Retourtje apotheek.

Zo weer even een berichtje uit het noorden. In tegenstelling tot het regenachtige Nederland hebben we hier weer al een paar weken prachtig weer, de temperaturen zijn nog niet voorjaarsachtig maar de winter begint langzaam aan zijn greep iets te lossen. Overdag hebben we veel zon en strak blauwe luchten, met +3 tot +5 is het niet echt warm, maar alle wegen zijn sneeuw en ijsvrij. In de avond en nacht zinken de temperaturen weer tot -3 tot -5, zodat het op sommige plaatsen over de weg lopende smeltwater van de ijsmassa's weer tot verraderlijk gladde plekjes bevriest. Gewoon rekening mee houden, dan gaat het prima om te rijden.

Hier geeft het ijs zich gewonnen. ( Fresvik)

De spijkerbanden blijven er voorlopig nog een paar weken onder, ik ga geen onnodig risico nemen.

Uitzicht vanaf buitenzijde Vindhammartunnel bij Fresvik.

Omdat het zulk prachtig weer is kan ik niet thuisblijven, ik verzin gewoon een uitstapje! Het word een retourtje Odda, om bij de apotheek daar even mijn astmamedicatie op te halen. Dat kan ook gewoon ingepakt worden en met de dienstbus meegegeven worden, zodat het in Kinsarvik in de plaatselijke Spar opgehaald kan worden, maar ik wil toch fietsen, dus rij ik zelf die 85 km wel even op en neer.



Het onverlichte tunneltje bij Skjeldås.

 Na een stop bij Fresvik stop ik iets verder ook bij het tunneltje bij Skjeldås, op de foto is duidelijk te zien dat het voor fietsers en voetgangers verboden is om er doorheen te rijden/lopen. Deze verkeersdeelnemers moeten het "fietspad" aan de buitenzijde gebruiken.




Fiets/voetpad.

Ik neem een foto van het "fietspad" dat door het aflopende water van de rotswand ook een hangijspartij ontwikkeld heeft, en omdat het niet is onderhouden of afgeschraapt zoals de andere plaatsen met "is-svuller" plaatselijk geheel bedekt is met ijs. Dit is precies wat André Dronkers bedoelde in zijn reactie op "Ijsbobbels". De Noorse regering heeft ook een programma om het fietsen te stimuleren, dat is hier ook duidelijk te zien! Let ook even op de hoeveelheid stenen en andere neergekomen rommel tijdens het winterseizoen, hier ga ik dus niet overheen met de fiets, die discussie durf ik wel aan mocht ik worden aangehouden door de politie als ik in een tunnel fiets die een verbodsbord heeft!



Ziet er heel fietsbaar uit nietwaar?


Na mijn bezoek aan de apotheek gaat het weer huiswaarts, en neem ik nog een foto van mijn werkplek, hieronder aangegeven op het bord.

Mijn werkplek: Tizir Titanium & Iron.

Misschien wel leuk om even een promotiefilmpje van het bedrijf te bekijken, dan krijgen jullie een idee hoe het er op een smelterij uitziet. Met dank aan Bram Smit, die me attent maakte op het bestaan van dit filmpje! Open de volgende link:
http://vimeo.com/29432297
Veel kijkplezier!

Terwijl ik verder langs Tyssedal rijd, hoor ik sirene's en zie blauwe zwaailichten in mijn spiegel. Er passeren 2 brandweerauto's, gelijk gevolgd door een ambulance. Dan zal er wel een ernstig ongeval gebeurd zijn verderop vermoed ik. Een stuk verder stop ik even bij Espe, en maak een foto op ongeveer dezelfde plaats waar de Strada eerder stond bij het hangijswandje. ( Natuurlijke ijssculpturen)
Ik rijd verder richting Kinsarvik en dan hoor ik weer een sirene, er passeert nog een brandweervoertuig met aanhanger. Op de aanhanger een motorboot, dit geeft aan dat er waarschijnlijk een voertuig te water is geraakt tijdens het ongeval.

Bij Espe, ook hier is de dooi ingetreden.

Eindelijk na de bocht net voorbij Øvre Børve zie ik de plaats van het ongeval, zwaailichten, auto's in de file, 2 bootjes die op het fjord heen en weer varen en de overvliegende ambulance helikopter van het Haukeland Universiteitsziekenhuis te Bergen. Dit is een ernstig ongeval dus!
Als ik ter plekke arriveer komt de schoolbus voorbij en stopt net voor me, de schooljeugd waaronder onze zoon Teun stroomt sensatie belust de weg op, het lijkt nog het meest op een mierenhoop waar met een stok in gepord word!
De druk bellende jeugd meld een steenlawine die een auto zou hebben meegesleurd, en de hele weg zou versperd zijn. Ik rijd een stukje door, naar de in de verte staande politieman, die zegt me gelijk dat ik rustig langs kan fietsen, er is geen versperring.
Niemand zegt verder iets, thuisgekomen blijkt dat er een vrachtwagen geladen met stenen over/door het betonrandje dat de reling vormt naar beneden gereden is. Aan de vegetatie was te zien dat er iets groots naar beneden gegaan is, tevens zijn er glas/spiegel scherven gevonden aan de waterkant.
Brandweerduikers vonden ook delen van de vrachtwagen  op 35 meter diepte, maar zowel de 36-jarige chauffeur als de vrachtwagen zijn nog niet gelokaliseerd.
Weer erg triest dit ongeval, er moet aangenomen worden dat de man overleden is, het zeewater is nog erg laag in temperatuur, dat overleefd niemand erg lang. De zoektocht naar het slachtoffer is vrijdagavond afgesloten toen het donker werd, op zaterdag is er met een helikopter de kustlijn afgezocht, op zondag gaat er met een bootje gezocht worden. Als de zoektocht niets opgeleverd heeft zal er waarschijnlijk maandag aanstaande een radiografisch bestuurde miniduikboot ingezet worden.

Volle paraatheid.

Rustig voorbijrijden.

Thuisgekomen blijkt dat de weg inmiddels afgesloten is, ik moet wel de nachtdienst in op de vrijdagavond. Mijn 12-uurdienst begint om 19.00h, dus moet ik wegrijden om ongeveer 18.00h.
Ik bel dat ik wat later zal zijn in verband met de wegafsluiting, om 18.15 word op de computer gemeld dat de weg open is en vertrek ik alsnog naar het werk. De wegafsluiting had blijkbaar te maken met het neerzetten van de helikopter, die een knap staaltje liet zien door hier te landen. Deze foto is van internet geplukt, was gepubliceerd op de digitale uitgave van het Hardanger Folkeblad.

Niet heel veel ruimte hier!

Iedereen leeft mee met de nabestaanden natuurlijk, dit soort ongevallen brengt altijd een schok teweeg in de plaatselijke gemeenschap.

Tot zover mijn retourtje apotheek, later meer!

Groeten, Adri.