woensdag 30 oktober 2013

Camera proberen.

Probeersels.

 
 
Na mijn 12 uurs diensten in het weekend, wat inhoud dat ik weer al 2 keer in het donker rijd, had ik nog 2 middagdiensten, dan rijd ik alleen op de terugweg in het donker. Daar had ik gelegenheid om een paar foto's te maken op de heenweg met de nieuwe aanwinst, het was wel grijs en regenachtig, dus niet het beste weer.
Ook op woensdag, m'n begin van de vrije week maar even een stukje fietsen, even 60 km de beentjes losdraaien en omdat het weer wat opklaarde ook een paar foto's maken. Na thuiskomst douchen en nog even een wandeling met Ina en Ward, boven op de bosweg waar ik ook m'n brandhout haal. Daar heeft Ina ook nog even de camera vastgehouden, staan er weer gelijk 60 foto's op als je 'm terugkrijgt...... Ze laat die knop gewoon niet meer los als die vinger er op ligt......
 
De onderstaande zijn door mij gemaakt:
 
Panorama probeersel.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Einde appelseizoen........
 
 
 
 
 
De resten van "mijn" lariks.......
 
 
 
Maakt niet uit, het is toch digitaal, dus laat maar gaan, er is er altijd wel een leuke bij.......
De kwaliteit valt me niet tegen, en het ding is gemakkelijk in de bediening, dat is ook prettig. Ook een panorama foto gemaakt, en een stukje gefilmd, dus alles even getest. Ik zet er een paar op, niet alles, dat zou te veel worden.
 
En deze maakte Ina:
 
 
 
 
Oud en jong bij elkaar.........
 
 
Aan de overkant van het fjord ligt Hauso tussen de boomgaarden.
 
 
 
 
 
En het filmpje deed ik weer zelf:
 
 
 
Zoals te zien is op de plaatjes is tijdens de afgelopen regenperioden bovenop weer al de eerste sneeuw gevallen, laat het daar nog maar even bij blijven, liever nog niet op de weg!
 
 
Later meer......
 
Groeten, Adri.
 
 
 
 

maandag 28 oktober 2013

Mijlpaaltje en een nieuwe aanwinst!

Mijlpaaltje.....


Tja beste volgers, het zat er al een tijdje aan te komen, en dan ineens gebeurd het, en gaat bijna ongemerkt voorbij. Ook mij is het ten lange leste gelukt om de 10.000 km kaap te slechten, na iets langer dan een jaar "velovaren". 
En dan bedoel ik kilometers afgelegd op Noorse bodem, toen we terugkwamen met BOB op het dak van de camper stonden er 325 km op de computer in de Strada. Die had ik afgelegd tijdens ons korte verblijf in Nederland tussen 28 september en 4 oktober 2012, toen ik de Strada in Dronten afhaalde en we er een paar dagen Zeeuws-Vlaanderen aan knoopten. Toen ik eind oktober voor de 1ste keer de afgelegde kilometers doorstuurde naar velomobiel.nl gaf ik die 325 km op voor september, en de rest voor oktober waren Noorse kilometers. 
Mooi, dan gaan we vrolijk verder met de volgende 10.000 km, het gaat nog steeds met evenveel plezier, en als ik de keuze heb tussen auto of BOB om naar het werk te gaan, heeft BOB de voorkeur. 
Uitgezonderd nachtdiensten dan, dat breng ik niet op. Ja, ik weet het, ik ben een slappeling! 
Er word wel eens gezegd dat je zo oud bent als je je voelt, nou als ik vrij ben voel ik me dikwijls nog 25, maar als ik nachtdiensten draai ben ik soms voor m'n gevoel de 100 al even gepasseerd...........

De linkse geeft de totaalafstand van 10388 km aan, de rechtse 388 km, want die is terug op 0 begonnen na 9999 km.

De computer gaf trouwens maar maximaal 9999 km aan en begon toen weer op 0. Dit is niet de originele computer, deze is bedraad voor de afstand en snelheid en heeft draadloze overbrenging van de door mij zeer op prijs gestelde trapfrequentie. De trapfrequentie kijk ik eigenlijk meer naar dan naar de snelheid, het liefst rijd ik tussen de 90 en 100 omwentelingen/minuut, dat is voor mijn gevoel het beentempo dat me het best ligt. De andere computer geeft o.a. ook de stijgingspercentages aan, voor zover je op die barometrische hoogtemeter kan afgaan dan. Als je ziet hoeveel meters verschil je soms hebt een paar minuten nadat je de thuishoogte hebt ingesteld vraag ik me dat wel eens af.....


Nieuwe aanwinst!


Al een tijdje liep ik met de gedachte om een andere camera aan te schaffen, de camera die ik meestal in de fiets mee heb is een Sony DSC-W 35 die al stamt uit 2007. Goed ding verder, hebben we veel gebruikt tot Ina in 2011 iets anders wilde met iets meer mogelijkheden, vooral voor vergrotingen en inzoomen. Toen kwam er een Sony NEX-C3, die mooie plaatjes gaf.
Ook ik gebruik die af en toe, vorige week nog, tijdens een opklaring terwijl ik tussen de middag zat te eten, zag ik een leuk plaatje buiten en maakte er een paar foto's van. Tot mijn verbazing zette Ina er een als achtergrond op de computer, ze vond die dus ook wel geslaagd.
Het blijft verbazend, dat ons uitzicht dat natuurlijk altijd hetzelfde is, toch soms verrassend anders kan lijken.

Deze werd als achtergrond gebruikt .....


En de 2 bovenstaande nam ik op bijna hetzelfde moment, vond ik ook wel aardig.

Was trouwens ook leuk toen we op bezoek bij Cees Rozendaal waren, zijn computer achtergrond herkenden Ina en ik allebei gelijk, een foto genomen vanaf het Fossli hotel, die Vøringfossen en Mabødalen liet zien, gemaakt door Ina in 2011. Deze had ik doorgestuurd naar Cees om te laten zien wat ze o.a. tijdens de aanlegperiode in Eidfjord konden bezoeken. Mooi is dat, als je foto's zo op prijs gesteld worden!

 De kleine werd toen "afgedankt" en aan zoon Teun gegeven. Totdat er iemand zo gek was om in een Strada te gaan rijden en te gaan bloggen. En af en toe een plaatje op die blog werd gezien de reacties op prijs gesteld door een aantal volgers. De nieuwe NEX werd gebruikt door Ina en ingezet tijdens campertripjes en wandeltochten, en was uiteraard niet de aangewezen camera om in de Bobslee mee te nemen.  Teun, die ook veel te braaf is, was zijn pas gekregen camera weer kwijt, want die was meer onderweg in BOB dan thuis.
Maar gegeven is gegeven dus wilde ik iets anders voor mezelf, en dan het liefst ook weer een compact handig ding, en dan zo robuust mogelijk.

Dit is het geworden: een Panasonic  DMC-FT 25Lumix compactcamera. Waterbestendig tot 7 meter diep, schokbestendig tegen valllen van  1,5 meter hoogte, stofbestendig en vorstbestendig tot -10 graden. Een zogenaamde "tough" camera, in een zeer handig formaat dus dat leek me wel iets om in een velomobiel te hebben.
Daar zullen dus in de toekomst de meeste blogfoto's mee gemaakt gaan worden.




Tot zover, later meer!

Groeten, Adri.





dinsdag 22 oktober 2013

Nog een ritje, en dan herfstweer.


Toch nog een ritje.

Eigenlijk dachten we dat we onze laatste ritje met de camper gereden hadden, maar we kregen nog een mooi weer weekend gemeld en reden nog een klein rondje.
Wat winkelen in Haugesund en met een omweg terug naar huis, gewoon een beetje in de buurt blijven, mooi is het toch overal.
 
Bladstil meer, altijd mooi om te zien.
 
 
Nog zo'n spiegeltje......
 
 
Hardangerfjord.
 
Sørfjord vanaf Grimo.
 
Pauze........
 
 
De "mannetjes" kijken uit over het Hardangerfjord.
 
 
Na dit ritje nog maar eens de camper schoonmaken en in de garage zetten voor de wintermaanden.
We hebben wel geluk gehad dit jaar, veel mooie zonnige dagen op onze reisjes!
Na dit weekend weer woon-werk ritten fietsen, en diverse bezigheden.
 
 

Hout sprokkelen.

 
Naast de bezigheden met hout eerder dit jaar, wilde ik nog een deel van de lariksstam die blijven liggen was naar huis halen, dan ligt er al een deel klaar om te klieven volgend jaar. Ik moet toch wachten tot de sneeuw weg is voor de weg daarboven berijdbaar is in het voorjaar.
Er lag nog een stukje stam van circa 7 meter lengte, en diameter van ongeveer 90 cm aan de voet en 70 cm diameter aan de stam. Daar zitten nog heel wat blokjes kachelvoer in! De bovenste 6 meter van de top ligt al gekliefd te drogen thuis, die had ik al eerder meegenomen.
Ik begin met de dikste takken die er nog liggen op te ruimen en een pad naar beneden vrij te maken om de stukken stam omlaag te rollen.  Thuis klief ik een deel om het halve pallet dat er al staat vol te maken. Een maand geleden kreeg ik de kans om een half kuub berk mee te nemen, en dan zeg netjes dank u wel en neem het mee. Dus dat was dat halve pallet.  Tijdens het klieven zie ik dat mijn hakblok zijn beste dagen wel gehad heeft, dus moet ik een nieuwe vinden. Jammer, dat was nog een stuk van een berk die ik in 2008 zelf op ons kavel omgezaagd had. Na 5 jaar buiten staan is het dan toch over blijkbaar. Boven vind ik een onderstam van een spar die blijven liggen is als "afval" nadat de houthakkers vertrokken zijn. Beetje groot uitgevallen, maar dan zaag ik 'm netjes in twee delen en heb ik een mooi nieuw hakblok. Lukt allemaal, ik leg de delen op de kar en ga verder met de lariks in stukken zagen. De bovenste 6 meter van de oorspronkelijke top kon ik gewoon plakken van 35 cm dik van de stam af zagen, nu moeten de plakken in 2 gedeeld worden, anders zijn ze te zwaar. Ik zaag tot de dikke tak waar de stam op "zweeft" en begin dan aan de voet.
Daar is de diameter 90 cm, en zaag ik de stam halverwege in, en zaag 3 blokken uit het bovenste halve deel.
Als de 6 palletten thuis vol zijn stop ik voorlopig, de rest kan mooi blijven liggen tot volgend jaar, een langskomende boer kwam even een praatje maken en zei dat lariks toch niet snel rot, dat is dan mooi meegenomen. En omdat de stam grotendeels vrij van de bodem ligt was ik daar toch al niet zo bang voor.

 

M'n oude hakblok.
 
Samen met z'n opvolger.
 
De andere helft van het hakblok.
 
De blokken op stapel, nog wat erbij en dan afdekken. Het nieuwe hakblok ligt naast de Strada.
 
 
De voet van de lariks, al gedeeltelijk ingezaagd.
 
 
En zo "hangt" het stammetje boven de grond, de kettingzaag(blauw) ligt op de stomp van de boom.
 

Herfstweer.

Waar de herfstkleuren tijdens onze wat vroege herfstvakantie vooral op hoogte te vinden waren, zijn ze ondertussen afgezakt naar zeeniveau, mooi om te zien op de hellingen, vooral als ze gemengd begroeid zijn met loof- en naaldbomen geeft dat mooie contrasten.
 
De hellingen naast ons.

Altijd mooi die verschillende kleuren op dezelfde boom.
 
 
 
Deze foto's zijn nog met zon, maar vanaf vandaag regent het, en dat gaat het blijven doen volgens de voorspellingen voor de komende 2 weken.
Dat zal dan een periode dat Bob met de kap erop voorbij komt, nat worden wil ik niet, toch niet van regenwater in elk geval.
 
Tot zover, later meer!
 
Groeten, Adri.
 
 
 
 
 

zaterdag 12 oktober 2013

Bloggen: één jaar later..........

Ja, niet alleen Bob is al 1 jaar in gebruik, ook was het 11oktober al 1 jaar geleden dat mijn eerste blogbericht het net opgestuurd werd. Sindsdien zijn er nog 55 gevolgd, dus 56 berichten in het eerste jaar, dat is grofweg 1 per week.

Eerste ritten in Nederland.
De eerste 5 berichten werden mondjesmaat gelezen, en er waren geen reacties op. Nou begon ik ook wat aarzelend, ik dacht vooraf niet veel te melden te hebben, dat klopt ook als ik terugkijk, ik ben niet erg innoverend bezig, heb op technisch gebied niets nieuws te melden. Dat wist ik tevoren, daarom schreef ik aan Wim Schermer dat ik wat twijfelde om te beginnen, omdat ik verder niets bijzonders mede te delen had.
Wim's antwoord trok me over de streep: " Je hoeft het niet voor een ander te doen, als naslagwerk voor je zelf word het later waardevol  en leuk om nog eens na te lezen."

Dat klopt precies, niet dat ik constant oude blogs nalees, maar af en toe kijk ik eens terug, ook soms in verband met onze weekend- of vakantie uitstapjes om een datum terug te vinden of een plaats waar we geweest zijn. Het verbaasd me ook wel dat mijn "oude" blogs ook door anderen nog wel gelezen worden, mijn bericht: "Schakelen......" van november 2012 word nog regelmatig gelezen, daar stond toch niets bijzonders in dacht ik, toch nog 21 keer gelezen in de afgelopen 7 dagen, waarom???
Foto uit het bericht: "Schakelen........."
Tja, statistieken, wat droge kost misschien, maar voor de volledigheid:
-56 berichten;
-16593 pagevieuws totaal;
-top 3 verkeersbronnen: Wim Schermer, Mooi Geel, en Bentrider.online;
-publiek: top is uiteraard Nederland, gevolgd door VS, Noorwegen, Belgie, Duitsland, maar gek    genoeg ook Oekraïne en Rusland, die nog voor Zweden, Frankrijk en Denemarken komen.
-top 3 best gelezen: "Eerste rit" 313 keer , "Vreemdgaan en meer leuks......." 285 keer, en als derde "Wereldberoemd!(3)" met 282 keer.


Ondertussen zijn er 21 openbare volgers, de eerste was BeauBleu, de laatste die erbij kwam is Greenmachine-Strada-Blog.
De eerste reactie die ik kreeg was van "Blauwe Mango 295", de laatste is van
"Onderweg met de fiets."

Het bloggen op zich vind ik leuk om te doen, en aan inspiratie voorlopig nog geen gebrek, ik doe er geen moeite voor, gewoon gaan zitten en het komt bijna vanzelf op het scherm. Corrigeren doe ik zelden, soms iets toevoegen later, maar niet vaak.
Het leuke is dat je gewoon kan schrijven wat je wilt, voor mij hoeft het niet altijd fiets gerelateerd te zijn, alhoewel het in opzet een (lig)fietsblog is. Maar aan de reacties te merken stoort niemand zich eraan als je over andere onderwerpen schrijft.

"Hout halen" was duidelijk niet fietsgerelateerd.
Zoals ik eerder opmerkte, mijn blog gaat over niets bijzonders, het enige wat anders is bij mij is de woonlocatie, en dus de omgeving waar ik doorheen fiets. Blijkbaar is dat voor een aantal mensen fascinerend genoeg om me te volgen.
Ook de geplaatste foto's vinden een aantal mensen leuk om te zien, afgaande op de reacties van sommigen. Ook de foto's doe ik eigenlijk beschamend weinig moeite voor, meestal is het uitstappen, klikken en verder. Zelden maak ik meerdere foto's van hetzelfde onderwerp op dezelfde dag, en bewerken stop ik al helemaal geen tijd in. Een scheve horizon recht zetten kan nog, maar uitgebreid gaan zitten veranderen? Vergeet dat maar, ik heb niet zoveel interesse in fotograferen, ik fiets liever!
Wel ben ik door iets andere ogen gaan kijken door de reacties op de foto's, ik leer ook meer mooie plaatjes zien lijkt het wel. Het bloggen heeft me op dat gebied iets socialer gemaakt lijkt het.
Soms zie ik al eens een mooie opname en heb dan geen camera bij me, jammer dan!

Typisch Noors plaatje.

Ook bijzonder leuk is het krijgen van reactie's op je berichten, velen komen met prima adviezen, opmerkingen en zo meer. Tot nu toe enkel positieve reacties, en ieder die reageert krijgt  antwoord, want ik stel elke reactie op prijs.
Dat een fietsblog nog tot nieuwe contacten zou leiden had ik nooit verwacht, maar toch kwam er een ontmoeting met Cees Rozendaal tot stand in Eidfjord, vlak bij ons. En een tegenbezoek toen we toch even in Nederland op vakantie waren.



Voor mij in elk geval twee hoogtepunten dit jaar!
Ontmoeting in Eidfjord.



Kortom het bloggen en het ligfietswereldje bevallen me goed, had ik nooit gedacht vooraf. Ligfietsers, ik wist van hun bestaan, maar had me er nooit in verdiept, nooit aan gedacht om het zelf te proberen. Tot ik  de velomobiel ontdekte en dacht: "Dat zou wel eens een oplossing kunnen zijn voor de lange fietsloze winters hier!"
En dat is het ook, en hoe meer ik Strada rijd begin ik ook steeds meer de opmerking van Cees Rozendaal te begrijpen, dat hij helemaal klaar was met  "bukfietsen". Dat effect heeft een velomobiel wel op de meesten geloof ik.
Zelf ging ik rechtstreeks van de racefiets over in de velomobiel, dat sluit eigenlijk naadloos op elkaar aan, ik heb geen aanpassingsproblemen gehad voor zover ik weet.
Nou is fietsen toch al een sport voor luie mensen zoals ik, want je kan het zittend doen! En dat is nu nog erger geworden, nu kan ik het liggend doen, nu nog even leren slapen onderweg, hoef ik daar  ook geen tijd meer aan te besteden als ik thuiskom! Dat in bed liggen is toch al levensgevaarlijk, als je tenminste ziet hoeveel mensen er sterven in bed........

Tot de volgende keer!

Groeten, Adri.

dinsdag 8 oktober 2013

Lamineren en meer.....

Vorig jaar november was ik natuurlijk nog een stuk minder ervaren met velomobielrijden, en dan kan er wel eens een kleinigheid misgaan.
Ergens in november tijdens een wekenlange regenperiode ben ik na een 12 uurs werkdag terug naar huis gefietst, en is, waarschijnlijk door iets verkeerde plaatsing van mijn rugzak, de stoel naast zijn bovensteun gezakt. En is in iets te lage positie blijven hangen op velomobieltas en rugzak. Onderweg vond ik toen al dat ik wat laag zat, en kreeg ook pijn in mijn nek, raar want dat had ik nog niet eerder meegemaakt.
Uitstappen en even controleren of alles in orde was heb ik niet gedaan, tja, weinig uitnodigend, na 12 uur werken, donker en in de stromende regen.
Thuis bij uitstappen zag ik de stoel onder zijn steun hangen, en begreep gelijk waar die nekpijn vandaan kwam.....het is ook een stoelsteun, en duidelijk geen neksteun!
De stoel had ook op de kettingschermen gedrukt en in die onder de stoel was een klein gleufje gezaagd door de ketting. Ook het kettingscherm naast de achterwielkast was wat omlaag gedrukt en aan de zijde met het grootste cassettetandwiel was ook een gleufje gezaagd door de ketting. Nou ja, jammer dan, maar daar kan je gewoon mee doorfietsen, en dat heb ik dan ook gedaan tot nu toe.
De spullen om te repareren had ik ook niet in huis, dus had niet veel keuze toen.
Ondertussen zijn we bijna een jaar verder, en heb ik de nodige spullen wel in huis, naar aanleiding van de 2 steenslagschades die ik eerder dit jaar opliep. Nou waren die met plamuur gerepareerd, maar naast epoxy had ik ook een paar lappen glasvezeldoek aangeschaft, voor "je weet maar nooit..........."
Kettingscherm onder de stoel, onderzijde.
 

En naast de achterwielkast, ook onderzijde.
 

Nachtdienst afgelopen weekend, regenachtig en kort geslapen, dus geen zin in fietsen, dan maar een beetje gaan knutselen.
Gewoon eens proberen hoe dat gaat om met glasvezel werken. Omdat het maar hele kleine gleufjes zijn knip ik een paar kleine lapjes glasvezel, en maak wat epoxyhars aan. De kettingschermen schoongemaakt en ontvet, en dan de plekjes insmeren, lapje er op, nog eens insmeren, lapje 2 erop en nog eens insmeren.
Weg leggen om uit te harden en morgen verder.

Goh, is nog gelukt ook! De glasvezel is wat grof van structuur, is eigenlijk bedoeld voor bootreparatie maar het werkt blijkbaar even goed. Even een spuitbusje zwart erover en het valt nauwelijks meer op. Het is ook maar een heel klein begin, maar je moet toch ergens mee beginnen nietwaar? En oefening baart kunst dus dit soort kleine dingen zijn leerzaam. En omdat het niet in het zicht zit maakt het niet heel veel uit hoe het eruit ziet, ik ben niet zo kritisch op dat punt.
Oei, vergeet ik foto's te maken van het hele proces! Dan nu na het spuiten nog maar een paar, minder duidelijk te zien, maar het is toch nog iets. Tja, nachtdiensten.........
Onder de stoel, bovenzijde met "lapje".
 

En de andere, ook van bovenaf met "lapje".
 

Was wel leuk om te doen, ik overweeg om volgend jaar eens te proberen een paar van die verstevigingsribben in Bob te plaatsen, op hoge snelheid lijkt de voorkant soms wat te torderen als ik hard meetrap. Altijd leuk om een project in gedachten te hebben! Dan probeer ik het zoals de Belgen zo mooi zeggen wat "deftiger" af te werken, en wil ook wel carbondoek gaan gebruiken. Daarnaast moet ik dan ook nog glasparels aanschaffen als vulling in de epoxy en scheurband bestellen, dan worden de kanten toch wel mooier waarschijnlijk.

Verder begon de Strada wat geluiden te maken bij het naar beneden rijden vanaf ons huis naar de hoofdweg, aanlopende spaken in het voorwiel leek het me. Ook vanachter m'n rug komt een SSSJJJJJIIITT- geluid in de afdaling. De achterband die net raakt in de wielkast?
Alle spaken dus maar eens na lopen en aandraaien. Beide voorwielen draai ik aan enkel aan de buitenzijde, dan trek je de velg in theorie iets van het L-hoekje vandaan waar de stuurstangen aan zitten.
De achtervelg span ik aan de niet aangedreven zijde om zo de afstand wat groter te maken.
De Risse heb ik ook wat uitgedraaid, zou ook helpen had ik op de blog van Quezzzt gelezen.  De swingarm verzetten heb ik even geprobeerd, maar dat resulteerde in een nog dichter tegen de wielkast aanstaand achterwiel op, dus dat heb ik terug gezet zoals het stond.

Hoe dit komt? Tja, ik begin wel erg gewend te worden aan de Strada, en ga de laatste tijd eigenlijk onbeschoft hard omlaag. Gelijk na vertrek thuis heb ik een (ruime) haarspeldbocht waar ik boven de 30 km/u doorheen ga, en er erg veel zijdelingse krachten op de wielen komen.
Zal na het weekend eens testen of deze acties geholpen hebben, anders maar een beetje remmen in de toekomst.............dat moet straks ook weer als de wegen onder een wit laagje verdwijnen.

Aan de voorbanden was trouwens ook te zien dat ik een paar keer zwaar in de ankers moest deze zomer, linksvoor was een hele kale plek te zien. Rechts zag er beter uit, maar ook daar vond ik een snee tot op de koordlagen dwars over het loopvlak.
Toch maar even wisselen, een klapband terwijl ik omlaag ga met 80 km/u staat niet op mijn verlanglijstje!
Linksvoor.
 

En rechts had een sneetje.......
 

De PM's gaan eraf, en omdat het najaar is laat ik de F-Lite's gewoon hangen, en pak een paar goedkope 47-406 Michelin Diabolo's. Rolweerstand weet ik niks over, zal wel tegenvallen maar dan kan ik daar vast aan wennen, later het jaar komen de spijkerbanden er vast weer onder te liggen.........De PM achter voldoet nog, die ziet er bijna nog nieuw uit. Kleine aanvulling: De spijkerbanden zijn er na circa 3500 km afgegaan, totaal versleten, de PM's hebben dus circa 6300 km dienst gedaan. Goed of niet? Maakt niet uit, ik neem geen risico's met banden.
Eens zien hoe dit rijd.........
 

Gelijk maar even de sporing controleren, ik ben nu toch bezig. Valt mee, 2 mm uitspoor dus daar doe ik nog niets aan, over een tijdje nog eens kijken.
Ketting schoonmaken en smeren, kettingrol O-ringen bekijken, ook nog in orde, na de nachtdiensten kan ik weer gerust de weg op!

Nou dit is wel een post geworden die helemaal fietsgerelateerd is voor de verandering. Toch hoeven we de deur niet uit om mooie plaatjes te zien, af en toe worden we verrast door de natuur, gewoon voor onze deur....oordeel zelf maar!



Ochtendlucht.
 

Regenachtig.
 
 
 
 
Zo weer net een ritje gemaakt, het geluid bij de voorwielen is verdwenen, dat is opgelost dus, aan de achterzijde nog niet helemaal, daar nog maar eens naar kijken. Als er nog iemand tips heeft, laat maar horen! Alle goede raad is welkom en kan uitgetest worden, daar leer ik van!
Aan de gemiddelde snelheid was overigens niets te merken, dus die rolweerstand zal niet spectaculair hoger zijn..........
 
Morgen start ik in de middagdienst, dus dat worden in elk geval weer 2 woon-werkritten.
 
 
Word vervolgd!

Groeten, Adri.