woensdag 10 december 2014

Stilletjes.

Rustig.

Dat is het al even op m'n blog, ik ben weinig actief de laatste tijd. Aan de voetenbakjes ga ik verder, maar er staat niet veel druk op de ketel. Er staat nergens veel druk op, dat is wel lekker ontspannen eigenlijk. Ook op het werk doe ik zo weinig mogelijk, dat valt helemaal niet op want alleen een overledene kan nog minder uitvoeren en initiatief tonen dan m'n Noorse collega's!
Ik fiets wat naar het werk op en neer, en als het redelijk weer is ook nog wel een plezierritje, maar enkele dagen zijn er weer al van tussen gevallen wegens de zware regenval, als het zo hard regent de hele dag is het onnodig risico nemen om daar door te gaan rijden op een vrije dag. Foto's onderweg worden ook nog nauwelijks gemaakt, geen zin om steeds te stoppen, en het is toch maar meer van het zelfde......

Verdere bezigheden zijn de in de winter "normale" dagelijkse routine van brandhout binnenhalen, de manden met aansteekhout op peil houden en de kachel schoonmaken en aan de gang houden. Dat aan de gang houden kan ook nog wel eens een uitdaging zijn als het er vochtig en "zwaar" weer is buiten, dan trekt de schoorsteen toch een stuk minder dan normaal.


Voetenbakjes.

Na de harding heeft de mal nog 2 dagen gestaan voor ik er aan toe kwam om de plug eruit te verwijderen. Dat viel dan ook nog vies tegen, de gebruikte autowas is blijkbaar geen goede vervanger voor lossingswas, dus de plug moest er uit "geschept" worden. De plug kwam er in stukken uit, dus is nu kapot. Tja, dat kan gebeuren, ik ben ook maar een amateur met goede bedoelingen en niet altijd de juiste spullen.....
De restanten die in de mal achter bleven zijn er uit geschuurd en de oneffenheden nog maar eens geplamuurd en geschuurd en later van een nieuwe verflaag voorzien.


De mal is klaar.

Nadat het resultaat goed genoeg bevonden was werd er nog een soort standaard gemaakt om de mal in te hangen, om zodoende makkelijker te kunnen werken tijdens het lamineren. Gewoon wat afvalhout bij elkaar zoeken, en dan ben je op 10 minuten klaar.

De werkstandaard.


 Alternatieve lossingswas.

Tja, maar wat anders proberen, die autowas is nu al voor de tweede keer een tegenvaller gebleken.
Een blikje met oude impregneringswas voor schoenen wat opwarmen, en dat in de mal smeren. Er komt een mooie egale vettige laag in te liggen, dat zo dan maar proberen.

De mal in de was gezet, het matje ligt er al naast.


Dan is het tijd om er een matje glasvezel in te leggen en wat epoxy aan te maken.
Best nog lastig om de ronde vormen goed in te lamineren, er komt vlug lucht onder de matjes, dus goed aanstrijken en rustig werken is aan te bevelen. Als alles naar beste kunnen op de plaats ligt gaat het geheel weer onder de werkbank om uit te harden in het "stookhok".

Matje gelamineerd.
In het "stookhok".
Als alles gaat zoals de bedoeling is kan ik morgen het eerste voetenbakje uit de mal halen, en er nog eentje maken. Gewoon er het beste van hopen, morgen zie ik verder.......

Ook nu komt er nog een vervolg.......

Groeten, Adri.




14 opmerkingen:

  1. Als je de voetenbakjes in de lengte doorzaagt en scharnierend met een veersluiting aan de Strada vastmaakt (een soort bomluiken zeg maar) kun je toch nog flintstonen als dat nodig is.

    't Is maar een idee hoor.....

    Groet

    Erwin en Tante Lies (wier Lycra voetgatafdekking er al weer afgewaaid is...)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Erwin,

      Leuk idee, maar ze komen er aan de binnenkant in te hangen, dus dat zal niet gaan. Nou had ik al het idee om ze aan de binnenkant aan 1 eind met klittenband vast te maken zodat ze nog naar boven kunnen bij een eventuele botsing met een drempel en dan niet gelijk in stukken gaan.
      Bedankt voor het meedenken!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    2. Dat plannetje van in de lengte doorzagen aan scharnieren bevestigd met een veer sluiting maken zou nooit werken : je krijgt je voeten wel door de "luikjes" naar beneden maar nooit meer naar boven ! Bij opwaartse beweging van je tussen de luikjes geklemde been willen de "luikjes" weer dichtklappen en hoe harder je trekt hoe krachtiger ze willen sluiten.....een soort berenval, lol !!

      Op zich kan het wel, maar dan moet je ze mechanisch/electrisch kunnen bedienen/de veer kunnen blokkeren in de "luiken open" stand. Dat is waarschijnlijk veel te ingewikkeld voor simpele voetenbakjes.

      Even uitstappen, en misschien als je armen lang genoeg zijn net als een rolstoeler de voorwielen aandrijven met de handen. Dat schijnt te kunnen bij Strada's :-))

      Verwijderen
    3. Scherp gezien! Had ik zelf nog niet verder over doorgedacht, dat was ook niet de opzet, ik kan inderdaad op de rolstoel manier achteruit als dat moet.

      Verwijderen
  2. Dag Adri,
    Als je met iets minder dan 100% glad genoegen wilt nemen kun je er paclan folie in leggen. Kun je daarna van de hars af trekken. Gebruik ik vaak bij reparaties om de lucht er uit te drukken en alles lekker in verband te houden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Mick,

      Dat is een goede tip, bedankt! En ik kan best met iets minder dan 100% glad genoegen nemen, wat dat aangaat ben ik totaal geen perfectionist, het is goed genoeg zolang het functioneel is.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    2. Ziet er goed uit tot nu toe Adri. Wel stofmasker dragen als je dat glasvezel gaat schuren he ? Het is zeker geen asbest, maar talkpoeder en houtzaagsel staan ook op de "mogelijk carcinogene stoffen lijst" van de EU....en al is dat meer bedoeld om mensen die er de hele dag mee moeten werken te beschermen, toch kun je beter voorzichtig zijn.



      Verwijderen
    3. Hoi Quezzzt,

      Ik ben er voorzichtig mee ja, ook dat schuurstof van polyesterplamuur kan niet echt gezond zijn, alleen de lucht al........
      Bedankt voor de waarschuwing!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  3. Het bovenstaande verhaal klinkt als een winterdipje Adri , je bent toch nog niet oud genoeg om op je pensioen te gaan zitten wachten net als je andere collega,s , kom op , in de benen en werk verder aan je carriere naar ploegchef/bedrijfsleider en zet dan die andere luiaards aan het werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Gerrit,

    Op m'n pensioen wachten deed ik in Nederland eigenlijk al bij m'n vorige werkgever. Hoezeer je daar ook je best deed, er was altijd wel een ander die je voorbij ging, of sowieso zich beter verkocht. De eerste jaren in Noorwegen waren een verademing, de onderlinge competitie was helemaal weg! Nu begrijp ik jouw opmerking heel goed, maar carriere hoeft voor mij helemaal niet, ploegbazen zijn er bij ons al een paar jaar uit, en eigenlijk ben ik in m'n huidige functie al een soort vervangend ploegbaas, ik vervang de procesverantwoordelijke bij afwezigheid.
    Als de mogelijkheid zich zou voordoen om een stapje hoger te doen zou ik netjes bedanken, en mijn beurt laten voorbij gaan. Ik zie nu hier een beetje het zelfde gebeuren als 20 jaar geleden in Nederland, en zie het met lede ogen aan.
    Kan ik weinig aan veranderen, het enige wat ik nu eigenlijk wil is een dagdienst of liever nog 2 ploegenfunctie, zodat ik die akelige nachtdiensten kwijt ben. Ik heb in de loop der jaren steeds meer moeite met het slaaptekort, het is nu zover dat ik me vaak ziek voel als ik in de nachtdienst zit. En je de hele tijd ziek melden is ook geen doen, dus sjouw je maar wat verder zo goed en kwaad als het gaat.....
    En het idee dat ik m'n collega's kan veranderen? Laat dat maar varen, dat lukt werkelijk niemand, je loopt als het ware gewoon tegen een muur op!
    Je gewoon aanpassen en leven met de gewoontes die de inboorlingen er hier op na houden, dan hou je het het langst vol.

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Adri,
      Goed bezig met de bakjes,ook bij mij hangen ze in de gaten en is er klittenband geplaatst.
      Wat betreft de mentaliteit,is dat plaatselijk of is dat landelijk?
      Vorig jaar zijn we met de camper in Noorwegen geweest,dat was erg mooi.
      Het viel ons wel op dat je in cafés zelf je bestelling betaald bij de bar en dan meeneemt naar je tafel,ook in eetgelegenheden was er een zelfde systeem.
      Niet dat daar iets mis mee is trouwens,maar je kunt het ook zien als gemakzucht .
      Op zich wel een grappig systeem..

      Groeten
      Rudolf

      Verwijderen
    2. Dag Rudolf,

      Vandaag het bakje "gelost" en dat viel niet tegen, het kwam redelijk vlot uit de mal. Alleen ligt het er nu weer terug in, 1-laags glasvezel is toch wel wat te iel om in de voetengaten te hangen. Dan nog maar een laagje erin, ik ben nu toch bezig.
      Die mentaliteit is landelijk, maar zelf hebben we het idee dat het plaatselijk hier nog iets extremer is. Die houding willen veranderen is als aan een dood paard staan trekken, je komt nergens! Daarom hebben we dat al lang opgegeven. Voordeel is wel dat de Nederlanders die hier werken zonder meer als hele harde werkers worden gezien, daar hoeven we ons niet eens voor in te spannen.
      Zo heeft elk nadeel toch weer een voordeel.........

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  5. Ik begrijp je wel adri , als jij daar zelf mee kan leven dan is het goed , voor mij zou dat nog niet werken daar ben ik nog te gedreven voor in mn werk, maar ik ontvang dan ook nog waardering daarvoor. En dat van die nachten begrijp ik ook en ook ik zou nu bedanken voor een stapje hoger.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dat is mooi Gerrit, dat we elkaar begrijpen. Het zal wel een samenloop van omstandigheden zijn, wat kouder, een periode van me wat minder voelen dus misschien toch dat winterdipje? Het is niet dat ik niets doe, maar het is meer voor m'n eigen gevoel dat ik minder doe dan gewoonlijk op het werk. En zoals ik al zei, dat valt helemaal niet op, want zelfs dan steek je nog met kop en schouders boven het gros uit, enkele uitzonderingen daargelaten. Die zijn er gelukkig ook nog, die wel willen! En ook net als ik constant tegen de muur oplopen...........Daar waar ze in Nederland 15 jaar over deden, me totaal onverschillig maken, kregen ze hier op nog geen 3 jaar voor elkaar, veelzeggend lijkt me? Niet dat ik m'n werk niet goed doe, in tegendeel, daar is nooit iets op aan te merken, maar er ligt geen gevoel in, ik doe gewoon wat gebeuren moet. En dan ben je zo opgevoed dat je dat naar beste vermogen doet, daar worden we tenslotte voor betaald nietwaar?
    Ik kan er dus mee leven, er is geen andere keuze dus aanpassen en doorademen.
    En verder? Gewoon genieten, van de natuur, m'n lieve vrouw, de camperuitstapjes en uiteraard het fietsen door het prachtige nooit vervelende landschap. Dat in de winter dan weer wel vaak lang donker is.........

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen