Wegen.........

Krantenartikel.

Een stukje geschreven in de krant van 23  november, voor mij zeer aansprekend, want het gaat over de toestand van de wegen, ook die in het district waar wij wonen.

Een vertaling uit de losse hand:

Wegen moeten onderhouden worden

In negen Noorse provincies is de wegstandaard slechter geworden de laatste 5 jaren, volgens een nieuw rapport van de Raad voor het Wegverkeer (Opplysningsrådet for Veitraffikken (OFV)). Het rapport, dat is opgesteld door Rambøll (een consulting bureau) voor OFV, bekeek de rijks- en proviciale wegen in alle provincies en concludeerd dat geen enkele Noorse weg voldoet aan de standaardeisen. Gisteren werd het rapport aan de minister van Verkeer overhandigd. Alle provincies hebben afwijkingen, maar geheel onderaan ligt Hordaland, en er zijn goede redenen om te geloven dat Hardanger in het bezit is van een paar van de slechtste wegen in Noorwegen. Terwijl 10 van de 19 provincies vlakkere wegen heeft gekregen in de periode 2009-2014, hebben 9 provincies hobbeligere
en deels duidelijk slechtere wegen gekregen.

Dit kan deels veroorzaakt worden door de verschillen in eisen aangaande het wegennet. Terwijl de rijkswegen eigen standaardeisen hebben voor explotatie en onderhoud, liggen er andere overwegingen achter het opdateren van de proviciale wegen. Een duidelijk voorbeeld daarvan is het project bij Kråkevik op het stuk tussen Odda en Utne waar er lang plannen waren voor dagbouw of tunnelbouw als oplossing voor het plaatselijke probleem voor heel het planproject gestopt werd door het Provinciebestuur. Toen de plannen starten was het een rijksweg. Later werd de weg omgedoopt tot provinciale weg en daarna verloor het project prioriteit.

Meerderen hebben voorgesteld om ook  voor provinciale wegen standaardeisen in te voeren. Dat kan een stap in de goede  richting zijn, want de situatie gaat ten koste van de veiligheid op vele plaatsen en is onhoudbaar voor zowel beroeps- als burger automobilisten. Het probleem is ondertussen dat de standaardeisen niet werken, de hele tijd worden ook de rijkswegen steeds slechter. Zowel de huidige als de vorige regering hebben veel goed werk gedaan rond de grootste steden, maar dat heeft er ook toe geleid dat het verschil in dienstenaanbod tussen steden en districten groter geworden is. Dat is uiteraard irriterend voor de mensen in de districten, maar ook sociaal-economisch heeft dat grote consequenties, meer ongelukken, afsluiten van wegen en extra druk op de transportfirma's. Wegen die gebruikt moeten worden dienen ook onderhouden te worden, onafhankelijk hoe ze genoemd worden.

Tot zover het artikel.

Aansprekend?

Voor ons die in het district wonen zeer zeker, een groot deel van deze tekst is geheel op onze situatie van toepassing.
Wegen zijn te smal, te bochtig en te hobbelig. En word er dan na 20 jaar ouwehoeren en plannen maken dan uiteindelijk ergens  een potje gevonden om een stukje te verbeteren, gooien ze dat stuk ook nog even 7 weken dicht voor alle verkeer!
De plaatselijke positivo's zeggen dan dat we blij moeten zijn omdat we dan een mooie nieuwe weg krijgen.......Klopt, wel 2,5 km!  Ja, daar kan je best ruim 2 jaar ellende voor verdragen onderweg naar je werk.....(en terug naar huis......)

Het is vooral frustrerend in de zomer, de verkeersdruk neemt dan toe met faktor 4, en Statens Vegvesen vind geen enkele maatregel noodzakelijk. Toiletten plaatsen bij de slagbomen aan het Deildo tracé? Waarom? De wachttijd is overdag slechts 2 uur, en 's nachts maar 5  uur........
Het verkeer in noordelijke richting van Kinsarvik regelen met stoplichten? Welnee! Onzin, die 2 maanden dat er zowat dagelijks een file staat van 2 uur in de namiddag is niet voldoende om actie te ondernemen.
Te smal? Nee, dat gaat prima. Je ziet wel op heel veel plaatsen afgereden spiegels en dergelijke liggen, maar die mensen kunnen gewoon niet rijden...........
Te bochtig? Heeft dat voertuig geen stuur dan?
Te hobbelig? Vering hebben de meeste voertuigen tegenwoordig toch ook wel?

De slotconclusie is duidelijk, de districten hebben gewoon geen prioriteit, te weinig verkeer, te weinig mensen. Wat de hoge heren wel even vergeten is dat het kapitaal wel uit de districten komt, zeker uit de Hardanger regio! Niet alleen veel belastinggeld van het toerisme, maar vooral veel inkomsten uit duurzame energie.
In 2014 had de provincie Hordaland een theoretisch potentiaal van 29873 GWh in gemiddelde jaarproduktie, daarvan is 17119 GWh daadwerkelijk in produktie, en een groot deel nog in aanbouw of gepland.
De grootste installaties die in bedrijf zijn staan onder andere in Tyssedal en Eidfjord, bij ons dus!

Je zou bijna iets meer terugverwachten van een regering die zonder schaamte vele miljarden in de staatskas ziet vloeien uit de stroomexporten.........

Maar nee, we zullen met de situatie moet leren leven..........Sommige Noren zijn realistisch, en zien ook wel dat er veel verbeteringspotentiaal is, maar de meerderheid heeft iets van: We hebben het toch goed? En de wegen zijn al veel beter dan vroeger!

Zo weer even een van m'n stokpaardjes bereden........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Blessure.

Stom struikelen.

Dat is wat er gebeurde afgelopen vrijdagmorgen. Op het werk was ik op weg met een emmer met vodden, sleutels en ontvetter, om wat kleine reparaties te gaan doen. Bijna aan het trappenhuis overzag ik het opstapje en m'n linkervoet blijft erachter hangen, terwijl ik zelf in voorwaartse beweging ben. Ik weet me recht te houden, maar waarschijnlijk door de beweging en de redelijk zware emmer in m'n linkerhand komt er te veel spanning op het linkerbeen. Gevolg is een stekende pijn in de dijbeenspier, die ik helaas herken van een jaar of 10 geleden. Toen kreeg ik tijdens een karate training zo'n zelfde stekende pijn, maar dan in de rechterkuit. Zweepslag, oftewel een kleine ruptuur, het scheuren van enkele spiervezels. Het lopen gaat gelijk een stuk moeilijker, het been is te buigen, maar dat doet wel pijn. De rest van de dag hou ik m'n gemak, en maak vast een afspraak met de huisarts voor komende maandag.
Dit soort blessure gaat het best over met rust, dus er is een ziekmelding nodig van de dokter. Het voorval meld ik niet, want dan komt het te boek als een bedrijfsongeval met verzuim van arbeid. Daar heb ik geen zin in, dat heb ik al eerder meegemaakt, en daar werd ik niet vrolijk van. In 2010 kreeg ik tijdens een nachtdienst eens een stalen plaat op m'n hand, wat me 3 hechtingen in een ringvinger opleverde. Toen werd er gelijk door het bedrijf gevraagd of het een ongeval zonder verzuim kon worden, want dat proberen ze zoveel mogelijk te voorkomen. Het kwam er toen voor mij op neer dat ik halve dagen op het bedrijf was, niet op de afdeling mocht komen, wegens te vuil en stoffig(ontstekingsgevaar) en ergens achter een bureau werd neergezet om wat nutteloos controlewerk uit te voeren.
In dat soort flauwekul heb ik nu totaal geen trek, nog los van het feit dat m'n been dan ook niet de rust krijgt die het thuis kan hebben. Dus eerst buiten de poort komen en dan ziekmelden, dan laten ze je tenminste met rust!

Pootje omhoog.

Het weekend gaat voorbij met veel zitten, deels met het pootje omhoog, deels wat achter de computer, en af en toe 100 meter met Ward buiten strompelen om even frisse lucht te hebben. De rust doet wel goed, ik merk verbetering, hoewel de pijn wat aanhoudt is het dragelijk.
Op maandag morgen gaat de telefoon, en het blijkt dat ook dokters gewoon mensen zijn, de afspraak wordt verschoven naar woensdag, de dokter is ziek.........
Op woensdag gaat het weer al beter, maar de dokter heeft niet lang nodig om na m'n verhaal tot de zelfde conclusie te komen die ik vrijdag zelf al trok, inderdaad een kleine spierscheuring.
Via een scan met ultrageluid ziet de dokter dat de bloeduitstorting er "goed" uitziet, en geeft wat uitleg waarom dat er zo uit moet zien.
Het gaat over met rusten en "moderat bevegelse" ( matige beweging) om de spier rustig terug op te rekken en littekenweefsel te voorkomen.

Fietsen.

De man was er ondertussen al achter gekomen dat ik die figuur was die in de gekke rode ding rond reed, dus was het niet gek dat fietsen ter sprake kwam.
Uiteraard was ik blij te horen dat er weer wat bewogen mocht worden, hoewel ik dat wel even nader gespecificeerd wilde hebben.
Of fietsen goed was? "Ja, prima!" was het antwoord van de dokter, maar: " Geen kracht zetten, enkel rustig ronddraaien!"
Mijn voorstel om de racefiets op een rol te zetten en op de lichtste versnelling te fietsen was een prima idee vond de dokter, en daar was ik blij mee.

Dus na thuiskomst de Tacx Satori opgezocht en opgesteld, de Scott wakker geschud uit z'n winterslaap, en op de Tacx gemonteerd.
Vandaag voor de eerste keer gefietst, en het viel niet tegen! Niet ver, slechts 5 km, niet snel, gemiddelde snelheid was maar 13 km/u, maar het ging goed, geen pijn in het pootje, en lekker rondgedraaid, de Tacx op weerstand 1 (van 10) en de Scott met een verzet van 34x28. Dat maakt dat je net niet in het luchtledige trapt, maar veel scheelt het niet..........

Revalidatieopstelling.

Zo, nu maar op het gemak die spier laten genezen, BOB zal even samen met mij rust moeten houden!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Vorstperiode.

Eerst vorst, daarna regen.

Een paar weken hadden we lichte vorst, met temperaturen tot -5 ºC in de nacht. Niet bar koud, maar door de schrale wind met 4 tot 5 Beaufort voelde het wel een stuk kouder aan.
Fietsen deed ik enkel in de weekenden en een paar keer in de week 's avonds, woon-werkfietsen gaat nog niet, het Deildo gedeelte is nog steeds afgesloten voor alle verkeer.
Tot nu toe pas 400 km afgelegd in november, de avondafstanden zijn meestal maar tussen de 30 en 40 km, in het weekend iets langer, tussen de 60 en 70 km per keer.
Zoals elk jaar bij vorst groeit er "hangijs" aan de rotsen langs de weg, blijft voor een polderjongen zoals ik toch nog elke keer een exotisch gezicht.
Daarom een paar foto's:

Na vorig weekend draaide de wind, en "zachte lucht" stroomde Noorwegen binnen, de temperaturen gingen omhoog naar ± +5 ºC en er kwam regen.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Het is weer zover.........

Weer tijd voor een bandenwissel..........

Nu weer wisselen naar winterbanden, de spijkerbanden moeten er weer op, uitstellen gaat niet meer helaas.........
Het was al een hele week net boven het nulpunt, maar het bleef droog weer, dus geen gevaar voor gladheid. Op vrijdag kwam er wel neerslag, eerst lichte regen, die al snel overging in natte sneeuw.
Die is nu weer weg, de temperatuur steeg weer  boven nul, maar het begint wat riskant te worden om zonder spikes te blijven rijden. Safety first nietwaar?
Dan maar even wisselen:

Achter een "traktorband", de Suomi Extreme 54-559.

Voor de standaard 20" spijkerband, de Schwalbe Marathon Winter 42-406.

Na het omleggen besloten de banden niet op de maximale druk te zetten, ik kies voor de gulden middenweg, precies er tussen in. Eens kijken hoe het dan gaat met de slijtage van de voorbanden.
Vorige seizoenen werden de spijkers er door het vele rijden op "bloot" asfalt door de koordlagen naar binnen gedrukt, met als gevolg een paar lekke banden. Misschien helpt het als de druk iets meer verdeeld word over het hele loopvlak? Zwaar lopen doen die krengen toch wel, of ze nou hard of zacht staan zal geen wereld van verschil maken.

De achterband loopt aan in snelle linkerbochten,  dat probeer ik op te lossen door de velg wat naar links te trekken. Alle nippels aan de aandrijfzijde één slag los, alle nippels aan de andere zijde één slag vaster. Morgen eens testen of het effect heeft gehad......

Tegenvaller.

Een tegenvaller, dat was het van de week, toen bekend werd gemaakt dat Deildo niet zal openen op de geplande datum, 05-11-2016.
De situatie werd nog niet veilig genoeg bevonden na 3 weken sluiting en werken aan de gevaarlijk liggende rotswand.
Uiteraard een storm van protesten en ongenoegen op Facebook, ik heb dan wel geen account, maar las even op Ina's pagina mee.
Tja, niets aan te doen, de heren gaan zich niets aan trekken van de commentaren, en doen gewoon wat ze het beste achten.
In enkele van de gemaakte opmerkingen kon ik me wel goed vinden, maar dat helpt verder ook niet veel. Accepteren, veel anders zal er niet op zitten.......

De nieuwe openingsdatum is voorlopig gesteld op 18-12-2016, jawel, maar liefst even uitgebreid met 5 weken! Dat maakt de totale sluitingstijd 8 weken, je zou jezelf bijna af gaan vragen of we die weg sowieso wel nodig hebben? De hoofdverkeersader door het district is doodgewoon 2 maanden afgesloten voor alle verkeer!

Ondanks de sluiting vanaf 17 oktober heb ik toch nog redelijk wat kilometers gebobsleed afgelopen maand, 1330 kilometer. Het was wel af en toe nodig om mezelf een virtuele schop onder de kont te geven, want het is niet aantrekkelijk om bij lage temperaturen nog te  vertrekken na het avondeten, en in het volledige donker na het terug gaan naar wintertijd.
Maar goed, ik doe het wel, de beweging en inspanning is goed voor me. Dan maar wat minder kilometers, ik heb er toch al genoeg dit jaar, de 11.000 km zijn al gepasseerd dit jaar met BOB!

Tot zover,

Groeten, Adri.