zaterdag 30 maart 2013

Vreemdgaan en meer leuks.......


Tjonge, wel een zware titel! Moet Ina zich al zorgen gaan maken? Nee, zo erg is het allemaal niet. Na m'n  nachtdienst kwam ik woensdagmiddag uit bed en het begon te kriebelen toen ik naar buiten keek. Ik moest weer even "luchten", en trok m'n fietskleding aan. "Even kijken of ik nog zitvlees heb" zei ik tegen Ina. "Oh, ga je met je echte fiets?" vroeg ze. "Hoezo, is die Strada niet echt dan?" vroeg ik. "Ja, maar je snapt me wel!" Nou nee, eigenlijk niet, maar ik weet beter dan te gaan doorvragen na meer dan 30 jaar huwelijk. Als deze jongen ooit vrouwenlogica gaat snappen zijn er 2 mogelijkheden: 1e: Ik word gek van blijdschap; 2e: Ik vreet van pure ellende m'n fietsschoenen op, compleet met carbonzolen en SPD-plaatjes!
Mocht het ooit gebeuren word het waarschijnlijk optie 2.............
Het vreemdgaan in de titel sloeg dus op de Scott, die mocht na een hele winter werkloos in de garage te hebben gestaan ook even luchten. Dit ritje viel me 100% mee, niet alleen m'n schoenen klikten vast op de pedalen, het voelde net of m'n hele lichaam op z'n plaats klikte.
De fiets past nog steeds als een handschoen, en zadelpijn?  Na 2 uur op de carbon SMP voelde m'n zitgedeelte niet anders als na 2 uur in m'n Stressles in de huiskamer, goed zadeltje!
Onderweg keek ik regelmatig verbaasd op m'n computer, kon ik zo hard omhoog? Maar ook verbazing op de min of meer vlakke stukken, gaat dat echt niet harder hier? Ook de afdalingen zijn belachelijk laag in snelheid, vergeleken met Bob uiteraard. Al met al viel alles weer gelijk op z'n plaats, na een paar keer schakelen was ik weer gewoon aan de Double Tap hendels, en dan het geluid! Of beter gezegd de totale afwezigheid daarvan. Enkel het zoemen van de bandjes en de rijwind rond m'n hoofd, heerlijk gewoon, heel anders dan het geluid in de klankkast die een VM nu eenmaal is. Het geluid in Bob is ook verminderd, na monteren van de nieuwe kettingrol en ook het kenmerkende "knisperde" geluid van de spikes is weg, nu de PM's er weer onder liggen, maar vergeleken met een gewone racefiets is een VM een "rammelbak", met alle respect voor de voordelen die zo'n fiets wel heeft op een gewone racer.
De SMP carbon "zetel".

Vreemdgaan met de Scott.
Dus eigenlijk was de titel fout, m'n eerste liefde was de racer, dus vreemdgaan doe ik eigenlijk met Bob!
En de lezers die al gretig begonnen te lezen, tuk op alle smeuïge details van m'n vreemdgaan, zullen gewoon hun eigen fantasie de ruimte moeten geven..................
Tot zover het vreemdgaan, verder had ik al een tijdje zin om eens een ritje over de "magische" 100 km grens te maken, dat had ik nog niet gedaan met de Strada.
Een doel was snel gevonden, ik had een ritje in gedachten naar een van de bekende watervallen in het district, de zuidelijk van Odda liggende Låtefoss, een dubbele waterval, die in veel autorondreizen opgenomen is. Afstand vanaf Kinsarvik ongeveer 56 km, dus heen en weer boven de 100 km.
Met het nog steeds prachtige weer moest het er nu maar eens van komen.
Met -3,5 graden vertrek ik net na 9 uur 's morgens, neem wat brood en koffie mee, en natuurlijk een volle infuuszak met water voor onderweg.

Instanes, kijkje in het Sørfjord.
Hier en daar stop ik om een foto te maken, en af en toe een noodzakelijke sanitaire stop. Aan de verder wolkeloze hemel zweven 2 hele kleine wolkjes, het lijken wel lammetjes die van hun moeder afgedwaald zijn. Het is puur genieten van het mooie landschap en de frisse berglucht, wat kan het leven toch mooie momenten hebben!



  In Odda aangekomen ga ik in zuidelijke richting omhoog, een 2 km lange klim naar het Sandvinvatnet, het zoetwatermeer zuidelijk van Odda, dat nog grotendeels bevroren is.

Sandvinvatnet, het zoetwatermeer zuid van Odda.


Tussen de bergen ligt Buarbreen, de gletsjer bij Odda.


Boven gekomen gaat het verder langs het meer, de weg is voor Noorse begrippen plat en fietst voor mij heel gemakkelijk. Net voorbij Hildal stop ik even om Vidfoss op de foto te zetten, dan weer verder tot Oddadalen smaller word en de weg begint te stijgen, eerst vrij steil, dan geleidelijk omhoog tot aan Låtefoss, het doel van vandaag.
Vidfoss, de bevroren waterval bij Hildal.




Grønndalselva
, het riviertje dat door Oddadalen loopt.

Nog geen zomer hier..........
Bij Låtefoss staat een bord dat zowel lucht- als wegtemperatuur aangeeft, leuk om te zien dat verschil!
Schuin tegenover Låtefoss nog een waterval.


Bob bij de kiosk en de dubbele waterval Låtefoss.


Grønndalselva richting Skare.
Ik heb nog een filmfragmentje gemaakt, verwacht geen kwaliteit zoals van Mooi Geel of Magic Bullet, zo'n camera heb ik niet......


Om 11.45 heb ik het wel gezien, en besluit m'n meegebrachte 8 boterhammetjes met honing weg te werken, en de koffie die nog lauwwarm in de Contigo thermobeker zit op te drinken, om na die lunch richting huis te gaan. Na 10 minuten is de inwendige mens versterkt en vangt de terugreis aan.
In het stukje afdaling zet ik een nieuw record, 81,4 km/h! Gaat best hard in een Strada, met die snelheid, maar desondanks blijft de fiets geheel controleerbaar.
Vlot bereik ik Odda, en ga weer op de bekende weg terug huiswaarts. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot een +4 graden, fiets net weer iets lichter, en ook de zon op je hoofd geeft een goed gevoel.
Met het lange paasweekend zijn veel mensen al vrij en is het redelijk druk met autoverkeer op de weg. Dit geeft vast een voorproefje op de zomer, niet te geloven hoeveel foto's weer genomen worden van Bob en de alien met spiegelglazenogen die zich erin bevind!
Ik stop een laatste keer op Lofthus en neem nog 2 foto's, zomaar van het haventje en de achterliggende wand aan de overkant.
Als ik thuiskom komt Ina ook net aan, ze kon een uurtje eerder weg, en wil nog even fietsen. Die kilometers kunnen er nog wel bij, de computer in Bob geeft 113,6 km aan, en met Ina mee rijden levert er nog 6 extra op. Die rijd ik op de Trek 3900 van Teun, Ina op haar e-Sparta.
Al met al weer 2 geslaagde fietsdagen, morgen (Goede Vrijdag) beginnen m'n 12-uurs ochtenddiensten weer, 3 stuks en dan nog 2 normale 8 uurs middagdiensten voor de vrije week.

Al met al een mooie maand gehad, prachtig weer, de Strada is de "kaap" van 5000 km gepasseerd, nieuwe topsnelheid (81,4 km\h bergaf), en tot slot ook nog eens een nieuw afstandsrecord in maart, want voor de eerste keer meer dan 1000 km in de Strada afgelegd in 1 maand!
Verder wil ik nog zowel velomobiel.nl als velomobielonderdelen een compliment geven voor de snelle respons en service, beide bestellingen waren razendsnel thuis bezorgd, klasse!
En een persoonlijk bedankje aan Wim Schermer voor de support aan de HTML aanpassing om de "Lightbox" weer aan de gang te krijgen op de blog, kijkt toch net even makkelijker foto's op die manier!


Allemaal een prettige Pasen, en tot de volgende blog!

Groeten, Adri.

zaterdag 23 maart 2013

Vervolg bandenwissel.

Zo even een kleine aanvulling op de vorige inleg, je kunt natuurlijk wel banden in de vuilnisbak gooien, maar dan moet je eigenlijk ook vermelden wat er voor in de plaats gekomen is. Niet erg moeilijk, dat zijn de originele Perfect Moiree's die er bij aflevering op lagen, en die circa 1000 km ingereden zijn. Deze zien er nog uit als nieuw. De spikes waren dus na circa 3500 km rijp voor de vuilnisbak, ondertussen zijn de nieuwe spikes al binnen, die kunnen wachten op de komende winter.
Wat vroeg om nu al in huis te hebben? Nou nee, deze gingen bij Chain Reaction Cycles in de opruiming, dus mochten de deur uit met 33% korting, mooi meegenomen dus. Eigenlijk best duur in gebruik die spikes, maar veiligheidsgevoel mag best wat kosten.


Verder nog een mijlpaaltje te melden: de eerste 5000 km zijn gepasseerd, ik ben nog maar een beginner vergeleken met sommigen van jullie, maar de gang zit er in!


Beetje onscherp..........

Verder gewoon een stukje fietsen af en toe, nog steeds prachtig weer hier met veel zon, de temperatuur gaat 's nachts nog naar -5 graden, overdag komen we op circa 2,5 tot 3 graden met een fris windje, maar toch fijn fietsweer!
Later meer...........

Groeten, Adri.

dinsdag 19 maart 2013

Bandenwissel en meer.....


Tja, denk je lekker bezig geweest te zijn laatst, kom je bij de fiets op het werk, is weer de druk van de linkervoorband voor de helft weg. Ik controleer altijd m'n banden voor ik huiswaarts moet, om verrassingen op de late avond te voorkomen. Ik was in de middagdienst, en om nu om 23.15h nog een band te staan wisselen en daarna naar huis te rijden...... Maar nu pompte ik de band keihard op om 22.00h en kwam op de "normale" tijd van 00.35h thuis.
Op vrijdagmorgen kwam ik langs de fiets om de dagelijkse portie brandhout te halen, en constateerde een geheel platte linkervoorband. Dan maar even de band eraf en controleren, ook de buitenband, want ik had deze biba al eens gerepareerd. Controle wees uit dat er weer een gaatje in de biba was, en toen ik de buba nakeek werd duidelijk dat die rijp was voor de grijze container. Een gedeelte van de spikes was eruit, en op die plaatsen was er een open verbinding van buiten naar de biba. Met de fijne steentjes die bij ons op de hellingen gestrooid worden op de sneeuw/ijslaag hoef ik niet veel meer uit te leggen......
Marathon Winter voorband binnenstebuiten.

In de gaatjes zaten ooit spikes........



De scheur in de achterband.

Ook de achterband kon de vuilnisbak in, de band zag er nog redelijk uit, maar over het gehele loopvlak was een duidelijke scheur te zien als de band op druk stond. Daar ga ik niet meer de hellingen mee af met snelheden die oplopen tot 70+ km/h. 

Ondertussen had ik het nieuwe afneembare vizier op  de kap gemonteerd, en constateerde een schaafplekje op zowel carbon als vizier. Dan maar een stukje tochtstrip op de kaphelften geplakt.



Gedurende de winter heb ik geregeld met het mini-vizier gereden, zo'n viziertje werkt eigenlijk goed, maar ik vond er 2 nadelen aan: het zicht in de spiegels word verstoord en mijn hoofd kreeg in de afdalingen te veel wind, zodat ik tranende ogen kreeg, ondanks mijn sportbril.
Dus in navolging van Simply Red en Mooi Geel moest ik ook een XL versie van het vizier maken.
Uit een stuk 1mm dik Lexan knipte ik een vizier van circa de dubbele hoogte van het originele viziertje, waarbij het origineel mooi als mal kon dienen.
Plaatsing moest nu voor de spiegels, zodat ik goed zicht naar achter behield.
Het geheel is zeer geslaagd, zelfs in de afdalingen krijg ik geen tranende ogen meer! En onbelemmerd zicht naar achteren, prima dus!


Dan nog even terugkomen op het ongeval waarover ik schreef onlangs, de vrachtwagen die het fjord in gereden is. De auto en chauffeur zijn op 14 maart met behulp van een kleine radiografisch bestuurbare duikboot gelokaliseerd, circa 90 meter uit de kust, en op 80 meter diepte. De man bleek vastgeklemd in de cabine te zitten, besloten werd tot een zo spoedig mogelijke berging.
Op zaterdag 16 maart kwam ik langs de plaats van het ongeluk en was de berging van auto en chauffeur in volle gang. Pas 's avonds om 22.00h stonden auto en slachtoffer op het droge.
Zowel vrachtwagen als slachtoffer worden onderzocht om te proberen de oorzaak van het ongeval op te helderen.
De plaats van het ongeval.


Het bergingsvaartuig aan het werk.

Tijdens mijn korte stop om een paar foto's te maken werd de Strada uitgebreid bekeken door de aanwezige politie en brandweermensen, en werd ik aangesproken door een journalist van Haugesunds Avis, ( de krant van Haugesund ), die zei wel een artikel over m'n vervoermiddel te willen schrijven later dit voorjaar. Een beetje velomobielpromotie in een krant die door circa 60.000 mensen gelezen word  kan nooit kwaad, en hoe meer mensen lezen wat er tegenwoordig allemaal op de weg rondrijd, hoe beter!



Ik houd jullie op de hoogte, tot later!

Groeten, Adri.











woensdag 13 maart 2013

Bezig zijn.

Ben weer bezig geweest met wat knutselwerk aan Bob, ik had nog een paar dodehoekspiegels liggen, die moesten er nu ook maar eens op. Als de toeristen beginnen te komen is het wel zo lekker om alles goed te zien. Bevestigen leek eerst niet makkelijk, maar ik vond al snel uit dat ik de lampsteunen aan de spiegels kon gebruiken. Op de spiegeltjes op 2 plaatsen klittenband geplakt, en op de steunen en op de body ook, en dan even passen en proberen. Dat zag er niet te gek uit en getuige de foto's werkt dat goed ook.








Los daarvan had ik een kapotte glasfiberveer in het rechtervoorwieldoekje, ik had al een tijdelijk spalkje gezet van isolatietape met een stuk afgeknipte tie-wrap, maar dat moest beter kunnen. Op het werk een stukje "tubing" gevraagd, een rvs buisje van de juiste diameter en op de goede lengte afgezaagd. De veer erin en de goede lengte bepalen. De scheur in de veer ondertussen een likje secondelijm gegeven, en ter versteviging nog wat isolatietape eromheen gewikkeld.  Doekje terug eromheen en in het wiel plaatsen. Zo, dat was ook weer gedaan.




Nou had ik laatst een opberghoes gemaakt voor de hoed van de deelbare kap, en dat werkt op zich prima, maar als je de fiets parkeert en wilt afsluiten gaat dat niet als je enkel het liggende carbondeksel van de kap mee hebt in de neus. Het kleine afdekkapje van het schuimdeksel past niet, dat is veels te klein. Aangezien WWW( Wim's Web Winkeltje ) nog geen aparte afdekkapjes hiervoor op het schap heeft liggen moest ik zelf wat verzinnen. Zelf een deksel lamineren zou natuurlijk het mooist zijn, maar dat heb ik nog nooit gedaan, los van het feit dat ik de spullen niet in huis heb.
Dan maar een stukje hardboard in de juiste grootte gezaagd, en een rubber strip eronder geschroefd.
Het paste wonderwel redelijk goed, het deksel gespoten, en na droging afgewerkt met klittenband op de juiste plaatsen.






Ook de O-ringen van de kettingrol heb ik vervangen, het begon wel erg veel te ratelen in de fiets de laatste tijd. Heb ik waarschijnlijk iets te lang mee gewacht, er waren al een paar tanden verdwenen.
Het geratel is weg, maar er is toch een bestelling voor een nieuwe kettingrol weg, om zeker te zijn.
Dat is dan leergeld betalen te wijten aan nog te weinig ervaring, neem ik aan.
Mijn eerste lekke band is nu ook een feit, dat na 4200 km. Gelukkig niet onderweg, de band loste gewoon z'n druk, op 2 dagen stond de band nog maar op 2,5 bar i.p.v. 5 bar. Het was een minuscuul klein gaatje, de binnenband moest door het water om het te kunnen vinden. Ook nog wat gewoon onderhoud gedaan, ketting schoongemaakt en gesmeerd, en de remkabels gespannen, want als ik instapte op een helling bewoog Bob zich een paar cm ondanks dat de handrem erop stond.
Verder gaat alles gewoon z'n gangetje, op dinsdag wat lichte sneeuwval gehad die dezelfde dag al weer van de wegen weg was. Ook hier is het wachten op hogere temperaturen, vandaag -5 met een snijdende wind, niet aangenaam dus.
Toch nog even eruit geweest, net als gisteren 56 km, gewoon even "luchten".

Tot de volgende keer,

Groeten, Adri.

zaterdag 9 maart 2013

Retourtje apotheek.


Zo weer even een berichtje uit het noorden. In tegenstelling tot het regenachtige Nederland hebben we hier weer al een paar weken prachtig weer, de temperaturen zijn nog niet voorjaarsachtig maar de winter begint langzaam aan zijn greep iets te lossen. Overdag hebben we veel zon en strak blauwe luchten, met +3 tot +5 is het niet echt warm, maar alle wegen zijn sneeuw en ijsvrij. In de avond en nacht zinken de temperaturen weer tot -3 tot -5, zodat het op sommige plaatsen over de weg lopende smeltwater van de ijsmassa's weer tot verraderlijk gladde plekjes bevriest. Gewoon rekening mee houden, dan gaat het prima om te rijden.
Hier geeft het ijs zich gewonnen. ( Fresvik)
De spijkerbanden blijven er voorlopig nog een paar weken onder, ik ga geen onnodig risico nemen.
Uitzicht vanaf buitenzijde Vindhammartunnel bij Fresvik.
Omdat het zulk prachtig weer is kan ik niet thuisblijven, ik verzin gewoon een uitstapje! Het word een retourtje Odda, om bij de apotheek daar even mijn astmamedicatie op te halen. Dat kan ook gewoon ingepakt worden en met de dienstbus meegegeven worden, zodat het in Kinsarvik in de plaatselijke Spar opgehaald kan worden, maar ik wil toch fietsen, dus rij ik zelf die 85 km wel even op en neer.


Het onverlichte tunneltje bij Skjeldås.

 Na een stop bij Fresvik stop ik iets verder ook bij het tunneltje bij Skjeldås, op de foto is duidelijk te zien dat het voor fietsers en voetgangers verboden is om er doorheen te rijden/lopen. Deze verkeersdeelnemers moeten het "fietspad" aan de buitenzijde gebruiken.




Fiets/voetpad.

Ik neem een foto van het "fietspad" dat door het aflopende water van de rotswand ook een hangijspartij ontwikkeld heeft, en omdat het niet is onderhouden of afgeschraapt zoals de andere plaatsen met "is-svuller" plaatselijk geheel bedekt is met ijs. Dit is precies wat André Dronkers bedoelde in zijn reactie op "Ijsbobbels". De Noorse regering heeft ook een programma om het fietsen te stimuleren, dat is hier ook duidelijk te zien! Let ook even op de hoeveelheid stenen en andere neergekomen rommel tijdens het winterseizoen, hier ga ik dus niet overheen met de fiets, die discussie durf ik wel aan mocht ik worden aangehouden door de politie als ik in een tunnel fiets die een verbodsbord heeft!








Ziet er heel fietsbaar uit nietwaar?

Na mijn bezoek aan de apotheek gaat het weer huiswaarts, en neem ik nog een foto van mijn werkplek, hieronder aangegeven op het bord.




Mijn werkplek: Tizir Titanium & Iron.





Misschien wel leuk om even een promotiefilmpje van het bedrijf te bekijken, dan krijgen jullie een idee hoe het er op een smelterij uitziet. Met dank aan Bram Smit, die me attent maakte op het bestaan van dit filmpje! Open de volgende link:
http://vimeo.com/29432297
Veel kijkplezier!

Terwijl ik verder langs Tyssedal rijd, hoor ik sirene's en zie blauwe zwaailichten in mijn spiegel. Er passeren 2 brandweerauto's, gelijk gevolgd door een ambulance. Dan zal er wel een ernstig ongeval gebeurd zijn verderop vermoed ik. Een stuk verder stop ik even bij Espe, en maak een foto op ongeveer dezelfde plaats waar de Strada eerder stond bij het hangijswandje. ( Natuurlijke ijssculpturen)
Ik rijd verder richting Kinsarvik en dan hoor ik weer een sirene, er passeert nog een brandweervoertuig met aanhanger. Op de aanhanger een motorboot, dit geeft aan dat er waarschijnlijk een voertuig te water is geraakt tijdens het ongeval.
Bij Espe, ook hier is de dooi ingetreden.
Eindelijk na de bocht net voorbij Øvre Børve zie ik de plaats van het ongeval, zwaailichten, auto's in de file, 2 bootjes die op het fjord heen en weer varen en de overvliegende ambulance helikopter van het Haukeland Universiteitsziekenhuis te Bergen. Dit is een ernstig ongeval dus!
Als ik ter plekke arriveer komt de schoolbus voorbij en stopt net voor me, de schooljeugd waaronder onze zoon Teun stroomt sensatie belust de weg op, het lijkt nog het meest op een mierenhoop waar met een stok in gepord word!
De druk bellende jeugd meld een steenlawine die een auto zou hebben meegesleurd, en de hele weg zou versperd zijn. Ik rijd een stukje door, naar de in de verte staande politieman, die zegt me gelijk dat ik rustig langs kan fietsen, er is geen versperring.
Niemand zegt verder iets, thuisgekomen blijkt dat er een vrachtwagen geladen met stenen over/door het betonrandje dat de reling vormt naar beneden gereden is. Aan de vegetatie was te zien dat er iets groots naar beneden gegaan is, tevens zijn er glas/spiegel scherven gevonden aan de waterkant.
Brandweerduikers vonden ook delen van de vrachtwagen  op 35 meter diepte, maar zowel de 36-jarige chauffeur als de vrachtwagen zijn nog niet gelokaliseerd.
Weer erg triest dit ongeval, er moet aangenomen worden dat de man overleden is, het zeewater is nog erg laag in temperatuur, dat overleefd niemand erg lang. De zoektocht naar het slachtoffer is vrijdagavond afgesloten toen het donker werd, op zaterdag is er met een helikopter de kustlijn afgezocht, op zondag gaat er met een bootje gezocht worden. Als de zoektocht niets opgeleverd heeft zal er waarschijnlijk maandag aanstaande een radiografisch bestuurde miniduikboot ingezet worden.
Volle paraatheid.



Rustig voorbijrijden.
Thuisgekomen blijkt dat de weg inmiddels afgesloten is, ik moet wel de nachtdienst in op de vrijdagavond. Mijn 12-uurdienst begint om 19.00h, dus moet ik wegrijden om ongeveer 18.00h.
Ik bel dat ik wat later zal zijn in verband met de wegafsluiting, om 18.15 word op de computer gemeld dat de weg open is en vertrek ik alsnog naar het werk. De wegafsluiting had blijkbaar te maken met het neerzetten van de helikopter, die een knap staaltje liet zien door hier te landen. Deze foto is van internet geplukt, was gepubliceerd op de digitale uitgave van het Hardanger Folkeblad.

Niet heel veel ruimte hier!

Iedereen leeft mee met de nabestaanden natuurlijk, dit soort ongevallen brengt altijd een schok teweeg in de plaatselijke gemeenschap.

Tot zover mijn retourtje apotheek, later meer!

Groeten, Adri.