Wereldberoemd!

Hallo allemaal, bij deze het in mijn vorige blog aangekondigde artikel in de regionale krant, het Hardanger Folkeblad. Nu ben ik wereldberoemd in de lokale omgeving waarschijnlijk..........
Na het gesprek en de fotosessie met de journaliste kreeg ik netjes volgens afspraak een kladversie toegestuurd via e-mail, waarbij ik slechts één correctie moest doorgeven.
Op vrijdagmorgen was ik vrij en ging inkopen doen in onze plaatselijke SPAR, en zag al een kleine foto van een velomobiel op de voorlpagina, dus kocht ik de krant om thuis even door te kijken.
Tot mijn verbazing werd het artikel gebracht over twee volle pagina's! Met grote duidelijk foto's en de tekst precies zoals afgesproken. Zouden er dan toch nog journalisten zijn die te vertrouwen zijn? Het lijkt erop, dit geeft weer een positieve bijstelling aan mijn mening over journalisten in het algemeen.
Ons lokale krantje noem ik altijd het "Sufferdje", omdat het eigenlijk lijkt dat het hier een heel jaar "komkommertijd" is. Het geeft ook een beetje het niveau van de krant ( en mijn beroemdheid!) aan.
Af en toe lijkt het wel of alles in de krant komt, tot en met een huisdier dat aan de diarree is......

De krant in volle glorie
op de keukentafel.

Ina natuurlijk gelijk volop spotten met haar "beroemde" man, dat hij nu wel helemaal naast z'n fiets ging rijden van verwaandheid enz., maar stiekem vond ze het ook wel leuk, want het werd gelijk doorgegeven aan het thuisfront via e-mail.

Bakje koffie erbij............

Op vrijdagavond de 3x 12-uurs nachtdiensten in, dus de krant meegenomen en wat kopie's van gemaakt, zodat ik in het weekend deze in kon scannen en zodoende op de blog kon zetten. De kwaliteit van de scans valt wat tegen, maar geeft wel een idee van het artikel. Omdat we in een nynorsk sprekend gebied wonen en de journaliste ook van plaatselijke afkomst is heeft ze het artikel in het nynorsk geschreven. Ik heb geen idee of Google translate daar chocolade van kan maken.
Het geheel is evenwel een duidelijk stukje velomobielpromotie!

Stukje voorpagina......

Bij het stukje op de voorpagina is er wat tekst gebruikt van de site van Anders Løberg, WaW-rijder uit Bergen, die de site velomobil.no in beheer heeft en tevens een bedrijf runt dat zich bezig houdt met milieuvriendelijke reclame, foto's en film. Sinds kort kan er ook in Noorwegen een WaW besteld worden via Anders, die dealer is geworden, en ook Schlumpf trapsystemen en Rohloff naven kan bestellen voor eventuele klanten.




De tekst, naast elkaar in de krant, kon niet naast elkaar op de scanner.

Pendlar med Bob.

 Han vekkjer oppsikt. Ingen tvil om det. – Kven er han i den raude dingsen, den der rakettbilen som køyrer langs vegen?

  Den raude overflata blenkjer. Trehjulssykkelen er utstyrt med svarte piggdekk. Regnar det, er taket på. Er det mørkt, er langlyset på. Når kvikksølvet kryp nedover gradestokken er ikkje det eit problem. Men snør det, står han att heime. «Han må ha motor», er det fleire som har slått fast. «Han må bu i nærleiken av oss, vi ser han så ofte». Her kjem fakta om Bob, velomobilen. Og om Adri Manhave som syklar til og frå arbeid i Tyssedal med Bob.  Frå Kinsarvik til TTIAdri bur i Kinsarvik. Det vil seie at han trakkar i mellom ein time og ti minutt og halvannan time på veg til skiftet på TTI i Tyssedal.Sykkelcomputeren viser 350 mil. Det er distansen Bob har gått sidan oktober i fjor då Adri henta han i Nederland. Her i landet finst det berre mellom 20 og 30 av sorten. I Nederland, der Adri er fødd og oppvaksen, er det rundt 1500 velomobilar. Dei er difor sjeldne å sjå både her og mellom alle tohjulingane i Nederland.– Eg har både sertfikat og bil. Å sykla til jobb er noko eg gjer fordi eg likar å sykla, seier Adri.   Han har sykla mykje. Heilt sidan han var ungdom. Då han, kona og sonen flytta frå Tyssedal til Kinsarvik i 2009, pendla Adri først med racersykkel. Etter to vanskelege vintrar, søkte han seg fram til velomobil på internett og fann ut at jo, det er ein sykkel. –Då kan eg bruka han. Snur seg ikkje tilbake– Etter ein prøvetur i ein sånn ein, vil ingen gå tilbake til å pendla med racersykkel, meiner Adri.Skuldrene og resten av overkroppen er heilt avslappa. Ingen stive skuldre. Berre beina jobbar. Kroppen ligg bakover, hovudet er støtta av ei nakkepute. Setet er mjukt. Lys, blinklys og bremselys går på batteri. Dei varer i fem-seks timar før lading må til. – Eg held formen, føler meg mykje betre med god form.Utanom syklinga trenar han karate på Lofthus eit par gonger i veka.– Det er bra med litt ekstra trening for armar og resten av overkroppen. Han syklar seg òg gjerne ein treningstur med Bob. Eller syklar racersykkel ilag med sykkelgruppa til IL Harding. Ikledd ei tynn bukse, eit par tynne trøyer oppe, hjelm, hanskar, sykkelsko og briller er han klar for visningstur for fotografen.– Det er lite klede, likevel sveittar eg sjølv om det er kaldt. På det kaldaste har eg starta opp i minus åtte grader. Når han skal på nattskift, tar han bilen.  Å sykla etter ei natt på arbeid blir for tungt.Adri har fagbrev. Jobbar som ovnshusoperatør. Han og familien flytta frå Nederland gjennom Flytt til Hardanger-prosjektet, og Adri fekk seg fast jobb før dei flytta hit for snart fem år sidan. –For oss fungerte Flytt til Hardanger. Men eg trur ikkje bedriftene i Odda fekk så mange fagarbeidarar som dei ynskte seg.    Susar langs Rv. 13Mange uttrykkjer uro over sikkerheiten til den trehjula syklisten som susar langs Rv. 13, både i bekmørket og på lyse dagen.– Vil du synst best mogleg i trafikken, skal du velja gul eller kvit velomobil. Eg valte raud fordi det er yndlingsfargen min.  Velomobilen kan velta i ein sving. I alle fall den modellen Adri har. Han legg seg ikkje i svingane slik andre modellar kan gjera. Dermed må bremsene på nokre få stader. Og til no har det gått bra. Sjølv med rekordfart på 78,6 kilometer i timen. Vel å merke i nedoverbakke.– Eg har følelsen av at bilane tar meir omsyn til velomobilen enn ein vanleg sykkel. Dei ventar lenger bak før dei køyrer forbi. Forbipasserande er òg meir nyfikne. Heng ut glaset og fotograferer den raude ufoen med mobilane sine.   


Bovenstaande de tekst zoals ik die kreeg toegezonden als klad van de journaliste.

De bobslee in volle glorie op de grote foto.

Op de foto's zien jullie ook m'n "helm", dit is een zogenaamde Smartcap, een schaatshelm, die geen  belemmering vormt als je het hoofd onder de kap wil bewegen, in tegenstelling tot een normale fietshelm. Het ziet er niet uit, maar daar kan ik me niet druk in maken, het werkt goed dus dat is het belangrijkste.


En de rest van de foto's die erbij geplaatst waren.

Zo, nu kunnen jullie dit bekijken en lezen, en jullie kennis van het noors wat oppoetsen.
Ik heb zelf voor de aardigheid even Google Translate erop los gelaten, dat leverde een amusant stukje op, met heel vreemde vertalingen af en toe!

Gisteravond en vannacht is er weer 5 cm sneeuw gevallen, dus Bob staat voorlopig even op betere wegomstandigheden te wachten.

Later meer!

Groeten, Adri.