zondag 21 april 2013

Reparatie.


Zo na de laatste inleg nu uiteraard de volgende, en die kan over niks anders gaan dan over de reparatie van de kleine schade die ik opliep onlangs. Iedereen bedankt voor de steun en goede tips!
De eerste gedachte was de raad van Wim Schermer op te volgen, die kwam met de meest complete tip, maar ik had geen epoxy in huis, en dat was ook niet verkrijgbaar in de buurt. Om nu een dagreis van 6 uur te maken om wat spullen te halen ging me wat ver, en het weer zat ook niet mee.
De ingevallen dooi bracht nu ook redelijk wat regen met zich mee, waardoor de media hier weer volstonden met lawine waarschuwingen. Naast sneeuwlawines kunnen er in deze periode ook goed steen- of modderlawines naar beneden komen. De regenval samen met de smeltende  sneeuw leveren een grote hoeveelheid water op, wat allemaal naar beneden moet. Als de beekjes dan buiten hun normale loop gaan levert dat soms vreemde situaties op, die lawines tot gevolg kunnen hebben.
De media waarschuwde dus om niet te reizen als het  niet perse nodig was, dus besloot ik het lot niet te tarten.
Bij een garage in de buurt vroeg ik of ze polyesterplamuur hadden, en ja, dat kon besteld worden en was er de andere dag. Ook het juiste schuurpapier konden ze me aan helpen.
Na een mailtje gestuurd te hebben aan Ymte kreeg ik als antwoord dat Wim's tip prima was, maar dat ik ook gewoon polyesterplamuur kon gebruiken, vandaar dat ik deze weg volgde.
Omdat Wim aangaf dat de plek niet nat mocht worden, had ik het dakpansgewijs afgeplakt met Coroplast, en de fiets niet meer gebruikt.
De plek afgeplakt met Coroplast.
 

Op vrijdag was ik vrij, en begon met de gebruiksaanwijzing op de plamuur te  lezen. Goed, de Coroplast verwijderd en de plamuur klaargemaakt. De plek eerst ontvet en laten drogen, dan plamuur erop. Na 20 minuten drogen bij 20 graden kon je beginnen schuren, maar omdat het maar 6 graden was besloot ik om de droogtijd maar op 2,5 uur te zetten, om zeker te zijn.
Plamuur erop......
 

Na 2,5 uur eens voorzichtig gevoeld, en jawel de rommel voelde hard aan, dus maar begonnen met gladschuren. Eerst met papier met korrel 150, tot het geheel er al glad uitzag, daarna met korrel 320, waarna het echt glad was, en omdat ik het toch meegenomen had, nog nageschuurd met korrel 600, en toen leek het wel een babykontje, zo glad!

Glad..........
 

Na verwijderen van het schuurstof kon er gespoten worden, helaas kreeg ik geen RAL 3020 te pakken, maar vond op het werk een bus "signaalrood" dat verdacht veel op de Strada kleur leek.
Dat maar proberen dan, de plek zit niet in het zicht dus een klein kleurverschil kan ik mee leven.
Eerst Bob even in z'n "operatiekleding" hijsen, en dan de verfbus schudden en tekeergaan.
Na 2 lagen spuiten vind ik het er zeer acceptabel uitzien, als beginnende amateur uiteraard, want dit is de eerste keer dat ik zoiets doe.........

De patiënt ligt klaar.....
 

Er is inderdaad een kleurverschil, maar ik vind het wel goed zo. De spuitnevel poets ik zo goed mogelijk weg, en op die bus staat ook aangegeven dat het aan te raden is om de behandelde plaats naderhand in de gewone was te zetten.

Zo kwam het eruit te zien, ik vond het goed genoeg voor een amateur!
 

Ik heb nog ergens een fles Halfords autowax, dus neem ik de hele fiets onder handen na de "operatiekleding" weer verwijderd te hebben.



Goh, Bob ziet er weer als nieuw uit! Die kan maandag weer gewoon ingezet worden op de woon-werkroute, lekker! Verder de vrijdag, zaterdag en zondag de Scott bereden, ook fijn, vrijdag een korte rit met de mannen van de fietsclub, 41 km, maar wel interval dus redelijk intensief. Zaterdag een ritje Odda v.v., kwam uit op 87 km, en zondag met de fietsclub een duurtraining van 100 km, lekker gefietst. Nou word er regen gemeld, dus de kap in elkaar gezet en vast op de fiets klaar gezet tegen morgen.
Ik heb zin om weer eens gewoon te fietsen met de Strada, meer dan een week er niet in liggen begint bijna ontwenningsverschijnselen op te leveren!

Tot zover, later meer!

Groeten, Adri.


























 
 
 
 
                                                                                                                                                                                                                           
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  

zaterdag 13 april 2013

Schade..............en gePISt!

Tijdens terug naar huis fietsen van het werk na de middagdienst hoorde ik ergens onderweg een harde klap onder de fiets. Waarschijnlijk een steen onder het wiel gekomen en daar met kracht onderuit "geschoten", was m'n eerste gedachte. Zoiets had ik al eerder meegemaakt op de racefiets, jaren geleden toen ik een steentje van onder iemands wiel op m'n kuit kreeg. Deed gemeen pijn, en leverde een fraaie blauwe plek op waar je 2 weken "plezier" van had. Nou ja, verder niks gemerkt, dus om nou 's avonds rond twaalven in het donker Bob te gaan controleren leek me wat  overdreven, ik merkte niets aan de fiets, ook geen slag in het voorwiel, dus maar gewoon doorgereden naar huis en daar het gewone ritueel, Bob onder z'n afdak, batterijen eruit, afsluiten en dan vlug naar binnen voor ik te veel afkoel in de koude (-2) nachtlucht. Dan binnen lekker warm douchen, tandenpoetsen en onder het dekbed schuiven, ondertussen is het al 01.15h, dus tijd voor een tukje!
De volgende dag nog eens een middagdienst, dus 's morgens de Strada even op z'n kant gelegd en de onderkant bekeken. En lang zoeken moest ik niet, net achter het linkervoorwiel was een stukje gelcoat verdwenen. Nou zal die kale plek niet roesten, maar fraai is anders......... En een beetje jammer, de fiets is pas een half jaar oud, dit soort schade's zijn nooit leuk, zeker niet op een erg jonge fiets.( of auto, motor enz.)  Gelukkig geen kapot wiel o.i.d., valt dat weer mee.





Als iemand ervaring heeft met dit soort schade's, graag even een paar tips hoe dit het beste opgelost kan worden.......... En dan liefst hoe ik het zelf kan doen, "even" binnen rijden bij Velomobiel.nl of de nieuwe werkplaats in Enkhuizen is voor mij niet echt een optie.............
Bij voorbaat dank voor jullie medewerking!

GePISt!

Nee, ik ben niet bepist gelukkig, maar wel gePISt! ( of heet dat geVISt???)  Met de  sneeuwvrij liggende wegen begint Ina ook weer af en toe op de Sparta te klimmen, en een tochtje te maken. Zo ook toen ik wegreed voor m'n laatste middagdienst, en ze koos ervoor om een stukje dezelfde route te nemen die ikzelf ook rijd naar het werk, daar kwam ik pas iets later achter. Nou daal ik met de bobslee natuurlijk snel af dus was eerst op de hoofdweg, en ging gewoon op weg naar de eerste beklimming, die op 2 km van huis begint. Op die eerste 2 km ligt het gemiddelde al gauw rond de 35, dat mindert snel als de 5% helling begint. Halverwege de 1,5 km lange klim verschijnt er plots een fietser in m'n spiegels! Het zal toch niet waar zijn? Jawel, dit is mijn eigen vrouw, met de elektrische ondersteuning vol aan komt ze genietend voorbij! Ik rijd niet  harder dan 11 km/h daar, als ik goed m'n best doe komt er wel eens 15 op de teller, maar meer echt niet. Na nog 800 meter geklommen te hebben vlakt de weg weer wat uit, en haal ik Ina snel weer bij. Op het dan volgende traject helpt de ondersteuning niet meer, die stopt bij circa 27 km/h........, en Adri en Bob verdwijnen met 45 km/h snel in de verte.........
De "boosdoener" de Sanyo voorwielnaafmotor.
 






En zo zag ik haar verdwijnen toen die dag......
 

Dit heeft er van een afstand best komisch uitgezien denk ik, een zogenaamd supersnelle velomobiel met daarin een getrainde wielrenner die eventjes "just like that" voorbij gereden word door een vrouwtje op een damesfiets met fietstassen en een mandje achterop de drager met daarin een zeer geïnteresseerd kijkende Cairn terriër........ Geeft wel goed aan wat die e-ondersteuning doet eigenlijk, die e-Sparta weegt 22 kg, de hond ook 10 kg, dus veel verschil met de Strada is er niet meer!
We konden er allebei wel om lachen, ik heb geloof ik geen blijvende geestelijke schade opgelopen van dit Pedelec Inhaal Syndroom, voor zover ik weet dan..........maar ik vond het wel leuk om het even met jullie te delen! Ik krijg nog steeds een grijns om de lippen als ik me haar gezicht weer voor de geest haal toen ze mij voorbij reed, werkelijk kostelijk! En dan een dag later klagen over een pijnlijke knie.........tja, toch iets overzet misschien?




Minder Stradakilometers.

Na Pasen is de fietsclub begonnen met de "fellestrening", de gezamenlijke training op maandag-, woensdag- en vrijdagavond. Daardoor zal ik ook weer meer op vrije dagen de Scott van stal halen om daar een ritje mee te maken, mits het weer goed is, uiteraard. Dat gaat zeker iets minder kilometers met de Strada opleveren, maar woon-werk word natuurlijk gewoon met Bob gedaan, daar is het ding voor aangeschaft.
Ik ben al twee trainingen meegeweest, het verschil tussen de "winterspinners" en de "buitenfietser" is redelijk groot merk ik al vlug. Waar ik voorgaande jaren ook al wat voorsprong had omdat ik al rond half februari buiten begon, heb ik nu een hele winter met de Strada gewoon doorgefietst. Het verschil is nu nog duidelijker, ik ben in vorm, de rest begint nu pas op te bouwen, spinnen is blijkbaar toch minder zwaar dan buiten fietsen. Nu bouwen de meesten redelijk snel conditie op, dus dat komt weer wel goed, gewoon even m'n gemak houden in het begin, dan raakt er niemand gefrustreerd. Verschillende keren is er gevraagd of  ik meeging naar spinnen, maar ik hou niet van binnen fietsen, plus dat de lucht in zo'n zaaltje meestal niet heel goed is, ik vind het gewoon niet prettig en krijg het er benauwd van, dus heb elke keer vriendelijk bedankt. 

Zo tot hier, en later.......meer!

Groeten, Adri.