Zo na de laatste inleg nu uiteraard de volgende, en die kan over niks anders gaan dan over de reparatie van de kleine schade die ik opliep onlangs. Iedereen bedankt voor de steun en goede tips!
De eerste gedachte was de raad van Wim Schermer op te volgen, die kwam met de meest complete tip, maar ik had geen epoxy in huis, en dat was ook niet verkrijgbaar in de buurt. Om nu een dagreis van 6 uur te maken om wat spullen te halen ging me wat ver, en het weer zat ook niet mee.
De ingevallen dooi bracht nu ook redelijk wat regen met zich mee, waardoor de media hier weer volstonden met lawine waarschuwingen. Naast sneeuwlawines kunnen er in deze periode ook goed steen- of modderlawines naar beneden komen. De regenval samen met de smeltende sneeuw leveren een grote hoeveelheid water op, wat allemaal naar beneden moet. Als de beekjes dan buiten hun normale loop gaan levert dat soms vreemde situaties op, die lawines tot gevolg kunnen hebben.
De media waarschuwde dus om niet te reizen als het niet perse nodig was, dus besloot ik het lot niet te tarten.
Bij een garage in de buurt vroeg ik of ze polyesterplamuur hadden, en ja, dat kon besteld worden en was er de andere dag. Ook het juiste schuurpapier konden ze me aan helpen.
Na een mailtje gestuurd te hebben aan Ymte kreeg ik als antwoord dat Wim's tip prima was, maar dat ik ook gewoon polyesterplamuur kon gebruiken, vandaar dat ik deze weg volgde.
Omdat Wim aangaf dat de plek niet nat mocht worden, had ik het dakpansgewijs afgeplakt met Coroplast, en de fiets niet meer gebruikt.
 |
| De plek afgeplakt met Coroplast. |
Op vrijdag was ik vrij, en begon met de gebruiksaanwijzing op de plamuur te lezen. Goed, de Coroplast verwijderd en de plamuur klaargemaakt. De plek eerst ontvet en laten drogen, dan plamuur erop. Na 20 minuten drogen bij 20 graden kon je beginnen schuren, maar omdat het maar 6 graden was besloot ik om de droogtijd maar op 2,5 uur te zetten, om zeker te zijn.
 |
| Plamuur erop...... |
Na 2,5 uur eens voorzichtig gevoeld, en jawel de rommel voelde hard aan, dus maar begonnen met gladschuren. Eerst met papier met korrel 150, tot het geheel er al glad uitzag, daarna met korrel 320, waarna het echt glad was, en omdat ik het toch meegenomen had, nog nageschuurd met korrel 600, en toen leek het wel een babykontje, zo glad!
 |
| Glad.......... |
Na verwijderen van het schuurstof kon er gespoten worden, helaas kreeg ik geen RAL 3020 te pakken, maar vond op het werk een bus "signaalrood" dat verdacht veel op de Strada kleur leek.
Dat maar proberen dan, de plek zit niet in het zicht dus een klein kleurverschil kan ik mee leven.
Eerst Bob even in z'n "operatiekleding" hijsen, en dan de verfbus schudden en tekeergaan.
Na 2 lagen spuiten vind ik het er zeer acceptabel uitzien, als beginnende amateur uiteraard, want dit is de eerste keer dat ik zoiets doe.........
 |
| De patiënt ligt klaar..... |
Er is inderdaad een kleurverschil, maar ik vind het wel goed zo. De spuitnevel poets ik zo goed mogelijk weg, en op die bus staat ook aangegeven dat het aan te raden is om de behandelde plaats naderhand in de gewone was te zetten.
 |
| Zo kwam het eruit te zien, ik vond het goed genoeg voor een amateur! |
Ik heb nog ergens een fles Halfords autowax, dus neem ik de hele fiets onder handen na de "operatiekleding" weer verwijderd te hebben.
Goh, Bob ziet er weer als nieuw uit! Die kan maandag weer gewoon ingezet worden op de woon-werkroute, lekker! Verder de vrijdag, zaterdag en zondag de Scott bereden, ook fijn, vrijdag een korte rit met de mannen van de fietsclub, 41 km, maar wel interval dus redelijk intensief. Zaterdag een ritje Odda v.v., kwam uit op 87 km, en zondag met de fietsclub een duurtraining van 100 km, lekker gefietst. Nou word er regen gemeld, dus de kap in elkaar gezet en vast op de fiets klaar gezet tegen morgen.
Ik heb zin om weer eens gewoon te fietsen met de Strada, meer dan een week er niet in liggen begint bijna ontwenningsverschijnselen op te leveren!
Tot zover, later meer!
Groeten, Adri.
