Jammer!

Behandeld........

Ondertussen ben ik terug thuis na behandeld te zijn met electro-shock, in Noorwegen noemen ze het elektrokonvergering, in Nederland noemen ze dezelfde behandeling cardioversie. Dat gaat op de volgende manier:

Elektrische cardioversie

Elektrische cardioversie vindt plaats onder narcose. De narcose duurt enkele minuten, de cardioversie zelf maar enkele seconden. De cardioloog plakt 2 elektrodeplakkers op de borst. Die zijn verbonden met een defibrillator. Die geeft een elektrische schok en schakelt de elektrische prikkels in het hart tijdelijk uit. Het hart staat 1 of 2 seconden stil en krijgt daarna zijn normale hartritme terug. Je kunt dit een beetje vergelijken met het opnieuw opstarten van een vastgelopen computer.
(Bron: Nederlandse Hartstichting)

Je merkt er zelf niks van, want je slaapt, en je bent na circa een kwartier weer wakker. Na de procedure word je nog 3 uur in observatie gehouden, en dan mag je naar huis. Je mag enkel niet zelf autorijden, want je hebt verdoving gehad.
Bovenstaand verhaal is theoretisch, want dat normale ritme komt blijkbaar niet altijd terug.......

Afgelopen woensdag ging ik naar het plaatselijke ziekenhuis in Odda, want daar konden ze die behandeling ook geven. Nuchter, want je mocht vanaf  12 uur de avond ervoor niets meer eten of drinken. Bloedprikken, en daarna melden op de hartbewakingsafdeling.  Eigen kleding uit en een soort soepjurk aan, en dan in bed en beplakt worden met allerhande stickers, want er moest een hartfilmpje gemaakt worden, en er werd een infuusnaald ingebracht in de rechterhand, want daar moest verdoving in. De eerste keer trouwens dat m'n borsthaar afgeschoren werd, weer eens wat anders dan als wielrenner je benen scheren. ;-))
Na het hartfilmpje nog een paar grote plakkers om de schok te geven en op alle "omstanders" wachten. 
De hele prodedure doorlopen, en na ontwaken kreeg ik gelijk te horen dat het gewenste effect niet opgetreden was. Mijn hartritme was helaas niet terug in het normale patroon.

Jammer, en wat nu? 

De cardioloog vertelde me dat dat wel vaker zo was, dus in plaats van naar huis te mogen moest ik onverwacht toch in het ziekenhuis blijven. Ina ondertussen op de hoogte gebracht, dus die kwam met wat toiletspullen en verschoningen, en wat te lezen in alle haast in een tas gegooid.
Allebei toch wat teleurgesteld natuurlijk..........

Plan B van de cardioloog kwam er op neer dat ik een aantal tabletten moest slikken om het ritme zo normaal mogelijk te krijgen, Tambocor heette die rommel.

Tambocor^®

Hart-& vaatziekten
Tambocor wordt gebruikt voor de behandeling van diverse vormen van hartritmestoornissen. Tambocor wordt geadviseerd bij acute cardioversie van paroxismaal boezemfibrilleren en bij de preventie van boezemfibrilleren.

Na een drietal van die tabletten geslikt te hebben zou er op donderdag opnieuw een cardioversie plaatsvinden, en de cardioloog had er alle vertrouwen in dat het deze keer wel zou lukken.
Natuurlijk moest ik weer nuchter blijven, dus het laatste drinken ging naar binnen op woensdagavond 23.00u.
Daarna was het na ontwaken op donderdag wachten op de behandeling, wat op den duur wel lang begon te duren............Maar om 12.45 werd ik dan eindelijk de behandelkamer ingereden, zover "klaargelegd" en kreeg te horen dat de behandeling over een half uurtje zou beginnen.......
Tja, nog maar even wachten dan, ik had anders toch niets om handen...............

Goed, om kort te zijn, de behandeling was achter de rug, ik ontwaakte en kreeg opnieuw te horen dat de procedure weer niet gewerkt had. M'n hart liet zich niet in het normale ritme terug dringen............
Werd ik toch even moedeloos van, wat een tegenvaller! Ben je positief, ga je ervoor, valt het toch weer tegen..............Ina gebeld, die ook de teleurstellende boodschap gegeven, en wachten tot de cardioloog aan bed kwam.

Vervolg.

De cardioloog kwam, en vertelde me dat doorgaan nu weinig nut had, maar dat hij nog een collega zou raadplegen. Het vervolg zou volgens hem ablatie zijn, waarvoor ik doorverwezen zou worden naar Haukeland, het universitair ziekenhuis in Bergen.

Ablatie

Ablatie is een behandeling bij hartritmestoornissen. De arts blokkeert de elektrische prikkels in het hart die het ritme verstoren. Ableren gebeurt via een katheterisatie of (kijk)operatie.

Wat is ablatie?

Bij hartritmestoornissen is de elektrische aansturing van het hart verstoord. Er ontstaan prikkels op verkeerde plaatsen, of ze volgen een verkeerde route over het hart. Bij een ablatie beschadigt de arts het hartweefsel juist op die plaatsen. De littekens die ontstaan, blokkeren de voortgeleiding van elektrische prikkels. Patiënten met hartritmestoornissen komen in aanmerking voor een ablatie wanneer:

• zij veel klachten hebben
• de ritmestoornis ernstige gevolgen kan hebben
• andere behandelingen onvoldoende resultaat geven
• medicijnen onvoldoende helpen of vervelende bijwerkingen geven.

Maar bij het naar huis gaan, ja, nu mocht ik gelukkig wel naar huis, bleek dat de arts toch nog met een collega overleg had gehad. Want in de brief die ik meekreeg stond dat er nog een poging gedaan zou worden met cardioversie, na circa 1 week met weer andere tabletten, een soort paardemiddel als je het mij vraagt, want als je de bijwerkingen leest gaan de rillingen over je rug, bij mij wel tenminste. Puur vergif lijkt mij, wil je helemaal niet bij in de buurt komen!

Cordarone heet die zooi, en ik moet het eerst in een extra zware dosis innemen,  en dan na een week iets gaan afbouwen. 

De meest voorkomende bijwerkingen:

De bijwerkingen zijn veelal het gevolg van een te hoge dosering; daarom de laagste nog effectieve dosering toepassen.
Zeer vaak (> 10%): afwijkende smaak, maagklachten zoals misselijkheid, braken. Fotosensibilisatie, zich uitend in erytheem en jeuk. Microscopische cornea-neerslag, in het algemeen gelokaliseerd onder de pupillaire zone, zelden leidend tot functionele stoornissen zoals het waarnemen van gekleurde ringen rondom een lichtbron. Verhoging van transaminasen (1,5–3× de normaalwaarde).
Vaak (1-10%): bradycardie, die zeer zelden bij sinusknoopdisfunctie en bij ouderen ernstig kan zijn. Obstipatie. Hypothyreoïdie, (soms fatale) hyperthyreoïdie. Extrapiramidale tremor, slaapstoornissen, nachtmerries. Pulmonale toxiciteit (interstitiële pneumonitis of alveolitis, fibrose, bronchiolitis obliterans, allergische pneumonitis, pleuritis), soms met dodelijke afloop. Acuut gestoorde leverfunctie met verhoogde serum transaminasen en/of geelzucht, waaronder leverfalen, soms met dodelijke afloop. Leikleurige huidpigmentatie na langdurige behandeling die veelal langzaam (tot maanden of zelfs jaren) verdwijnt na staken van de behandeling. Eczeem.

Nu wacht ik dus op die derde poging met electro-shock, om te proberen m'n hart weer in het juiste spoor te krijgen.

Als dat niet lukt zal het wel uitdraaien op die ablatie............en na 2 mislukkingen is het vertrouwen al wat minder, maar goed, niet geschoten is altijd mis, dus we gaan er weer voor!

En verder?

Ach, ik voel me gelukkig niet al te slecht, wel vlug moe, maar geen hartkloppingen en dat soort ongemak. Die ritmestoornis heb ik eigenlijk nooit gemerkt, enkel eens een "slechte dag" tussendoor. Zo noemde ik het dan meestal, want ritmestoornissen beginnen normaal aanvalsgewijs, en worden pas permanent als het langer gaat duren voor er actie ondernomen wordt.
Dus omdat ik er nooit iets van gevoeld heb, weet ik ook niet hoe lang dit al aan de gang is, want een mindere dag heeft iedereen wel eens.............Met de astma die ik heb beleef je wel vaker een "mindere" dag, als het erg vochtig is, kouder dan normaal, meer wind, of natuurlijk als ik in de winter met de veel zwaarder lopende spijkerbanden rondrijdt, dan gaat het ook allemaal wat minder vlot.
Er was dus altijd wel een "schuldige" aan te wijzen voor een mindere dag, ook een drukke dag op het werk heeft vaak invloed.

Maar goed, nu werk ik tijdelijk 3 dagen per week, maandag, woensdag en vrijdag, zodat ik wat meer vrij heb tussendoor en kan bijkomen, en ook eens kan fietsen om de luchtwegen wat open te houden.
Fietsen is net zo leuk als altijd, maar het gaat wat langzamer dan normaal, meer dan 18 tot 19 km/u gemiddeld red ik niet...........en veel langer dan een uurtje is ook te vermoeiend.

Wel even wennen voor iemand die in normale doen niet vlug moe te krijgen was,  een diesel die gewoon uren door kon gaan.........En normaal gebruikte ik enkel astma medicatie, dat is nu tijdelijk wat uitgebreider:

2x per dag Eliquis, een bloedverdunner, 1x per dag een beta-blokker, Metoprolol en 2x per dag die laatste nieuwe, waar ik maar vanuit ga dat die tijdelijk is, Cordarone.

Dus voorlopig maak ik er maar het beste van, en zie wel met de dag wat de toekomst brengt.

Vandaag weer sneeuw, dus even afwachten of ik nog weg kan vandaag.

Tot zover,

Groeten, Adri.