Vreemde week.......

Maandag autodag.

Na de kettingbreuk zoals ik beschreef in m'n vorige post werd er niet gefietst op maandag, er was sneeuw gemeld, en dan blijft BOB in z'n hok.

Teun reed mee, en zou 's middags zijn eigen auto weer ophalen, die de week daarvoor weggesleept was door de NAF (Noorse ANWB  variant) omdat het beestje niet starte. Bleek gelukkig een kleinigheidje, dus zoontje was weer mobiel de rest van de week.

Op het werk eerst de mededeling dat er een deel van de fabriek 4 dagen stilgelegd werd, en dat we in dat deel alle olie konden verversen.......wat neerkwam op circa 3 dagen met 12 uurs diensten lopen....Waar ik al lang geen fan meer van ben!

Toen belde Wilco om het overlijden van Erwin door te geven, dan staat de wereld even stil, ik was de hele week behoorlijk uit het lood geslagen........

Maar goed, het leven gaat door, en een paar dagen met veel zwaar lichamelijk werk hielp om de gedachten wat af te leiden van deze trieste gebeurtenis.

Ondertussen kwam er inderdaad sneeuw, en ook op dinsdag besloot ik om de auto te nemen. Ik zou alleen rijden, want Teun had geen overwerk, ik wel. Omdat het sneeuwde vertrok ik ruim op tijd om het rustig aan te kunnen doen onderweg.
Rustig ging het omlaag, naar de hoofdweg, ik draai de hoofdweg op, en de auto glijdt met een veel te wijde bocht bijna rechtdoor......en klapt met het rechtervoorwiel tegen een stoeprand. Iets verder ga ik aan de kant en kijk even naar het voorwiel, dat zowat tegen de wielkast aanloopt, de ophanging is duidelijk verbogen, dat is einde rit voor vandaag.........Ik draai en rijdt de 600 meter terug naar huis.
Met Teun meerijden dan maar, en de auto laten ophalen door de NAF, verzekering bellen en een huurauto regelen, die zit mee in de verzekering in geval van reparatie.
Dinsdag overdag even tussen het werk door naar Odda, de huurauto ophalen, dan kom ik 's avonds weer thuis.

Het blijft de hele week wat kwakkelen, en de enige dag dat er eventueel gefietst zou kunnen worden is donderdag, maar dan voel ik met te moe na 3 dagen met 12,5 uur overwerk met heel veel sjouwen en trappen op en neer. Op vrijdag ook weer sneeuwval, die nog de hele avond doorgaat.

Lichaamsbeweging.

De lichaamsbeweging voor zaterdag staat dus al vast.............Sneeuwruimen........

Achter bezig met wegruimen...........

Zoveel was het.

Dat houdt me het grootste deel van de morgen wel op gang, na de luch gaan we nog even naar de winkel, en verder doen we het rustig aan. Even ontspannen in de sauna, en wat tv kijken 's avonds.

Weersverwachting.

Ook op zondagavond/maandagmorgen word sneeuw gemeld, dus dat gaat weer niet veel fietsen worden, maar verder de week gaat de temperatuur omlaag, van rond het nulpunt nu, naar circa -5 tot -8, en dan blijft het wel droog.
Ik zie wel, het is toch aanpassen aan het weer in de wintermaanden..........

Uitzicht op zondagmorgen.....

Kleine aanvulling, op zondagmiddag net na de lunch gaan we even gaan wandelen in het bos, boven in het dorpsgedeelte Hus, waar ook een deel bos is, en de weg naar de watervallen.
Voor de liefhebbers van sneeuwfoto's plaats ik er nog een paar die daar genomen zijn, weliswaar slechts met de telefoon, maar het geeft een indruk........

Bospad.

Nog even wachten met picknick aan dit tafeltje......

Ook de stenen in de rivier hebben een witte pet......

Op ons keerpunt zien we dat er nog wat meer wit spul op komst is.........

Ook de hangbrug ligt dik onder.......

Ina laat zien hoe diep de sneeuw is.......

Tot zover,

Groeten, Adri.

Afscheid nemen, nooit leuk........

Afscheid Erwin.

Misschien ten overvloede, nog een memoriam, maar ik wil me toch ook niet onbetuigd laten in deze droevige gebeurtenis.

Zo als gewoonlijk volgde ik ook deze oliebollentocht zo goed mogelijk mee, en kreeg dan ook al snel het bericht van het gebeurde ongeval mee.
Goh, wat vervelend voor die persoon denk je dan, zonde dat zoiets gebeurd op weg naar een leuk evenement waar je met gelijkgestemden aan deelneemt.
Volgens de eerste berichten betrof het een zekere E. uit de buurt van Utrecht, maar al vrij snel daarna werd  bekend dat het Erwin "Tante Lies" was die het ongeval had gehad............

En die persoon heb je dan "in real life" een tweetal keren ontmoet, en leuke gesprekken mee gehad, om nog maar te zwijgen over het plezier waarmee zijn blog gelezen werd, en zo nodig van commentaar voorzien werd.
Dan schrik je wel, een ernstig ongeluk, want de beschrijving van het ongeval gaf me toch wel even een paar koude rillingen........

Ook kreeg ik nog een telefoontje  van Wilco, die me persoonlijk op de hoogte bracht, wat ik zeer op prijs stelde!
Er werden met Wilco over en weer nog  een paar WhatsApp berichten uitgewisseld, en er ging uiteraard een kaartje met een beterschapswens richting Maastricht, dat is wel het minste wat je kan doen om je medeleven kenbaar te maken.

De verhuizing van Erwin naar het AMC Amsterdam klonk al positief, alleen al voor familie en vrienden een stuk makkelijker om hem te bezoeken, en ook de updates van Wilco op zijn blog gaven goede hoop. De weg naar herstel leek ingezet, hoewel het lange tijd zou gaan duren.

Toen op maandagmorgen mijn mobiel ging en Wilco me vertelde van het plotselinge overlijden van Erwin was de schok dan ook compleet...........Totaal niet te bevatten, je wereld staat even stil........

Vandaag de condoleace bijeenkomst, waar ik niet bij kan zijn, helaas..........
Wat ik een mooi idee vond was de vraag om een kaartje mee te nemen met daarop een anekdote over Erwin, dat zullen er vast veel zijn!


Wij ontmoeten Erwin voor het eerst in 2016, het leek ons, en ook Erwin en Wilco leuk om die mede Strada rijder die in Noorwegen woonde eens te ontmoeten in levende lijve.
Toen we op vakantie kwamen naar Nederland dat jaar was er ook een proefrit in de nieuwe vierwieler ingepland, en wel op zaterdag. We bleven staan om te slapen in Dronten en hadden op zondag een afspraak met Wilco en Erwin op de Zaanse Schans.

Op zondag zaten de mannen volgens afspraak te wachten bij de Tinkoepel, en na een hartelijke begroeting liepen we langs de molens richting veerpont, ondertussen honderduit kletsend.
Gesprekken natuurlijk over fietsen, maar met Erwin ook over karate, want dat ook Adri een zwarte band had, gaf gesprekstof genoeg.
Verder kwamer er allerlei onderwerpen aan bod, ook een paar serieuze.

Zaanse Schans.

Een paar leuke momenten op de veerpont, als de vrouw van de pontbaas aan Erwin vraagt wie Tante Lies is. Erwin verklaard gelijk dat Tante er niet bij is vandaag, maar dat hij normaal met Tante Lies rondfietst. De vrouw kijkt hem wat argwanend aan, zeker als Erwin dan ook nog toevoegt dat die meneer met dat Noorse vlag T-shirt normaal in Noorwegen in een Bobslee ligt...........En als Wilco dan nog verteld dat hij normaal in de Bak hoort te zitten is de vrouw er bijna zeker van met twee gekken en een gevangene op proefverlof van doen te hebben........Want Erwin verteld het met een bloedserieus gezicht.
De verklaring geeft hij wel gelijk daarna, en de vrouw kan weer ontspannen, want het zijn wel gekken met die fietsen die een naam hebben, maar waarschijnlijk onschuldige gekken.....

Wilco en Adri.

3 "Stradisten" in een bootje........

Even later op de pont maakt Ina wat foto's, en  op één daarvan geeft Erwin het commentaar: Moest je nou die vlag in dat hoofd van die veerman zetten?

Nee Erwin, die vlag staat niet in het hoofd van de pontbaas!

Daarna gaan we nog met beide heren om de koffie, en passen we nog een 3 persoons "velomobiel".

Op naar de koffie met appelgebak, druk converserend....

In de 3 persoons "velomobiel".....

En aan de koffie met slagroom en een "opkikkertje"...

Het afscheid komt te vroeg, we zouden nog uren kunnen praten, maar we moeten verder......
Wat een vriendelijke en warme mensen, deze twee!

De tweede ontmoeting met Erwin is ongeveer een jaar later, als we in Dronten staan op zondagavond, om op maandag de nieuwe Quattrovelo op te halen.
Erwin komt volgens afspraak de deelbare Strada kap op halen, de fiets is ingeruild, maar over de kap was niet gesproken, en Erwin had belangstelling, dus kon de kap overnemen.
Ook nu weer  een leuke ontmoeting!


En dan nu definitief afscheid van Erwin, veel te vroeg..........

Ik had beide vrienden Erwin en Wilco heel graag nog eens samen ontmoet, helaas kan dat niet meer..........

Sterkte voor alle nabestaanden........

Adri.

BOB op de aanhanger.......

Kettingbreuk.

Daarom de titel, BOB op de aanhanger, want daar kwam het beestje vrijdag op terecht, en werd op die manier naar huis gebracht.

Al de hele week werd er gefietst naar het werk, het weer liet het toe, dus waarom niet?
Donderdag na het werk vertrek ik richting huis, en al op de eerste helling gaat het fout.  Die eerste helling is gelijk buiten de fabriekspoort en is 13% op het steilste stukje. Ongeveer halverwege knapt er iets, en gelijk valt de fiets stil. Ik trek mijn rem aan, en zie gelijk dat de ketting gebroken is. Fiets op de handrem, eruit en omdraaien. Terug naar de poort en naar  binnen.
Ik heb een passende "Missing Link" bij het reserve materiaal, maar besluit razendsnel dat ik het niet  ter plekke ga repareren. Geen zin, het regent licht en het is koud. Als je dan ook nog ziet dat je waarschijnlijk een stuk ijzerdraad nodig hebt om de ketting weer door de tunnel te trekken, weet je ook dat je daar minimaal een half uur aan kwijt bent.......En daar had  ik geen zin in.........

Even snel denken: De bus? Kan prima, die gaat over circa 20 minuten en die haal ik makkelijk. Maar dan komt collega Anders voorbij, en die rijdt bij ons dorp langs, hij moet nog verder, naar Eidfjord. Mijn verzoek om mee te rijden valt in goede aarde, dus ben ik vroeg thuis vandaag.
Onderweg besluit ik om morgen de aanhanger achter de Panda te hangen, en op die manier BOB mee naar huis te nemen, dan repareer ik die ketting wel op zaterdag.

De gebroken schakel.

In alle jaren dat ik fiets heb ik één keer eerder een kettingbreuk gehad, als ik het me goed herinner  in 1987, met de racefiets.
Dit moet wel haast een zwakke schakel zijn geweest, die ketting ligt er nog maar 10.000 km op, die is er bij 12.000 km op gegaan, toen de eerste ketting en cassette versleten waren door inkomend water.
(zie mijn post: Tegenvaller)

Op zaterdag repareer ik de ketting, met behulp van een stuk ijzerdraad trek ik de ketting vanuit het achterbrugcompartiment door de tunnel terug naar voren. Eerst de beide kettingrollen verwijderen, dan kan ik in 3 etappes werken, want een beetje lastig blijft het. Daarna met een "Missing Link" de ketting weer aan elkaar zetten, na eerst de kapotte schakel verwijderd te hebben.
Dan de ketting schoonmaken en smeren, kan het ding hopelijk weer een tijd dienst doen!

Weer.

Of er volgende week veel gefietst zal worden weet ik nog niet, de eerste dagen is er sneeuwval gemeld, en dan blijft BOB in z'n hok.
Het sneeuwt nu al een beetje, en het ziet er voorlopig niet naar uit dat er veel blauwe hemel zichtbaar gaat worden..........

Het "uitzicht" vanmiddag..........

Ik zie wel wat het worden gaat volgende week, dit weekend ziet het er naar uit dat het weer is om bij de kachel te zitten........die nu ook al lekker staat te branden!

De houtkachel is al aan.........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Breuk onderweg........

Bijna gebroken.

Wat is er bijna gebroken onderweg? De kabel van de stroomvoorziening, net achter de stekker.
De verlichting had heel soms even een uitval, en als ik dan even aan de batterij morrelde ging het licht weer aan.
Duidelijk dus, een kabelbreuk onderweg, dus op zaterdag even kijken wat er aan te doen is.
Dat was nogal eenvoudig, de breuk was zo dicht op de stekker dat die bewuste stekker vervangen moest worden.

Staat op breken.

Omdat ik veel bewaar had ik nog wat van dergelijke stekkertjes liggen, met een staartje draad eraan. Kabel behuizing eraf, de inliggende draden bloot maken en kijken of het past.

De oude en "nieuwe" stekker naast elkaar.

Stekker past, draden in elkaar gedraaid en dan is er licht......Prima, dan solderen, krimpkous erover en we kunnen weer verder.

Zwart en rood beiden apart in een kousje.

En samen in de dikkere kous.

Vizier irritatie.

Klinkt erger dan het is, maar irritant is het wel, als je onderweg je vizier open of dicht doet en de metalen houder komt los van het dakje. Dat gebeurde iets te vaak, en daar ergerde ik me zodanig aan dat ik er rigoureus iets aan deed.
De 3M klittenband is zeer goed en hecht enorm aan elkaar, maar de lijm waarmee die stroken geplakt zitten is veel minder goed. Nu ze beiden vaker loskomen leverde dat ergernis op, dus was er een maatregel nodig.

Niet fraai misschien, maar daar zit ik niet zo mee. Functioneel is het in elk geval wel.........
Gaten boren en vastbouten die handel, ben je er gelijk klaar mee!

Zo dat zit voorlopig wel vast.

Tot zover,

Groeten, Adri.

Statistiek.

Traditie.

Dat begint het te worden, traditie om elk jaar op de eerste dag van het jaar de verreden kilometers van het afgelopen jaar te noteren, in te voeren in de statistiek "Kilometerstanden" op m'n blog, en er een klein bericht aan te wijden.
Belangrijk is het allemaal niet, het is meer "for the record", leuk om te weten voor jezelf, en mocht er iemand belangstelling voor hebben kun je het antwoord zo oplepelen.

Beste wensen!

Allereerst wil ik natuurlijk iedereen het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar, met veilige kilometers en vooral een goede gezondheid!
Want dat blijft het belangrijkste, een goede gezondheid,  die je dan wel kunt onderhouden door een beetje te fietsen, maar dan moet dat wel zonder ongelukken gebeuren als het even kan........

En een ongeluk komt altijd onverwacht en gebeurd voor je er erg in hebt...........En als je dan schade aan je fiets hebt is dat niet leuk, maar eigenlijk niet erg, want fietsen maken ze nog dagelijks, en schades zijn meestal te repareren.
Maar als je net als Erwin de pech hebt persoonlijk letsel op te lopen is dat veel ingrijpender!

Kilometers 2018.

Zoals meestal sinds de aanschaf van de velomobiel zijn daar de meeste kilometers mee gemaakt, om precies te zijn 13290 km in 2018.
Dat is minder dan in 2017, een teruggang van -737 km in velomobiel kilometers dit jaar.

Ook met de Scott racefiets is gereden, ik had  me voorgenomen om meer met die fiets te rijden in 2018, en dat is gelukt. Niet spectaculair meer kilometers, + 80 km is niet meer dan een dagritje extra........
Totaal met de Scott zijn er slechts 939 km gereden in 2018.

Dat brengt het totale aantal fietskilometers voor 2018 op 14229 km, en dat is een aantal waar ik vaker uitkom, ergens tussen de 14 en 15 duizend km per jaar. Niets nieuws onder de zon dus.

De totaalstand voor de velomobiel staat nu na 6 jaar en 3 maanden op 74499 km, wat neerkomt op 991 km per maand.

Daar ga ik nog even mee door zolang ik me daar goed bij voel!


Tot zover,

Groeten, Adri.