Gekraakte kap.

Krak!

Hoorde ik een week geleden, toen ik alles aan het bekijken was ten aanzien van wat gewichtsbesparing van de spullen die ik meesjouw in de Strada.
De deelbare kap zat in z'n hoes, maar ik stootte per ongeluk tegen het stuur van de Scott. Eerst leek het mee te vallen, maar de scheur in het fragiele carbonstrookje liep toch door, en er zat weinig anders op dan een reparatie.
Bij het weghalen van de neopreenlaag kwam het hele stuk los, dus dat was duidelijk, daar moest even tijd in gestopt worden.
Tijd had ik niet echt, net voor de Pasen brak het stuk, en ik moest de hele Pasen werken, 3x12 en 2x8 uur. Gelukkig een periode met schitterend weer, dus ik kon zonder kap rijden, er werd geen neerslag gemeld.
Na wat geknoei waarbij het stukje er scheef aan kwam te hangen de zaak maar weer losgehaald, en besloten in etappe's te gaan werken.

Het gespalkte stuk, boven en onder.

Eerst opruwen, en dan aan de binnenzijde een spalkje geplaatst, daarna aan de buitenzijde een stukje carbon geplakt. Na uitharding het spalkje gelost, en ook aan de binnenzijde een lapje carbon gelijmd.
In dit geval gebruikte ik een soort epoxylijm, 2-componenten en redelijk sneldrogend. Makkelijk om kleine hoeveelheden aan te maken, en iets dikker dan gewone epoxyhars.

Na uitharden een stukje dun rubber in de juiste vorm geknipt, en met Bison-Kit vastgelijmd.
Als laatste nog wat gewone epoxy over het geheel gesmeerd, dan zijn gelijk de doffe plekken weer bedekt met een glanzend laagje, en het beschermd nog ook na uitharding.
De reparatie is in elk geval gelukt, ik kon het kapdeel gewoon optillen aan carbonstrook, de reparatie hield het. Visueel word het weer allemaal wat minder, maar de kap is weer gewoon inzetbaar, doel bereikt dus!

Het rubber in de klemmen............

Rubber op de plaats..........

En een glanslaagje erover gelegd.........

Later meer, onder andere over de gewichtsbesparing........

Groeten, Adri.