met aansteekhout op peil houden en de kachel schoonmaken en aan de gang houden. Dat aan de gang houden kan ook nog wel eens een uitdaging zijn als het er vochtig en "zwaar" weer is buiten, dan trekt de schoorsteen toch een stuk minder dan normaal.

Voetenbakjes.

Na de harding heeft de mal nog 2 dagen gestaan voor ik er aan toe kwam om de plug eruit te verwijderen. Dat viel dan ook nog vies tegen, de gebruikte autowas is blijkbaar geen goede vervanger voor lossingswas, dus de plug moest er uit "geschept" worden. De plug kwam er in stukken uit, dus is nu kapot. Tja, dat kan gebeuren, ik ben ook maar een amateur met goede bedoelingen en niet altijd de juiste spullen.....
De restanten die in de mal achter bleven zijn er uit geschuurd en de oneffenheden nog maar eens geplamuurd en geschuurd en later van een nieuwe verflaag voorzien.

De mal is klaar.

Nadat het resultaat goed genoeg bevonden was werd er nog een soort standaard gemaakt om de mal in te hangen, om zodoende makkelijker te kunnen werken tijdens het lamineren. Gewoon wat afvalhout bij elkaar zoeken, en dan ben je op 10 minuten klaar.

De werkstandaard.

 Alternatieve lossingswas.

Tja, maar wat anders proberen, die autowas is nu al voor de tweede keer een tegenvaller gebleken.
Een blikje met oude impregneringswas voor schoenen wat opwarmen, en dat in de mal smeren. Er komt een mooie egale vettige laag in te liggen, dat zo dan maar proberen.

De mal in de was gezet, het matje ligt er al naast.

Dan is het tijd om er een matje glasvezel in te leggen en wat epoxy aan te maken.
Best nog lastig om de ronde vormen goed in te lamineren, er komt vlug lucht onder de matjes, dus goed aanstrijken en rustig werken is aan te bevelen. Als alles naar beste kunnen op de plaats ligt gaat het geheel weer onder de werkbank om uit te harden in het "stookhok".

Matje gelamineerd.

In het "stookhok".

Als alles gaat zoals de bedoeling is kan ik morgen het eerste voetenbakje uit de mal halen, en er nog eentje maken. Gewoon er het beste van hopen, morgen zie ik verder.......

Ook nu komt er nog een vervolg.......

Groeten, Adri.

Vervolg voetenbakjes.

Verder met de voetenbakjes.

Na de laatste verfsessie is er nog eens geplamuurd, en weer geschuurd. Daarna spuitplamuur er op, en de laatste schuurbeurt. Veel werk dat schuren, en het is nooit perfect lijkt het wel.
Ja, ik weet het, perfectie bestaat niet..........

Plamuren en schuren..........

Spuitplamuur.

Na nog eens schuren weer een laag verf spuiten en laten drogen.  Dan een laag was erop, en lappen glasvezel knippen om de vorm zo goed mogelijk erin te krijgen. Epoxy aanmaken en plakken maar.......

Was op de plug en al een glasvezelmatje als "voetplaat" gelegd.

Meer glasvezelmatjes.

Plakken  met epoxy.

Na het lamineren een "stookoventje" gebouwd onder de werkbank, dan kan het werkstuk daar een dagje uitharden.

Nou maar afwachten wat hier weer uitkomt.........

Het vervolg komt binnenkort..........

Groeten, Adri.