De zomer komt eraan?

Zomer?

Nee, nog niet, maar de jaarlijkse bandenwissel is geschied vandaag, en aansluitend is er een plezierritje met BOB gemaakt, om de zomerbanden "in te rijden". In elk geval de nieuwe Gocycle banden die om de achterwielen liggen, de Shredda banden die aan de voorkant in gebruik zijn hebben er al een half zomerseizoen opzitten, maar het nieuwe is er nauwelijks af, dus ook die kunnen nog een goed tijdje dienst doen. 

De spijkerbanden hebben 2 winters dienst gedaan, en kunnen de grijze bak in, de spijkers zijn er goed afgereden door de vele op asfalt gereden kilometers. De nieuwe spijkerbanden voor een volgend winterseizoen heb ik al staan, voorbereiding is ook een dingetje......

De "afgereden" winterbanden.

Nieuwe Gocycle banden achter.

Shredda voor.

De winter ben ik prima door gekomen, zoals ik in mijn vorige blog al schreef werk ik sinds 1 oktober 2024 niet meer op de fabriek in Tyssedal, dus fiets niet meer die 72 km per dag om op het werk te komen. 

Tussen 1 en 17 oktober heb ik thuisgezeten, en daarna ben ik als oproepkracht begonnen bij de gemeente, als een soort klusjesman, hulp bij een timmerman die sociale huurwoningen voor de gemeente opknapt. Dat werk was in Kinsarvik, dus ging ik tussen oktober en februari lopend naar het werk. Allemaal lekker vrijblijvend, ik mocht mijn eigen uren bepalen, en begon meestal 's morgens rond 10.00 uur, en stopte dan circa 16.00 uur, wel meestal 5 dagen in de week, maar het was op deze manier prima vol te houden. Ik werkte als sloper, keukens en inbouwkasten eruit halen, plinten verwijderen, lampen en stopcontacten eraf  halen en wat er nog voorkwam aan karweitjes. Nadien heb ik behangen, geschilderd, laminaatvloeren gelegd, IKEA inbouwkasten en keukenkasten gemonteerd, meubels gemonteerd en helpen verhuizen in een paar gevallen. Allemaal voor de vluchtelingendienst van de gemeente. 

Beviel me goed, maar dit baantje bood me geen vastigheid, dus zocht ik op het gemak naar iets anders, desnoods seizoenswerk als ik niets anders tegenkomen zou.

Maar.......ik kwam wel iets tegen wat me aansprak, want door een karweitje thuis had ik wat nodig uit de plaatselijke bouwmarkt, en daar hing het volgende papier op de deur:

De bouwmarkt zocht een zomer- en zaterdaghulp en dat sprak me gelijk wel aan, zeker na een gesprek met de zeer vriendelijke vrouw achter de balie, die me vroeg om gewoon maar te solliciteren als het me wat leek. Dat solliciteren deed ik en kreeg al vlug na de sollicitatiebrief een uitnodiging voor een gesprek, en een paar dagen daarna een aanbod om het team te komen versterken, wat ik graag aannam. 

Dus vanaf 1 februari werkte ik de zaterdagen van 10 tot 14, en vanaf 1 maart werk ik nu op dinsdagen en woensdagen van 9 tot 17 en elke 3de zaterdag van 10 tot 14. Bevalt me prima daar, heb het goed naar m'n zin, ondanks dat ik veel moet leren en uiteraard totaal geen ervaring met helpen van klanten in een winkel heb. Maar de chef is tevreden met mijn inzet, dus wat wil je nog meer?

Dit werkrooster loopt tot juli, en het zou kunnen dat er in de zomer nog wat dagen bijkomen, ik zie wel.

Dus fiets ik nu weer naar het werk, als het regent met BOB, als het droog is met de Surly, maar dat zijn slechts iets meer dan 5 kilometers heen en weer, dus dat loopt niet echt hard op zo.....

Jachtsneeuw....

Dat hadden we in januari, sneeuw tijdens een felle storm, heb ik al eerder gehad, ook nu weer het houthok gedeeltelijk ingesneeuwd, maar ook sneeuw in de garage en op BOB, die in zijn eigen garage staat zat er geheel onder, zie de foto's:

Zo trof ik BOB aan na de sneeuwstorm.....

Even eruit om zijn garage leeg te scheppen....

En zo stond de Surly in de afgesloten garage......

Nog een paar filmpjes tot slot.......

Na een paar weken met mooi droog weer draaide het vandaag om en krijgen we wat wisselvalliger weer. Een stukje film van een ritje afgelopen zondag, en een stukje van vandaag. Zondag een toertje naar Fresvik, vandaag naar Øvre Eidfjord.

Voor de liefhebbers!

                                           

Tot zover,

Groeten, Adri.

Statistiek en meer....

 De jaarcijfers.

Zoals jullie van mij ondertussen gewoon zijn aan het begin van het nieuwe jaar, de afgelegde kilometers van het jaar dat voorbij is. De jaarlijkse statistiek dus....

Allereerst wensen wij allen een gelukkig, gezond, sportief en voorspoedig nieuwjaar!

Wat minder kilometers dan vorig jaar, onder andere door het bar slechte weer in het begin van 2024, en ook door het weinige fietsen in de laatste 3 maanden van het jaar, maar daarover later meer.

Zoals gebruikelijk zijn de meeste kilometers met BOB gemaakt, de woon-werkverkeer fiets: 7083 kilometer in 2024.

De Surly is op plaats 2 terecht gekomen, voornamelijk omdat die vaak mee op de camper gaat, en we regelmatig ergens een stukje fietsen in Noorwegen als we zo samen weg zijn in een weekend, totaal 919 kilometer in 2024.

Met de oude stalen Batavus is ook nog gefietst, 618 kilometer afgelopen jaar.

Tot slot de nieuwste aanwinst in het fietsenbestand, de Trek Emonda, die is pas in gebruik sinds september, en komt toch nog aan 545 kilometer. 

Totaal afstand gefietst in 2024: 9165 kilometer.

Zoals ik al opmerkte is er weinig gefietst in de laatste 3 maanden van het afgelopen jaar, dat had een andere reden dan slecht weer, ik fiets niet meer naar het werk.

Dat komt omdat er project van bezuiniging liep op het werk, wat volkomen mislukte, de doelstellingen werden niet gehaald. Dat kon ieder met wat gezond verstand in de bovenkamer al ver van te voren voorspellen, het gevolg was dat er dan andere maatregelen genomen moesten worden volgens de hogere leiding van Ineos..........

Wat inhield dat het personeelsbestand moest inkrimpen, met circa 22 personen. Jullie voelen het al komen, ook Adri stond op de lijst van kandidaten om te vertrekken. Had niets met leeftijd te maken zeiden ze, maar toch waren veel van die  personen boven de 60 jaar, en/of hadden aangepast werk of zoals ik, kortere werkweken. 

We konden tekenen voor een "oprotpremie" en konden zowat gelijk vertrekken.

Zodoende was ik vanaf 1 oktober geen werknemer meer bij Ineos Tyssedal, en fietste ik niet meer naar het werk.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Fiets erbij. 

Ja, ik kon het niet laten, het virus sloeg weer toe, er is een fiets bij gekomen in de stal. 

De reden? Omdat ik wat moeite kreeg met de hellingen als ik de Batavus gebruikte, ondanks het uitwisselen van het originele Dura-Ace 52/42 crankstel voor een compact 50/34, was het oprijden van de laatste 500 meter naar huis toch vrij zwaar met 34x28. En daarbij kwam ook nog dat het maximale verzet op het vlakke en in de afdalingen niet groter kon zijn dan 50x14, dus kwam ik daar ook vlug aan m'n top toerental.

Dus toen ik bij mijn fietsenhandelaar Kees in Nederland een mooie fiets zag staan in de opruiming (10% korting) die ook nog eens de voor mij perfecte geometrie had, heb ik die gereserveerd, en opgehaald in september toen we op vakantie kwamen in Nederland. 

En wat is het geworden?

Een Trek Emonda SL 5, een klimfiets volgens de gegevens, in maat 58. Carbon frame, afmontering met Shimano 105, met mechanische 12 speed. Voor de rest van de afmontering gebruikt Trek gewoonlijk Bontrager onderdelen. 

Wat foto's:

De Trek Emonda SL5.

De zadelpen bevestiging.

Achterlichtje onder het zadel.

Voorlicht onder het stuur.

De boordcomputer voor de gegevens.

12 speed 11/34 cassette.

Mechanische 105 derailleur.

50/34 compact crankstel.

Hydraulische schijfremmen.

Onmisbaar accessoire...

De bekabeling verdwijnt in de balhoofdbuis.

Met deze fiets heb ik in Nederland 308 km gereden op 6 dagen, niet heel veel, maar zoals gewoonlijk zat ons bezoekprogramma weer behoorlijk vol, dus een beetje fietsen tussen de visites door. 

Nu staat de teller op 545 km, dus de Noorse vuurdoop heeft de fiets ook al gehad. 

De bel is in Nederland regelmatig gebruikt, in Noorwegen nog niet, maar de lampjes gebruik ik wel als  veiligheids toevoeging, ik zet ze in de knipperstand, en wie dan zegt dat ze me niet gezien hebben is rijp voor een test bij de oogarts, want die dingen zijn behoorlijk goed zichtbaar als ze aanstaan........

En het is een prima fietsje, het rijden ermee bevalt me heel goed, en het klimmen gaat een stuk makkelijker met 34x34! En ook op het vlakke en in de afdalingen kan je wat meer aan, de schakelmogelijkheden zijn een heel stuk groter met 24 versnellingen dan met de 10 van de Batavus. 

En het schakelt fantastisch, heel licht en makkelijk!

De Batavus staat momenteel op de Tacx indoor trainer, dan kan ik die daar gebruiken eventueel deze winter.

Tot zover, 

Groeten, Adri.

Askragen en meer.

Verandering.

Niet een spectaculaire verandering, dat niet, maar wel een andere manier dan de slangklemmen om de assen achter in de QV op de plaats te houden. 

Eigenlijk al sinds de eerste keer dat de assen van plaats verschoven en zodoende schakelproblemen opleverden, een ergernis. Want je kunt er, zoals bij bijna alles aan of in de QV, slecht bij, zeker als je ook nog de schijfremmen achterin hebt.

En verschuiven doen ze, hoe strak je ze ook aanzet. En dan vooral in het winterseizoen, als werken aan de fiets door de lage buitentemperaturen en vaak wat minder prettig weer buiten toch al niet zo  aantrekkelijk is.......Ik weet niets zeker, maar denk dat de kleine verschuivingen komen door de toegenomen frictie omdat ik met spijkerbanden met redelijk hoge snelheden door scherpe bochten rijdt, waardoor de axiale belasting natuurlijk veel groter wordt, en de banden wat minder "schuiven" op het toch al grove asfalt hier.

Grotere slangklemmen bleken ook geen oplossing, ook die verschuiven, dus ben ik lang zoekende geweest naar iets wat misschien een oplossing kon bieden. 

Dat hoop ik gevonden te hebben, maar dat kan ik pas met zekerheid zeggen na de komende winter weer op spijkerbanden gereden te hebben. Dan weet ik of de verandering de goede geweest is, of dat het er alleen optisch wat beter uitziet achterin...........

Want naar mijn bescheiden mening ziet mijn oplossing er in ieder geval een stuk eleganter uit dan de originele slangklemmen..........

Maar goed, daar kunnen de geachte lezers het best zelf over oordelen!

 

Askragen.

Inderdaad, askragen of zoals ze in het Engels heten: Shaft Collars.

Heb ik gevonden ergens op Amazon, besteld en thuis gekregen, tegen een betaalbare prijs ook nog. 

Dit is de link:

Askragen.

Besteld in april, dus al een tijd geleden, maar ik heb er ook al een tijd mee gereden ondertussen. Gemonteerd in mei, en ze bevallen tot nu toe uitstekend, dus er maar eens een blog aan wijden....

Wat foto's:

De achterbrug weer maar eens in de bankschroef.

De shaft collars naast de slangklem die eraf komt.

Gemonteerd met de askragen i.p.v. de slangklemmen.

Eleganter naar mijn mening.....

En makkelijker om aan te werken......

Had ik ook weer wat pech toen ik de ketting van de spanner haalde om de deling makkelijker te maken, het onderste wieltje van de spanner stond er wat vreemd scheef bij, en toen ik het in handen nam kwam het los en vielen de kogeltjes eruit.......Ook weer een gelukje eigenlijk, als dat onderweg gebeurd heb je gewoon een probleem, want dan valt je ketting acuut van je kettingwiel en heb je problemen om thuis te komen.......

Ik belde gelijk naar Dronten, en Theo stuurde per ommegaande een nieuw setje spannerwieltjes op, maar ja, dat soort post zit ongeveer een week onderweg voor het bij mij in de bus valt.........Dus verzon ik er iets op, en probeerde een ander wieltje zo te verbouwen dat het als nood kon dienen. Werkte wel, maar ik durfde het niet aan om er woon-werk mee te rijden, als het onderweg stuk gaat sta je daar weer... Dus omdat we toch een hele mooie mei maand hadden fietste ik een week met de e-Surly naar het werk, ging ook prima!

Maar het werkte tenminste naar behoren om de derailleur weer opnieuw af te stellen, stond de fiets weer zover klaar voor woon-werk ritten, als de nieuwe spannerwieltjes erin kwamen.

Kapot spannerwieltje.

De "donor".......

De donor ingelijmd in het origineel, werkte wel, maar het vertrouwen erin was te klein........

Zo, dat was het verhaal van de verandering aan de fiets.

Tot ziens en groeten,

Adri.

Kinsarvik centrum-Kalhagen.

Vandaag weer 2 filmpjes, de laatste is maar 1 minuut lang, dus totaal 4 minuten film om van Kinsarvik centrum naar ons huis op Kalhagen te fietsen. Die tijd heb ik nodig omdat de laatste 500 meter nogal omhoog lopen. Eerst lijkt het mee te vallen, maar toch bijt dat hellinkje redelijk in de kuiten. En na de bocht is het even vlak en dan een stijging van circa 14%, gelukkig maar een klein stukje....

Allemaal geen probleem met de ondersteuning tegenwoordig, hoewel de snelheid toch naar circa 10 km/u zakt, sneller gaat het niet omhoog met 50 kg fiets onder het stoeltje.........

Zo, nu zijn we weer terug waar we gestart zijn, mijn woon-werk route was zo in etappes te volgen.

Nou weer even een kleine blog rust inlassen....

Groeten, Adri.