Afscheid nemen, nooit leuk........

Afscheid Erwin.

Misschien ten overvloede, nog een memoriam, maar ik wil me toch ook niet onbetuigd laten in deze droevige gebeurtenis.

Zo als gewoonlijk volgde ik ook deze oliebollentocht zo goed mogelijk mee, en kreeg dan ook al snel het bericht van het gebeurde ongeval mee.
Goh, wat vervelend voor die persoon denk je dan, zonde dat zoiets gebeurd op weg naar een leuk evenement waar je met gelijkgestemden aan deelneemt.
Volgens de eerste berichten betrof het een zekere E. uit de buurt van Utrecht, maar al vrij snel daarna werd  bekend dat het Erwin "Tante Lies" was die het ongeval had gehad............

En die persoon heb je dan "in real life" een tweetal keren ontmoet, en leuke gesprekken mee gehad, om nog maar te zwijgen over het plezier waarmee zijn blog gelezen werd, en zo nodig van commentaar voorzien werd.
Dan schrik je wel, een ernstig ongeluk, want de beschrijving van het ongeval gaf me toch wel even een paar koude rillingen........

Ook kreeg ik nog een telefoontje  van Wilco, die me persoonlijk op de hoogte bracht, wat ik zeer op prijs stelde!
Er werden met Wilco over en weer nog  een paar WhatsApp berichten uitgewisseld, en er ging uiteraard een kaartje met een beterschapswens richting Maastricht, dat is wel het minste wat je kan doen om je medeleven kenbaar te maken.

De verhuizing van Erwin naar het AMC Amsterdam klonk al positief, alleen al voor familie en vrienden een stuk makkelijker om hem te bezoeken, en ook de updates van Wilco op zijn blog gaven goede hoop. De weg naar herstel leek ingezet, hoewel het lange tijd zou gaan duren.

Toen op maandagmorgen mijn mobiel ging en Wilco me vertelde van het plotselinge overlijden van Erwin was de schok dan ook compleet...........Totaal niet te bevatten, je wereld staat even stil........

Vandaag de condoleace bijeenkomst, waar ik niet bij kan zijn, helaas..........
Wat ik een mooi idee vond was de vraag om een kaartje mee te nemen met daarop een anekdote over Erwin, dat zullen er vast veel zijn!


Wij ontmoeten Erwin voor het eerst in 2016, het leek ons, en ook Erwin en Wilco leuk om die mede Strada rijder die in Noorwegen woonde eens te ontmoeten in levende lijve.
Toen we op vakantie kwamen naar Nederland dat jaar was er ook een proefrit in de nieuwe vierwieler ingepland, en wel op zaterdag. We bleven staan om te slapen in Dronten en hadden op zondag een afspraak met Wilco en Erwin op de Zaanse Schans.

Op zondag zaten de mannen volgens afspraak te wachten bij de Tinkoepel, en na een hartelijke begroeting liepen we langs de molens richting veerpont, ondertussen honderduit kletsend.
Gesprekken natuurlijk over fietsen, maar met Erwin ook over karate, want dat ook Adri een zwarte band had, gaf gesprekstof genoeg.
Verder kwamer er allerlei onderwerpen aan bod, ook een paar serieuze.

Zaanse Schans.

Een paar leuke momenten op de veerpont, als de vrouw van de pontbaas aan Erwin vraagt wie Tante Lies is. Erwin verklaard gelijk dat Tante er niet bij is vandaag, maar dat hij normaal met Tante Lies rondfietst. De vrouw kijkt hem wat argwanend aan, zeker als Erwin dan ook nog toevoegt dat die meneer met dat Noorse vlag T-shirt normaal in Noorwegen in een Bobslee ligt...........En als Wilco dan nog verteld dat hij normaal in de Bak hoort te zitten is de vrouw er bijna zeker van met twee gekken en een gevangene op proefverlof van doen te hebben........Want Erwin verteld het met een bloedserieus gezicht.
De verklaring geeft hij wel gelijk daarna, en de vrouw kan weer ontspannen, want het zijn wel gekken met die fietsen die een naam hebben, maar waarschijnlijk onschuldige gekken.....

Wilco en Adri.

3 "Stradisten" in een bootje........

Even later op de pont maakt Ina wat foto's, en  op één daarvan geeft Erwin het commentaar: Moest je nou die vlag in dat hoofd van die veerman zetten?

Nee Erwin, die vlag staat niet in het hoofd van de pontbaas!

Daarna gaan we nog met beide heren om de koffie, en passen we nog een 3 persoons "velomobiel".

Op naar de koffie met appelgebak, druk converserend....

In de 3 persoons "velomobiel".....

En aan de koffie met slagroom en een "opkikkertje"...

Het afscheid komt te vroeg, we zouden nog uren kunnen praten, maar we moeten verder......
Wat een vriendelijke en warme mensen, deze twee!

De tweede ontmoeting met Erwin is ongeveer een jaar later, als we in Dronten staan op zondagavond, om op maandag de nieuwe Quattrovelo op te halen.
Erwin komt volgens afspraak de deelbare Strada kap op halen, de fiets is ingeruild, maar over de kap was niet gesproken, en Erwin had belangstelling, dus kon de kap overnemen.
Ook nu weer  een leuke ontmoeting!


En dan nu definitief afscheid van Erwin, veel te vroeg..........

Ik had beide vrienden Erwin en Wilco heel graag nog eens samen ontmoet, helaas kan dat niet meer..........

Sterkte voor alle nabestaanden........

Adri.