Laatste Scott ritje?

Het kon nog een keer!

Na woensdag nog een ritje  Odda v.v. te hebben gereden, kon ook vanmiddag de Scott nog eens buiten, het was droog en de vooruitzichten goed. Na 2 dagen stilgelegen te hebben i.v.m. nachtdiensten, was een fietstochtje weer een genot. Lekker buiten met je kop in de wind, en gewoon de beentjes laten draaien. En van de natuur rondom genieten  uiteraard! De eerste nieuwe sneeuw is al op de toppen gevallen, hoewel de temperaturen nog wat op en neer gaan. Nu weer rond de 10 graden, woensdag was het net iets kouder. Geeft niets, daar kan je de kleding op aanpassen.
Het ziet er naar uit dat het nu toch echt de laatste keer met de tweewieler was dit jaar, het word ook al om half vijf donker, en hoewel er ook op de Scott goede verlichting zit, is de Strada toch nog een stuk beter verlicht en door de reflectie en knipperlichtmast duidelijk zichtbaar in het donker. En verrassingen bij plotseling zakkende temperaturen zit ik ook niet op te wachten, dan is de Strada ook een stuk zekerder op de weg.

Aan de andere kant blijft het een genoegen om af en toe te  kunnen wisselen van fiets, de Scott blijft een heerlijke fiets om mee onderweg te zijn.
Heeft door het gebruik bij uitsluitend droog weer ook nauwelijks onderhoud nodig, en rijd  nog steeds als  een droom. Een lichtgewicht carbonframe met een high-end afmontage  kan ik iedere fietsliefhebber aanbevelen!
OKÉ, het kost wat, maar dan krijg je ook wat! Nou heb ik eigenlijk geen prof-fiets nodig, maar het blijft schitterend dat je als gewone man ook op zo'n raspaard kan rijden! En is ook iets beter bereikbaar voor de gewone man dan b.v. een Ferrari om maar wat te noemen...........

Problemen met de prijs van dit soort fietsen heb ik nooit gehad, het blijft een pak geld voor een fiets, en het gekke is hoe meer je betaald, hoe minder je krijgt! In gewicht dan welteverstaan..........
M'n eerste Scott kocht ik in 2006, een regelrechte replica van de fiets van de toenmalige Saunier-Duval ploeg, een Scott CR 1 Team Issue met een rijklaar gewicht van 6,8 kg, het UCI minimum voor wedstrijdgebruik.
Een droomfiets, afgemonteerd met de in die tijd topgroep van Campagnolo, de Record Carbon.
De carbonspullen van Campagnolo zijn een lust voor het oog, en fungeren ook nog eens geweldig goed. 

De Scott CR 1 Team Issue.

Campagnolo Record Carbon schakel/remgreep.

 Prima fiets waar ik graag en veel mee gereden heb, hoewel de kilometers  in Noorwegen wat terugliepen i.v.m. de weersomstandigheden. De grootste reparatieposten waren een nieuw balhoofdlager en een nieuwe trapas, de kosten werden door eigen inbouw dan nog in de hand gehouden. Omdat er toen op korte termijn geen nieuwe Record trapas leverbaar was, heb ik toen de keuze gemaakt om er een geheel nieuw crankstel in te plaatsen, een moderne met die buiten liggende lagers. De op de foto afgebeelde Fulcrum dus. Verder de normale slijtagekosten, banden, ketting en cassette, voortandwielen, remblokken en eens een nieuw stuurlintje.
Na ruim 5 jaar wilde ik eigenlijk toch weer eens iets anders proberen, vooral op schakelgebied. Daarom werd de CR 1 toen verkocht en kwam de Scott Addict R 2 er voor in de plaats. Niet in de originele afmontage, met Shimano Ultegra, want Shimano maakt dan wel prima spullen, maar ik vind ze niet mooi! Dus  werd het frame afgemonteerd en weer opgebouwd met SRAM Red Black, ook een profgroep. Schakelt heel fijn, met slechts één hendel voor zowel op- als afschakelen. Keramische lagers in de trapas, de derailleurwieltjes en in de Fulcrum Racing Zero carbon naven. En opvallend rode spaken..............De SRAM spullen hebben niet die exclusieve uitstraling van de Campagnolo carbongroepen, maar zijn in principe lichter van gewicht en functioneren vlekkeloos. Gewoon no-nonsens goed dus, meer is ook niet nodig.

De Scott Addict R 2.

SRAM Red Black Double Tap rem/schakelgreep.

Deze fiets lijkt me nog beter te passen dan de eerste Scott, wellicht was de keuze voor een iets kleiner frame toch een goede? Rijklaar weegt deze fiets 7 kg precies, dat komt door het iets zwaardere frame, maar in de praktijk merk je er niets van, het is een superstrak sturende fiets, net als z'n voorganger. Reparatiekosten aan deze heb ik nog niet gehad, door het gebruik bij voornamelijk droog weer, ligt er na 3 jaar zelfs nog dezelfde ketting en tandwielen op. Waarschijnlijk volgend jaar de remblokken vernieuwen, verder nog geen reparaties in het vooruitzicht.
Van deze hoop ik nog heel lang plezier te hebben, want als  er één ding duidelijk geworden is de laatste 2 jaar is het wel dat een Velomobiel zoveel meer te bieden heeft!
Ik blijf wel op de racefiets rijden, het geeft me nog  steeds veel plezier, maar investeren in een nieuwe denk ik niet over! In deze vorm kan de fiets nog jaren mee, en als er iets kapot gaat vervang ik het gewoon.

Meer kilometers.

In het afgelopen jaar heb ik nu al meer fietskilometers gemaakt dan in heel 2013, de Scott staat nu op 3601 km, tegen 3066 km in 2013, dus 535 km meer, ondanks dat er in tegenstelling tot vorig jaar  geen toerritten mee gereden werden, daar heb ik bewust een jaar pauze ingelast.
Ook BOB heeft al meer dan vorig jaar gereden, waar ik vorig jaar op het hele jaar 10117 km fietste, staat de teller nu al op 10157 km, en het jaar is nog niet om, dus komen er daar nog wel wat bij.
Morgen mag BOB weer eens eruit, dat is ook weer al van dinsdag geleden, het word tijd voor een ritje!

Tot zover.........

Groeten, Adri.