vrijdag 30 november 2012

Beetje knutselen.

Zo weer iets sneller een nieuwe inleg, omdat een collega opgemerkt had dat het achterlicht erg goed zichtbaar was, doch de voorlampen volgens hem wat tegenvallend waren qua lichtopbrengst, moest ik daar ook iets mee doen.
Nu kon ik zelf  goed leven met de lichtopbrengst van de lampen, maar ik heb af en toe problemen met tegemoet komende auto's die erg slecht hun dimschakelaar kunnen vinden. Knipperen met het grootlicht zijn ze dikwijls niet van onder de indruk, dus hier moest een andere maatregel genomen worden.


                                            Met 1 lamp.




                                          Met 2 lampen.

Nou had ik hier al rekening mee gehouden, ik heb hele stukken op m'n woon-werkroute die totaal onverlicht zijn, dus daar heb je nooit licht genoeg. De Strada was afgeleverd met lampsteunen naast de spiegels, om daar een paar batterijlampen te kunnen plaatsen. De lampen hadden er al eens opgestaan en dat beviel goed, maar de batterijen, die in de fiets geplakt waren met klitteband, vielen steeds op de bodem omdat het klitteband losliet.(noorse kwaliteit?) Had al eerder problemen om de race/tourkap, die voorzien is van 7 klittebanden los te krijgen op de 2 extra bandjes. De door mij geplakte klittebanden trok ik telkens er mee uit als de kap eraf ging. Tot slot geprobeerd met dubbelzijdig plakband (nederlandse!) en nu bleef alles goed zitten.


                                          Eerste opzetje.


Omdat de oplaadbare batterijen van de lampen ook niet echt licht zijn besloot ik iets anders te verzinnen. Door een beugeltje te plaatsen op de flensrand in de fiets, en daar een stukje hout aan te schroeven, maakte ik een ophangpunt voor de batterij, die ik er dan ook weer makkelijk af kon halen tbv lading. Het geheel lukte, ik heb alleen de bevestiging van het hout aan de beugel veranderd in een boutje/moertje verbinding, dat was iets steviger.

                           
                                 
Verbeterde versie met ophanggleuven.
 
 
 Naast de 2 vaste koplampen kan ik nu gebruik maken van 2 MagicShine 900 lumen lampen, als ze me nu nog niet zien monteer ik de Inton 1000 lumen op m'n helm, en dan eens kijken of ze nog niet willen dimmen!

                                          Met alle lampen.


Omdat het iets kouder word hier, de tempraturen gaan richting 0 nu, de voetenstrip maar eens gemonteerd, ben benieuwd of dat  veel scheelt.
Vandaag een ritje Odda gedaan, 85 km heen en weer, met 1 graad  Celsius. Het was eigenlijk heel lekker fris weer, dus ik heb een extra jasje aangedaan en heb cabrio gereden, dat blijft toch het echte fietsgevoel. Ik was al 5 km onderweg toen ik bedacht dat ik met dit weer eigenlijk een camera had moeten meenemen, het waren mooie plaatjes onderweg. Die zullen jullie tegoed houden, ik zal proberen er de volgende keer om te denken.
Later meer!
Groeten, Adri.

woensdag 28 november 2012

Mijn fietsen.

Heb al meerdere berichten geplaatst waarin ik mijn fietsen genoemd heb, maar ik zal ze bij deze even officieel voorstellen.



Mijn racefiets: Scott Addict R 2 in de maat L (56cm) carbon frame, afgemonteerd met SRAM Red Black 2011.
Deze is voorzien van een compact drive, crankstel 50-34 met 172,5 mm cranks, balhoofdstel kwam standaard mee met het frame en is een Ritchey semi-integrated. Stuurvoorbouw Deda Newton 31, 130 mm; stuurbocht Deda 44 cm breed hart op hart.

 Zadelpen Ritchey One Bolt WCS; zadel Selle SMP Carbon.

 Wielen zijn van Fulcrum model Racing Zero 2-way fit. Cranklagers zijn uiteraard ook van SRAM, keramische press fit lagers.
De achterderailleur heeft keramische lagers in de wieltjes, de Fulcrums hebben ook keramische lagers in de carbon naven. Pedalen zijn SPD pedalen van Ritchey Pro Mountain V5 Paradigm MTB.



De fiets rijd licht en stijf, weegt 7 kilo rijklaar en past me als een handschoen. Ik vind zelf de kleurencombinatie erg mooi, alles zwart/rood, ook de wielen met de rode spaken passen prima in het plaatje.
De afgelopen dagen was het droog weer en ben ik 2x "vreemd" gegaan met de Scott, ben na thuiskomst met de Strada nu in totaal 5x buiten geweest met de Scott. Dat geeft gelijk aan hoe verschillend dit is met een velomobiel, daar kijk ik alleen maar of het niet gaat sneeuwen of stormen.

Mijn velomobiel: Velomobiel.nl Strada nr. 119 in de kleur rood.


 Uitgerust met de volgende extra's:
3x10 speed SRAM XO; reservewiel 20"; 2de spiegel; rondom SKF E2 lagers; lampsteunen naast de spiegels; 90 mm remtrommels; trekhaaksteun; 2de accu; 2de koplamp; knipperlichten, tilbeugel; Ventisit nekpad; Risse Genesis achterdemper; claxon; en de deelbare kettingrolhouder.
Zo is de Strada in Dronten afgeleverd, daarnaast bestelde ik bij VO.nl een deelbare race/tourkap.



Dat is dan op een 12 volt installatie na wel zo'n beetje het hele optie pakket geloof ik.
De Strada bevalt tot nu toe uitstekend, ben nog wat zoekende naar de juiste kleding bij de juiste tempraturen, en er zijn een paar kleine puntjes die volgens mij beter zouden kunnen.
Als je zoals ik 2 accu's hebt zou het handiger zijn als een van de aansluitdraden gewoon eens 5 cm langer zou zijn, dan kan je makkelijker de accu verder plaatsen zonder af en toe  de stekker los te trekken. Ook heb ik meegemaakt dat door het vele vocht in de fiets, het licht af en toe uitviel, wat denk ik te wijten was aan lekstroom via de  stekker naar de vochtfilm in de body. Omschakelen naar de andere accu hielp, de stekker even oppakken ook soms. Bij de lampjes  die ik gebruik op de racer zijn de aansluitingen waterdicht, en ook steviger aan elkaar bevestigd. Als je daar de batterij los trekt tbv lading, hoor je een duidelijke " PLOP" als de afdichtigsrubbers lossen.
Heb ondertussen 2 garantiegevallen gehad, die zijn beide netjes opgelost.
De claxon produceerde een paar weken geleden enkel klik geluiden, een mail naar VM.nl werd snel beantwoord met een uitleg over de stelschroef op de claxon. Verstellen leverde luidere of minder luide klikken op, dus na dat gemeld te hebben stuurde Ymte me gelijk een nieuwe claxon die ondertussen gemonteerd is en werkt naar behoren.
De door mij bestelde kap liet ik in september naar mijn ouderlijk huis sturen, om deze mee te nemen toen we toch naar Nederland reisden om de Strada te halen. Ik had de kap uitgepakt en bekeken, en daarna weer netjes ingepakt om pas te gaan gebruiken in Noorwegen. Bij de eerste demontage van de kap viel me pas op dat het vizier gewoon vast geschroefd zat. Ik mailde naar Wim S. dat dit niet echt handig was en stuurde een paar foto's op zijn verzoek. Dit was volgens Wim S. de eerste keer dat dit fout gegaan was, en hij stuurde ook gelijk een nieuw vizier met de bijbehorende drukknoppen via de post. Ook dit is dus netjes opgelost!
Al met al een goed gevoel en veel meer fietsen dan anders in deze koude donkere tijd.

Later meer!

Groeten, Adri.

maandag 26 november 2012

Schakelen..........


Zo, weer al veel te lang gewacht met een blogbericht, heb ook geen excuses hiervoor, de dagen gaan echt open en dicht, heb eigenlijk altijd wel wat omhanden. Maar goed, om even terug te komen op de vorige blog, daarin vermelde ik de eerste rit door de sneeuw, die erg veel tijd koste om thuis te komen.
Zuivere fietstijd was iets langer dan 2 uur, maar ik reed van het werk weg na een 12uurs dienst op zondag, was overwerk trouwens, om 19.15h, en was pas thuis om 22.00h. Ik had onderweg de pech dat de ketting 2x tussen het grootste tandwiel en de spaken op de naaf viel. Dat kan normaal niet gebeuren, ik vond het ook eigenaardig, want de fiets schakelde perfect tot dan. Nou ja, ik had al eens aan de stelschroef gedraaid toen er wat geratel hoorbaar was. Dat draaien leek niet echt veel effect te hebben, en na 2x de fiets op z'n kant te hebben gelegd in die zware sneeuwbui om het kapje van de derailleur te schroeven, en de ketting weer op z'n plaats te leggen leek het me wel raadzaam om het spul eens aan een iets zorgvuldiger onderzoek te onderwerpen.
De stelschroef eerst eens bekeken, en daar bleek al waarom het schroeven weinig effect had: het touwtje van de trekbel dat aan de kabel van de achterversnelling vastgemaakt was, had een los uiteinde dat zich tussen de stelschroef gewurmd had en er voor zorgde dat draaien aan de schroef geen of nauwelijks effect gaf.
Het touwtje er uit gepriegeld, en dan de fiets met de achterzijde op wat blokken gezet zodat het wiel vrij kon draaien. Daarna zoon Teun erbij gehaald en uitgelegd wat de bedoeling was. Teun in de fiets en rondtrappen en op bevel schakelen. Eerst de ketting op het kleinste kransje achter, de kabelspanning controleren en dan afstellen. Ook de L-schroef zo versteld dat het niet meer mogelijk was om de ketting over de grootste krans te drukken. Lukte bijna, het schakelde in bijna alle versnellingen goed, maar ik had eigenlijk iets te weinig tijd, dus besloot de rest onderweg met de stelschroef die nu weer werkte verder fijn te stellen. Dat ging een paar dagen prima, daarna begon het weer met ratelen en overslaan van tandwielen.


Nou had ik al eens meer een derailleur afgesteld, en dat was nooit fout gegaan, dus ik begreep niet helemaal wat er aan de hand was.
Ik was nu alleen thuis dus met behulp van een paar stroppen de hele bobslee opgehesen aan de carport, zodat ik redelijk gemakkelijk de pedalen kon ronddraaien met de hand, nog bij de draaishifters kon in de fiets, en de stand van zaken kon bekijken bij de derailleur.


Bij goed bekijken van de derailleur viel me op dat er geen eindstopje op de kabel zat, en ook dat de kabel niet geheel op de juiste plaats leek te liggen. Goed bijlichten dan maar, en jawel daar viel me op dat de kabel over de halvemaanvormige begeleiding naar de bevestiging liep, terwijl er een gaatje zichtbaar was in het halvemaantje. Daar moest de kabel dus doorheen en dan bevestigen met de 5 mm inbus.



Vervolgens weer de hele afstelprocedure, nu zag ik ook wat er fout ging in de laagste versnelling. Als de ketting op het 36 kransje lag ratelde het vreselijk, als gevolg van klem zitten van de derailleurkooi tegen een randje van de body beneden, waardoor het bovenste wieltje te dicht tegen de krans kwam. Afstellen van de B-schroef hielp niet, de bovenzijde zat al te hoog, en kon niet lager komen door het randje beneden.
De constructie eens bekeken, en tot de conclusie gekomen dat ik dat randje goed kon weghalen zonder schade aan de fiets toe te brengen. Dus met de haakse slijper een randje van 7cm bij 8mm weggeslepen. Daarna dezelfde configuratie geschakeld, en inderdaad de kooi zakte ongeveer 1 cm onder het randje, en nu kon ook de B-schroef ingesteld worden. De hele schakelprocedure nog eens herhaald, en nu was de schakeling weer perfect! ( voor zover perfectie bestaat dan )




Het stuk waar het randje weggeslepen werd.

Nu kan de G-pully zakken en de ketting op spanning houden.

De kooi ligt geheel tegen de body in de laagste versnelling.

Alle 30 versnellingen konden geschakeld worden, net als toen ik het bobsleetje net gehaald had en uiteraard alles uitprobeerde. In sommige gebieden stond de kooi wel erg strak, en in andere hing de ketting  redelijk slap, maar alles werkte.




Voor de zekerheid in de achtermiddag nog even de blauwe bijbel geraadpleegd, het Park Tool Big Blue Bicycle Repairbook, en daar kwam ik erachter waarom de schakeling nooit helemaal in alle versnellingen even goed kon lopen. Op de bobslee is een SRAM XO 3x10 versnelling gemonteerd met een 12-36 cassette achter. Geen probleem voor de XO 10, die kan een 36 tandkrans schakelen, maar ik las ook dat je rekening moet houden met de totale capaciteit van je derailleur, die tenslotte voor een goede werking ten allen tijde de ketting op spanning moet houden met de G-pulley. In geval van de XO betreft het een lange slag derailleur, waarbij de afstand tussen de G-pulley wieltjes circa 8,5 cm is. Volgens de blauwe bijbel heeft een dergelijke derailleur een totale capaciteit van circa 45 tanden, wat berekend word op de volgende wijze: cassette achter 36 minus 12 = 24 tanden, kettingwielen voor 53-42-30 geeft 53 minus 30 = 23 tanden, dus totaal komt dat op 24 + 23 = 47 tanden, dus meer dan de totale capaciteit die max. 45 tanden is. Nou kon je volgens de blauwe bijbel daar iets over gaan, maar dan moesten bepaalde schakelgebieden vermeden worden. Die extremen zijn bij de meesten van ons wel bekend, het is uiteraard niet nodig om bv. 30x12 te gaan rijden, of 53x36, daartussen ligt een groot schakelgebied waar keuzes genoeg zijn. Bij velomobielen word meestal een wegcrankstel gemonteerd, en dit in combinatie met een terreincassette gaf deze uitkomst, daar had ik van tevoren geen rekening mee gehouden, maar op deze manier weer iets bijgeleerd.
Ik had zelf gevraagd om montage van een 10 speed, en ook om de grote spreiding op de cassette, ik kan later als de beenspieren goed aan het extra gewicht gewend zijn altijd overwegen om de cassette te wisselen naar bv 32-11 waardoor ik net onder de max. capaciteit kom, en toch de beklimmingen goed aan kan. Het 2 de tandwiel van boven is nu ook een 32, en daarmee kwam ik ook op de steilste stukken boven, uiteraard met iets harder op de pedalen duwen.
Maar goed, probleem was opgelost, er kon weer zorgeloos met de bobslee naar het werk gereden worden.
Dit hele verhaal was net voor ons lange weekend, dwz 3x12 uur op vrijdag, zaterdag en zondag, gevolgd door 2 "normale" 15.00h-23.00h middagdiensten op maandag en dinsdag. Na dit weekend volgt onze vrije week, vrij van woensdag tot woensdag, en dan weer aan de bak voor 4 weken. Dus op de donderdag voor dit weekend nog even uitproberen, een kort ritje van 44 km, en inderdaad alles schakelde prima.
De 12 uurs diensten overdag zijn tussen 07.00h en 19.00h, wat voor mij inhoud dat ik opsta om 04.00h, onze cairn-terrier uitlaat en eten geef, dan zelf ontbijt (standaard met 6 goed belegde bammetjes en een grote mok koffie) en dan de bobslee gereed zet, dus batterijen erin, infuuszak erin, velomobieltas met reserveonderdelen en rugzak erin en dan fietskleding aan. Uiteraard was er weer regen gemeld, dus de tour/racekap ging er ook op. Dan om 05.00h is het tijd om de Strada aan te trekken, zo noem ik het meestal, ik voel het meer als aantrekken als dan instappen, en de oprit af en naar beneden zoeven. Circa 06.20h rijd ik de fabriekspoort binnen, en gooi de natte fietskleding in het kleedlokaal in een plastic zak, ga douchen en trek werkkleding aan. De zak kleding gaat mee de fabriek in en gaat daar in de droogkast, zodat ik voor de terugreis droge kleding heb. Aflossen circa 06.45h, en dan wachten tot de aflossers komen om circa 18.50h, terug naar het kleedlokaal, werkpak uit, beetje wassen, fietskleding aan en om circa 19.15h de bobslee aantrekken en huiswaarts. Circa 20.30 thuis, fiets wegzetten, spullen eruit, slot eraan, batterijen aan de lader, douchen (heerlijk!!!) en hond uitlaten. Dan tv aan en film kijken samen met Ina en circa 23.30 gaan slapen.
Dat gaat dan zo 3 dagen achtereen, en gek genoeg voel ik me dan niet eens moe, de 2 middagdiensten zijn maar 8 uur en lijken voorbij te vliegen. In de middagdienst fiets ik weg rond 13.00h en ben terug thuis om ongeveer 00.30h, meestal op de terugweg lekker rustig op de weg.
Op weg naar de eerste middagdienst zelfs nog een nieuw record bergaf: 78,6  km/h! Gemiddelde deze rit kwam op 30,6 km/h wat ook sneller was dan ik ooit op de bukker haalde. En dit is nog steeds op de spijkerbanden, die niet echt licht lopen! Na de korte koude periode met de sneeuw ging de tempratuur naar 11 graden en begon het  ongeveer 2 weken continu te regenen, maar om nou die banden weer te wisselen zie ik niet zitten, voor je het weet word je verrast door vorst aan de grond en zeil je een bocht uit, dus gewoon doorrijden tot het voorjaar op die spijkers.
Tot nu toe geweldig tevreden met m'n keuze om een velomobiel te gaan rijden, ik fiets meer dan ik ooit eerder deed in het najaar, en daar was alles om begonnen.

Later meer.......... groeten, Adri.

vrijdag 2 november 2012

Noorse kilometers.

Zo, na een iets te lange pauze weer even iets schrijven, het valt niet altijd mee om een moment te vinden, zeker niet met een puberzoon van 16 in huis die eigenlijk alleen en enkel in computerspellen interesse heeft.
Na een hoop opruimen begon ons dagelijkse leven weer hier, alleen was ik nog een ruime week vrij, de maandag en dinsdag had ik officieel middagdienst, maar die had ik als vrij achter de vakantie geplakt, want vanaf dinsdagavond begon de vrije week in ons rooster, we hebben altijd een week van woensdag tot woensdag vrij achter een 4 weekse werkperiode.
De eerste rit was eigenlijk duidelijk waar die heen ging, dat werd gewoon een woon-werk rit, zonder dat ik ging werken. Ik kon het niet laten om even te testen hoe de hellingen onderweg verteerd zouden worden, en was uiteraard heel benieuwd naar de reistijden heen en terug. Dat viel goed mee, de hellingen liggen tussen de 2% en maximaal 13%, en zoals te verwachten moesten de spieren nog gewend worden aan het beduidend hogere gewicht dat de helling opgeduwd moest worden. Er is toch een verschil van 27 kg tussen de Strada en de Scott, en dat is goed te merken bergop.
Bergaf is dat trouwens net zo goed te merken, mijn snelste afdaling tot nu toe is gegaan met 78,4 km/h, daar is het veilig genoeg om de fiets gewoon te laten gaan.
Ongelofelijk wat een commotie die bobslee heeft veroorzaakt onderweg, wel gelezen op de diverse blogs dat je veel aandacht krijgt, toch anders als je het zelf meemaakt.
Auto's die een hele tijd achter je blijven rijden en het geheel eens goed bekijken, voorbijkomende die stoppen en foto's maken, je lijkt de koningin wel!
Tot nou toe eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad, wel zo leuk.
Collega' s van Ina zijn er soms van overtuigd dat er een motor in zit, want het is onmogelijk om zonder motor zo hard te gaan. Sommigen hebben de motor zelfs gezien! Sterk verhaal, ik heb het ding zelf nog niet gevonden, maar ben wel nog steeds verbaasd dat het eigenlijk zo gemakkelijk gaat. Op Ina's facebook schreef iemand dat er 80 km/h gereden moest worden om te passeren, dus er moest gewoon een motor in zitten. Op een paar gedeeltes onderweg tik ik inderdaad de 60 even aan, dus moet er wel snelheid gebruikt worden om voorbij te gaan.
Gemiddeld heb ik ongeveer 10 minuten tijdwinst  met de bobslee, het  belangrijkste is natuurlijk dat er veel meer gefietst kan worden dan op de 2 wieler.








Ondertussen zijn de snelheden wat lager, er werd kouder weer en gevaar voor gladheid gemeld, dus heb ik de winterbanden er maar onder gelegd, die spijkerbanden voeren de rolweerstand geloof ik wel iets op, de gemiddelden zijn ongeveer een kilometer of 2 gezakt. Voorop de bobslee liggen nu Schwalbe Winter 42/407, achter een 57/559 Suomi Winter HC.
Wel een tegenvaller was de eerste sneeuwrit, met de spikes geen enkel probleem met de wegligging, alleen het zicht was zowat nul, de verlichting is goed genoeg, maar viel niet in te stellen. Hoe hoog of laag de lampen ook gezet werden, de grote sneeuwvlokken bleven zoveel reflecteren dat ik gewoon geen zicht had. Het donker deed er ook geen goed aan, het kapvizier stond op een kier om zoveel mogelijk lucht doorstroming te krijgen, en gelijk zoveel mogelijk sneeuw buiten te houden. Desondanks besloegen zowel bril als vizier totaal dicht, en kwamen er ook nog sneeuw/waterspatten binnen. De snelheid kwam daarom niet veel hoger dan een goede 20 km, ik deed er na een 12 uursdienst dan ook ruim 2 uur over om thuis te komen, waar dat normaal in 1 uur en 10 minuten kan.

Heb ondertussen geen kniepijn meer, de trapas is in 3 kleine stapjes ongeveer 2 cm verder van me vandaan geschoven, dat geeft een heel ander fietsgevoel nou.

Later meer!




Groeten, A3.