Knutselmiddagje met afval.

Storm, niet fietsen....

Vrijdagmiddag sta ik om 12.00u naast m'n bed, na de nachtdienst gehad te hebben. Net als in Nederland is het buiten ook windkracht 8, met stoten die nog wel wat hoger zijn.
Niet fietsen vandaag, dus na een hapje en vooral koffie maar iets anders verzinnen om me "van de straat" te houden. Het is kerstvakantie dus de computer is de hele dag bezet, Teun is thuis en doet niet veel anders dan spelen.
Ik ga maar wat in de schuur doen, ik heb nog iets liggen wat al even in de planning zit, kan ik vanmiddag wel even proberen.

Krukje.

Ergens in de zomer op rondrit zagen we in een meubelzaak een krukje, gemaakt van berkentakken met witte bast. Ina was er gelijk weg van, maar de prijs viel nogal tegen, die was eigenlijk schofterig hoog voor het aangebodene, hoe leuk het ook was.
"Dat kan je toch wel zelf maken?" zei Ina. "Ja, dat lukt wel om zoiets in elkaar te knoeien", antwoordde ik daarop.
Daarna was Ina het weer vergeten, maar ik niet. Toen ik in november wat berk met witte bast tegen kwam in de houtvoorraad gooide ik de bruikbare stukken even apart om ergens in de toekomst zo'n soort krukje proberen te maken.
Dat was vandaag blijkbaar............

Zitting.

Voor de zitting had ik nog een stuk hechthout staan, dat eerst gediend had als werktuigophangbord.
Op maat zagen, kantjes schuren, klaar.
Voor de stevigheid even een "raampje" onder de zitting schroeven, heb ik ook iets om de takken in vast te zetten. Een lat in vier gelijke stukken in verstek zagen en eronder schroeven. Dan de scherpe hoeken eraf zagen en rond schuren.

M'n oude werktuigbord, hier hing ooit ook fietsgereedschap.

Raamwerk eronder zetten.

Onderstel.

Vier bijna even lange stukken die er stevig genoeg uitzien kunnen als poten dienen, voorboren en op het raamwerk vastschroeven, dat wat dwarsverbindingen op maat maken en bevestigen.
Omdat het wiebelt even de poten op gelijke lengte schuren met de lamellenschuurschijf, en als het niet meer wiebelt even de stevigheid testen door erop te gaan staan.
OKÉ, ik zak er niet door, dan onder elke poot een viltdop spijkeren en de nieuwe aanwinst even aan de "baas des huizes" laten zien.

De poten vast.

Wiebelt het niet te veel?

Bijna klaar.

Die was zoals ik al zei al vergeten dat dit nog in de planning zat, dus was blij verrast.
Krukje goedgekeurd, dan is de rest voor Ina, die er een kussentje of iets dergelijks voor gaat maken.

Het krukje krijgt gelijk al wat aankleding, eerst een soort kerstkussensloop die Ina ooit gebreid heeft en even later vind ze ook nog een zomerkleedje voor het ding.

Kerstsfeer.

Zomerdracht.

Zo, ik weer een paar uurtjes bezigheid gehad en Ina gelukkig, wat wil je nog meer?
Kost niks ook, alleen een paar schroeven en 2 uurtjes aandacht.........

Tot de volgende keer!

Groeten, Adri.

Dubbel glas?

Beslaan van het vizier.

Dit probleem kennen de meesten van ons die met een kap rijden, ondanks deflectors en andere maatregelen zoals anti-fog middelen komt beslaan ook bij mij nog regelmatig voor.

Stoplichten heb ik niet, maar wel een aantal beklimmingen die de snelheid flink onderuit halen, en dan gebeurd het nog dat het vizier beslaat ondanks geheel openen. De combinatie van klimmen ( stevige inspanning ) en lage snelheid zorgen voor zoveel warmte-en vocht uitwaseming in het micro-milieu in de fiets dat zowel vizier en bril beslaan.

Probleem proberen oplossen.

 Een tijdje terug kreeg Wilco een paar opmerkingen op zijn post over de Sinner-Hood, onder andere van blackarmor red en Maciej Dlugosz die gingen over het eventueel plaatsen van een motorhelm vizier-insert, een zogenaamde Pin-Lock.

Dit systeem ken ik zelf niet, maar bekijken van het filmpje waar Maciej naar verwees maakte veel duidelijk.

Wel heb ik in de tijd dat ik motor reed gebruik gemaakt van een systeemhelm van Uvex, met dubbel vizier waar ik zeer tevreden mee was.

Nou is motorrijden iets heel anders dan velomobielrijden, zeker aangaande warmteproductie van de bestuurder, dus of een dubbel vizier zou kunnen werken in de velomobiel was ik niet helemaal zeker over. Geen enkel anti-fog systeem is afdoende, dat weet iedereen die ooit in de dichte mist met een vizier voor het gezicht heeft gereden. Ben je zoals ik brildrager, dan is het helemaal ondoenlijk.

Maar goed, niet geschoten is altijd mis, dus gewoon aan de gang gaan en eerst een nieuw vizier knippen uit een plaat lexan.

 Pin-Lock eigen patent.

Dan een reststukje lexan op maat knippen om als Pin-Lock vizier te gebruiken. Een originele Pin-Lock heeft een soort rups van siliconenrubber die de afstand tussen de vizieren waarborgt, en 2 uitstulpingen waarmee het vizier tussen 2 pinnen geklemd word en zo op z'n plaats blijft zitten. De 2 pinnen moeten in het originele helmvizier gezet worden.

Dit soort moeilijke toestanden ga ik me niet mee bezig houden, ik pak gewoon doorzichtig dubbelzijdige monteringstape, knijp die dubbel en krijg zo een 2 mm dikke en 1 cm brede "rups" die ik op  het extra ruitje plak.

De tape houd goed, ook bij buigen van het vizier, en de tussenruimte lijkt ook groot genoeg.

 Daarna plak ik het ruitje op het nieuwe vizier en m'n "dubbel glas" is klaar! Op de kap plaatsen en alles lijkt te passen en te werken zoals het hoort, er blijft ruimte tussen de vizieren en ondanks dat het vizier voelbaar zwaarder is, valt het goed te bedienen.

 Rest natuurlijk nog de test in de praktijk...........

De proef op de som.......

Het zicht door het dubbel glas valt mee, iets minder duidelijk dan door enkel, dat was te verwachten. De regendruppels maken het er ook niet beter op.
Dan volgt een eerste stuk vals plat, het vizier laat ik gewoon dicht, om te testen wat het word bij lage snelheid.

Het is al vlug duidelijk, dit werkt dus helemaal niet!! Het vizier beslaat net zo veel als een enkel vizier!
Jammer van de gedane moeite, het zag er goed uit. Weet ik dat ook weer. Gewoon weer verwijderen die extra ruit, dat nieuwe vizier komt toch wel van pas.

Gezekerde zekeringen?

 Laatst las ik ook enkele berichten over kapotte zekeringen, en over zekeringhouders. Die zekeringhouders zijn zeker een goed idee, nadat ik mijn stekkers veranderd had en de kabels wat verlengd, kreeg ik te maken met zekeringen die tegen de body aantikten en/of tegen m'n benen aankwamen. Beide toestanden vind ik irritant, dus daar heb ik al in februari iets aan gedaan. Nooit melding van gemaakt, niet aan gedacht, maar misschien heeft er iemand wat aan, dus bij deze.
De zekeringen heb ik omwikkeld met isolatietape, om ze zo wat vochtbestendiger proberen te maken. Daarna een stukje lusjes klittenband er omheen geplakt, en een stukje haakjesband op de body, net boven de flens. Zo zitten de zekeringen uit de weg, en min of meer vast. Werkt prima tot nu toe.

 Tot zover dit bericht, tot de volgende keer!

Groeten, Adri.

Kerstgroet.

Prettige feestdagen!

Bij deze willen wij allen prettige feestdagen en een goed en vooral gezond 2014 toewensen!

Uiteraard van mijn zijde iedereen ook weer veel veilige en plezierige fietskilometers toegewenst!

Als je zoiets tegenkomt in een blok hout krijg je er gelijk een blij gevoel bij......

 

Ina's geborduurde kerstkleedje, met aankleding.......

 

En een buitengroet op het vogelbad.....

 

Groeten en tot de volgende keer!

Adri.

Lampbevestiging.

Op verzoek.

Omdat Wilco ( De Bak-Strada 112 ) een vraag had over de bevestiging van de extra lampen schrijf ik even een korte post, want in een reactie kan je geen verklarende foto's insluiten, vandaar.

Simpele bevestiging.

De Strada was door velomobiel.nl  op mijn verzoek uitgerust met een aantal optie's, onder meer 2 extra lampsteunen bij de spiegels, omdat het hier op plaatsen langs de weg werkelijk aardedonker is, en ik dacht wel een extra lamp nodig te hebben af en toe.



De extra lampsteunen bij de spiegels.

De extra lampen.

De 2 extra lampen zijn LED-lampjes, besteld in China, bij Lightinthebox.com, van het merk Brinyte 02 Cree's, 860 lumen lichtsterkte. Die kunnen op een fietsstuur o.i.d. vastgezet worden met de steun die onder de lamp zit en de bijgeleverde rubber ringen. Dat werkt perfect, ook bij het slechte wegdek dat ik heb onderweg treed geen verschuiving van de lampen op. Tevens hebben ze een extra bedieningsknop, een soort afstandsbediening, zodat ze ook met gesloten kap bediend kunnen worden.

De schijnwerper.
 

De afstandbediening binnenin.

De lamp op de steun, vastgezet met de rubberring.

Hopelijk is de vraag van Wilco hierbij duidelijk beantwoord, anders hoor ik het wel, en zal dan toelichting geven indien noodzakelijk.
Geen probleem, kleine moeite!

Toelichting.

Naar aanleiding van een paar reacties nog een kleine toelichting. Blijkbaar was ik toch niet volledig genoeg.
-De (aluminium) lampsteunen:  heb ik gevraagd bij velomobiel.nl, en zijn volgens mij daar gelast. Ik weet niet of ze die op de plank hebben liggen, een mail aan Ymte kan daar snel uitsluitsel over geven.
-De lampjes: zijn bedienbaar met een afstandsbediende knop vanuit de VM, als je met de kap rijd is dat handig, ook bedienbaar met een verlichtte knop achter op het lamphuis.
Ook zijn de lampjes dimbaar: 1x drukken is aan op volle sterkte; nog eens drukken is aan op ½ sterkte; 3de keer drukken is knipperstand.
Op vol vermogen zou het ( oplaadbare ) batterijpak het ongeveer 3½ uur moeten volhouden, op ½ sterkte ongeveer 8 uur, en op knipperstand ongeveer 12 uur, een en ander afhankelijk van de temperatuur uiteraard. Het batterijpak zou circa 500 ladingen moeten aankunnen.
Ladingsindicatie: de verlichtte knop achterop de lamp geeft dmv kleurcodes de restlading in de batterij aan: volle lading: groen; 50% lading: blauw; 25% lading: oranje; 10% lading: rood.


Groeten, Adri.

Met de snelheid van het licht........

Na de crash.

Na de crash word er weer gewoon woon-werkverkeer met BOB gereden, alleen moest ik een aanpassing maken in mijn verkeersgedrag, zeker aangaande tegenliggers met grootlicht. De verblinding was toch wel de aanwijsbare oorzaak van de crash, volgens mij althans.
Onder de vele tips was er ook eentje van MuziQuest, die schreef dat hij altijd in de remmen ging bij tegenliggers, en dan wacht tot ze voorbij zijn alvorens z'n weg te vervolgen. Op zich een veilig iets om te doen, zonder twijfel! Even heb ik overwogen om dat ook te gaan doen, maar ondanks dat het hier niet erg druk is vond ik het toch geen aantrekkelijk idee.
Een andere optie was dat ik mezelf wat "zichtbaarder" maak, die mogelijkheid heb ik ook, en wel door extra lampen te bevestigen op de lampsteunen bij de spiegels.
Die extra lampen heb ik vorig jaar in de winter ook gebruikt, maar raakten in de zomer in ongebruik, de gewone verlichting is in principe ook voldoende voor mij om alles goed te zien.
Nu gingen de lampen er terug op, en de lamp aan de rechterzijde werd vrij laag gericht, zodat ik prima zicht heb op de wegkant aan de rechterzijde. Deze lamp blijft de hele rit aan, geen probleem.
De linkerlamp staat volledig naar voren gericht, en werpt een felle lichtbundel ver voor me uit. Deze kan ik vanaf het stuur met een knop schakelen, zodat ik indien nodig de lamp kan doven.

De "bermlamp"

De "schijnwerper".

De bedieningsknop van de "schijnwerper".

Korte dagen.

In dit jaargetijde zijn de dagen natuurlijk kort, zonsopgang hebben we hier ongeveer rond 09.30u, en dan gaat de zon onder om circa 15.30u, dus 6 uur daglicht betekend vaak in het donker rijden. De zon zien we niet in het dorp, de bergrug zuid van het dorp is 900 meter hoog, en de zon komt daar vanaf half november niet meer overheen. Even wachten tot ongeveer de tweede week in februari, dan komt de zon er weer 5 minuten overheen. Daarna worden de dagen snel langer.

Mijn eerste dagen na de reparatie waren 12 uurs diensten, dus om 05.00u vertrekken en om 20.45u thuis betekent constant met verlichting rijden. Na 3 dagen gaan we dan over naar 2 middagdiensten, dan rijd ik de heenweg in daglicht, wel altijd met verlichting om zichtbaar te zijn, terug naar huis is het weer donker. 

De gewone ochtenddiensten start ik de terugrit om circa 15.15u, dus kom ik onderweg in het donker te rijden.

Ochtendlucht Kinsarvik,  circa 09.15u

Asociaal????

Gebruik van de bermlamp bij de rechterspiegel geeft prima zicht op de wegkant, die lamp brand continu. Als er geen tegenliggers zijn heb ik normaal tijdens donker mijn "dimlicht", de linkerlamp van de Strada aan, het "grootlicht", de rechterlamp van de Strada om iets verder voor me uit te kijken, en de laatste tijd ook de "schijnwerper" bij de linkerspiegel, die een zeer felle lichtbundel voor me op de weg werpt. De beide "bijzetlampjes" zijn Brinyte 02 Cree's, 860 lumen, en niet afgeschermd zoals de B&M Lumotec IQ Cyo's die de Strada standaard in de neus heeft.
De laatste tijd ervaar ik dat auto's die eerder totaal niet reageerden op het knipperen met het "grootlicht" van de Strada, heel goed reageren op de schijnwerper!
Bij een niet dimmende tegenligger, 2x knipperen, geen dimreactie, dan blijft het grootlicht aan, en tevens gaat de schijnwerper licht werpen vooruit.
Dan is het tot nu toe elke keer hetzelfde patroon, met werkelijk de snelheid van het licht word er een gat gebrand in de plaat die ze voor hun kop hebben!! Ze dimmen bijna gelijk na ontsteken van de schijnwerper!
Uiteraard gaan dan mijn "verblindende"lampen ook weer uit, goed gedrag word beloond!

Noem het asociaal, werken doet het! Ik ga dit dus gewoon nog even volhouden, misschien is dit dan de manier om een klein beetje respect voor niet gemotoriseerde weggebruikers bij te brengen, ik weet het ook niet.
Ook ben ik begonnen om zonder meer het "Claim your lane" principe toe te passen, waar ik voorheen zoveel mogelijk rechts hield, houd ik nu zonder meer het midden van mijn rijstrook aan, dan houden ze maar in voor ze voorbij rijden.

Met "bermlamp" en "dimlicht".

Met alle verlichting

Klachten.

Ina heeft ondertussen een klacht van een collega gekregen, dat ik nu wel heel erg scherpe verlichting voerde!

Die collega was vlug uitgepraat toen Ina haarfijn de crash uitlegde en vooral hoe dat veroorzaakt werd. In een dergelijke situatie is er dan weer wel gelijk begrip voor je gedrag.

Hoe er over me gedacht word houd ik me niet mee bezig, maar ook hier hoorde Ina van een andere collega die een busrit maakte, hoe de betreffende chauffeur van de bus over me dacht.

"Daar heb je die gek met die speciale motor weer!" merkte hij op tegen zijn passagiers, toen hij me achterop reed. 

Ook weer zo eentje die er de ballen van snapt dus! 

Nou ja, laat ze maar lullen, ik ben blij dat ik weer fiets! Ook weer "plezierritjes" natuurlijk, fietsen is functioneel van en naar het werk, en leuk in de vrije tijd. Zeker nu de wegen na de invallende dooi weer goed berijdbaar zijn.

Tot slot nog een kort filmpje, daarop is te zien hoe ik om ongeveer 16.00u de laatste meters naar huis afleg, in het donker dus met verlichting. Oordeel zelf maar of de zichtbaarheid goed genoeg is.........

Tot ongeveer 50 seconden is het precies zoals de bedoeling was, daarna vergat Ina de camera uit te schakelen.........☺☺☺

Tot zover dit bericht, tot de volgende keer!

Groeten, Adri.

Nieuwe K.S.S. neus voor BOB!

Meer ellende......

 

Niet schrikken, het is witte ellende, sneeuw dus. Zaterdag een dag overwerk, er werd mooi weer gemeld, dus ik vertrok net voor 05.00u 's morgens richting Tyssedal om daar een 12 uurs dienst te gaan doen. Rustig weer, sterren aan de hemel, -2½ ºC. De wegen waren redelijk sneeuwvrij dus het was goed te fietsen. Onderweg af en toe een wat "kwispelstaartende" Strada, op de soms aanwezige ijsrichels. Verder prima fietsweer, warm en comfortabel onder de kap! Na een relaxed dagje op de fabriek weer huiswaarts, nog steeds prima weer, ondertussen -5 ºC, maar zonder problemen naar huis gefietst.

Op zondagmorgen opgestaan, en bij de eerste blik uit het raam was het gelijk duidelijk: de beweging voor vandaag zou niet plaatsvinden in BOB, die kan onder z'n afdak blijven staan.

De al gereed gezette sneeuwschuif zou dienst gaan doen vandaag!

Na het ontbijt maar aan de gang, tijdens het uitlaten van Ward had ik al gezien dat het véél was, Ward liep dan ook in mijn sporen, anders was hij zo goed als helemaal verdwenen in de sneeuw.

Toen Ina vroeg hoeveel het was, gaf ik m'n standaard antwoord aangaande sneeuw: "Teveel!!"

Teun ging het later meten, en kwam op 24 cm uit, dus ik had gelijk, het was teveel.

 

 

Scheppend bezig...........

 

24 cm vandaag.......

 

 

 

Scheppen, stapelen en wegkruien.

 

Onze vééls te grote oprit en plaats achter het huis waar de auto gekeerd word, moest natuurlijk enigszins berijdbaar gemaakt worden, ook BOB moest er eventueel weer over kunnen.

Dus maar alles wegscheppen, aan de kant op hopen stapelen, en zelfs nog wegkruien met de kruiwagen en over de weg op een leeg kavel kiepen, dat door de lagere ligging heel veel overtollige sneeuw kan bergen.

Teun rijd de kruiwagen, ik schep hem vol, dat schiet lekker op.

Buurman Ewald schoot ook lekker op, terwijl hij de sneeuw van zijn erf verwijderde.

"Goede trim" riep hij me toe, vanuit de verwarmde cabine van zijn tractor, toen hij een volle voorlader op hetzelfde kavel naar beneden kiepte! Ja, zo lust ik er nog wel een paar!

Ook Ina had weer een geweldige opmerking, toen ze kwam zeggen dat het middageten klaar stond.

"Het licht wat uit, dan kunnen we straks nog een wandeling maken, want ik moet ook wat beweging hebben."

Mijn antwoord dat ik 2 sneeuwschuiven heb leek niet echt over te komen.........

 

De voordeur is weer bereikbaar.......

 

Hoopje voor de garage, en kruiwagentje vol.

 

Vader en zoon aan het werk.

 

Wegkruien.

 

En over de rand met de rommel.....

 

Nieuwe neus?

 

De titel roept misschien vragen op? Begrijpelijk, met al die informatie over nieuwe Strada's, Velotilts en diverse andere ontwikkelingen.

Maar ook BOB had vandaag een nieuwe neus, en wel een K.S.S. neus, die er best leuk uitzag, vond ik zelf dan.

K.S.S. staat dan voor: Kinsarvik Snow Sculptured, want zo vond ik BOB onder z'n afdak vanmorgen:

 

Zo stond BOB erbij vanmorgen.....

 

K.S.S. neus......

 

Heel ander profiel zo!

 

 

Of dit aerodynamisch iets toe te voegen heeft? Geen idee, maar het zag er leuk uit! Er was duidelijk een windje geweest vannacht toen het sneeuwde, zelfs kap en vizier waren bestoven met sneeuw.

 

Nu is alles weer berijdbaar, en kunnen zowel de auto als ook BOB weer van het achtererf af als het moet. De camper zal wel in de garage moeten blijven, er ligt nu een redelijk grote sneeuwhoop voor de deur.

 

Tot zover, tot een volgend bericht!

 

Groeten, Adri.