Omdat een aantal mensen spontaan de op onze camper staande velomobiel voor een bobslee aanzagen, noemde mijn vrouw Ina de fiets vanaf de eerste dag BOB of de bobslee. Dus vanaf nu fiets ik niet meer naar het werk, ik ga met de bobslee!
Niet veel te melden, weer woon-werk fietsen, kortere dagen en de afgelopen week een voorproefje van het komende najaar, want lagere temperaturen en wisselvallig weer.
Nu is het weer prachtig zonnig weer, met temperaturen tot 18 graden, best lekker zo!
Vorige week moest er weer een foto gemaakt worden van de totaalteller op de fietscomputer, er werd weer een mijlpaaltje bereikt: 20.000 km.
Zoals onder andere Wilco al schreef niet zo spannend als de eerste tienduizend, maar aardig om even te vermelden.
Nog net niet.........
Ondertussen ben ik de 20.000 km gepasseerd, volgende maand op 28 september ben ik twee jaar de tevreden bezitter van Strada 119. Dan misschien al meer dan 21.000 km?
Dit weekend weer eens een grote nakijkbeurt doen, een ritje naar Dronten zoals Wilco bij zijn mijlpaal zit er niet in, zou wat overdreven zijn vanaf mijn locatie denk ik............Los daarvan is BOB technisch prima in orde, tot nu toe nog geen problemen die ik zelf niet kan oplossen.........(AFKLOPPEN!!!!!!!!!)
De eerste 10.000 km werden gehaald in 13 maanden precies, op 28-10-2013, en de 20.000 km werd behaald op 20-08-2014, dus de tweede sessie van 10.000 km ging in iets kortere tijd, net geen 10 maanden. Duidelijk wat meer gaan fietsen in het tweede jaar dus!
Nog steeds met veel plezier!
Maar zelf heb ik niet gefietst, daar was geen tijd voor helaas......
Dag 1, zondag 10 augustus.
Op zondagmorgen 10 augustus nog een stuk met BOB gefietst, en na thuiskomst de camper gereed gezet voor vertrek.
Daarna Teun naar zijn adres in Voss gebracht, waar hij, zoals de Belgen dat zo treffend zeggen, "op kot" zit. Dan zelf doorgereden naar Flåm, en daar het uitstekende buffet in de "Furukroa" bezocht. Na een goede maaltijd rijden we verder via de E-16 en volgen die tot Ryfoss waar we een stuk afsnijden via de FV 293 en de FV 289 om zo op RV 51 te komen. Dan volgen we die weg over de Valdresflya.
Uitzicht vanaf RV 51.
We komen uit bij Vågå waar een klein stukje RV 15 gevolgd word, dan nemen we weer een binnendoortje, de FV 438 en gaan dan bij Sel de E 6 op.
Dan gaat het noordwaarts, via Dombås over de Dovrefjell, en tenslotte stoppen we rond 21.30h om te slapen op een parking net voorbij Hjerkinn.
Dag 2, maandag 11 augustus.
De maandag na het ontbijt rijden we verder richting noorden via de E 6. Via Oppdal, Berkåk, Trondheim, en Stjørdal komen we terecht in Steinkjer, waar we in het plaatselijke Amfiwinkelcentrum een Thaibuffet ontdekken, waar we heerlijk eten. Na de rustpauze gaan we verder noordwaarts, passeren Grong en stoppen even op de grens van de provincies Nord-Trøndelag en Nordland, waar we het echte "noorden" inrijden.
De grens naar het "hoge noorden".
Nog 55 km naar Trofors, waar we oostwaarts gaan.
Na deze stop gaat het nog een stukje noordwaarts, bij Trofors gaan we richting oosten, via RV 73 naar de Zweedse grens.
Uitzicht langs de RV 73.
Deze spreekt voor zichzelf........
Via de RV 73 komen we op de E 12 en volgen die tot Storuman, waar we de E 45 richting noord opgaan. We rijden door tot circa 22.00h, en stoppen dan in het plaatsje Sorsele, waar we overnachten.
Dag 3, dinsdag 12 augustus.
De dag is begonnen met regen, en dat blijft het de rest van de dag ook doen, in verschillende hoeveelheden. De intervalschakelaar van de ruitenwisser heeft alle 4 standen benut, en ook de vaste en snelle stand zijn in gebruik geweest. De wolkbreuk waar we even in kwamen duurde gelukkig niet lang! We rijden ook vandaag constant richting noorden, via de E 45 richting Arvidsjaur, dan verder naar Jokkmokk, waar we stoppen bij de grens van de poolcirkel.
De "poolcirkel".
Lappenhuisje, half in de grond gebouwd en overdekt met plaggen.
De constante regen is vervelend tijdens de rustpauzes, en ook tijdens het rijden. Extra geluidsbelasting door het opspattende water is niet prettig reizen. Verder gaat het prima, met een slapende hond onder de tafel, muziekje erbij, Ina met een breiwerkje op schoot en beiden met een thermosbeker koffie rijden we met ons rijdende huisje met circa 100 km/h richting noorden. Enkel een plotseling overstekend rendier zet de zintuigen weer even flink op scherp, van botsingen met rendieren zal ons campertje niet opknappen! De wegen in Midden- en Noord Zweden zijn verder nagenoeg leeg, we komen ongeveer tussen de 2 en de 4 auto's per uur tegen! Als er 3 auto's achter elkaar rijden begin je al bijna te denken dat het spitsuur begint! Het gaat dus lekker vlot met de kilometers deze dag, tot we na Porjus een bord wegwerkzaamheden zien staan. Daar word de weg voorzien van nieuw asfalt, maar de Zweden pakken het nogal rigoureus aan. Alle asfalt is gewoon uitgeschept en er ligt een laag aarde en grind waar alle verkeer over moet. Er is ook geen enkel alternatief, dit is de enige weg noordwaarts! Na 20 minuten met 30 tot 40 km/h over het 12 km lange traject te hebben gesukkeld krijgen we weer asfalt onder de wielen en kan het gas er weer op. Via Gällivare naar Svappavaara en dan naar Karesuando, waar we om 16.00h de Finse grens passeren.
Wegwerkzaamheden.
Na circa anderhalf uur door Finland gereden te hebben via de E 8 en RV 93 komen we om 17.30 terug in Noorwegen, en stoppen dan in Kautokeino. Daar zijn we al in Sami gebied, het vroegere Lapland, waar ook de borden 2-talig zijn.
Dezelfde plaatsnaam, in het Samisch en in het Noors.
Na een stop in Kautokeino rijden we nog een stukje verder en gaan bij Gædnovuoppe RV 92 oprichting Karasjok, vinden al snel een parking en gaan daar overnachten. Na 700 km door de regen te hebben afgelegd is even ontspannen best welkom!
Vreemd om te zien in Noorwegen, een soort zandduinen op de vlakte buiten Kautokeino.
Dag 4, 13 augustus.
Op de woensdag is het nog wat regenachtig, en na ontbeten te hebben rijden we richting Karasjok. Vandaag word een ontspannen dagje, het doel van de reis kunnen we makkelijk bereiken nu, dus gaan we wat sight-seeing doen vandaag. Bij een parking halfweg stoppen we even om de benen te strekken, en regelmatig onderweg waren er al berken te zien die geel blad begonnen te krijgen. De zomers zijn kort zo ver noordelijk! Ook op onze korte wandeling zien we al een paar herfst plaatjes:
Dit is ook de natuur, dit beestje zal de winter niet meer meemaken........
Na de stop verder naar Karasjok, waar we het Sami-museum bezoeken. Een mooie filmpresentatie en een klein openluchtmuseum, aardig om te zien. Tot onze verbazing worden we constant in het Engels aangesproken, navraag bij een van de aanwezige Sami dames leert ons dat 80% van de inwoners van deze plaats Samisch is, en dus hun eigen taal spreekt. De meesten verstaan wel wat Noors, maar spreken het liever niet. En Engels hebben ze wel nodig, de toeristen brengen uiteraard geld in het laatje.....
Adri in een Sami tent.........
Kijkje in de tent terwijl de Sami dame het vuur aan de gang houd.
Na deze stop rijden we Karasjok uit en gaan weer noordwaarts, nu via de E 6 richting Lakselv. Daar is weer een tank- en eetstop gepland, deze keer word het pizza, dat gaat er ook altijd in.
Na de stop verder noordwaarts langs het mooie Porsangerfjord, dat we volgen tot Olderfjord.
Een kudde rendieren graast langs de waterlijn.
Daarna verder en op Olderfjord volgen we de E 6 in westelijke richting, tot aan Skaidi, waar we RV 94 richting Hammerfest oprijden. Voorbij Kvalsund gaan we over de brug en moeten eigenlijk door een tunnel, maar worden omgeleid. De reden? Er staan rendieren in de tunnel! Jaag ze er dan uit zou ik denken, maar nee, de tunnel is al een dag of 4 afgesloten om deze reden! Gekker moet het niet worden, staan wij in dienst van de dieren of is het andersom?
Rondrijden omdat er rendieren in de tunnel staan.......
Na deze wat belachelijke vertoning rijden we nog een stukje tot we een parking met uitzicht op zee vinden, en gaan daar staan voor de nacht. Morgen naar het doel van onze reis, nu nog een rustige avond....... tot Ina een stel rendieren voorbij ziet marcheren, die gaan gewoon vlakbij ons staan grazen. Even vastleggen uiteraard!
En een stukje film:
Daarna begint het te regenen en is het bedtijd.
Dag 5, 14 augustus.
Vandaag gaan we naar Hammerfest, het doel van onze reis. Waarom? Nou er is daar iets te doen vandaag, en dat is namelijk:
De Artic Race of Norway is een UCI 2.1 etappewedstrijd, georganiseerd door de ASO, die onder andere ook de Tour de France organiseren. Uitspraak van ASO-president Jean-Etienne Amaury over de Artic Race: "The most exotic bicycle event in the entire ASO-system." Dat zegt genoeg denk ik?
De wedstrijd gaat over 4 etappes, en start in Hammerfest. En wij zijn erbij! De camper parkeren we bij een winkelcentrum 2 km buiten het plaatsje, en wandelen naar de startzone. Daar is het fietsen bekijken, renners spotten en de ploegenpresentatie meemaken.
Panorama buiten Hammerfest.
De ijsbeer zit in het stadswapen, en kijkt hier naar de stad zelf.
Reservefiets? ☺
Ina plaagt een ijsbeer die de ingang van het raadhuis bewaakt.
Ook de brandweer zet zijn beste beentje voor.........
De reseve Scott van Martin Elminger.
De Canyon fietsen van de Katuscha ploeg.
Waaronder die van Alexander Kristoff.
Interview met Thor Hushovd.
Alexander Kristoff, 2 etappes gewonnen in de Tour de France 2014.
Interview met Lars-Petter Nordhaug, de eerste renner op de foto is latere overall winnaar Steven Kruijswijk.
Marcel Kittel, 4 etappes gewonnen in de Tour de France 2014.
Zwitsers kampioen Martin Elminger.
Het startveld.
Ina mag op de foto met Dag Otto Lauritzen.
Tijdens de ploegenpresentatie loopt er ook een team van TV 2 rond, de zender die meestal de wielersport evenementen uitzend in Noorwegen. Vliegende reporter Dag Otto Lauritzen staat plotseling voor ons neus, en als ik dat aan Ina doorgeef roept ze: "Het is echt Dag Otto!" Hij draait zich om en groet ons, Ina zegt dat ze een grote fan van hem is en dat we Nederlands zijn. Hij spreekt ons gelijk in het Nederlands aan, en ik vraag of hij samen met Ina op de foto wil. "Geen probleem!"
Nederlands spreken leerde hij in de periode dat hij als prof reed voor TVM-Bisonkit, op het laatst van zijn wielerloopbaan. De man is in het echt dus net zo aardig als op tv, dat zal niet bij alle tv-reporters zo zijn denk ik? Toch een bijzondere ontmoeting, Dag Otto was de eerste Noor die een etappe wist te winnen in de Tour de France! (bergetappe naar Luz Ardiden, 14 juli 1987)
Na deze ontmoeting is het wachten op de start, waarvan hieronder een fragment:
Na de start lopen we terug naar het winkelcentrum, eten iets en beginnen aan de terugreis huiswaarts. We hebben Teun beloofd thuis te komen in het weekend, en volgende week moeten we ook weer gaan werken, helaas kunnen we de wedstrijd niet volgen over meerdere dagen.
Half twee vertrekken we van de parking, en genieten onderweg van alle versierde fietsen en uitgedoste mensen langs het parcours. De bevolking in het noorden maakt er een groot feest van, en laat zien wat een kleine gemeenschap voor elkaar kan krijgen met samenhorigheid en inzet van allen.
Onderweg ook verschillende spandoeken waarop Thor Hushovd bedankt word. Hij rijd zijn laatste wedstrijd op Noorse bodem hier, en stopt als prof aan het einde van het seizoen.
Bedankt Thor!
Op weg naar Alta is er voldoende moois te zien onderweg, de natuur in het hoge noorden is anders dan bij ons in de buurt, de Finnmarksvidda is een golvende vlakte bedekt met gras, mossen, dwergberken en kruipwilgen. En uiteraard een massa rendieren........
Finnmarksvidda.
Kudde rendieren in de verte.
In Alta een eetstop, daarna nog een tankstop in Kautokeino. Doel is om via Finland weer in Zweden te komen vandaag, en dat lukt ons, ondanks een zware onweersbui, waarvan we nog net een "randje" meekrijgen. Nadat het opklaart kunnen we weer doorrijden en slapen tussen Vittangi en Gällivare op een parking.
Dag 6, 15 augustus.
Een verplaatsingsdag, we rijden zuidwaarts en willen als het even kan via dezelfde route terug Noorwegen bereiken vandaag. Dat we het onverharde stuk van 12 km kregen wisten we nu van de heenweg maar nu is het droog en gaat prima, want om 13.30 passeren we de Noors-Zweedse grens weer. Een klein oponthoud bij een bruggetje vlak voor de grens, ook daar waren er wegwerken en was een kraan bezig de halve brug te slopen. We konden er langs met wat beleid.
Daarna waren we terug in Noorwegen, en ging de gemiddelde snelheid weer omlaag, tja, die Noorse wegen...........
Net terug in Norge.
We besluiten door te rijden tot Steinkjer, om te zien of de Thai in het winkelcentrum nog open is. We arriveren daar rond 18.00h, en kunnen inderdaad nog eens genieten van het prima eten!
Na het eten, douchen en rusten nog een stukje verder, en slapen op een parking net voorbij Støren.
Dag 7, 16 augustus.
Na het ontbijt gaat het richting huis, nog een heel stuk, maar dat kunnen we normaal gesproken halen vandaag.Als er niet teveel oponthoud is tenminste...........
De beesten verhuizen naar een ander weiland......
Nog eens over de Valdresflya.
Na een laatste stop in Flåm, waar we nog eens het buffet in de Furukroa benutten om de inwendige mens te versterken, komen we om 17.15 weer thuis.
We hebben een prima week gehad en een mooi evenement van dichtbij meegemaakt.
Misschien een beetje gek om daar 4225 km voor te rijden, maar ja, een beetje fietsgek zijn we allemaal nietwaar?
Tot zover onze vakantie belevenissen, nu weer werken...........
