Hallo, wat is dat nou weer? Blijft die Bobslee zoveel aandacht trekken dat hij weer al in de krant moet?
Ja dus! In mijn post "Bandenwissel en meer....." schreef ik in het laatste stukje al dat ik de journalist van Haugesunds Avis ontmoette toen ik even stond te kijken bij het bergen van de te water geraakte vrachtwagen. Hij gaf me na een kort gesprek z'n kaartje en vroeg of ik hem even een mail wou sturen met mijn gegevens, want hij had zin om een artikel te schrijven over mijn vervoermiddel later het voorjaar, als het weer iets beter werd.
Nou ben ik altijd bereidwillig om een beetje velomobielpromotie te bedrijven, dus stuurde ik de gevraagde mail. In een tegenbericht gaf hij aan een afspraak te willen maken eind april of begin mei, dus wachtte ik gewoon rustig af wat komen ging.
De mail voor de afspraak kwam tenslotte half juli, en we spraken af op woensdag 24 juli, ik was dan toch op het werk tot 15.00h, en dan wou hij wat vragen stellen, foto's maken en ook een video stond op het programma.
Alles ging van een leien dakje, het weer was prachtig, na een paar vragen en foto's vroeg hij me om gewoon richting Kinsarvik te fietsen, hij volgde in de auto en zou me een eind verder weer staande houden. Daar aangekomen was het wat druk met langsrijdende toeristen, dus spraken we af verder te rijden tot de parking bij Fresvik, daar stonden we in elk geval iets van de weg af.
Deze keer vroeg ik of het echt in het artikel benadrukt kon worden dat er beslist GEEN motor aan boord was. " Denken de mensen dat dan?" vroeg Kai-Inge, de journalist. "Ja, ze willen een foto maken en daarna vragen ze welke motor erin zit" antwoord ik. Koud zijn de woorden gezegd of er komt een dame die aan een van de tafeltjes zit op de parking vragen of ze een foto mag maken. "Ja, natuurlijk mag dat!" Ze maakt de foto en vraagt: "Er zit zeker wel een motor in?" Kai-Inge lacht hardop, en verzekerd me daarna dat hij het zal vermelden in het arikel. Ik vertel hem ook dat als ik 100 kronen had gekregen voor elke foto, ik ondertussen al bijna een nieuwe velomobiel had kunnen bestellen, het was hem ook opgevallen dat tijdens de 8 km naar Fresvik er zeker vanuit 4 auto's een camera of mobieltje naar buiten kwam tijdens het passeren van de Strada.
We ronden het gesprek af, en hij zegt me nog even te willen zien bij zijn vakantiehuisje. iets verder langs de weg. Daar fietst hij nog even mee naast Bob en filmt nog een stukje. Dan rijd ik verder naar huis, afspraak was dat ik eerst weer even inzage krijg in de tekst, voor het gedrukt word.
Op maandag 29 juli komt de tekst met de mail binnen en is met een aanpassing goed bevonden.
Het artikel verschijnt op 30 juli in de krant, zie hieronder de foto's en tekst plus mijn eigen gemaakte foto's van de krant.
Bovendien stuurde Kai-Inge me nog de pagina's in PDF-formaat, deze ook even bijgevoegd:
Deze keer vroeg ik of het echt in het artikel benadrukt kon worden dat er beslist GEEN motor aan boord was. " Denken de mensen dat dan?" vroeg Kai-Inge, de journalist. "Ja, ze willen een foto maken en daarna vragen ze welke motor erin zit" antwoord ik. Koud zijn de woorden gezegd of er komt een dame die aan een van de tafeltjes zit op de parking vragen of ze een foto mag maken. "Ja, natuurlijk mag dat!" Ze maakt de foto en vraagt: "Er zit zeker wel een motor in?" Kai-Inge lacht hardop, en verzekerd me daarna dat hij het zal vermelden in het arikel. Ik vertel hem ook dat als ik 100 kronen had gekregen voor elke foto, ik ondertussen al bijna een nieuwe velomobiel had kunnen bestellen, het was hem ook opgevallen dat tijdens de 8 km naar Fresvik er zeker vanuit 4 auto's een camera of mobieltje naar buiten kwam tijdens het passeren van de Strada.
We ronden het gesprek af, en hij zegt me nog even te willen zien bij zijn vakantiehuisje. iets verder langs de weg. Daar fietst hij nog even mee naast Bob en filmt nog een stukje. Dan rijd ik verder naar huis, afspraak was dat ik eerst weer even inzage krijg in de tekst, voor het gedrukt word.
Op maandag 29 juli komt de tekst met de mail binnen en is met een aanpassing goed bevonden.
Het artikel verschijnt op 30 juli in de krant, zie hieronder de foto's en tekst plus mijn eigen gemaakte foto's van de krant.
Bovendien stuurde Kai-Inge me nog de pagina's in PDF-formaat, deze ook even bijgevoegd:
Denne går raskere enn racersykler på flat vei
En rød pastill har inntatt veinettet i Hardanger. Forskrekkede
bilister er raske til å hente fram fotoapparatet.
- Av:
- Kai-Inge Melkeraaen
- Publisert
- 29.07.2013 20:58
- Sist oppdatert
- 29.07.2013 21:34
KULEST PÅ VESTLANDET? Adri Manhave har skaffet seg pendlerdoning i særklasse.?FOTO: KAI-INGE MELKERAAEN
BRROOM: Skal vi kappkjøre?
FERRARI? Nei, en sykkel.
MANGE TUNNELER: Adri Manhave må suse gjennom fem tunneler før han er hjemme i Kinsarvik.
FÜR TOURISTEN: Også på veien finner turistene i Hardanger en attraksjon.
IKKE STØRST, MEN: Adris velomobil er garantert den mest oppsiktsvekkende farkosten på Rv 13.
SYKKEL: Ikke er det bil, ikke månerakett og ikke sykkel. Jo, stopp en hal! Det er nettopp hva det er.
– Dette er en vestlandssykkel, fastslår Adri Manhave, nederlenderen som i 2009 bosatte seg med familien i Kinsarvik og jobber på Tizir Titan & Iron AS i Tyssedal.
Lokalkjente vet at det innebærere 36 x 2 kilometer jobbreise. Det ble sykkel for sykkelglade Adri.
– Liker ikke å bli våt
– Etter to–tre dårlige somre ble jeg lei. Jeg liker ikke å bli våt og kald. Når det er 72 kilometer tur/retur kunne jeg ofte bli våt og kald. Derfor kjøpte jeg denne, en velomobil. Dette er en allværssykkel. Du er beskyttet mot regn og vind, og kan også sette på tak, forteller han.Etter noen runder på nettet, begynte han å vurdere prøvekjøring i Nederland. Det endte med kjøp.
Dermed er sykkelsesongen utvidet betraktelig, langt mer enn de fire–fem månedene andre syklister holder ut. Adri Manhave sin sykkelsesong er stort sett tolv måneder i året.
Sykling bedre enn bil
– Han er helt rå, sier en arbeidskollega til Haugesunds Avis.Selv forteller Adri at han har syklet doningen i 12 minusgrader – uten problemer.
– Eneste problem kan være snøføre, særlig nysnø er tungt å kjøre i. Men etter brøyting er det ingen problemer. Jeg kjører med piggdekk på alle hjul om vinteren.
Hjemme i garasjen har familien en nesten ny bil. Men Adri, som liker sykling bedre enn bilkjøring, foretrekker å bruke velomobilen, som for øvrig er laget i Nederland.
– Jeg var nødt til å finne en måte å forlenge sykkelsesongen på, sier han.
Velomobilen karakteriserer han som en trehjuls liggesykkel med et aerodynamisk skall i glassfiber. Han forsikrer at den er veldig komfortabel, uten å kjenne noe i rygg og armer. Her er det kun beina som jobber.
15 prosent raskere
57.000 norske kroner kostet kjøredoningen, som er utstyrt med 30 gir, nærlys, fjernlys, LED-lys i hekken og bakhjulsdrift. Bakhjulet er på velvoksne 26 tommer. All leamikk ligger dessuten inne i sykkelen, slik at kjede og tannhjul er beskyttet mot vær og skitt. Hele stasen veier 35 kilo, som er fire–fem ganger mer enn en moderne racersykkel.– Men velomobilen går om lag 15 prosent raskere enn en racersykkel på flat vei, forsikrer Adri. Han klarer fint 50 kilometer i timen på flat vei.
Langs Sørfjorden er det imidlertid ikke paddeflatt, slik at snittfarten jevner seg ut. Pendlingsturen ut fjorden (36 kilometer) tar gjerne mellom en og halvannen time.
1.100 km i måneden
– Når jeg kommer opp i over 60 kilometer i timen gjennom Okslatunnelen nord for Tyssedal, tror mange at jeg har motor. Men dette er bare pedalkraft, en såkalt Human Powered Vehihicle.– Får du noe kjeft fra bilistene?
– Nei, de tar egentlig mer hensyn til denne enn en vanlig sykkel. Men det er jo noen som tror de kan se gjennom en sving, og forsøker å presse seg forbi uansett. Da oppstår det av og til noen farlige situasjoner. Men de fleste tar hensyn.
Adri er såpass hektet på sykkel at han også har sin egen blogg, for øvrig på nederlandsk. På nettstedet a3manh.blogspot.com forteller han om sykkellivet, vær, vind, frukt og fjellturer i Hardanger.
Adri, som er medlem og trener med sykkelgruppa i IL Harding i Kinsarvik har siden oktober syklet 7.500 kilometer på velomobilen, i tillegg til 2.500 på vanlig racersykkel. Rittet Haugesund–Sauda inkludert. Det gir rundt 1100 kilometer i måneden.
– Jeg pleier å si jeg er sykkelgal. Du må dessuten være litt sykkelgal for å kjøpe en sånn.
Hieronder het filmfragment dat ik kopieerde van de digitale uitgave van de krant.
Volgt nog de vertaling van het artikel uiteraard, bij de meesten van jullie zal de kennis van het Noors wel wat roestig zijn neem ik aan?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vertaling.
Deze gaat sneller dan een racefiets op de vlakke weg.
Een rood zuurtje heeft het wegennet in de Hardanger ingenomen. Geschrokken automobilisten halen snel hun fotoapparaat tevoorschijn.
Onderschriften:
Foto 1: DE COOLSTE VAN HET WESTLAND? Adri Manhave heeft zich een pendelrijtuig in speciaalklasse aangeschaft.
Foto 2: BROEM, zullen we om het hardst gaan?
Foto 3: FERRARI? Nee, een fiets.
Foto 4: VEEL TUNNELS: Adri Manhave moet door 5 tunnels suizen voor hij thuis in Kinsarvik is.
Foto 5: VOOR TOERISTEN: Ook op de weg vinden de toeristen in de Hardanger een attractie.
Foto 6: NIET HET GROOTST, MAAR: Adri's velomobiel is gegarandeerd het meest opzienbarende voertuig op Rijksweg 13.
FIETS:
Het is geen auto, het is geen maanraket, het is geen fiets. Ja toch, wacht even! Dat is precies wat het is.
Dit is een Westlandsfiets, stelt Adri Manhave vast, de Nederlander die zich met zijn gezin in 2009 in Kinsarvik huisvestte en werkt bij Tizir Titan & Iron AS in Tyssedal.
Lokaal bekenden weten dat dat 2x36 km woonwerkreizen inhoudt. Dat werd fietsen voor fietsliefhebber Adri.
Houd er niet van om nat te worden.
Na 2-3 slechte zomers was ik het beu. Ik hou er niet van om koud en nat te worden. Wanneer je 72 km vice-versa moet kun je dikwijls koud en nat worden. Daarom kocht ik deze, een velomobiel.
Dit is een alleweersfiets. Je bent beschermd tegen regen en wind, en je kan er ook een dak opzetten, verteld hij.
Na een zoektocht op Internet overwoog hij proefrijden in Nederland. Dat eindigde met kopen.
Daarmee is het fietsseizoen aanmerkelijk uitgebreid, veel langer dan de 4-5 maanden die andere fietsers hebben. Adri Manhave zijn fietsseizoen is grotendeels 12 maanden in het jaar.
Fietsen beter dan autorijden.
Hij is fenomenaal, zegt een arbeidscollega tegen Haugesunds Avis.
Zelf verteld Adri dat hij z'n voertuig bij -12 graden heeft gebruikt- zonder problemen.
Het enigste probleem kan besneeuwde wegen zijn, speciaal verse sneeuw is zwaar om in te rijden. Maar na sneeuwschuiven is het geen probleem meer. Ik rijd met spijkerbanden op alle wielen in de winter. Thuis in de garage heeft het gezin een bijna nieuwe auto. Maar Adri, die liever fiets dan autorijd, gebruikt bij voorkeur de velomobiel, die overigens gemaakt is in Nederland.
Ik moest gewoon een manier vinden om het fietsseizoen te verlengen zegt hij.
De velomobiel karakteriseert hij als een driewielige ligfiets met een aerodynamisch omhulsel van glasfiber.
Hij verzekerd dat het geweldig comfortabel is, je voelt niets in rug of armen. Hier werken alleen de benen .
15 procent sneller.
57000 Noorse kronen kost het voertuig, dat is uitgerust met 30 versnellingen, dimlicht, grootlicht, LED-verlichting achteraan en achterwielaandrijving. Het achterwiel is 26 inch. Alle techniek ligt bovendien in de fiets, zodat ketting en tandwielen beschermd zijn tegen weer en vuil. Het hele spul weegt 35 kg, hetgeen 4-5 keer zoveel is dan een moderne racefiets.
Maar de velomobiel gaat ongeveer 15 procent sneller dan een racefiets op de vlakke weg, verzekerd Adri. Hij kan goed 50 km/u halen op het vlakke.
Langs het Sørfjord is het ondertussen niet helemaal vlak, dus de gemiddelde snelheid vlakt wat af. De route langs het fjord (36 km) naar huis kan tussen een en anderhalf uur duren.
1100 km in de maand.
Wanneer ik boven de 60 km/u bereik door de Okslatunnel noord van Tyssedal, geloven velen dat ik een motor heb. Maar deze gaat enkel op pedaalkracht, het is een zogenaamde Human Powered Vehicle.
Krijg je wel eens een grote mond van de automobilisten?
Nee, ze houden eigenlijk meer rekening met me dan met een gewone fiets. Maar er zijn er altijd wel die denken door een bocht te kunnen kijken en zich ongeacht wat voorbij zien te komen. Dan kan er wel eens een gevaarlijke situatie ontstaan. Maar de meeste houden wel rekening met me.
Adri is zo gehecht aan fietsen dat hij zelfs zijn eigen blog heeft. overigens in het Nederlands. Op het adres: a3manh.blogspot.com verteld hij over het fietsleven, weer, wind, vruchten en bergwandelingen in de Hardanger.
Adri, die ook lid is van en traint met de fietsgroep IL Harding in Kinsarvik heeft sinds oktober 7500 km gereden met de velomobiel, en daarbij nog 2500 km op de racefiets. Toerrit Haugesund-Sauda inbegrepen. Dat betekend rond de 1100 km in de maand.
Ik zeg meestal dat ik fietsgek ben. Je moet bovendien wel een beetje fietsgek zijn om zo'n ding te kopen.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zo dit was de vertaling, ik vond het artikel geslaagd, en de video vormt voor mij eigenlijk de kers op de taart, die geeft net dat beetje extra aan het geheel. Ook de kwaliteit van de beelden die hij maakte terwijl hij achter me aan reed, zijn eigenlijk goed als je bedenkt dat ze door de autoruit zijn gemaakt.
Leuk om te zien is bv dat er daadwerkelijk een hand met camera uit het raam van de donkere BMW komt tijdens passeren. Het intervieuw ging uiteraard in het Noors, heb ik niet vertaald, maar alles wat daar gezegd is staat ook in het artikel.
Het Hardanger Folkeblad, dat het vorige artikel publiceerde, heeft een oplage van net boven de 5000 kranten, Haugesunds Avis komt in een oplage van 26000, dus bereik je 5 x zoveel mensen met dit artikel. Een mooi stukje promotie voor ons soort fietsen denk ik!
Tot zover, later meer!
Groeten, Adri.