Ongewenst bezoek!

Gaatje in m'n velotas.....

Afgelopen zondag BOB gereed gezet voor een ritje, en bij het plaatsen van de bidon viel het meteen op, een gaatje in het mesh-nylon van m'n velotas. In het vakje waar de "hongerklopnoodrantsoenrepen" (mooi scrabblewoord?) wachten op een hongerklopsituatie, om daar dan met hun energie inhoud een eind aan te maken.
Niet enkel in het mesh-nylon was een gaatje te zien, maar ook in de wikkel van één van de twee redders in nood was een gat gevallen.

Gaatje in het meshnetje en in de wikkel........

In eerste instantie werd de reep vervangen, en de "aangebroken" reep even terzijde gelegd.
Onderweg even nadenken over de situatie, zou er iets schuren zodat er een gaatje was ontstaan  in zowel wikkel als in het mesh-nylon?
Het kwartje viel niet meteen, maar plotseling:

                          Ging er een lampje voor me op! 

Ja, dat moest de reden zijn van het gaatje in zowel wikkel als velotas! Gelijk maatregelen treffen bij thuiskomst,  dit soort bezoek is zeer ongewenst!

Maatregelen!

Zondagavond de aangebroken reep er even bijgepakt, en er een klein stukje afgebroken en met de maatregel samengevoegd en in BOB geplaatst.

De "maatregel".

 Zo, nu rustig afwachten, maandagmorgen gaan werken, met de auto-boot-auto, want Deildo is nog steeds dicht........
Maandag na thuiskomst van het werk voorzichtig even het kleine afdekkapje van de schuimkap oplichten, en jawel, de maatregel is afdoende geweest!

Deze muis heeft z'n laatste rantsoen binnen.........

Maandagavond nog even een ritje maken, de vorm moet tenslotte een beetje bijgehouden worden nietwaar?
En na het ritje de muizenval weer op de plaats "delict" geplaatst, vriend muis kan natuurlijk nog ergens een partner hebben die ook meesnoept uit de rijk gevulde ruif......
Maar dit was een solitair optredende muis blijkbaar, het valletje bleef leeg staan, met wijd open gesperde kaakjes.......

Gewoontes aanpassen..............

Vanaf nu iets minder gemakzuchtig zijn, en elke keer de noodrepen verwijderen na thuiskomst, dan komen er verder geen ongewenste bezoekers meer in de verleiding om in BOB plaats te nemen!
Want voorlopig is maar één die het recht heeft om in BOB te liggen, fietsen, eten/drinken en scheten te laten!
En die persoon ben IK!!!!!!!!   ;-))

Tot zover,

Groeten, Adri.

Wegafsluiting.

Deildo afgesloten.

Het woon-werk fietsen staat even op pauze, het stuk van ruim  2 kilometer bij Deildo is tijdelijk afgesloten voor alle verkeer.
Volgens planning, dat gelukkig wel.
De aanwezigheid van een door de experts als gevaarlijk aangemerkte rotspartij, deed de aannemer samen met Statens Vegvesen besluiten om het betreffende weggedeelte voor een periode van 3 weken helemaal af te sluiten voor alle verkeer.
In deze periode zal dan het gevaarlijke deel opgeblazen worden en zover mogelijk weggeruimd, zodat de werkmensen zich volledig op hun werk kunnen richten zonder verstoord te worden door langskomend verkeer.
De eerste partij die opgeblazen werd was de top  van wat "Osten"("De Kaas") genoemd word,  omdat de berg daar bestaat uit losse rotsen met grote holtes er tussen. Er werd in één klap circa 15.000 m³ rots weggeblazen!

Daar is een filmpje van gemaakt met een drone, dat kan bekeken worden door hier te klikken.

In het filmpje is te zien dat het weggedeelte onder het explosiegebied is afgedekt met grondmassa, om het wegdek te beschermen en de val van de grootste stenen te  dempen. Het was de bedoeling om de weg zo mogelijk te sparen, en het ziet er naar uit dat dat gelukt is.
Voorlopig ligt al het puin er nog, er wordt nog steeds doorgewerkt om de rest van de berg te verwijderen.

De afsluitperiode loopt van 17 oktober tot 5 november, daarna zou de weg weer open zijn en de normale sluit- en openingstijden geldend.

Voor mij betekende het dat er niet gefietst kan worden naar het werk.
Er is een boot ingezet tussen Lofthus en Børve, een voetveer, waar ook geen fietsen mee kunnen.
Dat is deze boot.
Rondrijden via Utne gaat ook niet, de eerste boot Kinsarvik-Utne vertrekt om 06:10, de  overvaart duurt 20 minuten, dan ben ik om 06:30 in Utne en moet dan nog de 51 km naar Tyssedal fietsen, waar ik om 07:00 moet beginnen.
Dat gaat deze jongen niet redden, zelfs met de auto moet je rekenen op een reistijd van circa 50 minuten...........met de fiets komt daar nog wel wat tijd bij..........

Deze weken zal er dus geen woon-werkverkeer met BOB gefietst worden, ik rijdt nu met de auto tot Lofthus, ga daar de boot op, en vanaf Børve rijdt ik mee met 3 collega's van het werk, in een auto van de zaak. Na het werk de omgekeerde volgorde, en als ik weer thuis ben kan ik nog een paar "onderhouds" kilometers maken, ongeveer 30 tot 40 km/dag is genoeg. De weekenden kan ik dan wat verder fietsen als het weer een beetje goed is.
Ik zie nu wel in wat een luxe het is om naar je werk te kunnen fietsen, als je thuis komt ben je klaar met werken en met trainen, je slaat 2 vliegen in één klap!

Als het allemaal volgens planning verloopt is het maar voor drie weken, maar ik kijk al uit naar de heropening van de weg!

Herfst.

Verder gaat het prima, het weer heeft zich goed gehouden op een paar mindere dagen na, en de herfstkleuren zijn nu ook tot op zeeniveau gezakt.
Zomaar wat beelden:

Tot zover,

Groeten, Adri.

Ander werk, ander ritme.

Ander werk.

Ja, ander werk, maar bij dezelfde baas, dat dan weer wel.
Hoe is dat zo gekomen?

Degenen die m'n blog regelmatig volgen hebben vast al eens iets gelezen over de toenemende problemen met slaaptekort die ik had in de nachtdiensten. Door dat slaaptekort ben je uiteraard moe, dat is normaal, dat heb ik al vanaf 1983, toen ik begon in de volcontinudiensten. Maar bij ouder worden lijkt het enkel maar te verergeren, en sinds 2013 begon ik me ronduit ziek te voelen na 1 of 2 nachtdiensten.

Reden genoeg om te solliciteren, zowel op interne als externe vacatures die me passend leken, en waar ik aan de gestelde eisen voldeed.
Na een paar externe sollicitaties begreep ik al snel dat sollicitanten van boven de 50 nooit uitgenodigd werden voor een gesprek, dus dat was geen optie.
Bij een paar interne vacatures waar ik op reageerde en uitgenodigd werd voor een gesprek bleek ook al snel dat er vooraf al een kandidaat uitgekozen was, en de procedure "for the record" afgedraaid werd. In 3 van de 4 gevallen althans.......
Er begon pas wat te veranderen toen er regelmatig een ziekmelding van Adri kwam, bijna uitsluitend in de 12 uurs nachtdiensten. Dat viel wel op, want in de eerste 5 jaar van m'n dienstverband waren er slechts 2 ziektedagen...........................  In die melding werd ook aangegeven dat een gesprek met de bedrijfsarts wenselijk was, en daar werd op gereageerd.(na anderhalf jaar .......)

In januari 2016 kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek met een speciale commissie, die als doel heeft het ziekteverzuim in de hand te houden.
Daar bleek dat het opgevallen was dat al mijn ziektedagen nachtdiensten betrof, en meestal 12 uurs diensten. Het was voor de commissie duidelijk dat mijn ziekteverzuim te voorkomen zou zijn als er geen nachtdiensten meer op mijn rooster zouden staan, dus zou er worden uitgekeken naar een eventueel baantje dat passend zou kunnen zijn. Van te voren kon ik aangeven wat ik eventueel zou willen, maar dat maakte me niet zoveel uit, zolang het geen kantoorbaan betrof.
Maar dat had ik niet hoeven zeggen, niemand zag het voor zich dat ik op een kantoor zou zitten hele dagen.........

In mei volgde een gesprek met een man van personeelszaken, die me een baantje aan kon bieden bij de afdeling Preventief Onderhoud, als smeerder. Controlerondes lopen en daarbij op vaste punten en vaste tijden lagers doorsmeren, olie controleren/verversen, vetpompen aan de gang houden en eventueel vervangen/repareren en andere diverse werkzaamheden.
Daar liep al 3 jaar(!) een ingehuurde man voor, niemand van de vaste onderhoudsmensen wilde dat baantje........
Ik wel dus! Gewoon je werk doen, alles goed bijhouden en je bent verder grotendeels eigen baas, wat wil je nog meer?
En het is een dagdienstbaan, dus geen nachten meer!

Ander ritme.

Ik begon op 22 augustus met dit werk, eerder kon niet, de vakantie moest eerst achter de rug zijn omdat er anders problemen met de bezetting in de ploeg zouden zijn.

Een dagdienstbaan op mijn werk wil zeggen dat je tussen 07.00h en 15.00 op je werk bent, hetzelfde als een ochtenddienst dus.
Dat wil zeggen dat ik nu 5 dagen per week om 04.00h opsta, hond uitlaat, ontbijt en dan omkleden en naar het werk fietsen. Na het werk omkleden en naar huis fietsen.
Een heel ander ritme, wat me prima bevalt!

Bijkomend voordeel is dat er nog meer woon-werk gefietst zal worden, de enige keren dat de auto gebruikt werd voor woon-werkverkeer was in de nachtdiensten, of als er door de weersomstandigheden niet gefietst kon/mocht worden.(sneeuwval, stormwinden)

In het ploegenrooster zaten er in 4 weken 11 fietsbare dagen ingeroosterd, nu in dagdienst zijn er in principe 20 fietsbare dagen in diezelfde 4 weken, dat is een groot verschil!
Tot nou toe gaat het prima, 5 dagen achter elkaar fietsen is geen probleem, meestal doe ik het in het weekend wat rustiger aan, een dagje rust kan ook geen kwaad lijkt me.

De overgang bevalt me goed, het nieuwe ritme is anders na 33 jaar volcontinudiensten, maar ik voel me er uitstekend bij, slaap prima en het is dat wat telt!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Herfstbandenwissel.

Najaar in aantocht.

Daarom vandaag na het ochtendritje een bandenwissel, de F-Lite banden gingen er af, en de Michelin Diabolo's erop. Achter is de Continental TravelContact vervangen door een andere Conti, de TopContact Winter.
Beetje uit voorzorg, de temperaturen zakken al wat 's morgens vroeg, en het weggedeelte bij Deildo word er ook niet beter op. De 47-406 Michelin Diabolo heeft uiteraard ook wat meer marge in de wielkast dan de 50-406 F-Lite, dat scheelt ook bij eventueel aanlopen in de zwaar met modder aangeladen wielkasten. Tja, het Deildo tracé ligt er niet helemaal proper bij in het regenweer van de afgelopen week......
September was een redelijk goede maand qua kilometers, maar het weer was niet altijd even goed.
Met de Scott werden dan ook slechts 139 km afgelegd, terwijl de Strada er 1242 kon bijschrijven.

Herfstbandjes........

 

Andere bezigheden.

Die waren er ook naast het fietsen, zoals elk jaar moest de houtvoorraad aangevuld worden, er waren 7 pallets verhuisd van de stapel naast de garage naar het houthok, dus die lege pallets moesten weer gevuld worden!
Dat ging rustig aan op de vrije momenten, en als het droog weer was, geen haastwerk, tijd zat!
Eind september was de klus weer geklaard, en kon het zeil erover en kon het hout drogen. In de zomer van 2018 zal het dan naar de grijpvoorraad in het houthok verhuizen, waarna het dan in de kachel verdwijnen zal in de daarop volgende winterperiode.

De 7 pallets weer gevuld.

 
Onder het houthakken en klieven had ik regelmatig "bezoekers" die zeer veel interesse hadden in de vers gezaagde blokken. De circa 4 cm lange houtwespen zien er gevaarlijk uit, maar steken enkel in de blokken, om daar hun eieren af te zetten. Daar groeien dan weer houtwormen uit........

Houtwespen▲▼

Zaterdagritje.

Dat ging naar Øvre Eidfjord, niets bijzonders, maar tussen Eidfjord en Øvre Eidfjord stopte ik even om een foto te nemen van iets waar ik al vaak voorbij fietste, maar nog nooit voor stopte.
Nu wel, want het is eigenlijk een stukje Noorse geschiedenis, dat er nu nog ligt maar dat kan over een aantal jaren gewoon verdwenen zijn.

In de rivier de Eio ligt nog een Laksekjera, een vaste zalmfuik. Het gebruik daarvan is verboden sinds 1980, maar het ding is nog goed herkenbaar.
Op Øvre Eidfjord staat bij de oude brug na het Hardangervidda Natursenter een bord waar een en ander verklaard wordt over deze visfuiken.

De laksekjera, duidelijk te zien is de door mensen gemaakte inloop, zowel de stenen als de houten toevoer naar de fuik.

Iets dichterbij.

Een gedeelte van het bord bij Øvre Eidfjord.

 
Op het bord werd de geschiedenis van de zalmvangst in de streek wat uitgediept, en het bleek dat de zalm hier vroeger als het ware voor het opscheppen was.
Leuke anekdote was dat arbeiders en dienstmeisjes op de boerderijen  vroeger in hun arbeidscontract lieten opnemen dat ze niet meer dan 3x per week zalm te eten wilden krijgen, dat geeft wel aan hoe rijk de vangst was in de streek. Zalm word door de ouderen in de streek dan ook nog steeds beschouwd als "armeluiskost", hoewel tegenwoordig de prijzen in de winkels hier toch wel een ander verhaal vertellen.........

BOB op de oude brug, de nieuwe brug links.

Goed, weer een stukje Noorse cultuur doorgegeven, verder geen schokkende dingen gebeurd, dus tot de volgende keer!

Groeten, Adri.