Balans opmaken.

Het afgelopen jaar:

Zoals gewoonlijk na een heel jaar fietsen maak ik de balans op, even de droge cijfers noteren.

Na dat alle verslagen gelezen zijn, de foto's en filmclips van de OBT bekeken zijn natuurlijk, dat is voor mij elk jaar weer smullen!
Wie denkt dat er geen verslag geschreven moet worden omdat er al zoveel verslagen gepubliceerd zijn, wel gewoon een verslagje schrijven, alle verslagen zijn net weer iets anders, vaak net een foto uit een andere hoek, en zodoende allemaal de moeite waard. Ik lees en waardeer ze allemaal!

Goed, nu het afgelopen jaar.
Wat positieve dingen en wat minder positieve, een heel normaal jaar eigenlijk.

Dingen die positief waren:

Een Strada die nog steeds prima  voldoet, en dat met minimaal onderhoud;
Een jaar zonder crashes, botsingen met overstekend wild en zelfs geen kleinere schades;
Proefrit gemaakt in een QuattroVelo die zo goed beviel dat er gelijk één op de orderlijst bijkwam;
Een andere aanstelling gekregen op het werk, zodat er dagdienst gelopen kan worden in plaats van ploegendienst.

Minder positief:

Niet zoveel eigenlijk, enkel de afsluiting van Deildo waardoor er 8 weken geen woon-werkverkeer gefietst kon worden, en recent de spierscheuring in m'n dijbeen, die ook wat tijd nodig had om te herstellen, en me uit de fiets hield terwijl Deildo ondertussen weer open was.

De cijfers:

Tijd voor de balans, de afgelegde kilometers in 2016:

De stand van de Scott vandaag op 31 december: 20750 km, de stand op 1 januari 2016 was 18392 km, dus afgelegd zijn:  2358 km.

De stand van de Strada vandaag: 47182 km, de stand op 1 januari 2016 was 35072 km, dus afgelegd met BOB in 2016: 12110 km.

Totale fietskilometers 2016: 14468 km.

De Scott heeft dus duidelijk ingeleverd vergeleken met vorig jaar, debet daaraan was de natte zomer, veel te vaak was het regenachtig of lag de weg nat, dan is de keuze voor de Strada vlug gemaakt.

BOB heeft ook afgelopen jaar niet veel stof staan verzamelen, een gemiddelde van 1000 km/maand is mooi, en dat hadden er zonder de afsluiting van het Deildo traject nog wat meer geweest, die sluiting heeft me naar schatting 1500 km gekost. Jammer, maar weinig aan te veranderen........, voordeel is wel dat we straks als het hele project klaar is weer een paar kilometer met mooie brede asfaltweg erbij krijgen!

Een beetje hetzelfde als voorgaande jaren, rond de 14000 gefietste kilometers, niet echt veel, ook niet echt weinig, goed vol te houden en ik voel me er prima bij.

Nog een foto van hedenmorgen, het stopte (bijna) met regenen, dus kon ik me niet meer binnenhouden en maakte de laatste kilometers van 2016:

Beetje regenachtige laatste dag in 2016........

Bij deze wensen Ina en Adri alle lezers een gelukkig en gezond 2017 toe!


Groeten, Adri.

Stilte na de storm.........

Weer rustig.

Dat is het, weer rustig nu buiten. Na een minder prettig kerstweekeinde met storm en veel regen, is het vandaag een rustige en droge dag. Gelijk naar buiten en een stukje fietsen dus!
Vorige week was het weer al wat ongedurig, ook dan al een paar dagen met harde wind en regen. Vrijdag nog wel woon-werk gefietst, dat was ook weer een wat betere dag, op de thuisrit zelfs nog zonder kap gereden, wel met carbondeksel.
Zaterdag was een binnenzit dag, harde wind en veel regen, zondagmorgen even een rustmoment, het regende zachtjes, maar ik ging toch even snel "luchten", voor zover dat gaat onder de kap.........Maar wel lekker om even eruit te zijn, ook al is het maar goed 30 km.
Zondagmiddag begon de aangekondigde storm "Urd" (wie verzint die namen toch?) goed aan te trekken, en was het weer binnen blijven. De enige korte uitstapjes waren met Ward, en die had ook niet lang nodig buiten, deed wat hij moest doen en draaide gelijk om, huiswaarts en bij de warme kachel gaan liggen..........
En zo was ook de hele maandag, en dan viel het bij ons nog redelijk mee, aan de kust was het nog veel heviger. Zowat alle bergpassen waren afgesloten, en ook zowat alle veerboten waren uit de vaart genomen in verband met de storm.

Vanmorgen bij het opstaan was het dan ook een verademing, zalig stil, de wind was gaan liggen, en nog droog op de koop toe! En zelfs een paar stukjes blauw te zien tussen de wolken, meer heeft een mens niet nodig om z'n fietskleding aan te trekken!

Zomaar langs de weg vanmorgen.

Morgen en de rest van de week weer werken, en het ziet ernaar uit dat er gefietst kan worden, hopelijk blijft dat zo!

Goed dat ik gelijk vanmorgen weggereden ben, nu trekt het weer al dicht en vallen de eerste druppels om 15:15 h.......Vanmorgen heerlijk open gereden!

Verder wens ik alle deelnemers aan de OBT een prettige en gezellige tocht toe, zonder brokken als het even kan! Geniet ervan, het zou leuk zijn het ook eens mee te maken,  maar dat zit er voorlopig nog niet in........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Kerstboompje.

 Kerst in aantocht.

Vandaag de kortste dag van het jaar, mooi dan hebben we dat ook weer gehad en gaat het weer de lichtere kant op.........
Kerst is al over een paar dagen, en Ina had een idee, of ik dat kon maken? Ja, niet zo moeilijk, dus even aan de slag in het schuurtje.
Een gestileerd kerstboompje van takjes, was op een uurtje klaar, stelt niets voor en Ina is er blij mee.

Meer stelt het niet voor.........

Wat aankleding er bij.....

We wensen iedereen een vredig en goed Kerstfeest toe!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Woon-werkrit.

Weer fietsend naar het werk.....

Maandag nog met de auto gereden, maar op dinsdag wilde ik het toch proberen, na in het weekend al eens 44 km achter elkaar gereden te hebben.
Vertrokken naar het werk met BOB, en het  ging gelukkig prima! Terug naar huis natuurlijk even een harde koude start, de 300 meter helling bij vertrek op het werk blijft ook met twee "goede benen" een uitdaging met dat stukje 13% erin. Maar op het gemakje kom je ook boven, en dan heb ik het ergste gehad, de laatste 500 meter naar huis zijn ook altijd even doorbijten, maar die had ik al eerder gereden, dat ging prima.
Al met al een prima dag dus!

Woensdag vrij, er moeten nog een paar "tijd voor tijd" dagen weggewerkt worden voor het eind van het jaar, en Ina was ook thuis. Na de middag een gezamenlijke wandeling, fietsen laat ik vandaag, dan kan die spier een beetje bijkomen, rustig opbouwen is het devies.......
Voorlopig even om de dag fietsen, dan forceer ik niets, en blijf toch in vorm.
Mooi wandelweer ook, net onder nul, helder en fris, anders dan de laaghangende bewolking van afgelopen dagen, dan lijkt alles wat "zwaarder" te gaan.....

Tijdens het fietsen op zondagmorgen.....

Wandeling op zondagmiddag......

Vandaag......

Rijm op het mos.....

 En wat altijd mooi blijft zijn zonsopgang en ondergang, zo blijft hetzelfde uitzicht van huis uit altijd wisselen en verveeld nooit......

Zonsopgang.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Deildo weer open.

Proefritje.

Vandaag weer droog weer, nou ja, het regende een tijdje niet.......dus omdat gisteren op het net stond dat  het afgesloten stuk bij Deildo weer open was voor verkeer vanaf donderdagavond 00:00 uur, ging ik daar maar eens een kijkje nemen.
De periode van afsluiten zou oorspronkelijk tussen 17 oktober en 5 november zijn, maar werd uitgebreid omdat er meer tijd nodig was........Tot 8 december dus.
De hele periode duurde 8 weken in plaats van de geplande 3 weken, en ik ben uiteraard geen specialist, maar vond het knap tegenvallen toen ik er langs fietste. Ik had toch echt veel grotere veranderingen verwacht.......Dan de verwachtingen maar wat naar beneden bijstellen, er zal niet veel anders opzitten.
Ik heb uit de losse hand gefilmd toen ik er langs fietste, de camera in de linkerhand en sturen met de rechterhand. Geen kwaliteits beelden, maar het geeft misschien een indruk. De eerste beelden zijn wazig, het verbeterd wel iets naderhand.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Buiten proberen........

Buiten fietsen!

Na ruim 3 weken niet in BOB gelegen te hebben vanwege het scheurtje in m'n dijbeenspier begon het vandaag te "kriebelen". Het zag er niet naar uit vanmorgen vroeg, harde stormwind, slagregens, kortom geen weer om een hond naar buiten te sturen......
Maar op de middag klaarde het wat uit, en de wind ging liggen. Toen was het kiezen, weer in de garage op de Tacx, of zou ik durven met BOB?
BOB heeft gewonnen!
Ik was wel wat onzeker, een toch wel zware velomobiel, golvend terrein en een spier die nog geen 100% terug in orde is.....De onzekerheid verdween al snel onderweg, het voelde prima, wel reed ik een iets lichter verzet dan ik gewoon ben, maar dat mag in dit geval.
Natuurlijk moest ik nog terug naar huis, de laatste 500 meter zijn stijgend van 5 naar 55 meter boven zeeniveau, met een stukje 13% erin. Ook dat ging, door iets meer kracht met rechts te zetten kon ik op het gemak thuis komen.
En wat was het weer heerlijk om buiten te fietsen! En wat rijdt een velomobiel toch fijn!
Ook al was het vandaag maar net 20 km, het begin is er weer!

Nu op het gemak opbouwen, en op het werk zeer voorzichtig zijn met lopen en dergelijke, ik heb geen zin in een terugval.......

Niet veel uitzicht vandaag.....

Met de zelfontspanner.........

Garagefietsen.......

De afgelopen 2 weken fietste ik op de Scott, die op de Tacx in de garage stond. Het fietsen in de garage is nog net zo enerverend (ahum) dan in m'n herinnering..........
Maar goed, het was therapeutisch, en heeft wel z'n functie gehad! Ik kon rustig opbouwen, eerst warmrijden op een klein verzet, en daarna langzaam opvoeren en iets zwaarder gaan trappen.
Maar wat ben je het vlug beu op zo'n Tacx! Maximaal heb ik er 45 minuten opgezeten, en 20 km afgelegd. Daarna moest ik eraf, anders was ik er dood afgevallen van verveling.........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Voor de liefhebbers.........

Sneeuw.

Ja, dat is wat er vandaag uit de lucht komt vallen, er was regen voorspeld, maar de temperaturen liggen net onder nul, dan veranderen druppels in vlokken.
En als we over de baai proberen uitkijken lukt dat niet, er hangt een dikke grijze soep, dus ziet het er naar uit dat er de rest van de dag sneeuw neer blijft dwarrelen.

Fietsen.

Dat doe ik nog dagelijks in de garage, op de Scott die op de Tacx Satori gemonteerd staat. De genezing van de spierblessure gaat goed vooruit, maar kracht zetten is nog goed voelbaar. Lopen gaat weer al redelijk goed, enkel afdalen op een steil stukje voel ik nog iets te goed.
Trappen lopen doe ik thuis niet, wij hebben alles op één etage, maar dat zal ook nog wel voelbaar zijn.
Met de sneeuwval had ik toch niet buiten gefietst vandaag, ook niet met een gezond been, dus dat maakt niet uit.

Voor de liefhebbers van sneeuw daarom een rondje om het huis gelopen, met de camera in filmstand.
Geniet ze, en mensen die sneeuw iets minder op prijs stellen kunnen gelijk afsluiten.....

Tot zover,

Groeten, Adri.

Wegen.........

Krantenartikel.

Een stukje geschreven in de krant van 23  november, voor mij zeer aansprekend, want het gaat over de toestand van de wegen, ook die in het district waar wij wonen.

Een vertaling uit de losse hand:

Wegen moeten onderhouden worden

In negen Noorse provincies is de wegstandaard slechter geworden de laatste 5 jaren, volgens een nieuw rapport van de Raad voor het Wegverkeer (Opplysningsrådet for Veitraffikken (OFV)). Het rapport, dat is opgesteld door Rambøll (een consulting bureau) voor OFV, bekeek de rijks- en proviciale wegen in alle provincies en concludeerd dat geen enkele Noorse weg voldoet aan de standaardeisen. Gisteren werd het rapport aan de minister van Verkeer overhandigd. Alle provincies hebben afwijkingen, maar geheel onderaan ligt Hordaland, en er zijn goede redenen om te geloven dat Hardanger in het bezit is van een paar van de slechtste wegen in Noorwegen. Terwijl 10 van de 19 provincies vlakkere wegen heeft gekregen in de periode 2009-2014, hebben 9 provincies hobbeligere
en deels duidelijk slechtere wegen gekregen.

Dit kan deels veroorzaakt worden door de verschillen in eisen aangaande het wegennet. Terwijl de rijkswegen eigen standaardeisen hebben voor explotatie en onderhoud, liggen er andere overwegingen achter het opdateren van de proviciale wegen. Een duidelijk voorbeeld daarvan is het project bij Kråkevik op het stuk tussen Odda en Utne waar er lang plannen waren voor dagbouw of tunnelbouw als oplossing voor het plaatselijke probleem voor heel het planproject gestopt werd door het Provinciebestuur. Toen de plannen starten was het een rijksweg. Later werd de weg omgedoopt tot provinciale weg en daarna verloor het project prioriteit.

Meerderen hebben voorgesteld om ook  voor provinciale wegen standaardeisen in te voeren. Dat kan een stap in de goede  richting zijn, want de situatie gaat ten koste van de veiligheid op vele plaatsen en is onhoudbaar voor zowel beroeps- als burger automobilisten. Het probleem is ondertussen dat de standaardeisen niet werken, de hele tijd worden ook de rijkswegen steeds slechter. Zowel de huidige als de vorige regering hebben veel goed werk gedaan rond de grootste steden, maar dat heeft er ook toe geleid dat het verschil in dienstenaanbod tussen steden en districten groter geworden is. Dat is uiteraard irriterend voor de mensen in de districten, maar ook sociaal-economisch heeft dat grote consequenties, meer ongelukken, afsluiten van wegen en extra druk op de transportfirma's. Wegen die gebruikt moeten worden dienen ook onderhouden te worden, onafhankelijk hoe ze genoemd worden.

Tot zover het artikel.

Aansprekend?

Voor ons die in het district wonen zeer zeker, een groot deel van deze tekst is geheel op onze situatie van toepassing.
Wegen zijn te smal, te bochtig en te hobbelig. En word er dan na 20 jaar ouwehoeren en plannen maken dan uiteindelijk ergens  een potje gevonden om een stukje te verbeteren, gooien ze dat stuk ook nog even 7 weken dicht voor alle verkeer!
De plaatselijke positivo's zeggen dan dat we blij moeten zijn omdat we dan een mooie nieuwe weg krijgen.......Klopt, wel 2,5 km!  Ja, daar kan je best ruim 2 jaar ellende voor verdragen onderweg naar je werk.....(en terug naar huis......)

Het is vooral frustrerend in de zomer, de verkeersdruk neemt dan toe met faktor 4, en Statens Vegvesen vind geen enkele maatregel noodzakelijk. Toiletten plaatsen bij de slagbomen aan het Deildo tracé? Waarom? De wachttijd is overdag slechts 2 uur, en 's nachts maar 5  uur........
Het verkeer in noordelijke richting van Kinsarvik regelen met stoplichten? Welnee! Onzin, die 2 maanden dat er zowat dagelijks een file staat van 2 uur in de namiddag is niet voldoende om actie te ondernemen.
Te smal? Nee, dat gaat prima. Je ziet wel op heel veel plaatsen afgereden spiegels en dergelijke liggen, maar die mensen kunnen gewoon niet rijden...........
Te bochtig? Heeft dat voertuig geen stuur dan?
Te hobbelig? Vering hebben de meeste voertuigen tegenwoordig toch ook wel?

De slotconclusie is duidelijk, de districten hebben gewoon geen prioriteit, te weinig verkeer, te weinig mensen. Wat de hoge heren wel even vergeten is dat het kapitaal wel uit de districten komt, zeker uit de Hardanger regio! Niet alleen veel belastinggeld van het toerisme, maar vooral veel inkomsten uit duurzame energie.
In 2014 had de provincie Hordaland een theoretisch potentiaal van 29873 GWh in gemiddelde jaarproduktie, daarvan is 17119 GWh daadwerkelijk in produktie, en een groot deel nog in aanbouw of gepland.
De grootste installaties die in bedrijf zijn staan onder andere in Tyssedal en Eidfjord, bij ons dus!

Je zou bijna iets meer terugverwachten van een regering die zonder schaamte vele miljarden in de staatskas ziet vloeien uit de stroomexporten.........

Maar nee, we zullen met de situatie moet leren leven..........Sommige Noren zijn realistisch, en zien ook wel dat er veel verbeteringspotentiaal is, maar de meerderheid heeft iets van: We hebben het toch goed? En de wegen zijn al veel beter dan vroeger!

Zo weer even een van m'n stokpaardjes bereden........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Blessure.

Stom struikelen.

Dat is wat er gebeurde afgelopen vrijdagmorgen. Op het werk was ik op weg met een emmer met vodden, sleutels en ontvetter, om wat kleine reparaties te gaan doen. Bijna aan het trappenhuis overzag ik het opstapje en m'n linkervoet blijft erachter hangen, terwijl ik zelf in voorwaartse beweging ben. Ik weet me recht te houden, maar waarschijnlijk door de beweging en de redelijk zware emmer in m'n linkerhand komt er te veel spanning op het linkerbeen. Gevolg is een stekende pijn in de dijbeenspier, die ik helaas herken van een jaar of 10 geleden. Toen kreeg ik tijdens een karate training zo'n zelfde stekende pijn, maar dan in de rechterkuit. Zweepslag, oftewel een kleine ruptuur, het scheuren van enkele spiervezels. Het lopen gaat gelijk een stuk moeilijker, het been is te buigen, maar dat doet wel pijn. De rest van de dag hou ik m'n gemak, en maak vast een afspraak met de huisarts voor komende maandag.
Dit soort blessure gaat het best over met rust, dus er is een ziekmelding nodig van de dokter. Het voorval meld ik niet, want dan komt het te boek als een bedrijfsongeval met verzuim van arbeid. Daar heb ik geen zin in, dat heb ik al eerder meegemaakt, en daar werd ik niet vrolijk van. In 2010 kreeg ik tijdens een nachtdienst eens een stalen plaat op m'n hand, wat me 3 hechtingen in een ringvinger opleverde. Toen werd er gelijk door het bedrijf gevraagd of het een ongeval zonder verzuim kon worden, want dat proberen ze zoveel mogelijk te voorkomen. Het kwam er toen voor mij op neer dat ik halve dagen op het bedrijf was, niet op de afdeling mocht komen, wegens te vuil en stoffig(ontstekingsgevaar) en ergens achter een bureau werd neergezet om wat nutteloos controlewerk uit te voeren.
In dat soort flauwekul heb ik nu totaal geen trek, nog los van het feit dat m'n been dan ook niet de rust krijgt die het thuis kan hebben. Dus eerst buiten de poort komen en dan ziekmelden, dan laten ze je tenminste met rust!

Pootje omhoog.

Het weekend gaat voorbij met veel zitten, deels met het pootje omhoog, deels wat achter de computer, en af en toe 100 meter met Ward buiten strompelen om even frisse lucht te hebben. De rust doet wel goed, ik merk verbetering, hoewel de pijn wat aanhoudt is het dragelijk.
Op maandag morgen gaat de telefoon, en het blijkt dat ook dokters gewoon mensen zijn, de afspraak wordt verschoven naar woensdag, de dokter is ziek.........
Op woensdag gaat het weer al beter, maar de dokter heeft niet lang nodig om na m'n verhaal tot de zelfde conclusie te komen die ik vrijdag zelf al trok, inderdaad een kleine spierscheuring.
Via een scan met ultrageluid ziet de dokter dat de bloeduitstorting er "goed" uitziet, en geeft wat uitleg waarom dat er zo uit moet zien.
Het gaat over met rusten en "moderat bevegelse" ( matige beweging) om de spier rustig terug op te rekken en littekenweefsel te voorkomen.

Fietsen.

De man was er ondertussen al achter gekomen dat ik die figuur was die in de gekke rode ding rond reed, dus was het niet gek dat fietsen ter sprake kwam.
Uiteraard was ik blij te horen dat er weer wat bewogen mocht worden, hoewel ik dat wel even nader gespecificeerd wilde hebben.
Of fietsen goed was? "Ja, prima!" was het antwoord van de dokter, maar: " Geen kracht zetten, enkel rustig ronddraaien!"
Mijn voorstel om de racefiets op een rol te zetten en op de lichtste versnelling te fietsen was een prima idee vond de dokter, en daar was ik blij mee.

Dus na thuiskomst de Tacx Satori opgezocht en opgesteld, de Scott wakker geschud uit z'n winterslaap, en op de Tacx gemonteerd.
Vandaag voor de eerste keer gefietst, en het viel niet tegen! Niet ver, slechts 5 km, niet snel, gemiddelde snelheid was maar 13 km/u, maar het ging goed, geen pijn in het pootje, en lekker rondgedraaid, de Tacx op weerstand 1 (van 10) en de Scott met een verzet van 34x28. Dat maakt dat je net niet in het luchtledige trapt, maar veel scheelt het niet..........

Revalidatieopstelling.

Zo, nu maar op het gemak die spier laten genezen, BOB zal even samen met mij rust moeten houden!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Vorstperiode.

Eerst vorst, daarna regen.

Een paar weken hadden we lichte vorst, met temperaturen tot -5 ºC in de nacht. Niet bar koud, maar door de schrale wind met 4 tot 5 Beaufort voelde het wel een stuk kouder aan.
Fietsen deed ik enkel in de weekenden en een paar keer in de week 's avonds, woon-werkfietsen gaat nog niet, het Deildo gedeelte is nog steeds afgesloten voor alle verkeer.
Tot nu toe pas 400 km afgelegd in november, de avondafstanden zijn meestal maar tussen de 30 en 40 km, in het weekend iets langer, tussen de 60 en 70 km per keer.
Zoals elk jaar bij vorst groeit er "hangijs" aan de rotsen langs de weg, blijft voor een polderjongen zoals ik toch nog elke keer een exotisch gezicht.
Daarom een paar foto's:

Na vorig weekend draaide de wind, en "zachte lucht" stroomde Noorwegen binnen, de temperaturen gingen omhoog naar ± +5 ºC en er kwam regen.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Het is weer zover.........

Weer tijd voor een bandenwissel..........

Nu weer wisselen naar winterbanden, de spijkerbanden moeten er weer op, uitstellen gaat niet meer helaas.........
Het was al een hele week net boven het nulpunt, maar het bleef droog weer, dus geen gevaar voor gladheid. Op vrijdag kwam er wel neerslag, eerst lichte regen, die al snel overging in natte sneeuw.
Die is nu weer weg, de temperatuur steeg weer  boven nul, maar het begint wat riskant te worden om zonder spikes te blijven rijden. Safety first nietwaar?
Dan maar even wisselen:

Achter een "traktorband", de Suomi Extreme 54-559.

Voor de standaard 20" spijkerband, de Schwalbe Marathon Winter 42-406.

Na het omleggen besloten de banden niet op de maximale druk te zetten, ik kies voor de gulden middenweg, precies er tussen in. Eens kijken hoe het dan gaat met de slijtage van de voorbanden.
Vorige seizoenen werden de spijkers er door het vele rijden op "bloot" asfalt door de koordlagen naar binnen gedrukt, met als gevolg een paar lekke banden. Misschien helpt het als de druk iets meer verdeeld word over het hele loopvlak? Zwaar lopen doen die krengen toch wel, of ze nou hard of zacht staan zal geen wereld van verschil maken.

De achterband loopt aan in snelle linkerbochten,  dat probeer ik op te lossen door de velg wat naar links te trekken. Alle nippels aan de aandrijfzijde één slag los, alle nippels aan de andere zijde één slag vaster. Morgen eens testen of het effect heeft gehad......

Tegenvaller.

Een tegenvaller, dat was het van de week, toen bekend werd gemaakt dat Deildo niet zal openen op de geplande datum, 05-11-2016.
De situatie werd nog niet veilig genoeg bevonden na 3 weken sluiting en werken aan de gevaarlijk liggende rotswand.
Uiteraard een storm van protesten en ongenoegen op Facebook, ik heb dan wel geen account, maar las even op Ina's pagina mee.
Tja, niets aan te doen, de heren gaan zich niets aan trekken van de commentaren, en doen gewoon wat ze het beste achten.
In enkele van de gemaakte opmerkingen kon ik me wel goed vinden, maar dat helpt verder ook niet veel. Accepteren, veel anders zal er niet op zitten.......

De nieuwe openingsdatum is voorlopig gesteld op 18-12-2016, jawel, maar liefst even uitgebreid met 5 weken! Dat maakt de totale sluitingstijd 8 weken, je zou jezelf bijna af gaan vragen of we die weg sowieso wel nodig hebben? De hoofdverkeersader door het district is doodgewoon 2 maanden afgesloten voor alle verkeer!

Ondanks de sluiting vanaf 17 oktober heb ik toch nog redelijk wat kilometers gebobsleed afgelopen maand, 1330 kilometer. Het was wel af en toe nodig om mezelf een virtuele schop onder de kont te geven, want het is niet aantrekkelijk om bij lage temperaturen nog te  vertrekken na het avondeten, en in het volledige donker na het terug gaan naar wintertijd.
Maar goed, ik doe het wel, de beweging en inspanning is goed voor me. Dan maar wat minder kilometers, ik heb er toch al genoeg dit jaar, de 11.000 km zijn al gepasseerd dit jaar met BOB!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Ongewenst bezoek!

Gaatje in m'n velotas.....

Afgelopen zondag BOB gereed gezet voor een ritje, en bij het plaatsen van de bidon viel het meteen op, een gaatje in het mesh-nylon van m'n velotas. In het vakje waar de "hongerklopnoodrantsoenrepen" (mooi scrabblewoord?) wachten op een hongerklopsituatie, om daar dan met hun energie inhoud een eind aan te maken.
Niet enkel in het mesh-nylon was een gaatje te zien, maar ook in de wikkel van één van de twee redders in nood was een gat gevallen.

Gaatje in het meshnetje en in de wikkel........

In eerste instantie werd de reep vervangen, en de "aangebroken" reep even terzijde gelegd.
Onderweg even nadenken over de situatie, zou er iets schuren zodat er een gaatje was ontstaan  in zowel wikkel als in het mesh-nylon?
Het kwartje viel niet meteen, maar plotseling:

                          Ging er een lampje voor me op! 

Ja, dat moest de reden zijn van het gaatje in zowel wikkel als velotas! Gelijk maatregelen treffen bij thuiskomst,  dit soort bezoek is zeer ongewenst!

Maatregelen!

Zondagavond de aangebroken reep er even bijgepakt, en er een klein stukje afgebroken en met de maatregel samengevoegd en in BOB geplaatst.

De "maatregel".

 Zo, nu rustig afwachten, maandagmorgen gaan werken, met de auto-boot-auto, want Deildo is nog steeds dicht........
Maandag na thuiskomst van het werk voorzichtig even het kleine afdekkapje van de schuimkap oplichten, en jawel, de maatregel is afdoende geweest!

Deze muis heeft z'n laatste rantsoen binnen.........

Maandagavond nog even een ritje maken, de vorm moet tenslotte een beetje bijgehouden worden nietwaar?
En na het ritje de muizenval weer op de plaats "delict" geplaatst, vriend muis kan natuurlijk nog ergens een partner hebben die ook meesnoept uit de rijk gevulde ruif......
Maar dit was een solitair optredende muis blijkbaar, het valletje bleef leeg staan, met wijd open gesperde kaakjes.......

Gewoontes aanpassen..............

Vanaf nu iets minder gemakzuchtig zijn, en elke keer de noodrepen verwijderen na thuiskomst, dan komen er verder geen ongewenste bezoekers meer in de verleiding om in BOB plaats te nemen!
Want voorlopig is maar één die het recht heeft om in BOB te liggen, fietsen, eten/drinken en scheten te laten!
En die persoon ben IK!!!!!!!!   ;-))

Tot zover,

Groeten, Adri.

Wegafsluiting.

Deildo afgesloten.

Het woon-werk fietsen staat even op pauze, het stuk van ruim  2 kilometer bij Deildo is tijdelijk afgesloten voor alle verkeer.
Volgens planning, dat gelukkig wel.
De aanwezigheid van een door de experts als gevaarlijk aangemerkte rotspartij, deed de aannemer samen met Statens Vegvesen besluiten om het betreffende weggedeelte voor een periode van 3 weken helemaal af te sluiten voor alle verkeer.
In deze periode zal dan het gevaarlijke deel opgeblazen worden en zover mogelijk weggeruimd, zodat de werkmensen zich volledig op hun werk kunnen richten zonder verstoord te worden door langskomend verkeer.
De eerste partij die opgeblazen werd was de top  van wat "Osten"("De Kaas") genoemd word,  omdat de berg daar bestaat uit losse rotsen met grote holtes er tussen. Er werd in één klap circa 15.000 m³ rots weggeblazen!

Daar is een filmpje van gemaakt met een drone, dat kan bekeken worden door hier te klikken.

In het filmpje is te zien dat het weggedeelte onder het explosiegebied is afgedekt met grondmassa, om het wegdek te beschermen en de val van de grootste stenen te  dempen. Het was de bedoeling om de weg zo mogelijk te sparen, en het ziet er naar uit dat dat gelukt is.
Voorlopig ligt al het puin er nog, er wordt nog steeds doorgewerkt om de rest van de berg te verwijderen.

De afsluitperiode loopt van 17 oktober tot 5 november, daarna zou de weg weer open zijn en de normale sluit- en openingstijden geldend.

Voor mij betekende het dat er niet gefietst kan worden naar het werk.
Er is een boot ingezet tussen Lofthus en Børve, een voetveer, waar ook geen fietsen mee kunnen.
Dat is deze boot.
Rondrijden via Utne gaat ook niet, de eerste boot Kinsarvik-Utne vertrekt om 06:10, de  overvaart duurt 20 minuten, dan ben ik om 06:30 in Utne en moet dan nog de 51 km naar Tyssedal fietsen, waar ik om 07:00 moet beginnen.
Dat gaat deze jongen niet redden, zelfs met de auto moet je rekenen op een reistijd van circa 50 minuten...........met de fiets komt daar nog wel wat tijd bij..........

Deze weken zal er dus geen woon-werkverkeer met BOB gefietst worden, ik rijdt nu met de auto tot Lofthus, ga daar de boot op, en vanaf Børve rijdt ik mee met 3 collega's van het werk, in een auto van de zaak. Na het werk de omgekeerde volgorde, en als ik weer thuis ben kan ik nog een paar "onderhouds" kilometers maken, ongeveer 30 tot 40 km/dag is genoeg. De weekenden kan ik dan wat verder fietsen als het weer een beetje goed is.
Ik zie nu wel in wat een luxe het is om naar je werk te kunnen fietsen, als je thuis komt ben je klaar met werken en met trainen, je slaat 2 vliegen in één klap!

Als het allemaal volgens planning verloopt is het maar voor drie weken, maar ik kijk al uit naar de heropening van de weg!

Herfst.

Verder gaat het prima, het weer heeft zich goed gehouden op een paar mindere dagen na, en de herfstkleuren zijn nu ook tot op zeeniveau gezakt.
Zomaar wat beelden:

Tot zover,

Groeten, Adri.

Ander werk, ander ritme.

Ander werk.

Ja, ander werk, maar bij dezelfde baas, dat dan weer wel.
Hoe is dat zo gekomen?

Degenen die m'n blog regelmatig volgen hebben vast al eens iets gelezen over de toenemende problemen met slaaptekort die ik had in de nachtdiensten. Door dat slaaptekort ben je uiteraard moe, dat is normaal, dat heb ik al vanaf 1983, toen ik begon in de volcontinudiensten. Maar bij ouder worden lijkt het enkel maar te verergeren, en sinds 2013 begon ik me ronduit ziek te voelen na 1 of 2 nachtdiensten.

Reden genoeg om te solliciteren, zowel op interne als externe vacatures die me passend leken, en waar ik aan de gestelde eisen voldeed.
Na een paar externe sollicitaties begreep ik al snel dat sollicitanten van boven de 50 nooit uitgenodigd werden voor een gesprek, dus dat was geen optie.
Bij een paar interne vacatures waar ik op reageerde en uitgenodigd werd voor een gesprek bleek ook al snel dat er vooraf al een kandidaat uitgekozen was, en de procedure "for the record" afgedraaid werd. In 3 van de 4 gevallen althans.......
Er begon pas wat te veranderen toen er regelmatig een ziekmelding van Adri kwam, bijna uitsluitend in de 12 uurs nachtdiensten. Dat viel wel op, want in de eerste 5 jaar van m'n dienstverband waren er slechts 2 ziektedagen...........................  In die melding werd ook aangegeven dat een gesprek met de bedrijfsarts wenselijk was, en daar werd op gereageerd.(na anderhalf jaar .......)

In januari 2016 kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek met een speciale commissie, die als doel heeft het ziekteverzuim in de hand te houden.
Daar bleek dat het opgevallen was dat al mijn ziektedagen nachtdiensten betrof, en meestal 12 uurs diensten. Het was voor de commissie duidelijk dat mijn ziekteverzuim te voorkomen zou zijn als er geen nachtdiensten meer op mijn rooster zouden staan, dus zou er worden uitgekeken naar een eventueel baantje dat passend zou kunnen zijn. Van te voren kon ik aangeven wat ik eventueel zou willen, maar dat maakte me niet zoveel uit, zolang het geen kantoorbaan betrof.
Maar dat had ik niet hoeven zeggen, niemand zag het voor zich dat ik op een kantoor zou zitten hele dagen.........

In mei volgde een gesprek met een man van personeelszaken, die me een baantje aan kon bieden bij de afdeling Preventief Onderhoud, als smeerder. Controlerondes lopen en daarbij op vaste punten en vaste tijden lagers doorsmeren, olie controleren/verversen, vetpompen aan de gang houden en eventueel vervangen/repareren en andere diverse werkzaamheden.
Daar liep al 3 jaar(!) een ingehuurde man voor, niemand van de vaste onderhoudsmensen wilde dat baantje........
Ik wel dus! Gewoon je werk doen, alles goed bijhouden en je bent verder grotendeels eigen baas, wat wil je nog meer?
En het is een dagdienstbaan, dus geen nachten meer!

Ander ritme.

Ik begon op 22 augustus met dit werk, eerder kon niet, de vakantie moest eerst achter de rug zijn omdat er anders problemen met de bezetting in de ploeg zouden zijn.

Een dagdienstbaan op mijn werk wil zeggen dat je tussen 07.00h en 15.00 op je werk bent, hetzelfde als een ochtenddienst dus.
Dat wil zeggen dat ik nu 5 dagen per week om 04.00h opsta, hond uitlaat, ontbijt en dan omkleden en naar het werk fietsen. Na het werk omkleden en naar huis fietsen.
Een heel ander ritme, wat me prima bevalt!

Bijkomend voordeel is dat er nog meer woon-werk gefietst zal worden, de enige keren dat de auto gebruikt werd voor woon-werkverkeer was in de nachtdiensten, of als er door de weersomstandigheden niet gefietst kon/mocht worden.(sneeuwval, stormwinden)

In het ploegenrooster zaten er in 4 weken 11 fietsbare dagen ingeroosterd, nu in dagdienst zijn er in principe 20 fietsbare dagen in diezelfde 4 weken, dat is een groot verschil!
Tot nou toe gaat het prima, 5 dagen achter elkaar fietsen is geen probleem, meestal doe ik het in het weekend wat rustiger aan, een dagje rust kan ook geen kwaad lijkt me.

De overgang bevalt me goed, het nieuwe ritme is anders na 33 jaar volcontinudiensten, maar ik voel me er uitstekend bij, slaap prima en het is dat wat telt!

Tot zover,

Groeten, Adri.

Herfstbandenwissel.

Najaar in aantocht.

Daarom vandaag na het ochtendritje een bandenwissel, de F-Lite banden gingen er af, en de Michelin Diabolo's erop. Achter is de Continental TravelContact vervangen door een andere Conti, de TopContact Winter.
Beetje uit voorzorg, de temperaturen zakken al wat 's morgens vroeg, en het weggedeelte bij Deildo word er ook niet beter op. De 47-406 Michelin Diabolo heeft uiteraard ook wat meer marge in de wielkast dan de 50-406 F-Lite, dat scheelt ook bij eventueel aanlopen in de zwaar met modder aangeladen wielkasten. Tja, het Deildo tracé ligt er niet helemaal proper bij in het regenweer van de afgelopen week......
September was een redelijk goede maand qua kilometers, maar het weer was niet altijd even goed.
Met de Scott werden dan ook slechts 139 km afgelegd, terwijl de Strada er 1242 kon bijschrijven.

Herfstbandjes........

 

Andere bezigheden.

Die waren er ook naast het fietsen, zoals elk jaar moest de houtvoorraad aangevuld worden, er waren 7 pallets verhuisd van de stapel naast de garage naar het houthok, dus die lege pallets moesten weer gevuld worden!
Dat ging rustig aan op de vrije momenten, en als het droog weer was, geen haastwerk, tijd zat!
Eind september was de klus weer geklaard, en kon het zeil erover en kon het hout drogen. In de zomer van 2018 zal het dan naar de grijpvoorraad in het houthok verhuizen, waarna het dan in de kachel verdwijnen zal in de daarop volgende winterperiode.

De 7 pallets weer gevuld.

 
Onder het houthakken en klieven had ik regelmatig "bezoekers" die zeer veel interesse hadden in de vers gezaagde blokken. De circa 4 cm lange houtwespen zien er gevaarlijk uit, maar steken enkel in de blokken, om daar hun eieren af te zetten. Daar groeien dan weer houtwormen uit........

Houtwespen▲▼

Zaterdagritje.

Dat ging naar Øvre Eidfjord, niets bijzonders, maar tussen Eidfjord en Øvre Eidfjord stopte ik even om een foto te nemen van iets waar ik al vaak voorbij fietste, maar nog nooit voor stopte.
Nu wel, want het is eigenlijk een stukje Noorse geschiedenis, dat er nu nog ligt maar dat kan over een aantal jaren gewoon verdwenen zijn.

In de rivier de Eio ligt nog een Laksekjera, een vaste zalmfuik. Het gebruik daarvan is verboden sinds 1980, maar het ding is nog goed herkenbaar.
Op Øvre Eidfjord staat bij de oude brug na het Hardangervidda Natursenter een bord waar een en ander verklaard wordt over deze visfuiken.

De laksekjera, duidelijk te zien is de door mensen gemaakte inloop, zowel de stenen als de houten toevoer naar de fuik.

Iets dichterbij.

Een gedeelte van het bord bij Øvre Eidfjord.

 
Op het bord werd de geschiedenis van de zalmvangst in de streek wat uitgediept, en het bleek dat de zalm hier vroeger als het ware voor het opscheppen was.
Leuke anekdote was dat arbeiders en dienstmeisjes op de boerderijen  vroeger in hun arbeidscontract lieten opnemen dat ze niet meer dan 3x per week zalm te eten wilden krijgen, dat geeft wel aan hoe rijk de vangst was in de streek. Zalm word door de ouderen in de streek dan ook nog steeds beschouwd als "armeluiskost", hoewel tegenwoordig de prijzen in de winkels hier toch wel een ander verhaal vertellen.........

BOB op de oude brug, de nieuwe brug links.

Goed, weer een stukje Noorse cultuur doorgegeven, verder geen schokkende dingen gebeurd, dus tot de volgende keer!

Groeten, Adri.