Bandenwissel en meer.....

Tja, denk je lekker bezig geweest te zijn laatst, kom je bij de fiets op het werk, is weer de druk van de linkervoorband voor de helft weg. Ik controleer altijd m'n banden voor ik huiswaarts moet, om verrassingen op de late avond te voorkomen. Ik was in de middagdienst, en om nu om 23.15h nog een band te staan wisselen en daarna naar huis te rijden...... Maar nu pompte ik de band keihard op om 22.00h en kwam op de "normale" tijd van 00.35h thuis.
Op vrijdagmorgen kwam ik langs de fiets om de dagelijkse portie brandhout te halen, en constateerde een geheel platte linkervoorband. Dan maar even de band eraf en controleren, ook de buitenband, want ik had deze biba al eens gerepareerd. Controle wees uit dat er weer een gaatje in de biba was, en toen ik de buba nakeek werd duidelijk dat die rijp was voor de grijze container. Een gedeelte van de spikes was eruit, en op die plaatsen was er een open verbinding van buiten naar de biba. Met de fijne steentjes die bij ons op de hellingen gestrooid worden op de sneeuw/ijslaag hoef ik niet veel meer uit te leggen......

Marathon Winter voorband binnenstebuiten.

In de gaatjes zaten ooit spikes........



De scheur in de achterband.

Ook de achterband kon de vuilnisbak in, de band zag er nog redelijk uit, maar over het gehele loopvlak was een duidelijke scheur te zien als de band op druk stond. Daar ga ik niet meer de hellingen mee af met snelheden die oplopen tot 70+ km/h. 

Ondertussen had ik het nieuwe afneembare vizier op  de kap gemonteerd, en constateerde een schaafplekje op zowel carbon als vizier. Dan maar een stukje tochtstrip op de kaphelften geplakt.

Gedurende de winter heb ik geregeld met het mini-vizier gereden, zo'n viziertje werkt eigenlijk goed, maar ik vond er 2 nadelen aan: het zicht in de spiegels word verstoord en mijn hoofd kreeg in de afdalingen te veel wind, zodat ik tranende ogen kreeg, ondanks mijn sportbril.
Dus in navolging van Simply Red en Mooi Geel moest ik ook een XL versie van het vizier maken.
Uit een stuk 1mm dik Lexan knipte ik een vizier van circa de dubbele hoogte van het originele viziertje, waarbij het origineel mooi als mal kon dienen.
Plaatsing moest nu voor de spiegels, zodat ik goed zicht naar achter behield.
Het geheel is zeer geslaagd, zelfs in de afdalingen krijg ik geen tranende ogen meer! En onbelemmerd zicht naar achteren, prima dus!

Dan nog even terugkomen op het ongeval waarover ik schreef onlangs, de vrachtwagen die het fjord in gereden is. De auto en chauffeur zijn op 14 maart met behulp van een kleine radiografisch bestuurbare duikboot gelokaliseerd, circa 90 meter uit de kust, en op 80 meter diepte. De man bleek vastgeklemd in de cabine te zitten, besloten werd tot een zo spoedig mogelijke berging.
Op zaterdag 16 maart kwam ik langs de plaats van het ongeluk en was de berging van auto en chauffeur in volle gang. Pas 's avonds om 22.00h stonden auto en slachtoffer op het droge.
Zowel vrachtwagen als slachtoffer worden onderzocht om te proberen de oorzaak van het ongeval op te helderen.

De plaats van het ongeval.

Het bergingsvaartuig aan het werk.

Tijdens mijn korte stop om een paar foto's te maken werd de Strada uitgebreid bekeken door de aanwezige politie en brandweermensen, en werd ik aangesproken door een journalist van Haugesunds Avis, ( de krant van Haugesund ), die zei wel een artikel over m'n vervoermiddel te willen schrijven later dit voorjaar. Een beetje velomobielpromotie in een krant die door circa 60.000 mensen gelezen word  kan nooit kwaad, en hoe meer mensen lezen wat er tegenwoordig allemaal op de weg rondrijd, hoe beter!



Ik houd jullie op de hoogte, tot later!

Groeten, Adri.