Kerstberichtje.

Geen witte kerst.

En daar geef ik helemaal niets om! De vorige week gevallen sneeuw is zo goed als weg nu, het heeft bijna enkel geregend de afgelopen week.

Veel gefietst is er ook niet, ik dacht op vrijdag gewoon fietsend naar het werk te gaan, maar daar werd van "hogerhand" een stokje voor gestoken. Ina was op donderdagmiddag nog even naar een vriendin toe gereden, en kwam geheel verwilderd thuis. Er was nauwelijks door te komen, ze had het maar ternauwernood overleefd! Geen sprake van dat ik me daar met de fiets in begeven zou, de sneeuw was door de sneeuwploegen tegen de kantmuurtjes opgeschoven, en de regen en smeltwater zorgden voor ENORME plassen, die niet wegkonden omdat de sneeuw de afvoergaten blokkeerde.

Mijn opmerking dat het vanaf Lutro, na circa 7 km van huis, helemaal "schoon" lag op de weg maakte ook al geen indruk, "Nee, daar is het net zo erg!!! En kijk eens wat er  gemeld word!! Natte sneeuw! Dan zie je niets meer en ben je uuuuuuren onderweg!" Daar was geen discussie mogelijk, dus gaf ik het op, watje dat ik ben.......

Op vrijdagmorgen vertrok ik dus met frisse tegenzin in de vierwielige pedaalemmer richting werk. 

En inderdaad, na Lutro was er zowat geen sneeuw meer te bekennen, dus dat gaf een prettig gevoel............maar niet heus!

Ook op de terugweg 's avonds kwam er niets uit van de gemelde zware natte sneeuwbuien, wat m'n toch al niet bijster jofele stemming niet echt verbeterde.

Gelijk na thuiskomst had het "orakel" weer al het weerbericht gecontroleerd, en waar ik geen bezwaar zag, kon er weer niet gefietst worden volgens de hogere legerleiding. Nou ging het weer sneeuwen, en daarbij kwam nog harde wind, met flinke stoten. 

Dus ook op zaterdag ging Adri weer met bezwaard gemoed in de koektrommel op weg. En wederom was er totaal niets aan de hand, zowel op heen- als terugweg. Daar werd een zekere Strada-rijder niet vrolijker van!

Op zondag werd dan de zegen gegeven, er kon gefietst worden! Een mens voelt zich gelijk een stuk beter, alleen al bij de gedachte! Het enige leuke aan werken is dat je er met de fiets naar toe kunt, verder is het gewoon een noodzakelijk iets om geld binnen te krijgen. 

Op maandag kon er weer niet gefietst worden, weer zou ik van de weg waaien/glibberen, ondersneeuwen of weggespoeld worden. Om maar niet te spreken van de tijdens sneeuwstormen rondlopende ijsberen die het speciaal voorzien hebben op velomobielen, de waterbuffels die klaar staan om me te bespringen vanuit de waterplassen en eventuele road-blocks door extremistische moslims, of wat er nog meer verzonnen kan worden om me uit die fiets te houden.............

Onzin natuurlijk, maar je gaat je na een paar dagen afvragen wat er nou weer ter tafel komt als reden om niet te fietsen................

Op dinsdag mocht ik weer...............

Ik hoor het sommigen denken, dat is gewoon bezorgdheid, omdat ze om je geeft. Ja, weet ik ook wel, maar ondertussen zijn er drie goed fietsbare dagen afgesnoept, en daar word mijn humeur niet veel beter van.

Was dat niet de weg naar de hel die geplaveid is met goede voornemens? Volgens mij ligt het fietspad van de goede bedoelingen daar parallel aan............

Hopen op beter weer, dat is het enige wat er te doen staat, slechter dan nu kan het niet worden, beter wel!

Voetenbakjes.

De bakjes hebben hun vuurdoop ondertussen gehad, en bevallen wel goed. Ze liggen rammelvrij in de gaten, en ik raak ze niet met de voeten. Enkel op twee van de vijf drempels raken ze heel lichtjes de grond, dus dat ga ik proberen oplossen met tochtstrip, zodat ze net een centimeter hoger komen te liggen. De frisse trek is geheel uit de fiets verdwenen, het heerlijk warm nu, en word ook bij regen niet meer klam in de fiets dan met open gaten. 

Kerstgroet.

Bij deze wens ik alle lezers, volgers en mede fietsers prettige kerstdagen, de beste wensen voor het nieuwe jaar en vooral veel veilige fietskilometers toe!

En ondanks het geen witte kerst is toch een paar foto's om de sfeer een beetje te proeven:

Tot zover!

Groeten, Adri.