Een ongehoorde klap.......
Dat was het, want toen ik na het douchen en eten terug bij de nog buiten staande Quattrovelo kwam en de dagelijkse controles uit ging voeren alvorens de fiets in z'n hok te parkeren, bleek de linkerachterband leeg te zijn.Kan gebeuren natuurlijk, een afloper onderweg, en er gewoon mee naar huis rijden, dat heb ik al vaker meegemaakt.
Maar bij afhalen van de band bleek er toch een ongehoorde klap te zijn geweest, want ik heb niets gehoord toen ik binnen was, en de beelden laten zien dat de binnenband toch wel met een klap de geest heeft gegeven.
De scheur in de buitenband geeft ook aan dat voor deze band er niet meer kilometers in zitten.....
Het waren nog een paar 50-406 Shredda's die nog enkele duizenden kilometers onder Strada 119 dienst hebben gedaan. Voor laat ik de 40 Shredda's nog even liggen, die kunnen dit seizoen met een beetje geluk nog uitdoen.
Achter heb ik nu Gocycle banden gelegd, eens kijken hoe dat gaat voelen onder de Quattrovelo.
Maar goed, de foto's:
 |
| Rijp voor het "archief".......... |
 |
| Deze ook................... |
 | ||||||
| De nieuwe............ |
Nieuw huisdier.
Ons hondje Ward lag vrij onverwachts zielloos in z'n bench, ergens eind maart was dat al. Nou ja, we zagen het wel aankomen, maar toch is het dan ineens zover. Het beestje was ondertussen 13½ jaar geworden, net als Bruce, onze eerste Cairn Terriër. En bracht de dagen grotendeels door met slapen, en af en toe wat eten. Uitlaten was ook al zeer ingekort, hij wilde geen stap verder dan strikt noodzakelijk. Kortom, hij liet duidelijk merken: Het is op.........En sliep vervolgens gewoon in, om niet meer wakker te worden.We hadden al afgesproken dat er na Wards overlijden geen huisdier meer zou komen voorlopig, dat was wat makkelijker met reizen en dergelijke.
Maar ja, Ina bleek toch een"aaibare" aanwezigheid in huis te missen.........Dus toen we na de vakantie thuiskwamen en die ene collega nog één van de kittens van een nestje van vier over had kreeg ze het moeilijk.
En jullie begrijpen het al, er loopt nu een 4 maanden jonge kat in huis.............We hebben het beestje de naam "Loki" gegeven, naar de Noorse god van de chaos.......Moet ik meer vertellen?
 | ||
| Slapen doet hij gelukkig ook af en toe........... |
Tot zover,
Groeten, Adri.
Quattrovelo en deur van het houthok wel dichthouden (zie blog zondag 4 juni 2017 ;-)
BeantwoordenVerwijderenKomt goed Benny! Het is voorlopig de bedoeling dat het beestje binnenblijft, of we dat volgend jaar de zomer ook gaan redden? We zien wel.....voorlopig is ie razend nieuwsgierig en wil overal kijken, vooral op die plaatsen waar hij niet mag komen....Badkamer, toilet, slaapkamers, voorraadhok.......;-))
VerwijderenHoi Adri
BeantwoordenVerwijderenLeuke naam voor een kat, heeft hij vast het gedrag van waar ik Ward voor aan zag;-)
Groeten, André
Hoi André,
VerwijderenDank je! Dat gedrag klopte wel, in het verleden dan. Grappig die jonge beestjes, zijn heerlijk bezig de wereld te ontdekken.....Maar Ward was de laatste anderhalf jaar al niet meer de hond die we gewoon waren, stokdoof, en eigenlijk totaal "versleten". Wilde enkel maar met rust gelaten worden. Wilde niet meer mee in de camper, en op langere wandeltochten ging ook niet meer. Hij was van een nagenoeg onvermoeibare spring-in-het-veld veranderd in een demente oude baas.....Helaas, maar het hoort er ook bij blijkbaar. Ward blijft wel in onze gedachten als de leukste en liefste hond die er bestaan heeft!
Groeten, Adri.
Achossie Ward is er niet meer? wel een mooie dood.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben het ons ook voorgenomen.......als deze twee er niet meer zijn geen andere honden meer.....even zien hoe dit ontwikkeld tegen die tijd. Anders wordt ik wel vrijwilliger in het asiel oid.
Tja Willem, je weet het vooraf als je een hond neemt, normaal gesproken overleef je het beestje......Maar inderdaad, een mooie dood, dat wel. Leuk is het niet, maar het hoort er bij.......Vanaf de komst van de kleine pup, gelijk na het inslapen van onze eerste hond Bruce, tot een paar jaar geleden was het een feest om Ward in huis te hebben. Echt een beestje met een ideaal karakter, altijd lief en geduldig, nooit echt stout, luisteren deed ie vooral als ie er zin in had, maar goed voor een terrier was ie erg braaf. Vond het geweldig om met ons mee de bergen en bossen in te trekken, te voet, op de skies, alles vond ie leuk. Naast de fiets rennen, buiten zijn, maar ook de camperreisjes vond ie geweldig. Was pas weer gerust als ie op z'n plaatsje onder tafel mocht liggen terwijl wij de camper inladen voor vertrek. Tja, en dat veranderde dan langzamerhand, toen hij ouder, dover en dement begon te worden. Het laatste half jaar was het enkel maar eten geven en heel even uitlaten, verder lag hij te slapen en wilde ook niets anders meer......
VerwijderenIn jouw geval lijkt me vrijwilliger in het asiel inderdaad een prima idee!
Groeten, Adri.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen