Technisch gelukt.

Ablatie.

In mijn vorige post beschreef ik de geslaagde cardioversie, en tevens dat ik ondanks dat toch een doorverwijzing had voor ablatie.

Even zoeken op het internet leerde me dat er 4 openbare ziekenhuizen zijn in Noorwegen waar ze ablatie uitvoeren, Haukeland, het universitair ziekenhuis in Bergen is er één van.
Tevens kwam ik er achter via de site van helsenorge.no dat de wachttijd voor ablatie nog al verschillend is, in de openbare ziekenhuizen varieert die tussen de 13 en 48 weken! In het geval van Bergen moet er gerekend worden op circa 37 weken, dat leek me wat lang......
Bleek nog te kloppen ook, want al snel kreeg ik een oproep voor de ablatie in Bergen, die zou kunnen plaatsvinden op 28 november.
Een oplossing was snel gevonden, de ziekteverzekering via het bedrijf waar ik werk kon zorgen voor snellere behandeling in een privé kliniek, LHL ziekenhuis Gardermoen, in de nabijheid van het vliegveld.
En daar kon ik terecht op 1 april, geen grap!
Daarom rijden Ina en ik naar Voss op 31 maart, waar ik op de trein naar Gardermoen stap. Als ik net voor  middernacht bij het ziekenhuis binnenstap kan ik recht naar bed in de aangebouwde hotelafdeling. Volgende morgen melden bij de cardiologische afdeling aanmelden.  En niet meer eten of drinken uiteraard, dat mag niet meer na 00.00 uur.

Geslaagd!

De behandelend arts kwam eerst kennismaken, en vertelde de procedure. Eerst wat bloedproeven, dan een CT-scan van het hart en daarna als alles in orde bevonden is de ablatie.
Alles was in orde, dus werd ik om 11.30 naar de behandelkamer gebracht.
De ablatie ging volgens plan, daarna bijkomen op de bewaking, en dan na 2 uur naar de kamer.
De behandeld arts kwam nog langs en vertelde dat het een technisch geslaagde ablatie was, en dat na verloop van tijd de medicatie trapsgewijs afgebouwd mag worden.
 's Avonds laat mocht het drukverband eraf, en de 2 hechtingen werden uit m'n lies gehaald.

 Klinkt prima dat afbouwen van die medicatie!
Een week niet meer tillen dan 5 kilo, 3 dagen niet autorijden, en pas na 2 weken weer zwaardere inspanningen gaan doen. Dus werken en fietsen zal nog even moeten wachten, zeker rijden met BOB is wel onder de zwaardere inspanningen te rekenen in dit terrein.
Op dinsdag mag ik weer naar huis, en stap om circa 08.30 op de bus voor het ziekenhuis. Op Oslo Centraal Station moet ik 2½ uur wachten voor de trein naar Voss vertrekt, onderweg lopen we nog 1 uur en een kwartier vertraging op omdat een motor in de locomotief uitvalt, en ik zodoende mijn busaansluiting op Voss mis. Ina komt als redding in nood, en haalt me op bij het station in Voss. Net voor 20.00 uur zijn we thuis, en kan ik douchen en uitrusten.

Nu rustig afwachten en weer gaan opbouwen zo gauw het mag, en hopelijk de volgende post weer eens iets over fietsen schrijven, die gezondheidsverhalen ben ik zelf ook al lang zat..........

Tot zover,

Groeten, Adri.