Korte ritjes.

Kilometers sprokkelen.

Daar komt het een beetje op neer, kilometers maken als het kan. Omdat Deildo dicht is fiets ik geen woon-werkverkeer, onmogelijk omdat de boot een voetgangersboot is, met geen voorzieningen om vervoersmiddelen mee te nemen. Zeker geen voertuigen ter grootte van een velomobiel......
Jammer, maar het is niet anders, we moeten het er mee doen. Het komt er nu wel op neer dat van de 6 "donkere" maanden (oktober, november, december, januari, februari en maart) Deildo precies de helft geheel afgesloten geweest zal zijn. Want van 17 oktober tot 18 december (8 weken) en van 27 februari tot 3 april. (5 weken) Totaal 13 weken, dat is doodgewoon ¼ deel van een jaar! Je vraagt je af hoe moeilijk het kan zijn om een weg lawineveilig te maken, overlast voor het verkeer bij wegwerkzaamheden is normaal in Noorwegen, net als wachttijden, maar zoals hier gebeurd is toch vrij uniek, zelfs voor Noorwegen. Het is natuurlijk lastig dat er geen enkel alternatief is, een parallel liggende weg zou veel oplossen, of een veerboot die vaker ging, en meer capaciteit had.......

Maar goed, klagen helpt niet, dus is het met eigen auto naar Lofthus, bootje op naar Børve, en met een bedrijfsauto naar het werk. 's Middags vice versa natuurlijk.
En dan is het een gelukje dat de dagen weer langer worden, dus na thuiskomst is het dan eten, hond uitlaten en daarna BOB uitlaten. Vaak maar 30 tot 35 km 's avonds, maar dat geeft niet, net voor donker terug thuis, en dan heb ik toch even het gevoel meegepakt, en ben "gelucht".

Weekenden kan je dan wat verder, tenminste, als het weer meewerkt. Wat het zondag niet deed, vliegende storm, met windstoten die te hard waren om me met BOB buiten te wagen.
Maandag en dinsdag vielen dan weer veel mee, de wind was er nog, maar was net wat rustiger, en trok terug aan toen ik terug was van fietsen, had ik mooi even geluk! Daarnaast reed ik zelfs nog even in de zon, op beide avonden, niet meer dan een paar honderd meter, maar toch........

Bu, maandagavond.

Bu, dinsdagavond.

Dinsdagavond terug naar huis gaat de zon onder.

Vandaag (woensdag) op het werk sneeuwde het al vanaf 12:00u, maar toen we op 3 kilometer van Kinsarvik waren stopte het en was er geen vlokje meer te zien, en er lag ook niets op de wegen!
Thuisgekomen dus weer snel de vaste routine, en zo vlug mogelijk met die Bobslee weg! Onderweg naar Bu zag ik in m'n spiegels al dat het achter me er niet best uitzag, alles werd grijs..........
Maar iets vlugger gekeerd dan normaal, maar op het keerpunt begon de eerste motsneeuw al te vallen......en dat werd niet minder op weg naar huis! Maar alles ging goed, net de laatste klim naar huis was wat lastig. Die klim is 500 meter lang, maar m'n achterwiel heeft zeker 1500 meter afgelegd op dat stuk.........Maar ik kwam zonder uit te moeten stappen thuis, al deed ik de wapenspreuk van Zeeland wel eer aan..........

Woensdagavond, net terug thuis.......

En voor de liefhebbers, nog een klein filmfragmentje:

Tot zover,

Groeten, Adri.