Bandenwissel.

Weer op spijkers.

Woensdagmorgen was ik erg aan het twijfelen, zou ik de banden wisselen of nog even wachten?
Ik zou met de fiets de middagdienst in, en het weerbericht melde lichte regen en 3 ºC.
Beetje een rot temperatuur, voor je het weet zakt het nog wat en word je verrast door gladde gedeelten onderweg, niet iets waar je op zit te wachten rond middernacht.........
Ook op donderdagavond moest ik weer naar huis uit de middagdienst, en ook dan werden er redelijk lage temperaturen voorspeld. Op vrijdag zou het dan sowieso gaan vriezen, dus besloot ik om maar gelijk op woensdagmorgen al te wisselen, dan was het risico van een glijpartij op de gladde F-Lite voorbanden niet meer aanwezig.
En wisselen moest vroeg of laat toch eens, het blijft niet het hele jaar feest in Noorwegen.........

De gebruikte achterband, een Continental Travel Contact ziet er nog uit als nieuw, dat is een meevaller, die kan er volgend voorjaar gelijk weer onder.
Achter leg ik de Suomi Winter W240 (47-559), die nog over is van vorig seizoen. Ook zo'n meevaller, de eerste keer dat een (spijker) achterband er voor het tweede seizoen onder gaat! Vorig jaar was ik gestart met een Suomi Extreme (54-559), maar die liep nogal aan in de wielkast. Daarom na een paar weken over gegaan op die W 240, die zich verrassend goed gehouden heeft.
De 54 mm brede Extreme heb ik nog, en kan er eventueel onder als de 47 vroegtijdig slijt. Deze zomer heb ik rond de ophanging van de achterbrug een paar extra lappen carbon gelamineerd, zodat het geheel hopelijk wat stijver geworden is, zodat de Extreme niet meer aanloopt in snelle bochten in de afdalingen.

De Suomi Winter W 240, de spijkers zien er nog prima uit!

Voor gaan de bekende Schwalbe Winter Marathon banden er weer omheen, voor zover bij mij bekend de enige verkrijgbare 20" banden met spijkers, in de maat 42-406.
Door de snelle slijtage vorig seizoen, te wijten aan veel te veel op asfalt rijden, moesten die banden er iets te vroeg af. Rond half maart reed ik 3x lek in 1 week, dat kwam doordat de spijkers door de koordlaag heen gesleten waren. Nu heb ik me voorgenomen om elke maand de banden van zijde te wisselen, om zo iets gelijkmatiger te slijten en te belasten.
Moesten ze toch net zo snel slijten dan heb ik nog een extra set staan in de garage, dan moet die er onder voor enkele weken indien nodig. Dit voorjaar is de fiets een paar keer blijven staan omdat er gevaar voor gladheid was na de noodzakelijke wissel terug naar zomerbanden, dat wil ik nu proberen te voorkomen.

De Schwalbe spikes.

Het fietst weer heel anders natuurlijk, de overstap van F-Lite naar spijkerbanden is ook nogal een extreme...........Het is duidelijk zwaarder, de gemiddelde snelheid gaat ook omlaag met ongeveer 3 km/u. Och, ik zie het maar als een soort krachttraining, de spijkerbanden zorgen er wel voor dat er zowat het hele jaar door van de fiets gebruik gemaakt kan worden, en dat is heel wat waard!

Op woensdag plak ik ook nog wat extra lusjesklittenband als spatvanger op de kap, voor het vizier. Niet het hele stuk was bedekt, en Wim Schermer wees me daarop in een reactie. Dan konden er nog druppels opspatten en door de kier naar binnen komen. Had hij gelijk in, dus die aanpassing was vlug gedaan. Getest is het nog niet, want regen was er op woensdag, maar ik kreeg het voor elkaar om zowel op de heen- als terugweg geen druppel te krijgen!
Maar die test komt nog wel, daar ben ik zeker van...........

Spatvanger versie 1.1........

De eerste vorst.

Als ik op donderdagavond in de fiets stap ligt het ijs er al op, het is net onder nul, ook de auto's staan met bevroren ruiten.
Dat was te verwachten, want donderdag was een dag met prachtig weer, helder en zonnig.
Ook vrijdag is een mooie dag, tegen de middag wandelen we even, na de middag ga ik een stukje fietsen en Ina gaat werken. De verse sneeuw op de bergen is witter dan wit, en steekt mooi af tegen de blauwe lucht. Later betrekt het wat, maar het is heerlijk fietsweer, -2 ºC en windstil.
Zonder doel vertrek ik, en besluit onderweg om eens te gaan kijken bij de Fresviktunnel, waar afgelopen week een steenlawine viel die het buitenom "fietspad" geheel blokkeert.
Op mijn woon-werkroute, maar last heb ik er niet van, met BOB rijd ik altijd door de tunnel, net als het autoverkeer. 
Met de racefiets rijd ik wel regelmatig "buitenom" maar die word in deze tijd niet gebruikt. En volgend jaar zien we weer wel hoe het er bij ligt........ 

De eerste ijsafzettingen zijn er weer al........

Verse sneeuw op de toppen.

De steenlawine op het "fietspad".

Geeft een idee van de grootte van de blokken.

Deze week ook het houtwerk afgerond, de stapel was klaar en staat nu ook onder zeil.

Met BOB op spikes en de voorraad brandhout weer op peil kunnen we weer rustig de winter in.......

Tot zover,

Groeten, Adri.

Tussen de buien door......

Najaar.

Dat is het nu toch echt, veel regen de laatste dagen, en zoals de titel al aangeeft is het tussen de buien door dat er hout gezaagd kan worden.
Om in de regen op een berghelling door een bos te lopen strompelen om wat bomen om te zagen zie ik niet zitten, dat doe ik bij voorkeur met droog weer.
Op vrijdagmiddag nog een trip naar boven gedaan, het ziet er naar uit dat wel de laatste was om hout te halen dit jaar. Dan zijn de 7 lege pallets vol, dus kan ik weer aandacht gaan geven aan andere zaken.

Uiteraard ging het woon-werkverkeer deze week wel met BOB, het was ochtenddienst dus dan fiets ik als het weer het toelaat. (en de verkeersveiligheidscommissie ook toestemming geeft ;-)) ☺)
Dat betekende met de kap erop rijden, want 3 van de 4 ritten regende het, en niet weinig ook!
Niet zo erg, enkel is het zicht wat beperkt, het asfalt is erg donker omdat het nat is, en reflecteert een stuk minder licht dan in droge omstandigheden, en het tegemoet komend verkeer voert ook verlichting, zodat je nog minder zicht hebt door de verstrooiing van het licht in de druppels op het vizier, en in mijn geval ook op m'n bril.
Het stuk voor het vizier is wel voorzien van lusjes klittenband tegenwoordig, naar recept van Wim Schermer. De binnenkomende spatten door het op een kier staande vizier zijn daardoor veel minder, maar geheel afdoende is het nog niet. Wel een hele verbetering, wat toch beter zicht betekend, en dat is een plus! De spatten op de bril moeten evenwel toch regelmatig  even weggepoetst worden, dus een doekje ligt bij de hand. En regelmatig de schijnwerper dimmen bij tegenliggers, een mens is er maar druk mee onder het fietsen...........Gelukkig kan ik op de terugweg nog net in daglicht thuiskomen, dat is net iets prettiger rijden dan in het donker.

"Spatvanger".

Klein onderhoud.

Een paar kleine dingen moesten tussendoor nog even opgelost worden, want de herrie in de fiets werd weer iets te erg.........De kettingrol was duidelijk toe aan nieuwe O-ringen op het geluid afgaande. Dat bleek ook te kloppen toen ik de deelbare ashouder opende en de rol eruit had, er lag al één van de O-ringen kapot in de kettinggoot, en de andere was ook al bijna geheel doorgesleten. Weer net iets te lang gewacht  eigenlijk..........

Duidelijk versleten!

Maar op het volgende ritje was het wel een stuk stiller in BOB, maar bij het klimmen was er weer een irritant kraakje hoorbaar vanaf het crankstel.
Had ik wel al eens vaker gehoord........., inderdaad weer een trapasklem kapot.
Nu heb ik beide klemmen losgezet en op de "Willem Vierbergen" methode vastgezet, handvast en één slagje erbij. Kraken doet het nu niet, en misschien gaan ze nu wat langer mee?
Ik hoop het wel, de laatste reserveklem ligt nu in de tas....
Anders kan ik het voorstel van André Dronkers volgen, die heeft RVS trapasklemmen i.v.m. zijn MD, die zijn zeker een stuk duurzamer. Die zijn vast en zeker gewoon te koop bij Velomobiel.nl... Tot nu toe vallen de klemmen onder garantie en zijn zodoende kosteloos, maar ik vind het vervelend dat ze zo snel breken.

De derde die breekt.........

Leuk getal.........

Van de week moest de camera mee, want er kwam een leuk getal langs onderweg:

Totaalafstand 5x3.........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Noorse velomobiel te koop!

Zeldzaamheid.......

Zijn velomobielen al iets wat je zelden ziet op de Noorse wegen, dan is een velomobiel die te koop staat in Noorwegen al helemaal een zeldzaamheid, dit is de 2de keer waar ik van weet. De eerste was een WAW in 2012, toen ik in afwachting was van de bestelde Strada.
Nu staat er een Quest te koop in Trondheim, de eigenaar stuurde een mailtje aan alle hem bekende velomobilisten in Noorwegen, die eventueel mensen met interesse dan kunnen inlichten over het gebodene.
Het is een van de Questen van Torstein Hagen, die naast die 2 Questen ook nog een Alleweder heeft.
Om de advertentie te bekijken klik dan hier 

Verdere bezigheden...

Zijn de houtwerkzaamheden, en naast naar het werk fietsen ook tussendoor een ritje maken. Op een paar dagen na nog steeds rustig najaarsweer, wel is het 's morgens en 's avonds redelijk vochtig in de lucht. Maar koud is het niet, de winterschoenen zijn weer even weggezet, die zijn niet nodig als de temperatuur rond de 10 ºC schommelt.

Nog 2½ pallet te gaan..........

 Ook in oktober wat minder kilometers, ik fiets wel, maar omdat het houtwerk ook wat tijd vraagt worden de plezierritjes soms wat ingekort. De lichturen per dag zijn nu ook wat minder met het ingaan van de wintertijd. Nu kan je buiten werken tussen 08.00 u en ongeveer 16.30 u, daarna word het snel donker. En die uren licht gaan nog omlaag richting de kortste dag uiteraard........
Afgelopen weekend weer de 12 uurs ochtenddiensten gelopen, wat inhoud dat er weer al heen en terug door het donker gefietst word.  Dat is ook niet alles, maar naar de middagdienst toe is ook minder prettig door de erg lage stand van de zon, die dan nogal verblindend kan zijn. Blij dat je de zon ziet, maar soms zie je hem iets te goed.........., het is ook altijd wat......☺

Hier steekt de zon er net niet doorheen.......

Nog steeds herfstkleuren.....

 Eerste gladheid.........

De eerste gladheid ook weer al ervaren, niet door vorst maar door gevallen bladeren op de helling........, op de 13% helling die vanaf de fabriek omhoog gaat naar de hoofdweg was veel blad gewaaid en omlaag gespoeld door de regen. Net op het steilste stuk voelde ik het achterwiel een paar keer goed doorslippen bij het oprijden, gelukkig was dat maar een paar keer, als het echt vriest is het soms lastig om fietsend over het steilste stuk te komen.

Mooi weer, maar met deze laaghangende bewolking is het overal vochtig.

 Vandaag na het opruimen van nog een half pallet brandhout een stukje gefietst, en na de middag een wandeling met Ina en Ward gemaakt.

Even naar het uitzichtpunt boven Røte gewandeld.

Kilometers.......

Niet belangrijk maar wel aardig om even te vermelden, de vorig jaar aangeschaft Fiat Panda was in oktober één jaar oud, en heeft in die periode 8360 kilometers als vervoermiddel afgelegd. Met plezier maken we er allebei gebruik van, het is gewoon een heel leuk autootje om mee te rijden!
Voor mezelf vond ik het leuk om even te vergelijken hoeveel kilometers ik in dezelfde periode fietste, en dat waren er nogal wat meer: met de Strada werden in de periode oktober '14 en '15 10608 kilometers gereden, met de Scott 4118, samen 14726 km, een verschil van 6366 km in het voordeel van de fietsen.

Tot zover het laatste nieuws van Noorse bodem.........

Groeten, Adri.

Bloggen uitstellen.

Uitstellen.....

Dat was precies wat ik deed, genoeg stof om even een klein berichtje te posten, maar doodgewoon vooruitschuiven was wat er gebeurde. Geen tijd afdoen om even te gaan zitten en een bericht in te kloppen. Nu wel dus.

Mooi weer gehad zowat geheel oktober tot nu toe, de eerste helft van de maand was prima, met vaak strakblauwe luchten en constant droog weer. Wel dalende temperaturen in de nacht, en vocht onder de morgen, wat dan weer voor de eerste rijm op het gazon zorgde.
Ook zijn ondertussen al enkele malen de winterschoenen gedragen bij het woon-werk verkeer in BOB, bij de terugrit uit de middag was de temperatuur niet hoger dan +2 ºC, net als een paar keer in de vroege ochtend, bij vertrek naar de vroege  dienst.
Ondertussen een paar dagen met  veel regen en wind gehad, het rustige herfstweer beviel me een stuk beter! De eerste helft van de maand is BOB enkel gebruikt voor woon-werkverkeer, voor de ritjes tussendoor is de Scott redelijk veel buiten geweest. Nu kon het nog, met de zakkende temperaturen word het al snel te link om met een 2-wieler te rijden, je weet maar nooit in de schaduwgedeelten.

De eerste rijm van dit jaar.

De morgentemperatuur, de onderste is de buitentemperatuur.

De herfstkleuren zijn nu overal duidelijk aanwezig, en de laatste appelpluk is aan de gang.

Appels bij Lofthus, de pluk is aan de gang.

Andere bezigheid.

Naast het rijden op de Scott had ik ook nog een ander karweitje om me bezig te houden, dat waren 7 lege pallets die weer gevuld moeten worden met brandhout.
Een buurvrouw had nog een hoop klein spul liggen wat weg moest, voornamelijk jonge vurenboompjes. Die waren al omgezaagd door een ander, maar die was er mee gestopt op een dag en kwam de zaak niet opruimen. Ook niet na verschillende malen telefonisch aandringen. Ina kreeg op de breiclub te horen dat ik welkom was als ik het hout wilde hebben, dus gaf dat gelijk aan mij door.
De eerste vrije dag die ik had rukte ik gelijk uit met de kettingzaag, en zaagde alle takken eraf, de stammetjes op draagbare stukken en ruimde alles op. De volgende dag zaagde ik alles thuis op de goede lengte,  kliefde wat nodig was en stapelde het spul op. Dat leverde al 2 kubieke meter hout op, de rest haalde ik boven op m'n vaste adres.
Er lag nog steeds een stuk van de lariks die ik in mei 2013 omlegde, die eerst maar eens opruimen nu ik de plaats er voor vrij heb. Die boom is per slot van rekening omgezaagd om op te stoken, niet om te laten liggen rotten.........

Bezig met zagen.

Onderstaand filmpje werd gemaakt door Teun, die natuurlijk vergat het toestel uit te schakelen bij het naar beneden lopen..............dus wat schokkerig gefilmd..☺

Teun telde ongeveer 90 jaarringen in deze lariks, die er helemaal niet mooi uitzag, maar wel heel veel blokjes in zich had................
In 2013 heb ik enkel de grootste takken en de top verwijderd en klein gezaagd/gekliefd, toen had ik geen ruimte meer vrij thuis om nog meer weg te stapelen. Geen probleem, lariks rot niet zo snel, dus de stam kon goed nog wat langer blijven liggen. Bijkomend voordeel was dat de stam grotendeels in de vrije lucht "hing", omdat hij steunde op een dikke tak op de grond. Enkel het achterste deel lag ongeveer met anderhalve meter op het gras.

De top is er al af, links nog wat dikke takken.

Zo bleef de stam liggen in 2013.

In 2014 ging er weer een gedeelte naar huis, veel werk omdat de stam zo dik was dat elke "plak" van 40 cm stam in 6 tot 8  stukken gezaagd moest worden om hanteerbaar te zijn.

Begonnen met opdelen van de stam.

Zo blijft het hout goed droog en rotvrij.

Dit bleef liggen in 2014.

De rest opruimen.

Daar ben ik een paar weken geleden mee begonnen, rustig aan, een paar uur  elke keer. Thuis brengen, klieven en stapelen.
Nog wat extra leggen op de 2 pallets met vuren, en dan afdekken zodat ze een paar jaar kunnen drogen. De rest gaat op de 5 pallets die nog leeg staan.

Tussendoor een paar regendagen, met harde wind op de koop toe. Geen weer om op een helling te gaan staan met een zaag in je handen!

Maar is weer iets wat nog even tussendoor gedaan kan worden, en wel binnenshuis. Ward, onze Cairnterrier, begint er weer steeds meer uit te zien alsof hij permanent een "Bad Hair Day" heeft, dus die moet weer eens nodig in een opgevoerde marmot omgetoverd worden..........
Gaat ook weer een uurtje of drie mee heen, is de middag ook weer nuttig doorgebracht.........

Een paar weken geleden ging het nog......

Maar het moet er toch weer eens van komen..............

Na dit intermezzo gaat het houtwerk weer rustig verder.

De stomp en nog een stuk stam.

Weer al wat gedecimeerd, en de steun is ook verwijderd.

En tot slot enkel nog zaagsel...........

De laatste lariksblokken op de kar.

Al een half pallet van de 5 gevuld.

Nieuwe bomen in wording........

Tot zover,

Groeten, Adri.

Laatste camperrit dit jaar.

De laatste rit dit jaar?

Ja, dat zit er wel in, het word kouder 's nachts, en erg vroeg donker 's avonds, dan is de lol er een beetje af, dan zitten we net zo lief thuis bij de houtkachel en kijken een film.
De ritten op zich blijven leuk, het steeds wisselende landschap verveeld nooit, en mooi is het bijna overal als je door Noorwegen kruist.

Afgelopen weekend waren we beiden vrij, de camper werd gereed gezet door mij op vrijdag, en op zaterdagmorgen 08.00 u vertrokken we al!
Deze keer een ritje naar het zuidwesten, daar waren we pas doorgereden, maar toen regende het nogal veel, nu zou het redelijk weer worden volgens de meteorologen.......

De weg is bekend het eerste stuk, via Odda naar Røldal en dan naar Haukeligrend, waar we inkopen doen in de plaatselijke SPAR en daar ook warm eten kopen en ter plaatse opeten.

Achter op het Røldalvatn hangt een wolk tussen de bergen.

Haukelifjell.

Haukelifjell.

Nog een detail van de Haukeli, de herfstkleuren zijn al goed aanwezig.

Na deze stop rijden we een stukje terug en gaan in het dorp RV 9 op, richting Hovden, waar we weer even stoppen en een wandeling langs de rivier maken.

Ook in Hovden is er al wat herfststemming te zien.....

Langs de rivier.

Trollegras.

De zaadpluizen zijn al wat verregent.

Daar komt nog een teken van de herfst boven kijken.

Na de wandeling gaan we verder zuidwaarts en stoppen nog even kort bij de parking Honevje, waar je leuk kunt wandelen over de stenen in de rivier.

Steenje in de rivier bij Honevje.

Honevje, het meertje.

Detail.

Na deze pauze rijden we verder tot Nomeland, en gaan Fv 337 op, richting Skuleskard. Raar genoeg veranderd deze weg van nummer zodra de provinciegrens overschreden word, dan is het ineens Fv 987, nou ja maakt niets uit, het blijft even mooi en even smal.......

Alle bovenstaande foto's zijn onderweg naar Skuleskard.

Bij Skuleskard aangekomen rijden we Fv 986 naar Lysebotn op, ook zo'n smal weggetje, waar het altijd maar afwachten is wat je tegenkomt. Ook die weg veranderd weer van nummer als we de provincie Rogaland inrijden........ Ver vooruit kijken en proberen te stoppen op een "møteplass" is het motto, als je vooruit kan kijken tenminste, want het is niet overal even overzichtelijk helaas.....

Het landschap boven Lysebotn.

De hele afdaling naar Lysebotn maken we niet, we staan even op de parking voor de 27 haarspeldbochten naar beneden beginnen en besluiten na het eten dezelfde weg terug te maken omdat het bewolkt word. We hebben al eens in de wolken geslapen hier, en dat is geen aanrader! Nat, koud en lastig rijden door die dikke mist, we gaan terug naar lager gebied om dat soort toestanden te voorkomen.

Een stuk verder vlak voor Sinnes parkeren we naast een golfterrein voor de nacht. De kachel gaat uit voorzorg al aan, want het zou wel eens kunnen afkoelen vannacht......

Zondag, weer naar huis.

Op de zondagmorgen zijn we weer vroeg op, ontbijten en rijden verder. En koud was het, buiten was er wat rijp te zien op de blaadjes en op het gras, en de thermometer gaf een buitentemperatuur van 0 ºC aan. Verder rijdend komen we langs water waar de nevelslierten boven hangen, altijd leuk om te zien.

Voorbij Sinnes rijden we de 45 op, richting Birkjedal. Het bezoekerscentrum is nog niet open, we zijn wat vroeg, dus rijden we een stukje Rv 503 op, om even te kijken bij de Gloppendalsura, de grote steenblokken zijn imponerend om te zien, zeker als je ziet hoe klein de camper er naast is.

De camper lijkt niet zo groot op deze manier......

Spiegeltje als we terug rijden naar Birkjedal.

We rijden verder over  de 45 tot aan Oltedal en gaan daar de 508 op, om zo binnendoor naar Lauvvik te rijden. Daar gaan we met de veerboot mee naar Oanes om via Rv 13 huiswaarts te rijden.
Onderweg net voor Tau stoppen we en houden een lunchpauze, de stoeltjes gaan eruit en we eten op het strand. Het is ondertussen weer zonnig geworden en de temperatuur is dragelijk, we zitten ruim een uur aan het water en zien de veerboten heen en weer varen. Aan de horizon zien we de contouren van Stavanger.

Dan gaat de reis verder en rijden we via het veer Hjelmeland-Nesvik, daarna stoppen we nog bij de kloof aan Bratlandsdalen, daar is het leuk wandelen buitenom de tunnel.

Dan via Røldal weer richting Odda en zo huiswaarts, waar we op zondag rond zessen aankomen.

Ook op Røldal is de herfst in aantocht.

Maandag.

Op maandag is het mooi weer, we gaan nog een wandeling maken in de buurt, een stukje naar boven op Lofthus richting Nosi.
Na anderhalf uur zijn we op een mooi uitzichtpunt en keren weer om, het is mooi geweest voor vandaag.

Uitzicht over Lofthus.

En in panorama.....

Nog een stille genieter...........

Tot zover,

Groeten, Adri.