vrijdag 31 januari 2014

Klimmen en zo.

Hoogtemeters.

Er is nogal wat geschreven de laatste tijd over klimmen, hoogtemeters en al dan niet elektrische ondersteuning daartoe aan te wenden, of te overwegen om diverse redenen.
Dat maakte mij nieuwsgierig, hoeveel hoogtemeters heb ik nu zelf eigenlijk op mijn woon-werkroute? Er zitten een paar klimmetjes in, maar als je eraan gewend bent valt het best mee. De vorm van de dag heeft uiteraard ook veel te zeggen, zeker op de terugweg, want ik heb geen kantoorbaan, en sommige dagen kunnen ook op het werk fysiek zwaar zijn. En dat merk je dan op de thuisrit in meer of mindere mate. Ook meerdere dagen na elkaar fietsen merk je op de laatste dagen, soms voelt het gewoon goed, maar geven de beenspieren in de klimmetjes aan dat ze moe zijn.
Vooral na het lange werkweekend van 3x12 uur ochtenddienst en 2x 8 uur middagdienst kunnen de benen toch wel wat "restmoeheid" opgeslagen hebben. Dat is dan met 1 of 2 rustige herstelritten of een rustdag meestal goed op te vangen.

Maar goed, de hoogtemeters! We wonen op 55 meter hoogte op een helling dus ik begin lekker, door af te dalen naar Rijksweg 13, die op 3 meter boven zeeniveau ligt. Dat stukje is 500 meter, verdeeld in stukjes vlak tot 5, 6, 8 en 13 % steilte.
                                          Vertrek thuis.
 De rit door het dorp gaat nagenoeg vlak tot net voorbij het tankstation, waar het eerste van véél vals plat begint. Na 2½ km begint de eerste klim, die is 1 km lang met gemiddeld 5 % stijging.

            Ystanes, iets meer dan 3 km van huis ongeveer 5% helling hier.
  Dan ben ik op circa 77 meter hoogte, en heb weer wat golvende weg tot mijn hoogste punt, Instanes, op 83 meter. Daarna afdalen ( 2, 5, 8% stukjes) richting Ulvasand  op 3 meter boven zeeniveau.
                         Stukje afdaling vanaf Instanes richting Ulvasand.
 Weer wat golvingen naar, in en door Lofthus, waar ik op 24 meter het dorp uitrijd langs Ullensvang Kyrkje. Na Lofthus rijd ik een heel stuk "vlak"(variaties tussen de 24 en 33 meter over een stuk van 5 km) tot Børve, dan 200 meter (6%) neer naar 3 meter boven zeeniveau langs Børve Fruktlager, dan  op en neer terrein tot Hovland op 36 meter hoogte. 
                         Het relatief vlakke stuk tussen Lofthus en Børve.
Van Hovland een iets langere helling naar Kvalnes, circa 1½ km met 2%, daarna vanaf 53 meter afdalen naar Espe, 2 km 2% gemiddeld, met een klein stukje van 5 %, waar  de hoogte uitkomt op circa 10 meter boven zeeniveau.
           Kvalnes, 23 km van huis, net na de bocht begint de afdaling naar Espe,
                         2 km omlaag aan 2 %.
 Klimmen naar Vindhammar op 31 meter, en dan weer neer naar de ingang van de Fresviktunnel op 17 meter. Door de 2260 meter lange tunnel stijgt de weg weer naar 34 meter bij de uitgang aan Skjelvik, en stijgt door tot aan de Bjørgaviktunnel, op 53 meter (ongeveer 3½ km).
                                 Ingang Fresviktunnel.
                             Twee foto's bij Espe, hier op de terugweg omhoog.
                            Uitgang Bjørgaviktunnel, richting Stana.
 Dan afdalen naar Stana, 33 meter hoogte, daar de tunnel in en na 700 meter komt er 100 meter open lucht en dan de Okslatunnel in, 37 meter hoogte. Ook nu stijgt de weg in de 1100 meter lange tunnel, en kom ik eruit in Tyssedal op 57 meter hoogte. Weer 500 meter verder komt de afslag naar de fabriek, en ga ik 300 meter omlaag naar 4 meter boven zeeniveau. Die laatste 500 meter is ook verdeeld in steilte tussen de 3 en de 13 %, een lekker opwarmertje als je weer huiswaarts gaat!

Totalen.

Het totale aantal meters stijging komt neer op circa 250, totaal aantal daalmeters op circa 320 op de heenweg naar het werk. Op de terugweg is dat uiteraard net omgekeerd! Dat klopt dan wel met mijn gevoel dat terug naar huis zwaarder is, dus dat ligt niet altijd aan de inspanningen op het werk.

Ondersteuning?

Heb ik daar dan e-ondersteuning voor nodig?
Daar zal iedereen zijn eigen mening over hebben, dat is ook prima! Voor mezelf vind ik het meevallen, ik kan goed zonder, en wil het ook nog niet, al zal ik niet uitsluiten er misschien in de toekomst wel aan te beginnen. 
Natuurlijk voelt het af en toe zwaar, zeker in de winter, als de temperaturen lager zijn en het fietsen nog meer energie vraagt dan anders.
Waar voor mijn gevoel veel winst te behalen is, is het gewicht van de fiets, 10 kg minder zou al heel veel uitmaken in de klimmetjes.
Klimmen met de Scott carbon racer gaat meestal toch wel tussen de 5 en 10 km/u sneller, en dat tijdsverschil haal ik in de Strada niet  terug in de afdalingen.
Over het algemeen rijd ik gemiddeld  iets sneller met de Strada dan met de Scott, maar meer dan  2 tot 3 km/u is dat niet.
Het verschil tussen een VM en een racer op het vlakke is denk ik groter dan in het terrein waar ik doorheen fiets, ik doe mijn best, maar sneller kan ik helaas niet.........
Tot zover mijn klimervaringen op mijn woon-werkroute, tot het volgende bericht!
Groeten, Adri.

 

18 opmerkingen:

  1. Hoi Adri

    Zolang je geen haast hebt gaat het wel, en idd, een motortje kan altijd nog

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi André,

    Haast heb ik inderdaad niet, maar ik moet wel op tijd op het werk verschijnen, dus wel tijdig vertrekken als ik fiets.

    Groeten, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Adri,

    Leuk verhaal, ik wordt zowaar jaloers, want wat een avontuurlijke tocht eigenlijk.
    Het zal natuurlijk na verloop van tijd wel (een beetje dan) wennen, maar het is een heel stuk leuker dan door de Alblasserwaard fietsen.

    Hoe ervaar jij het afdalen ? Heb je wel eens oververhitte remmen ? En zo ja hoe voel je dat je ze even moet laten afkoelen ?

    Groetjes
    Rudolf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Rudolf,

      Vervelen doet het inderdaad nooit, wennen doet het wel. Afdalen heb ik niets over geschreven, het ging over klimmen immers. Nou hoort afdalen daar ook bij, en dat is de bonus die volgt op het klimmen! Altijd spannend, want de snelheden gaan omhoog, vaak richting 80 km/u, en dat is snel in een VM. Omdat mijn langste klim 2 km is, is dat ook de lengte van mijn langste afdaling, de snelheid omlaag probeer ik dan zo lang mogelijk profijt van te hebben op het navolgende vlakke stuk, wat ik dan circa 1 km kan volhouden. Daarna gaat het weer genoeg op en neer om de snelheid eruit te halen.
      Afdalen is dus gewoon leuk!
      Oververhitte remmen heb ik nooit gehad, omdat ik zo weinig mogelijk rem, de enige afdaling waar ik goed moet remmen is de laatste 500 meter naar het werk toe, waar ook een klein stukje 13% inzit, en een haakse bocht op het einde. Daar worden de remmen niet warm van.
      Ervaring daarmee heb ik dus gelukkig niet, maar als je erover leest merk je verhitte remmen door "fading", sterk verminderde remwerking. Schijnt vooral op te treden tijdens kilometerslange afdalingen van bv bergpassen met haarspelden.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    2. Hoi Adri,

      Je verhaal over klimmen stelt mij in elk geval wel gerust. Hoewel de tour for life ongeveer 3000 hoogtemeters per dag zal gaan tellen. Jij doet daar elke dag al meer dan 10% van, en dat bewijst dat het kan.
      Maar ik zit nog steeds een beetje te twijfelen over de te nemen remmen. Welliswaar is er besteld met hydraulische trommelremmen, op aangeven van Beyss, maar ik zit toch steeds een beetje aan schijfremmen te denken.

      Groeten
      Rudolf

      Verwijderen
    3. Hoi Rudolf,

      Die Tour for Life word zeker interessant om mee te volgen, en dat klimmen met een VM te doen is heb ik nooit betwijfeld, zoals je al zegt ik doe het (bijna) dagelijks. Hellingen boven de 10% zijn natuurlijk wel zwaar, maar een veel lichtere fiets gaat je daarmee helpen! Afdalen is niet moeilijk, gedoseerd remmen en zo weinig mogelijk gebruik maken van je remmen helpt om fading te voorkomen, ook heb ik op de blog van velomobiel.nl gelezen over de Noorwegenreis van Allert Jacobs, die regelmatig een remparachute gebruikte tijdens de langere afdalingen, om zodoende de snelheid op circa 60 km/u te kunnen houden zonder de remmen te overbelasten. Met mijn 90 mm trommels heb ik nog geen problemen gehad, en trommelremmen hebben minimaal onderhoud nodig, schijfremmen wel wat meer. De beslissing ligt uiteraard bij jouw, maar met gebruik van een remparachute en 90 mm hydraulische trommelremmen zou ik het wel aandurven. Ook schijfremmen kunnen warm lopen, en bij zowel trommels als schijven valt het aan te raden om zonder wieldoekjes/schijven te rijden tijdens lange afdalingen, teneinde zoveel mogelijk koellucht op je remsysteem te krijgen.
      Maar ik begrijp je twijfels, keuzes zijn altijd lastig, maar ook Beyss zal uit ervaring spreken denk ik?
      Succes met je keuze!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  4. Mmmm mij lijken de tunnels minder fijn. Verder klinkt als een mooie tocht, ook eigenlijk vlakker als ik had gedacht. Wat is je ww afstand?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Wilco,

      Tunnels zijn doodvervelend! De rest van de woon-werkafstand is inderdaad een mooie tocht, die eigenlijk nooit verveeld. Met mooi weer is de 36 km ww-afstand een plezierritje!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  5. Adri,
    Zoals ik al eens op mijn blogje heb geschreven, heb ik mijn fiets uitgerust met een Rotor RSX4 crankset. Vorig weekeinde heb ik het ding weer eens gedemonteerd, gesmeerd maar ook anders afgesteld. Nu op maximale excenterstand (5 van 5). Opnieuw was ik maandagochtend verbaasd over het effect. De snelheid tijdens de klim (als je dat zo mag noemen, vergeleken met jouw parcours ;-) de brug op (Dordrecht-Zwijndrecht) en de Beneluxtunnel uit gaat nog plots met een 5km/uur omhoog. Je merkt het effect maximaal bij klimmen. Gisteren op vlak ook nog 50km/uur gehaald zonder wind-mee dus het is niet zo dat het niet zo dat hogere snelheden niet meer haalbaar zijn. Ik kan je aanraden het internet in de gaten te houden en te proberen er eentje op de kop te tikken. Overigens: ik heb nu een 2e liggen... ;-) Ik heb deze op de kop getikt omdat ik toch weer een 3e (kleinste) tandwiel wilde. Deze heb ik dus vorige week er ook op gezet. 24 tanden klein maar liefst, wel een beetje overdreven... De crankset die ik nu over heb wil ik voorzien van nieuwe lagers en daarna mag ie weer weg. Wel met een tandwiel minder helaas...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Willem Jan,

      Ik heb destijds ook zeer aandachtig je blog gelezen over de montage en in gebruikname van het Rotor crankstel. Ook voor op de racefiets vraag ik me al jaren af hoe het zou rijden met b.v. een ovalen Rotor of nog iets extremer, een O-symetric. Het is er echter nog nooit van gekomen om er daadwerkelijk een te monteren........
      Als ik jouw verhaal mag geloven, en ik zie geen redenen om er aan te twijfelen, is zo'n crankstel de aanschaf zeker waard, en valt het tegen dan heb je die ervaring dan toch weer in de rugzak. Nu weet ik niet of de RSX4 efficiënter is dan een ovalen Rotor of een O-symetric. Een RSX4 zal inderdaad 2de hands op de kop getikt moeten worden, Q-rings of O-symetric tandwielen kan ik zo bestellen en monteren op het originele crankstel. Dat is dan de goedkoopste oplossing om het eens te testen.
      Nu heb je me wel geïnteresseerd gekregen.......... elke vermogenswinst is natuurlijk meegenomen, en aanschaf van een paar kettingbladen kost me de kop niet!
      Als het zover is zal er verslag van volgen.......
      Bedankt voor je reactie!

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    2. Hoi Adri,

      Erg leuk om een beetje een beeld te krijgen van je woon-werk route in Noorwegen. Grappig - tijdens een van onze noordelijke vakanties hebben we een tijdje op een camping boven Lofthus gestaan. De caravan stond aan de rand van een oude boomgaard, op een plateautje met schitterend uitzicht over het Eidfjord. Paar wandelingen gemaakt aan deze kant van de Hardangervidda. Mooie vakantieherinneringen... en je fietst daar elke dag... Niet slecht!

      Groeten, Kees

      Verwijderen
    3. Hoi Kees,

      Jullie zijn dus al eens in de buurt voorbij gekomen, het uitzicht vanaf Lofthus Camping is inderdaad mooi, je kijkt daar prachtig uit over het Sørfjord. En wandelen gaat daar ook goed, wij doen het ook wel eens, zeker nu in de winter als de zon nog niet over de bergen komt in Kinsarvik. De 3 campings die Kinsarvik rijk is hebben ook mooi uitzicht over de baai, maar zijn misschien wel iets drukker dan Lofthus.

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
    4. Oeps... Eidfjord... Sorfjord... er zijn ook zoveel fjorden daar! Maar Eidfjord ligt wel in de buurt bij jou toch? Te lang geleden wellicht, we waren daar op onze 2e Noorwegen vakantie, 9 jaar geleden.... we zijn nooit meer van het Noorwegen virus afgekomen.
      Groeten, Kees

      Verwijderen
    5. Hoi Kees,

      Geeft niks, en jawel, Kinsarvik ligt aan de baai, de Kinsarvik Bukti en die hoort bij het kruispunt van fjorden dat voor onze deur het uitzicht domineert. Het Hardangerfjord dat in verbinding staat met de Noordzee, in het oosten "onze" baai, dan naar het noorden het Eidfjord en naar het zuiden richting Odda het Sørfjord. Dus 3 km fietsen in zuidwestelijke richting en ik fiets langs het Sørfjord, 3 km fietsen in noordwestelijke richting en ik draai het Eidfjord in.......dus ja het ligt heel erg in de buurt!
      Dat virus is inderdaad erg hardnekkig, wij kuren hier nu al 6 jaar en zijn er nog niet vanaf......

      Groeten, Adri.

      Verwijderen
  6. Delicious with vertical meters when it goes down :-).

    A lot is written for and against E- assist. It is futile to ask people who only run flat, or bikes 50 km once in a while . The choice is one's own , fortunately :-)
    There is an e -assist system that can be retrofitted at the crank at Strada , but once I want to have E -assist is probably another velomobile such Flevobike Orca . It could be you were lucky enough to have 2 velomobiles :-)

    I have never experienced the brakes have failed, or fades in braking down of long or curved hills in Norway , France. Of course they do not feel the same way as you race down by 80 km / h as when you drive 40 km / h on flat road . But have in mind : Failure is an option ..

    Personligt mener jeg , at faldskærm ikke har noget at gøre på en velomobile, har set video hvor de flagre rundt, til gene for den øvrige trafik. Desuden kan der være vindstød, endda meget kraftige der kan fange skærmen, så bagenden begynder at slingre, det er jo ikke sjovt med 60-80 km/t. Der er jo en grund til at velomobiler ikke har bagbremse

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Søren,

    I agree, it's one of the best things I know, descending in a velomobile! I wrote this post because of the latest discussions about needing E-assist or not. As you see I am quite sure I do not need it at the moment. I would rather choose a way lighter velomobile before I should decide to switch to an E-assisted bike. The Orca is a very nice bike, but rather heavy, especially with E-assist. There are lighter velomobiles with E-assist available on the market, such as E-WAW or E-Mango.
    And no, I am not that lucky to have 2 velomobiles at the same time.....☺☺
    I neither have experienced my brakes to fail, or fade, but I have read about overheated brakes on moutainous trips in Norway. In that case the person used the 70 mm drumbrakes on the bike.

    Jeg er enig med deg at fallskjermer har ikke noe å gjøre på en velomobil, men hvis en kan hjelpe seg med den, hvorfor ikke? Det er en hjelpemiddel, og det er klart når det er for mye vind eller vindstøt/kast at det går an til å bruke fornuften, og ikke bruke fallskjermen. Slingrende bakender vil ingen ha i en velomobil, alle vet at det er farlig.
    Jeg har også sett video opptak av bremsefallskjerm brukt på velomobil, og tros at jeg skal aldri kommer til å bruke en sånn selv, ser jeg ikke hvorfor en ikke skal kunne brukes en i en slik rittet med mye opp- og nedoverbakkene.

    Med vennlig hilsen, Adri.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo Adri,
    Je opmerking "I would rather choose ...lighter velomobile .... {than} an E-assisted bike", is precies wat ik heb gedaan, toen mijn werkplek veranderde van het vlakke Nederland naar het Duitse middelgebergte (Pfalz).
    In de NL duinen was reistijd met de velomobiel (Versatile) gemiddeld 10% korter dan met de semi-lage racer (Taifun). Nu in Duitsland met mijn dagelijkse 50 km met 500 hoogtemeters is het omgekeerde het geval. Daarom zowel de VM als de openligger ingeruild voor lichtere versies: een carbon Strada en een Fujin SL. Gaat het klimmen een stuk sneller, maar voor het afdalen maakt het niets uit.

    Over afdalen gesproken; de vrije val snelheid van de velomobiel is hoger dan op mijn route veilig is (wegdek; T-splitsing, stoplichten), waardoor er regelmatig geremd moet worden. Ondanks de 90 mm trommels worden de remmen warm en als ze niet goed staan afgesteld wordt één van de trommels zelfs heet. Met het smelten van de kunststof asdop tot gevolg. Daarom gebruik ik op de langste afdaling (van 470m naar 240m) een remparachute om de snelheid rond de 60 km/h te houden. Hoef ik alleen te remmen bij de haarspeldbocht, t-splitsing en stoplichten. Grappig overigens hoe het overige verkeer reageert op de remparachute..... Ze rijden niet meer zo dicht achterop. Misschien wel omdat de chute is gesneden uit 2 oranje reflectievesten.
    E-ondersteuning in een velomobiel is een keuze gebaseerd op vele factoren en gevoelens. Voor jou en mij is ondersteuning nog niet nodig... en jij kan nog de overstap maken naar de carbon versies

    Met sportieve groet.
    Jaap P.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Jaap,

      Bedankt voor je reactie! Dit is een interessante reactie, hier heb ik iets aan! Ik rijd 72 km vice-versa, en gelukkig rijd ik in het dunbevolkte Noorse "platteland", zodat ik in geen enkele afdaling moet remmen vanwege de verkeerssituatie, dus in mijn geval geen remparachute nodig heb. Uitgezonderd auto's die af en toe in de weg rijden, maar door de ploegendiensten is er dikwijls weinig verkeer op de uren dat ik verplaats. Søren F. Møller reageerde nogal fel op de remparachute, maar ik gaf dat advies aan Rudolf omdat ik weet dat het een goede manier is om de snelheid in te tomen bij lange afdalingen, en zodoende je remmen te beschermen voor oververhitten. Hetgeen door jouw commentaar duidelijk bevestigd word! Dank daarvoor!
      En ook een bevestiging van wat ik eigenlijk zelf al dacht en ook aangaf in mijn post, dat een lichtere VM een oplossing kan zijn om sneller te klimmen in plaats van gelijk over te gaan op E-assist.
      Dat het achterop komende verkeer afstand houdt is wel de wat afschrikkende flappering van de chute, beweging schrikt altijd wat af, dikwijls zullen ze bang zijn dat er iets "loskomt".
      Blog je zelf ook?

      Sportieve groeten ook van mij!

      Adri.

      Verwijderen