Ritje naar Skjervsfossen.

Opnieuw een uitje met de Scott.

En dat was weer lekker, want na vorige zaterdag was de Scott niet meer buiten geweest. Op zondag een kort tripje met BOB, en dan op maandag en dinsdag in de ochtenddienst, dus forenzen met BOB.

In plaats van 2 nachtdiensten op woensdag en donderdag had ik nu 3 cursusdagen, van 08.00u tot 15.00u. Dat kwam neer op 5 woon-werkritten op rij,  plus de korte rit op zondag, dat gaf bijna 400 km extra op de teller van BOB deze week.

Na een hele week met kap erop gereden te hebben wegens regen of gemelde neerslag, was het zalig om gewoon weer eens met m'n kop in de wind te rijden, met enkel het zoemen van de bandjes als geluid. Heel wat anders dan in de rode pedaalemmer in je eigen stank te liggen, om het maar  even "plastisch" uit te drukken.....

 

Waarheen?

Niet zo moeilijk, na een hele week richting werk te hebben gereden draaide het Fulcrum Zero voorwiel bijna automatisch richting Eidfjord, de tegengestelde richting van mijn woon-werkroute. Bij wijze van uitzondering had ik nu de camera mee in de achterzak, want ik had een ritje naar Skjervsfossen in gedachten. Over de Hardangerbrug in de richting van Voss, en dan zien hoe ver de wegen goed bleven, want er was iets kouder gemeld. Maar met een sneeuwgrens op 500 meter maakte ik me geen zorgen, zo hoog kwam ik vandaag niet.

 

                                      Uitzicht vanaf de brug.

 

 Nieuwe verlichting in de fietstunnel naar de brug, regenboogverlichting?

                     Waarom weet ik niet maar fleurig is het zeker!

 

                                  Uitzicht over het Granvinsvatnet.

 

                      En de paar huizen die daar gebouwd zijn.

 

 Een van de talloze watervalletjes onderweg.........., en de wachtende volbloed!

 

Met een steeds wateriger wordend zonnetje ging het verder richting Voss, en nam ik de afslag naar Seim en Spildo, om zo op de weg te komen naar Skjervsfossen of Skjervet zoals deze waterval ook vaak genoemd word.

Deze is al een paar keer voorbij gekomen op m'n blog, onder andere Bergen-Voss en Voss-Geilo gingen langs deze waterval. Maar tijdens dat soort ritten stop ik niet om foto's te maken, dus nu deed ik tijd af om eens rustig naar boven te rijden en wat plaatjes te maken.

 

                                             Boven bij het bord.

 

 

               De aanloop richting waterval, de weg begint hier al omhoog te lopen.

 

                                   Het bovenste deel van de waterval.

 

            Kijkje van de bovenliggende weg, met mijn "stoel" op de voorgrond.

 

Hierna een paar filmfragmentjes van de weg naar de waterval en vanaf boven. Niet het mooiste seizoen voor beelden, maar de weg en de stijging is redelijk goed te zien.

 

 

 

 

 

Na de foto's en filmpjes, fiets ik de laatste stijgende meters omhoog, en bijna boven zie ik de eerste plekjes wit naast de weg liggen. Dat had ik niet verwacht, maar toch liggen er nog wat sneeuwresten in de bermen. Helemaal boven kom ik aan een klein meertje, en jawel ook dat is nog gedeeltelijk bedekt met ijs. Nog maar een paar foto's dan.

 

                                  Het meertje met nog wat ijsschotsen.

 

                             En de Scott met de "voetjes" in de sneeuw!

 

Daarna besluit ik niet langs de natte weg langs de waterval terug te gaan, maar door de Tunsbergtunnel de 4 km af te dalen. Dat gaat lekker, 4 km alleen maar afdalen, de ketting op de 11 en rustig meetrappen om de benen warm te houden gaat het met een beschaafde 50 km/u omlaag. Daarna is het tijd om huiswaarts te rijden, het gaat meer en meer overtrekken, en regen heb ik geen zin in. Ik red het om net voor de regen thuis te zijn, na weer 76 km genoten te hebben van het fietsen, en niet in het minst van het nooit vervelende decor!

 

Op de volgende post een eerste evaluatie van de ovalen tandwielen!

 

Groeten, Adri.