Rijden met ondersteuning.

Hoe bevalt het?

Wel, daar kan ik heel kort in zijn: Prima! 

Het is nog steeds fietsen, maar het is anders.

Ten eerste heb ik nu slechts 11 versnellingen, de Schlumpf moest plaats maken voor de Bafang motorunit, en het 75 tanden kettingwiel is gekrompen naar 70 tanden. 

Wat ook veranderde is het gewicht, de circa 1,8 kg wegende Mountain Drive unit ging eraf, en de Bafang met batterij, display en bekabeling kwam erbij. En dat hele spul weegt circa 7,8 kg. 

Dus een fiets die rijklaar al ongeveer 45 kg weegt krijgt er nog 6 kg bij, en komt dan op 51 kg....Met in de winter nog iets zwaardere banden als de spikes er weer onder gaan..............

Hoe anders rijdt het?

Waar ik zeker de eerste paar weken erg aan moest wennen was de afwezigheid van de Mountain Drive, zeker na een ongeplande stop was het erg makkelijk om het ding in de lage gearing te tikken en probleemloos weer te vertrekken. Nou moet ik weer anticiperen en snel terug schakelen, anders kom ik, ondanks de motor, toch weer wat moeilijker op gang. 

En wat meer gesjouw natuurlijk, je moet de batterij eruit halen voor lading, en weer terug plaatsen voor je vertrekt. Zo doe ik het tenminste, want de fiets staat onverwarmd in zijn hok, en daar heb ik ook geen aansluiting om te laden.
Door het kleinere kettingwiel is de topsnelheid natuurlijk lager, je bereikt je maximum toerental vlugger, dat scheelt toch wel een 5 km/u. 
Ook schakelen in de klimmen moet je goed anticiperen, want om de aandrijflijn wat te ontzien heb ik een schakelsensor gemonteerd en die stopt de motor als je schakelt. Je krijgt dan wel een "klap" in je benen natuurlijk als de ondersteuning wegvalt......Dat is dan niet langer dan 1 of 2 seconden, dan komt de motor weer bij, maar je kan beter een versnelling kiezen die geschikt is om de hele weg omhoog te kunnen blijven trappen zonder schakelen tussendoor.

Dat zijn dan wel de enige "nadelen" zowat, want verder is het enkel een voordeel om met de ondersteuning te rijden.

Het rijden met een ondersteuning heb ik altijd als een voordeel gezien voor mensen die dat nodig hebben, maar zelf wilde ik het zo lang mogelijk uitstellen, ik voelde me er nog te jong voor. 

Dat veranderde door de hartritmestoornissen, ik zag dat als een waarschuwing, misschien vergde ik toch te veel van mezelf? 

Daarom ook voor mij ondersteuning, want ondanks dat ik in juli weer helemaal gezond verklaard ben, voelt het toch nog niet hetzelfde als voorheen. 

En als ik dan de keuze voor ondersteuning  maak, dan zal ik die ook gebruiken, dus niet stoer doen en op 50% gaan rijden, nee, bij mij staat die gewoon op maximale ondersteuning, 100%.

Als iemand dat "slap" vindt, prima, daar kan ik goed mee leven!

Optrekken gaat natuurlijk prima, de motor trekt flink mee tot 25 km/u, daarboven moet ik het verder zelf doen. 

En de hellingen zijn een peulenschil nu, natuurlijk zakt de snelheid op de steilere stukken, maar hellingen tot circa 5% ga ik nu op met circa 19 km/u, dat was zonder motor ongeveer 8 km/u. 

De aller steilste klimmen die ik heb, die tussen de 11 en 14% rijdt ik op met circa 9 tot 10 km/u, waar dat zonder hulp niet sneller dan 4 tot 5 km/u ging.

De langere stukken "vals plat", zeg maar tot 2% stijging gaan nu met circa 24 km/u.
Pure tijdwinst boek ik op die stukken!
De lagere topsnelheid is niet zo erg, want de stukken dat ik die top kon vast houden waren nu ook weer niet zo lang, de tijdwinst in de klimmen levert wat dat betreft meer voordeel op.
En afdalen zonder mee te trappen gaat net zo snel als voorheen, dat maakt geen verschil.

Het bleek dan ook al de eerste week dat ik "met" rondreed dat ik de wekker wel wat later kon zetten..............

Een behoorlijk verschil met de tijd in de Strada, toen hadden we nog een hond die uitgelaten moest worden, en stond om 04.00h op, om zodoende rond 05.00h te kunnen vertrekken. 

Na dat ons beestje overleden was ging die wekker om 04.15h, en had kon op dezelfde tijd vertrekken. 

Nu staat de wekker om 04.30h, en rijdt ik circa 5.15 weg, en ben dan nog ruim op tijd op de fabriek om te verkleden en me naar de werkplek te begeven, die circa 500 meter van de garderobe verwijderd is.

Ook de gemiddelde snelheden zijn zonder meer goed te noemen, ik rijdt al met "winterbanden", en kan nog met een gemiddelde van 30 km/u thuiskomen, dat was voor de ondersteuning ondenkbaar, ging voor mij gewoon niet.

En

Dus het zal duidelijk zijn, die Bafang is een blijvertje!

Een paar andere aanpassingen.

Ik rijd al vanaf begin oktober met "winterbanden", maar dat zijn niet de ondertussen bekende spijkerbanden. 

Want ik was het al een tijdje beu om elke winter 2 sets winterbanden te moeten aanschaffen omdat door het vele rijden op asfalt de spijkers door de koordlagen naar binnen werden gedrukt en voor vele lekke banden zorgden. En in de winter onderweg stil staan om een band te wisselen  is geen hobby van me.................

Ik besloot al vorige winter om eens andere banden te gaan proberen, geen echte winterband, maar misschien een goed alternatief om de tijd met "spikes" wat in te korten. 

De Schwalbe Marathon GT 365, een 4-seizoenen band. Ziet er qua profiel wel wat uit als een spijkerloze winterband voor auto's, met heel veel lamellen in het profiel.

Even afwachten hoe dat gaat met lekrijden, maar ze rijden een stuk prettiger dan de "spikes" en maken een stuk minder lawaai. Ze zijn ook een stuk lichter in gewicht, het scheelt 95 gram per band, dus voor een QV is dat een voordeel van 380 gram. En slijtvastheid zou ook beter moeten zijn.

Licht lopen doen ze niet, volgens de site van Schwalbe hebben ze zelfs nog iets meer rolweerstand hebben dan de Marathon Winter banden! Dat voel ik in de praktijk ook goed. Het lijkt of je door los zand fietst als je die banden er de eerste keer om hebt liggen.....net als bij de spikes, dat is dan weer het zelfde. 

Hoe die banden zich gaan gedragen als het wat gladder gaat worden is ook nog even afwachten, met de auto gaat dat zonder spijkers ook prima, maar dat zijn natuurlijk wel specifieke winterbanden.

Een 4-seizoenen band is natuurlijk een compromis, en kan nooit zo goed zijn als een band die specifiek voor één seizoen gemaakt is.

De Schwalbe Marathon GT 365.

En het profiel.

Nog een aanpassing is het plaatsen van een mini-scherm, dat heb ik al in het vroege voorjaar geknipt en geplaatst, en heeft ondertussen een paar tussentijdse aanpassingen meegemaakt. In die zin dat het lager geworden is.
Ik rijdt nog steeds graag "open", hoewel dat wat vreemd klinkt misschien voor iemand die constant met de kap over z'n hoofd rijdt. Zonder schuimdeksel is misschien een betere uitdrukking?
Maar dat geeft toch wat winddruk op de borst, en dat kan bij koude minder prettig aanvoelen.
Dat mini-scherm doet prima werk wat dat betreft, het houdt de wind uit de kuip, en leidt die via het kap vizier over de kap heen.  Ook een blijvertje, want ik kan er prima overheen kijken, ook bij regen, en als het kap vizier beslaat gaat dat naar boven, en kijk ik door de spleet over het mini-scherm heen en heb nog nauwelijks wind in het gezicht.

Mini-scherm tussen de spiegels.

Verder gaat het allemaal z'n gang, met de fiets zijn eigenlijk geen problemen, die loopt prima.
En zeker mede dankzij de ondersteuning, een klein mijlpaaltje voor mezelf, in oktober kom ik voor het eerst weer eens boven de 1000 km/maand met de velomobiel! Dat was geleden van november 2018..........

Tot zover,

Groeten, Adri.