Eerste ritjes.
Na onze thuiskomst moest er in het weekend natuurlijk gefietst worden, even de eerste echte hellingen "proeven". Op zaterdagmiddag was het wat wisselvallig, ik vertrok met droog weer, en reed het eerste stukje van m'n woon-werkroute naar Lofthus, waar ik keerde bij de Deildo slagboom. Over dat stuk ellende kan ik nog genoeg hobbelen als ik echt naar het werk moet.........Terug in Kinsarvik rijdt ik verder naar Bu, en draai daar voor de afdaling naar Brimnes begint. Niet ver, 57 km vandaag, maar genoeg voor een eerste indruk. Op zondag nog korter, 32 km door de regen, een goede aanleiding om het schuimdeksel te gebruiken.Een puntje van irritatie gelijk al tijdens de eerste beklimming, de computer gaf er de brui aan! Lekker dan, had goed gewerkt in Nederland, rijd je de eerste Noorse kilometers valt het ding uit..........
De door Velomobiel.nl gemonteerde computer is een Sigma BC 7.16 ATS, een draadloos model met 7 functies.
 | |
| De gemonteerde computer. |
De korte buien tijdens de zaterdagrit en de mobiele sauna tijdens de zondagrit gaven duidelijk aan dat er een kleine aanpassing aan BOB gedaam moest worden.............Allert vroeg me al tijdens het afstellen: "Zweet je veel?" "Ja" antwoorde ik daarop volmondig. Waarop Allert me zei dat het dan verstandig zou zijn om vochtafvoergaten te boren in de fiets. Op het laagste punt van de stoel had Allert er al ééntje geboord, zelf heb ik er ook nog eentje geboord. In de Strada zaten die er ook al na een paar weken in, zitbaden kunnen fijn zijn, maar niet als het koud zweet is waar je in gaat zitten......
Tijdens het weekend kwam er echt veel vocht te staan op de bodem van de fiets, dus nam ik de boormachine ter hand en boorde 4 gaten door de bodem heen, 2 onder de stoel aan weerszijden van de "trompet" en 1 in elk zijvak naast de stoel. Voorlopig voldoende denk ik.
Een Qv is volledig dicht en vlak aan de onderkant, dus anders dan bij Quest of Strada, waar de kettinggoot voorzien is van afvoergaten, dus voor mensen die veel transpireren is zelf gaten maken de enige manier om overtollig vocht af te voeren, als je niet met een klotsende fiets wilt rondrijden....☺.
Woon-werkritten.
Op maandag blijft de fiets staan, ik ben vrij, maar moet nog de Noorse BTW gaan betalen in Bergen. Ik vertrek om 06.10u en ben om 13.10u weer thuis, dat alles om 5 minuten op een douanekantoor door de staat gelegaliseerde diefstal te voldoen............Tja, het is niet anders.........Op dinsdag volgt dan de eerste woon-werkrit, waarop ook de computer weer een paar keer uitvalt en weer aangaat, irritant zoiets! 's Avonds thuis weer de "verloren" kilometers bijschrijven, en daarna gaat het 2 dagen goed, de computer doet het prima op woensdag en donderdag. Op vrijdag heeft het ding weer kuren, enkel op de heenweg, op de terugweg blijft de snelheid de hele tijd in beeld. Ik weet niet of het door trillingen kan komen, maar op de terugweg trilt het net zo veel op de slechte wegen, en daar doet het ding het wel gewoon. Toch verander ik de manier van ophangen iets, i.p.v. de tie-raps maak ik het ding vast met een stukje hout en klittenband, eens kijken hoe dat gaat uitpakken.
 | |
| Eens zien of dat wat oplost......... |
 |
| Bidonhouder gemaakt, onder met fles. |
Om het heen en weer schuiven van losse spullen te beperken leg ik een strook anti-slipmat in de zijvakken.
 |
| Anti-slip in de zijvakken. |
Dat met die vaste kap rijden bevalt overigens prima, claustrofobie heb ik geen last van, ook niet met schuimdeksel. De spleet is dan wel klein, maar je ziet alles prima.
Verder is het met zonnig weer heerlijk om geen zon op je hoofd te hebben, of in je ogen. En de doorluchting is perfect, het voelt aan als open rijden. Een voordeel vind ik het vizier aan de kap, dat werkt voor mij net zo perfect als het XL-scherm op de Strada! Bij hogere snelheden trek je het omlaag en zijn je ogen volledig beschermd tegen wind, zodat ze niet gaan tranen. In de beklimmingen/langzamere gedeeltes schuif je het omhoog en heb je lekker frisse lucht.
Nog iets wat ik vooral de eerste dagen in de klimmen mis zijn de ovale kettingbladen, je merkt vooral in de klimmen dat je toch op een andere manier trapt met Q-rings. Goed dat went ook weer snel, en het gemak van de Mountain Drive zou ik nu al niet meer willen missen! Ideaal dat je in stilstand kan schakelen! Toegegeven, de stap van 75 naar 30 tanden is groot, maar je komt altijd van je plaats, en zo gauw de fiets rolt kan je schakelen met de achterderailleur ook. De triggerschakeling achter is ook zo iets waar je heel snel aan gewoon bent, en de combinatie MD en 11 speed 11-36 cassette biedt een groot bereik.
Klimmen op de steilste stukken gaat ongeveer even snel als met de Strada, het verschil maak ik op de stukken vals plat en de minder steile gedeeltes onderweg. Waar bij de Strada het middenblad gebruikt werd, kan de MD nu in de "hoge" blijven staan, en kan alles met de achterderailleur geschakeld worden. En rijdt ik op dat soort gedeeltes al vlug 5 km/u sneller omhoog!
En natuurlijk het snelheidsverschil op vlakke stukken, dat is ook zeer duidelijk aanwezig.
Bij Velomobiel.nl stellen ze dat de QV en de Quest even snel zijn, nou dat klopt volgens mij helemaal! De fiets is in elk geval duidelijk sneller dan de Strada, zowel op de vlakkere gedeeltes als in de afdalingen. Dat zal de verdienste van de betere stroomlijn zijn neem ik aan.
De afgelopen week al verschillende keren boven de 30 gemiddeld gereden, en dat terwijl de omstandigheden verre van ideaal zijn! Want: de 3 km weg aan Deildo ligt er zodanig slecht bij dat de snelheid daar tussen de 15 en 25 km/u is, veel harder is niet verantwoord. En regelmatig stoppen als er smalle stukken zijn of tegemoet komend verkeer. Het 1 km stuk gefreesd asfalt bij Fresvik is ook zo'n natuurlijke rem, je voelt de fiets gewoon afremmen als je erop komt.....
En uiteraard is de vakantiedrukte begonnen, wat vooral op de thuisreis regelmatig voor stoppen en/of afremmen zorgt. Dat ben ik niet gewend, normaal kan ik in één ruk naar huis rijden.
Eerste wasbeurtje.
Nieuwe spullen ben je wat preciezer op in het begin, dus word BOB al gelijk na de eerste woon-werkweek gewassen, was nodig ook, want een regenbuitje en het neervallende stof op de fabriek lieten een vies laagje achter op de nieuwe lak....... |
| Vuil, wassen dus! |
 |
| Ook de onderkant even bekijken.........en afwassen. |
Wie?
Als de fiets op de kant ligt om de onderkant te wassen valt m'n oog op een klein blauw stickertje in de linker voorwielkast, wat staat daar? Een meisjesnaam? Ja, er staat "Laura"! Zou dat misschien de naam zijn van de Roemeense dame die de carbonmatten in de mal geprakt heeft? Zou zomaar kunnen...... |
| Het bewuste stickertje........ |
Na de wasbeurt ziet het beest er weer een stuk beter uit, en kan na drogen in z'n slaaphok. Past prima, heb er gelijk een half ligstoelkussen ingehangen, zodat de fiets er in gaat en z'n neus niet stoot tegen de ruwe planken. Ook aan de staartkant hangt zo'n half kussen.
 |
| Na het wassen blinkt ie weer.......... |
 |
| Stootkussens.............. |
Wat ik ook nog deed halverwege de week was het verschuiven van de trapas, die ging een halve centimeter naar voren. Omdat ik bij het klimmen m'n knietjes toch iets te veel voelde.
Tijdens het afstellen had Allert gelijk na de eerste proefrit de trapas op mijn verzoek 1 cm naar achter gezet, en dat leek in eerste instantie prima, maar al in Nederland kreeg ik het gevoel dat ik net iets te kort zat. Niet veel, maar genoeg om te voelen tijdens klimmen. Nu is het in orde.
 |
| Het streepje was de oude stand. |
Strada 119 verkocht!
Op vrijdag 30 juni kwam er een bericht op Facebook dat Strada 119, mijn oude fiets aangekocht was door EM Velomobiel in Belgisch Limburg. De fiets word in orde gemaakt en uitgeleend aan Chris Trines, die er mee gaat rijden in afwachting van zijn QV. Later zal S 119 helemaal opnieuw gespoten worden en opgeknapt.Leuk dat de fiets een nieuwe baas krijgt, en grappig dat ook nu de fiets weer al naar het buitenland verdwijnt...........kan niet aarden in Nederland? ;-))
Tot zover,
Groeten, Adri.
