Noorse kilometers.

Zo, na een iets te lange pauze weer even iets schrijven, het valt niet altijd mee om een moment te vinden, zeker niet met een puberzoon van 16 in huis die eigenlijk alleen en enkel in computerspellen interesse heeft.
Na een hoop opruimen begon ons dagelijkse leven weer hier, alleen was ik nog een ruime week vrij, de maandag en dinsdag had ik officieel middagdienst, maar die had ik als vrij achter de vakantie geplakt, want vanaf dinsdagavond begon de vrije week in ons rooster, we hebben altijd een week van woensdag tot woensdag vrij achter een 4 weekse werkperiode.
De eerste rit was eigenlijk duidelijk waar die heen ging, dat werd gewoon een woon-werk rit, zonder dat ik ging werken. Ik kon het niet laten om even te testen hoe de hellingen onderweg verteerd zouden worden, en was uiteraard heel benieuwd naar de reistijden heen en terug. Dat viel goed mee, de hellingen liggen tussen de 2% en maximaal 13%, en zoals te verwachten moesten de spieren nog gewend worden aan het beduidend hogere gewicht dat de helling opgeduwd moest worden. Er is toch een verschil van 27 kg tussen de Strada en de Scott, en dat is goed te merken bergop.
Bergaf is dat trouwens net zo goed te merken, mijn snelste afdaling tot nu toe is gegaan met 78,4 km/h, daar is het veilig genoeg om de fiets gewoon te laten gaan.
Ongelofelijk wat een commotie die bobslee heeft veroorzaakt onderweg, wel gelezen op de diverse blogs dat je veel aandacht krijgt, toch anders als je het zelf meemaakt.
Auto's die een hele tijd achter je blijven rijden en het geheel eens goed bekijken, voorbijkomende die stoppen en foto's maken, je lijkt de koningin wel!
Tot nou toe eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad, wel zo leuk.
Collega' s van Ina zijn er soms van overtuigd dat er een motor in zit, want het is onmogelijk om zonder motor zo hard te gaan. Sommigen hebben de motor zelfs gezien! Sterk verhaal, ik heb het ding zelf nog niet gevonden, maar ben wel nog steeds verbaasd dat het eigenlijk zo gemakkelijk gaat. Op Ina's facebook schreef iemand dat er 80 km/h gereden moest worden om te passeren, dus er moest gewoon een motor in zitten. Op een paar gedeeltes onderweg tik ik inderdaad de 60 even aan, dus moet er wel snelheid gebruikt worden om voorbij te gaan.
Gemiddeld heb ik ongeveer 10 minuten tijdwinst  met de bobslee, het  belangrijkste is natuurlijk dat er veel meer gefietst kan worden dan op de 2 wieler.








Ondertussen zijn de snelheden wat lager, er werd kouder weer en gevaar voor gladheid gemeld, dus heb ik de winterbanden er maar onder gelegd, die spijkerbanden voeren de rolweerstand geloof ik wel iets op, de gemiddelden zijn ongeveer een kilometer of 2 gezakt. Voorop de bobslee liggen nu Schwalbe Winter 42/407, achter een 57/559 Suomi Winter HC.
Wel een tegenvaller was de eerste sneeuwrit, met de spikes geen enkel probleem met de wegligging, alleen het zicht was zowat nul, de verlichting is goed genoeg, maar viel niet in te stellen. Hoe hoog of laag de lampen ook gezet werden, de grote sneeuwvlokken bleven zoveel reflecteren dat ik gewoon geen zicht had. Het donker deed er ook geen goed aan, het kapvizier stond op een kier om zoveel mogelijk lucht doorstroming te krijgen, en gelijk zoveel mogelijk sneeuw buiten te houden. Desondanks besloegen zowel bril als vizier totaal dicht, en kwamen er ook nog sneeuw/waterspatten binnen. De snelheid kwam daarom niet veel hoger dan een goede 20 km, ik deed er na een 12 uursdienst dan ook ruim 2 uur over om thuis te komen, waar dat normaal in 1 uur en 10 minuten kan.

Heb ondertussen geen kniepijn meer, de trapas is in 3 kleine stapjes ongeveer 2 cm verder van me vandaan geschoven, dat geeft een heel ander fietsgevoel nou.

Later meer!

Groeten, A3.