vrijdag 21 december 2012

Spoorzoeken en weer gewoon rijden.

Na m'n poging van vorige week donderdag, die niet verder dan 22 km totaal kwam door de sneeuwval, kon ik het toch niet laten om de vrijdag vol goede moed richting Tyssedal te vertrekken voor m'n eerste 12 uurs dienst. Er werd goed weer gemeld, droog en circa -4 graden, geen wind.
Veelbelovend dus, maar dat viel nog vies tegen onderweg. De sneeuwschuivers waren langs geweest, maar door de droge sneeuw en het verkeer dat al aardig wat sporen had gereden, waren er 3 rijdbare stroken op de weg, en daartussen stroken met rulle sneeuw van een paar cm hoog. De rijdbare stroken waren natuurlijk net te smal voor de Strada voorwielen, zodat er constant met één wiel in de sneeuwpulp gereden moest worden. Tijdens de wat snellere afdalingen haalde ik max. 60 km/h, dat was ook snel genoeg, want de fiets ging af en toe wat "spoorzoeken" aan de voorzijde, maar had het blijkbaar toch naar de zin, want de staart kwispelde af en toe even. Het reed eigenlijk ongelooflijk zwaar, wat ook tot uitdrukking kwam in de gemiddelde snelheid, 22 km/h toen ik op het werk arriveerde. Sommigen zien dan misschien wel een bobslee in de fiets, maar veel sneeuw op de weg is duidelijk niet de natuurlijke biotoop van dit beestje! Het is hier nooit druk op de wegen buiten het toeristenseizoen, maar de paar werkbusjes die mee passeerden hadden duidelijk "helderzienden" aan boord. Zeker 4 stuks kwamen voorbij in of net voor een onoverzichtelijke bocht. Onbegrijpelijk! Na een redelijk drukke dag van 12 uur, was het om 19.15h tijd om huiswaarts te fietsen, eerst de helling op vanaf de bedrijfspoort richting de hoofdweg, RV 13, de rijksweg. Die helling verloopt in stijgingspercentage tussen de 3 en 13%, op het steilste stuk kon ik blijven fietsen, alhoewel de achterband regelmatig doorslipte, maar dan toch weer grip vond op de spikes. De achterzijde van een velomobiel heeft eigenlijk te weinig wieldruk om de  aandrijving daar te plaatsen, misschien veranderd dat bij de Velotilt?  De hele rit terug was net als 's morgens, loodzwaar, en bovendien merkte ik onderweg al dat het behoorlijk begon te waaien.  Het was achterwind, dus dat hielp. De sneeuw stoof over de weg als zand op het strand tijdens een najaarsstorm. Tijdens de laatste afdaling naar het dorp kreeg ik zijwind, en een paar enorme windstoten, gelukkig geen tegenliggers op dat moment! Het leverde een paar behoorlijke slingers op, die wel goed te corrigeren waren gelukkig. Als dit zo doorging zou ik morgen dus niet fietsen, dit was geen doen. Het ging zo door werd nog erger zelfs. Het weekend de auto gepakt dus. Ondertussen steeg de tempratuur in enkele uren naar 8 graden boven nul, dus de sneeuw verdween van de wegen.


 
Onderweg naar het werk op maandag, bij het oude tunneltje bij Skjeldås.

Op maandag en dinsdag gewoon weer gefietst, nu tegen meer normale gemiddelden. Het 's avonds naar huis fietsen was heerlijk rustig, ik reed gewoon cabrio, het was niet koud, en de heldere hemel stond vol sterren.



 
Op dezelfde plaats, uitzicht over het fjord.
 


De winkel van Stana, hij maakt deze beelden uit hout mbv een kettingzaag.




Woensdag was een rustdag, op donderdag m'n geplande ritje Odda gemaakt, en wat plaatjes gemaakt onderweg.
Het weer is opnieuw prachtig, 3 tot 4 graden vorst, geen wind, en een paar uur zon overdag, voor zover de zon het voor elkaar krijgt om over de bergen heen te komen. Gewoon weer open gereden, enkel wat koude tenen na 3 en een half uur buiten te zijn geweest.

Donderdag 20 december 09.30 net buiten het dorp.

Tot zover in december ongeveer iets over de 500 km gemaakt, dat is in vorige jaren nooit voorgekomen. Dus nog steeds tevreden met m'n aanschaf.


Zomaar een plaatje onderweg.


Later meer!

Groeten, Adri.

11 opmerkingen:

  1. wat een mooie foto's, gaaf!
    groet mo

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt, er volgen er nog wel, een boel mensen reageren erg positief op deze foto's.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  2. Wat is het toch een schitterend land.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Adembenemend die foto's ! In mijn motortijd ben ik naar de Noordkaap gereden......mooie herinneringen !
    Het doorslippen bij het klimmen komt vanwege het lage gewicht van mens en Quest.
    De voorwielaandrijving van de VeloTilt zal dit verschijnsel niet doen verdwijnen.
    Afdalen zal daarentegen een feest zijn( lekker hangen in de bochten )
    Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je uitleg over de Velotilt, ik dacht dat als het zwaartepunt meer op het voorwiel zou drukken, het doorslippen iets minder zou worden. Het gewicht is natuurlijk ook evenals bij de VM over 3 wielen verdeeld. Ik ben, en velen met mij, benieuwd naar de eerste rijervaringen met het prototype.
      De Noordkaap zijn wij ook geweest, eigenlijk hebben we heel Noorwegen al afgestruind, tot en met een cruise naar Spitsbergen hebben we gedaan. Er zijn héél véél mooie plaatsen in Noorwegen, dat is zeker. Ook zeer aan te bevelen is een walvissafari, vanaf de Vesterålen, een schitterende ervaring, waarbij je op 20 meter naast een rustende potvis dobbert met een boot.
      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  4. Mooie foto,s weer maar dat tunneltje zou ik toch niet graag doorgaan iedere dag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, ik kan er ook buitenom langs, dat is eigenlijk het "fietspad", maar daar ligt zoveel rommel in de vorm van stenen, stukken hout en dode bladeren, dat het gevaarlijk is om daar te rijden. In het voorjaar maken ze het schoon, dan rijd ik met de racer er wel eens buitenom. Met de VM ga ik gewoon erdoor, licht aan, niks aan de hand.
      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  5. ben wel erg jaloers op je omgeving hor!! ik wil ook zo;n tunneltje in zaanstad hebben!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Stuur eens een foto naar het gemeentebestuur, misschien staan ze er voor open?
      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen