maandag 16 september 2013

Weekendritjes.

Afgelopen week op woensdagavond de nacht in, 2 stuks, dus eruit op vrijdagmorgen. Weer als vanouds geweldig geslapen, maar niet heus. Na de eerste nacht 3,5 uur en na de tweede 3 uur, dus heb ik 2 dagen niet gefietst ondanks redelijk weer. Het was meer als een dood vogeltje een beetje achter de computer zitten en wat Ronde van Spanje kijken, en zo de dag zien door te komen.

Ina werkte het weekend, zelf was ik vrij, dus op zaterdagmiddag vlak voor vrouwlief naar het werk ging zette ik de Strada gereed, ik had zin in een stukje fietsen. Het regende al de hele morgen zachtjes, maar daar heb ik een dak voor, dus zette ik de kap in elkaar en plaatste die op de Strada.

Waar naartoe maakte me niet veel uit, gewoon lekker fietsen dus vertrok ik richting Odda, met het idee nog iets verder te rijden. Dat werd tenslotte voorbij Låtefoss, naar Skare en de klim naar de E-134, waar ik omdraaide en dezelfde weg terug reed naar huis.

Zoals ik al eens eerder schreef in een post, Ina noemt regenfoto's op z'n Noors "trolsk" oftewel "magisch" in het Nederlands. Ik zelf kan daar in 4 talen heel andere uitdrukkingen voor verzinnen, maar dat terzijde. Ze heeft dikwijls gewoon gelijk, foto's met dit wat minder goede weer hebben wel een geheel eigen sfeer, dus ook nu heb ik er een paar gemaakt. Op de blog van Mooi Geel las ik dat Paul er meestal een aantal schiet en dan bewerkt tot hij tevreden is. Daar houd ik me zelden mee bezig, meestal is het klikken en zo de blog op. Heel af en toe zet ik er eens eentje recht, als de horizon scheef staat, en nog minder vaak word er een bijgekleurd, dan gebruik ik Picassa. Maar meestal zien jullie hetzelfde als ik zie, heel natuurlijk dus.

Het Sørfjord.

De waterval bij Ædna.


Sandvinsvatnet vanaf Vasstun bij Odda.

Boven en onder: de Grøndalselva in Oddadalen.







Bob bij Låtefoss.





Na de stop bij Låtefoss rijd ik verder richting Skare en ga de klim op naar de T-splitsing met de E-134, om die ook eens met Bob te beklimmen. Ook een mooi klimmetje, circa 2 km lang, met stijgingspercentages van 10 tot 14 procent.

Skare.


Op het keerpunt weet ik dat het nu heel gemakkelijk richting Odda gaat, het grootste deel gaat omlaag, dus dat schiet op. De snelheid van 86,3 km\u op die ene afdaling was ruim hard genoeg, onder deze omstandigheden, met een bespat vizier en lichte regenval. In Odda aangekomen is het gestopt met zachtjes regenen, het valt nu als een douche en het gehele uitzicht over het fjord is verdwenen, alleen een dikke grijze mist hangt tussen de bergen in. Niks van aantrekken, ik zit droog onder m'n koepeltje.



Uitzicht???

De weg is gelukkig goed te zien, dus gaat het gewoon huiswaarts zonder problemen.


Bij thuiskomst heb ik het gevoel lekker gefietst te hebben, en staan er 120 km meer op de teller dan bij vertrek.

Op zondag werkt Ina in de morgendienst, dus fiets ik wat vroeger. Nu maar eens de andere kant op, richting Eidfjord ben ik ook al even niet geweest. Nog maar wat verder, Simadalen in, en dan helemaal tot het doodloopt. Eens kijken hoe steil die helling op het eind is, die is met de racer ook al behoorlijk pittig.
Bij het doorkruisen van Eidfjord heb ik volop bekijks, de aan de kade afgemeerde cruiseboot heeft een lading toeristen uitgespuwd die alles en iedereen fotograferen, ook een met 40 km\u passerende Strada.

Daartussen ligt Simadal.

Afgelegen boerderij op de helling.


De cruiseboot aan de kade.


De rit gaat verder het Simadal in, en het fietsen gaat  gelijk een stuk zwaarder. Klopt, hier is het 5 km vals plat, de weg gaat tot het einde omhoog met 1 procentje, tot de laatste helling vlak voor de parking waar de weg stopt. De laatste helling is echt omhoog zwoegen, met 4 km\u kom ik boven, niet raar met 25 procent stijging. Gelukkig maar 200 meter, dat is lang genoeg als het zo steil is.

De terugrit gaat uiteraard vlot naar Eidfjord, constant boven de 50 km\u, het aflopende wegdek helpt goed mee. Op het steilste gedeelte ga ik heel voorzichtig omlaag, steil, bochtig en belabberd asfalt, dus geen risico nemen!  Door het dorp weer een aantal verbaasd kijkende toeristen, en dan rustig terug naar huis. Daar komt Bob weer onder z'n afdak te staan met bijna 80 km erbij vandaag.

Volgende  keer meer,
Groeten, Adri.


4 opmerkingen:

  1. En die toeristen daar maar zoeken...om hun geld uit te geven. Eidfjord met zon mooie omgeving. De inwoners zouden Geiranger eens moeten bezoeken. Maar ja ze zijn ook zo soepel als betonnen palen daar ;) groet cees

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, ze fotograferen echt alles wat los en vast zit, je ziet ze op de gekste plaatsen in vreemde houdingen staan met het toestel in de aanslag. Het gekke is inderdaad dat wij als buitenlandse Noren als veel meer van het land hebben gezien dan de meeste inboorlingen hier, sommigen staan met open mond van verbazing als je vertelt waar je al overal geweest bent.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  2. Wow adri , 25% steiging , in Belgie begin van de maand kwam ik met een 15% steiging al niet boven zonder te lopen maar toen hing er ook een volle cyclone kar achter , dat zal wel schelen.
    Mooie foto,s weer , die met dat roeibootje kan zo in een reisfolder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Gerrit,

      Een volle aanhanger helpt niet echt met vlot klimmen, dat zal inderdaad veel schelen. Velomobielen zijn toch al niet echt gemaakt om mee te klimmen, ze zijn eigenlijk te zwaar. Door een zo groot mogelijke spreiding op m'n cassette 12-36 10 speed en de triple 30-42-53 kan ik de meest voorkomende hellingen goed beklimmen, en heb nog genoeg verzet op de afdalingen en vlakke stukken.
      Die roeiboot zag ik ook gelijk als een potentieel mooi plaatje, en dat werd het ook, ondanks het mindere weer.
      Bedankt voor je reactie!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen