zondag 17 februari 2013

Ijsbobbels en hondenleed.

Zo weer even tijd voor een berichtje. Na het lezen van een paar "horror" winterberichten uit Nederland, waar het ijzelde en sneeuwde en mensen uit de fiets hield, dan even mijn fietsescapades van de laatste tijd. Niet spectaculair, ook geen "horror" berichten, gewoon naar het werk op en neer als ik geen nachtdiensten draai. De vastgereden ijs/sneeuwlaag was zo hard als asfalt, en daar kon "gewoon" op gefietst worden. Later de week kwamen er op de hoofdweg wat meer sporen, blootgereden door het verkeer, en de temperaturen gingen langzaam richting nul, wat toch ook weer iets uitmaakt in het energieverbruik ten behoeve van het fietsen. Waar ik afgelopen maandag en dinsdag nog vertrok met -8,3 graden, en uit de fiets moest op het laatste stuk naar huis, door het doorslippen van het achterwiel op de 13% helling, was gisteren de temperatuur rond de +5 graden en dooide de ijslaag op de weg vlug weg. Zelfs de laatste helling naar huis toe ging weer zonder problemen. Gelukkig wel, want je koelt snel af bij -8 als je een Strada 50 meter op een steile, spekgladde helling moet duwen. De laatste 300 meter kon ik gelukkig terug in de warme fiets.

Hangijswandje bij Brattespe.
 
 
 De titel ijsbobbels slaat op een verschijnsel onderweg, daar waar het hangijs aan de rotsen komt te hangen, stopt dat niet als het de bodem raakt, dat gaat gewoon door en begint over het asfalt te kruipen. Dit geeft "Is-svuller", het Noorse woord voor ijsbobbels of ijsbulten.
Het bord is ook bekend in Nederland, het onderschrift niet.
 


 Dat dit zeker in het donker wel eens een verrassing opleverd zal duidelijk zijn. Je word soms flink wakker geschud, zowel in de auto als in de VM. De voorwielophanging van de Strada heeft ondertussen weer al de nodige opdonders te verwerken gehad, soms moet je er gewoon overheen als het over de hele weg verspreid is. De wegbeheerder heeft ondertussen al 3 tot 4 keer grote machines ingezet om zo veel mogelijk weg te schrapen, wat veel verbeterd, maar helemaal weg krijgen ze het niet. Dan moet het eerst serieus gaan dooien. Maar ondanks dat was het goed te fietsen gisteren, mooi weer, +4 graden, wat wil je nog meer? Gewoon lekker een ritje van 84 km gemaakt, zonder kap met het hoofd in de wind, prima uitvinding zo'n velomobiel!

Hier was duidelijk niet alles weggeschraapt.
 

Zelfs uit deze kleine ijspartij werd de halve weg bedekt voor het afschrapen.
 

Bij het opstaan vandaag weer sneeuw, 5 cm dit keer, na het uitlaten van Ward, onze hond, maar gelijk de sneeuwschuif gepakt en de oprit schoongemaakt. Vandaag word er toch niet gefietst, op zondag heb ik karatetraining, en 2 uur karatetraining  is effectief genoeg als het om bewegen gaat.
De rest van de dag zal die witte ellende wel blijven vallen, alles is grijs buiten. Zoals Pé Koomen terecht opmerkte in een van zijn schrijfsels deze week: "Je hebt er 3x last van". Daar ben ik het van harte mee eens, al maak ik me er niet druk om, dat helpt toch niks.
Dan komt deel 2 van de titel aan bod, want omdat Ina werkt overdag, en Teun lang uitslaapt, neem ik de kans waar om Ward eens flink aan te pakken. De dagelijkse verzorging van het beestje word gedaan door het hele gezin, dus uitlaten, eten geven, spelen enz., daar levert ieder zijn bijdrage aan. De vachtverzorging van Ward ligt echter geheel bij mij, en normaal valt dat wel mee, daar hoeft niet erg veel aan te gebeuren.


Daar zit hij dan, nog nietsvermoedend........
 

Een Cairn-terrier is een ruwharige hond, d.w.z. dat ze een warme donzige ondervacht hebben om ze warm te houden, en een harde, ruwe bovenvacht, die wat vettig aanvoelt en min of meer waterafstotend is. Cairns houden ook niet van water, wassen is niet aan te raden, zwemmen doen ze alleen als dat  noodzakelijk is, en als het regent en de voordeur gaat open, kijkt hij eerst naar buiten, en dan naar mij: " Zeg baasje, je denkt toch niet dat ik hier doorheen ga?" Omdat een Cairn er het mooist bijloopt als hij er wat ruig en natuurlijk uitziet, is 1x per week kammen meestal genoeg, ongeveer net als mijn eigen kapsel, eens in de week met de vaatdoek erover is ruim voldoende!
Maar die bovenvacht gaat als het ware "dood" na circa 8 tot 9 maanden, en is er maar op één manier af te krijgen: uittrekken, of te wel plukken. Kammen en borstelen helpt niks, er komt wel iets af, maar nooit genoeg. De dode vacht moet eraf omdat het beestje anders huidproblemen gaat krijgen doordat het haar gaat vervilten, en een dikke ondoordringbare laag vormt.
Het is goed te zien dat het tijd word voor een plukbeurt, de vacht word doffer, gaat hangen en de hele hond ziet eruit als een ontplofte wc-borstel. Als je die lopende voddenbaal ziet heb je 2 mogelijkheden: plukken, of een bezemsteel in een of andere lichaamsopening steken en het beest als zwabber gaan gebruiken. Tot nu toe is het plukken geweest, zwabberen doe ik niet, dan liever stofzuigen, dan ben je gelijk van je stof af i.p.v. het enkel te verplaatsen.
Na 50 minuten is de "kop" eraf, en de nek ook trouwens.
 

Het spreekt vanzelf dat het tussen 2 vingers uittrekken van haarstrengen niet prettig is voor mijn vingers, en dat ook Ward dit niet in z'n rijtje favoriete bezigheden heeft staan.
Door hem een week niet te kammen gaat het haar in "natuurlijke" strengen hangen die redelijk goed te plukken zijn. Al met al ben je toch al gauw 2 uur bezig als het erg goed gaat, ik heb wel eens 3 uur nodig gehad ook.
Vandaag was een snelle sessie, 1 uur en 50 minuten is volgens mij een nieuw record in huize Manhave.
Daarna Ward uitlaten (ontstressen), eten geven, dan alles stofzuigen en vervolgens zelf douchen en schone kleren aan.
Ongelofelijk hoe vuil je jezelf voelt na een plukbeurt. De lange vacht houd uiteraard veel huidschilfers vast, zeker als die een paar dagen niet gekamd word. Als je plukt lijkt het beest daarom af en toe wel een psoriasispatiënt, plaatselijke sneeuwbuien van huidschilfers vallen neer!
Plukken doe ik meestal als ik alleen ben, anders gaat meneertje zich zwaar aanstellen als hij het ach en wee geroep van Ina hoort. De acteerprestatie die het beestje dan neerzet zou hem zeker een Oscar opleveren, echt het toppunt van zielig kijken wat je dan te zien krijgt!
Daar zit hij dan, het zit er weer op! Nou ja, eigenlijk is het eraf.......

 


Nou ja, het hondenleed is weer geleden, hij kan er weer een maand of 8 tegen.

Later meer!

Groeten, Adri.

12 opmerkingen:

  1. Weer mooie plaatjes en na een paar weken "sneeuw en vorst" ? hier in Holland loopt iedereen te piepen incluis mijzelf, wij zijn niets gewend in vergelijking met de omstandigheden bij jou maar wel fascinerende beelden!
    Dat plukken komt mij bekend voor, onze West Highland Terriër Diesel heeft dezelfde vacht en lijkt af en toe ook op een ontplofte wc-borstel...dan weet ze al hoe laat het is.
    De andere hond (Franse bul) is kort/gladhaar) en verhaart bij tijd en wijlen gewoon, deze blijf je dan borstelen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Willem,

      Ik las één en ander over ijzel, dat is nooit prettig rijden. Voordeel van Nederland is dat de "rommel" meestal iets vlugger verdwenen is dan hier te lande, de sneeuw van vandaag zorgt weer voor een paar weken "plezier", voor ze helemaal verdwenen is. Onze keuze om hier te wonen bevalt nog steeds, de omstandigheden in de winter kan ik beter aan sinds ik velomobiel rijd, ik kom veel meer aan fietsen toe dan vorige winters. Sneeuw en vorst kan ik mee leven als ik af en toe eens eer ritje kan maken!
      Westies zijn inderdaad familie van Cairns, en hebben dezelfde vacht, alhoewel de kop in een iets ander model geknipt word. Qua karakter maakt het wel niet veel uit, beide rassen zijn gewoon leuke, eigenwijze honden.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  2. Hi Adri,
    Very nice pictures again. We have a lot easier time with our Huskies. Their fur gets thick in the winter. They also have duel coats of fur. When it warms up in the spring they start to shed their inner down coat. We have a special double row comb with fine teeth. It's called a Furminator. It works so well the fur just flies off. My wife jokes that she has enough fur each time to knit a sweater. She usually does it outside on a nice day. They also shed their fur in the fall again to grow more winter fur.
    Greetings again from Canada.
    Kevin

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Kevin,

      You or your wife have a lot more work with your Huskies as it seems to me. I just drag out the outer fur once every 8th or 9th month, combing once a week regular. So thats not that big amount of work. It's interesting to read how your dogs fur is treated, its quite different. We of course have our little dog to keep us company, and he lives in the house.
      Greetings, Adri.

      Verwijderen
  3. Ontplofte wc borstel hehe...hij ziet er op de opeenvolgende foto's niet uit of hij zwaar geleden heeft.

    Is scheren zoals een schaap geen optie ? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Quezzzt,

      Echt zwaar lijden doet hij niet, het is meer geestelijk, omdat hij 2 uur in allerlei gedwongen houdingen moet liggen en zijn normale vrijheid dan beperkt word.
      Scheren is inderdaad geen optie, dat mag niet bij Cairns, dan blijven de dode haarwortels zitten, en dat kan dan weer huidproblemen geven. Als je zo'n hond neemt is plukken echt het enige alternatief.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  4. Ik zou bij dat bord verwachten dat de weg is gevuld met ijs

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi André,

      Dat bord stond als waarschuwing dat er ijs op de weg aankwam, dat heeft er ook gelegen een eindje verder. Het meeste was weggeschraapt, en op de dag van de foto was het aan het dooien, dat hielp ook.
      Ze zijn zelfs met een graafmachine bezig geweest om de ijskorst van de weg te halen.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    2. Ze branden hier soms het onkruid van de weg, zouden ze bij jullie tegen het ijs kunnen proberen,(zal wel duur zijn in het gas verbruik)
      glad is de weg toch al maar dan verdwijnen de hobbels misschien ;-)

      Verwijderen
    3. Ze zullen het wel bij schrapen houden denk ik, ze zijn hier nogal aan hun eigen methoden gehecht. Een paar cm ijs geeft niet, als het hoger komt dan 20 cm word het gevaarlijk, en dan gaan ze wat doen.

      Verwijderen
  5. Hoi Adri,
    Het blijft elke keer weer een prettige bezigheid om je blog te lezen maar de foto's maken er elke keer weer de kers op de taart van.

    Gr.Pé

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Pé,

      Bedankt! Dit is wederzijds, ik lees jouw blog ook altijd met plezier. Ik vind dat je best trots mag zijn op je fietsprestaties, veel mensen van jouw leeftijd krijgen het al niet meer voor elkaar om in een Quest te stappen, laat staan dat ze nog die afstanden met dat gemiddelde gaan rijden. Maar het is mooi dat je nog ambitieus genoeg bent om de lat nog hoger te leggen! De meesten van jouw bouwjaar rijden gewoon wat met een elektrisch ondersteunde fiets rond, ook goed dat ze nog bewegen, dat wel, maar dat zet jouw prestaties toch wel in een iets ander licht.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen