woensdag 3 april 2019

Technisch gelukt.

Ablatie.

In mijn vorige post beschreef ik de geslaagde cardioversie, en tevens dat ik ondanks dat toch een doorverwijzing had voor ablatie.

Even zoeken op het internet leerde me dat er 4 openbare ziekenhuizen zijn in Noorwegen waar ze ablatie uitvoeren, Haukeland, het universitair ziekenhuis in Bergen is er één van.
Tevens kwam ik er achter via de site van helsenorge.no dat de wachttijd voor ablatie nog al verschillend is, in de openbare ziekenhuizen varieert die tussen de 13 en 48 weken! In het geval van Bergen moet er gerekend worden op circa 37 weken, dat leek me wat lang......
Bleek nog te kloppen ook, want al snel kreeg ik een oproep voor de ablatie in Bergen, die zou kunnen plaatsvinden op 28 november.
Een oplossing was snel gevonden, de ziekteverzekering via het bedrijf waar ik werk kon zorgen voor snellere behandeling in een privé kliniek, LHL ziekenhuis Gardermoen, in de nabijheid van het vliegveld.
En daar kon ik terecht op 1 april, geen grap!
Daarom rijden Ina en ik naar Voss op 31 maart, waar ik op de trein naar Gardermoen stap. Als ik net voor  middernacht bij het ziekenhuis binnenstap kan ik recht naar bed in de aangebouwde hotelafdeling. Volgende morgen melden bij de cardiologische afdeling aanmelden.  En niet meer eten of drinken uiteraard, dat mag niet meer na 00.00 uur.

Geslaagd!

De behandelend arts kwam eerst kennismaken, en vertelde de procedure. Eerst wat bloedproeven, dan een CT-scan van het hart en daarna als alles in orde bevonden is de ablatie.
Alles was in orde, dus werd ik om 11.30 naar de behandelkamer gebracht.
De ablatie ging volgens plan, daarna bijkomen op de bewaking, en dan na 2 uur naar de kamer.
De behandeld arts kwam nog langs en vertelde dat het een technisch geslaagde ablatie was, en dat na verloop van tijd de medicatie trapsgewijs afgebouwd mag worden.
 's Avonds laat mocht het drukverband eraf, en de 2 hechtingen werden uit m'n lies gehaald.

 Klinkt prima dat afbouwen van die medicatie!
Een week niet meer tillen dan 5 kilo, 3 dagen niet autorijden, en pas na 2 weken weer zwaardere inspanningen gaan doen. Dus werken en fietsen zal nog even moeten wachten, zeker rijden met BOB is wel onder de zwaardere inspanningen te rekenen in dit terrein.
Op dinsdag mag ik weer naar huis, en stap om circa 08.30 op de bus voor het ziekenhuis. Op Oslo Centraal Station moet ik 2½ uur wachten voor de trein naar Voss vertrekt, onderweg lopen we nog 1 uur en een kwartier vertraging op omdat een motor in de locomotief uitvalt, en ik zodoende mijn busaansluiting op Voss mis. Ina komt als redding in nood, en haalt me op bij het station in Voss. Net voor 20.00 uur zijn we thuis, en kan ik douchen en uitrusten.

Nu rustig afwachten en weer gaan opbouwen zo gauw het mag, en hopelijk de volgende post weer eens iets over fietsen schrijven, die gezondheidsverhalen ben ik zelf ook al lang zat..........

Tot zover,

Groeten, Adri.





18 opmerkingen:

  1. Fijn om te horen Adri! Sterkte met herstel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb alles wat je schreef wel gelezen, kon niet antwoorden omdat ik kennelijk alle cookies had uitgezet.

    Erg vervelend die onderzoeken en operaties waar je doorheen moe(s)t, maar als het goed gaat vergeet je dat waarschijlijk ook wel weer snel. En het is maar goed dat de mogelijkheid er tegenwoordig is, 50 of 100 jaar geleden was je veel erger de klos geweest...en dan te bedenken dat er al enkele tienduizenden jaren mensen zijn...

    Hopelijk herstel je weer naar een voor jou acceptabele staat. Die waarschijnlijk 100 x actiever is dan die van mij jou "kennende" :-))))



    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Had je commentaren al een beetje gemist, hoopte maar dat het met jouw gezondheid nog goed ging......

      Inderdaad zit niemand te wachten op dit soort gedoe, en dan was ik ook nog de laatste van wie dit soort problemen verwacht werd. Maar goed, ik ben er vrij snel doorheen gegaan, met dank aan de ziekteverzekering van het bedrijf.
      En ja, 50 jaar geleden was je inderdaad gelijk een oude man die niets meer kon, en waarschijnlijk vroeg overleden....

      Dat herstel naar (bijna) oude omstandigheden hoop ik ook op, maar garanties worden niet gegeven, sommigen moeten nog eens terug voor een tweede ablatie, en dan nog blijft er een percentage over die niet meer beter worden zal.
      Maar natuurlijk ga ik wel proberen weer wat actiever te worden, want stilzitten ligt niet zo in de aard van dit beestje;-))

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  3. Mooi Adri, koers naar 100% herstel nu ingezet!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mooi Adri, de tijd zorgt voor de stijgende lijn, mooie weer komt eraan en dan van de zomer weer los, lijkt me. Mooi dat je dit achter je kunt laten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. zo Adri, als het goed is heb je het ergste gehad. Je kan nu weer vooruit kijken

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goed gedaan hoor, snel weer terug de ouwe !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi gegaan Adri
    Bijna een jaar wachttijd, moet er niet aan denken
    Nu nog op knappen, heb je je step misschien ook niet meer nodig

    Groeten, André

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja André, ging allemaal vlekkeloos gelukkig. Ongelofelijk inderdaad, dat mensen zo lang op een behandeling moeten wachten. Dat opknappen kan beginnen, maar die step is een blijvertje, die is gekomen om mijn pijnlijke rechtervoet te ontzien, en dat werkt prima!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  8. Kijk, de lente komt eraan en Adri bloeit weer op!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Och, ik was al een tijdje uit de knop Reinier........;-)))

      Maar laten we inderdaad hopen dat ik weer terug op m'n oude niveau mag komen!

      Verwijderen
  9. Super Adrie, dat hebben ze snel voor je geregeld.

    BeantwoordenVerwijderen