Knutselmiddagje met afval.

Storm, niet fietsen....

Vrijdagmiddag sta ik om 12.00u naast m'n bed, na de nachtdienst gehad te hebben. Net als in Nederland is het buiten ook windkracht 8, met stoten die nog wel wat hoger zijn.
Niet fietsen vandaag, dus na een hapje en vooral koffie maar iets anders verzinnen om me "van de straat" te houden. Het is kerstvakantie dus de computer is de hele dag bezet, Teun is thuis en doet niet veel anders dan spelen.
Ik ga maar wat in de schuur doen, ik heb nog iets liggen wat al even in de planning zit, kan ik vanmiddag wel even proberen.

Krukje.

Ergens in de zomer op rondrit zagen we in een meubelzaak een krukje, gemaakt van berkentakken met witte bast. Ina was er gelijk weg van, maar de prijs viel nogal tegen, die was eigenlijk schofterig hoog voor het aangebodene, hoe leuk het ook was.
"Dat kan je toch wel zelf maken?" zei Ina. "Ja, dat lukt wel om zoiets in elkaar te knoeien", antwoordde ik daarop.
Daarna was Ina het weer vergeten, maar ik niet. Toen ik in november wat berk met witte bast tegen kwam in de houtvoorraad gooide ik de bruikbare stukken even apart om ergens in de toekomst zo'n soort krukje proberen te maken.
Dat was vandaag blijkbaar............

Zitting.

Voor de zitting had ik nog een stuk hechthout staan, dat eerst gediend had als werktuigophangbord.
Op maat zagen, kantjes schuren, klaar.
Voor de stevigheid even een "raampje" onder de zitting schroeven, heb ik ook iets om de takken in vast te zetten. Een lat in vier gelijke stukken in verstek zagen en eronder schroeven. Dan de scherpe hoeken eraf zagen en rond schuren.

M'n oude werktuigbord, hier hing ooit ook fietsgereedschap.

Raamwerk eronder zetten.

Onderstel.

Vier bijna even lange stukken die er stevig genoeg uitzien kunnen als poten dienen, voorboren en op het raamwerk vastschroeven, dat wat dwarsverbindingen op maat maken en bevestigen.
Omdat het wiebelt even de poten op gelijke lengte schuren met de lamellenschuurschijf, en als het niet meer wiebelt even de stevigheid testen door erop te gaan staan.
OKÉ, ik zak er niet door, dan onder elke poot een viltdop spijkeren en de nieuwe aanwinst even aan de "baas des huizes" laten zien.

De poten vast.

Wiebelt het niet te veel?

Bijna klaar.

Die was zoals ik al zei al vergeten dat dit nog in de planning zat, dus was blij verrast.
Krukje goedgekeurd, dan is de rest voor Ina, die er een kussentje of iets dergelijks voor gaat maken.

Het krukje krijgt gelijk al wat aankleding, eerst een soort kerstkussensloop die Ina ooit gebreid heeft en even later vind ze ook nog een zomerkleedje voor het ding.

Kerstsfeer.

Zomerdracht.

Zo, ik weer een paar uurtjes bezigheid gehad en Ina gelukkig, wat wil je nog meer?
Kost niks ook, alleen een paar schroeven en 2 uurtjes aandacht.........

Tot de volgende keer!

Groeten, Adri.